Homeopathie en fytotherapie, het verschil

De termen fytotherapie en homeopathie worden nogal eens door mekaar gebruikt. Terwijl deze twee geneeswijzen toch totaal verschillend zijn. Niet alleen het principe is helemaal anders, maar ook de grondstoffen die gebruikt worden en hun bereidingswijzen zijn zeer verschillend. Er bestaat nog steeds verwarring over het ver­schil tussen een kruiden- of plantentinctuur en een homeopathische tinctuur. In werkelijkheid verschil­len ze niet alleen van elkaar ten aanzien van de erachter liggende grondgedachte, maar ook wat betreft de productiemethode.

Bereidingswijze homeopatie en fytotherapie

De normale plantentinctuur, een aftreksel van planten in ethanol wordt gemaakt in de verhouding 1:10 of 1:5 dat wil zeggen één deel planten op tien of vijf delen water/alcohol-mengsel.
Homeopathische tinctuur wordt uitsluitend gemaakt van verse kruiden in een verhouding van 1:1 of 1:2, dus één deel van de plant op één of twee delen alcohol/water. Dit extract noemt men een oertinctuur. Hiervan uitgaande wordt de tinctuur dan ver­der verdund in een verhouding van 1:10. Dat wordt D1 genoemd (D staat voor decimale dilution, verdunning) en is een deel van de oertinctuur, verdund of - zoals de homeopaten het zeggen - geschud met 10 delen alcohol/water. D2 is één deel D1-tinctuur geschud met 10 delen alcohol/water en zo verder. Vanaf de potentie D23 is er, op grond van dit proces, geen enkele molecuul van het oorspronkelijke plantenex­tract meer aanwezig, dus kan er in de homeopathie geen sprake zijn van een gehalte aan werkzame stoffen in materiële zin.

Werking homeopatische middelen

Toch zijn homeopathische geneesmiddelen werk­zaam, zoals velen van u zeker ondervonden hebben. Al ligt dat wetenschappelijk nog niet onomstotelijk vast.
Sinds de ontdekking ervan door de arts Samuel Hahneman (1755-1843) was de homeopathie een steen des aanstoots voor de "materialisten", die haar iedere werkzaamheid (uitgezonderd een placebo-effect) ontzegden. Anderzijds behaalden Hahneman zelf en bekwame homeopaten van vele genera­ties uitstekende medische resultaten, vooral met de hogere potenties. Tegenwoordig is de wetenschap gelukkig op een punt beland, waar ze met behulp van uiterst gecompliceerde technische apparatuur kan aantonen, dat onvoorstelbaar lage verdunningen van substanties door lichtimpulsen, die ze afgeven, kunnen "werken". Dergelijke wonderen voltrekken zich dagelijks in ons eigen lichaam!

Hormonen van de hypofyse bijvoorbeeld zijn nog werkzaam bij een hoeveelheid van een duizendste milligram (!) en adrenaline, het "stresshormoon" van de bijnieren, werkt nog in verdunningen van 1:1.000.000.000.000 (één op één triljoenste) regulerend op onze orgaan­functies en weefsels.
Waarom zou het dan niet mogelijk zijn, dat plan­ten of mineralen ons lichaam op dezelfde wijze geneeskrachtige impulsen geven?

Planten in homeopathie en in fytotherapie

Alhoewel homeopathie en kruidengeneeskunde soms dezelfde geneeskrachtige kruiden ge­bruiken, is er dikwijls een verschil ten aanzien van de indicaties, dus de gebieden waarvoor ze gebruikt worden. Dat komt doordat de homeopathie een totaal andere methode heeft om de heilzame wer­king van een plant vast te stellen. Ook het stellen van de diagnose is geheel verschillend. Door het gebruik van die zeer hoge verdunningen, kunnen in de homeopathie ook giftige planten, dieren en mineralen gebruikt worden. Voorbeelden van bekende planten die homeopatisch, dus sterk verdund gebruikt worden zijn de zeer giftige Monnikskap (Aconitum) en Wolfskers (Belladonna). Deze producten worden in D6, D12 en D30 voorgeschreven. D6 betekent ongeveer 1 deel plant op 999.999 delen alcohol of melksuiker en dat zijn dan nog de lage verdunningen. Ook dierlijke producten worden verdund in de homeopathie gebruikt. Bekende voorbeelden zijn Sepia afkomstig van de inktvis, Lachesis slangengif en Apis mellifica afkomstig van de honingbij. In vergelijking met de homeopathie werkt de fytotherapie met meer mate­riële stoffen, met wat grovere substanties, in een fytomiddel zijn er nog werkzame, materiële stoffen zoals looistoffen, etherische olie of flavonoïden aanwezig en dus ook te detecteren..

In die zin is de werking van fytotherapie ook gemakkelijker wetenschappelijk te controleren en te bewijzen dan de werking van de homeopathische middelen.