Hoe verwerk je overspel?

Tim, 27-08-2011
Enkele weken gelden ben ik erachter gekomen dat mijn vrindin vreemd is gegaan met iemand die ze van vroeger kent. Ze heeft tegen mij gezegd dat ze naar een vrindin in Groningen is gegaan maar is zonder dat ik het wist een dag eerder terug gekomen om met die man af te spreken. Hier ben ik achter gekomen middels de smsjes die nog in haar telefoon stonden. Ik heb haar gelijk geconfronteerd met dit feit en ze heeft mij verteld dat ze de intentie had om vreemd te gaan maar het daadwerkelijk niet heeft gedaan. Echter weet ik ook dat ze bij de drogist is geweest om "spullen" te kopen en bij de lingerie winkel om daar ook iets te halen. Tot op de dag van vandaag ontkend ze dat er niets is gebeurt en toen het erop aan kwam ze uiteindelijk bij haar zus is blijven slapen. Hier geloof ik geen snars van en ben er van overtuigd dat er wel degelijk iets is gebeurt. Voor mij betekend dit dat ik geestelijk en lichamelijk totaal aan de grond zit. Als ik slaap heb ik nachtmerries, ik kan niet meer eten en kan me maar moeilijk concentreren. Mijn vrindin heeft mij verzekerd dat ik de enige voor haar ben en dat ze me nooit meer kwijt wil. Ik heb zelf de keuze gemaakt met haar door te gaan omdat ik weet dat ik niet zonder haar kan. Alleen vertrouw ik haar niet en check alles wat ik kan checken; emails, telefoon, sociale netwerken etc. Hier moet ik voor mezelf vanaf omdat dit geen goede basis is voor een relatie. Mijn vrindin is op haar manier lief voor mij. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen in deze situatie. Zelf heb ik een afspraak gemaakt bij een psycholoog omdat ik echt geen raad meer weet met mezelf. Zijn er misschien tips bij de verwerking en vooral ook hoe ik mezelf kan stoppen om dingen te checken en ervoor te zorgen dat ik haar weer kan vertrouwen? Reactie infoteur, 30-08-2011
Beste Tim,

Ook jij hebt een hartverscheurend verhaal: je hebt zeer sterke vermoedens dat je vriendin je bedrogen heeft, maar ze blijft het ontkennen. Het is heel vernederend om te ontdekken dat je vaste partner in staat blijkt te zijn zo te kunnen liegen. Het vertrouwen is weg, terwijl de basis van jullie relatie vertrouwen is.

Ook jij hebt te maken met heftige gevoelens, gevoelens die je overspoelen en waar je geen raad mee weet. Het is een achtbaan waar jij en je gevoelens nu in zitten. De heftige gevoelens waar de trouwe partner mee te maken krijgt na de ontdekking van vreemdgaan worden goed beschreven in de volgende artikelen:

Gevoelens en vreemdgaan:
http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/51923-emoties-en-vreemdgaan.html

Ontlading van gevoelens bij de trouwe partner na ontdekking vreemdgaan:
http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/52257-vreemdgaan-ontlading-tijdens-het-verwerkingsproces.html

Emotionele uitbarsting na ontdekking vreemdgaan:
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/51981-ontdekken-vreemdgaan-emotionele-uitbarsting.html

En, wat te doen na de ontdekking van vreemdgaan?
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/35235-wat-als-je-partner-is-vreemdgegaan.html

Beste Tim, ik krijg sterk de indruk dat jij alles heel goed en overzichtelijk het gebeuren op een rijtje hebt gezet en ik juig het van harte toe dat je een afspraak hebt gemaakt bij een psycholoog! Heel goed! Het vertrouwen zal een flinke tijd flink beschadigd zijn en blijven en afhankelijk hoe je vriendin zich opsteld en opensteld naar jou toe, kan dat een flinke tijd in beslag nemen eer het vertrouwen terugkomt. Ik krijg de indruk dat je vriendin - op haar manier - haar best doet. Relatietherapie voor jullie samen akn wonderen doen voor jullie relatie.

Beste Tim, ik wil je heel graag het aller beste toewensen voor de toekomst en veel sterkte toewensen tijdens het verwerken van het bedrog. Gun jezelf de tijd om alles te verwerken!

Met vriendelijke groet, Roberta

Mie, 10-08-2011
Enkele weken geleden ontdekte ik dat mijn man stiekem afsprak met een collega van zijn werk. 3x hebben ze afgesproken en de laatste keer gekust. Meer is er niet gebeurd, maar mijn man wou wel onze relatie verbreken voor haar. We zijn zes jaar samen en hebben samen een zoontje van 3. Ik heb hem gesmeekt om bij me te blijven; Na lang met hem te praten, ook over de voogdij van ons zoontje, besloot hij bij me te blijven.
Vorige week ontdekte ik op de pc een liefdesverklaring voor haar. Hij had er niks mee gedaan maar het kwetste mij enorm, dus heb ik haar een bericht nagelaten en daar antwoorde ze mij op dat ze helemaal geen gevoelens heeft voor mijn man. Ik heb het mijn man laten lezen en hij reageerde opgelucht. Zo kon hij haar makkelijker vergeten. Hij zegt dat zijn ogen nu zijn open gegaan en dat hij beseft dat hij zoveel op spel heeft gezet voor niets. Allemaal goed en wel, voor hem is het nu wel heel makkelijk, maar ik zit er mee.
Het is allemaal heel vers, maar ik haat hem omdat hij mij zo respectloos heft behandeld. De 3 keren dat hij met haar afsprak heeft hij recht in mijn gezicht gelogen zonder 1 krimp te geven. Je moet het maar kunnen. Die kus is voor mij niet echt het probleem, maar dat hij zo snel alles wou opgeven voor iemand die hij eigenlijk niet kent, en dat hij zo tegen mij kon liegen dat doet heel erg pijn. Ik wil met hem verder maar ik kan het hem precies (nog) niet vergeven. Hij wijt alles aan onze relatie, omdat er nog weinig passie en vuur in zat. Dat was ook wel zo, maar hij had dit met mij moeten oplossen ipv naar iemand anders te gaan. Hij zegt dat hij dit nu ook inziet en dat hij spijt heeft dat hij de makkelijkste weg heeft gekozen. Ik wil hem wel geloven, maar waarom blijf ik zo boos op hem? Hoe kan ik dit een plaats geven en verder gaan ipv steeds terug te lopen? Of verwacht ik teveel op deze korte tijd? Komt mij vertrouwen ooit volledig terug? Reactie infoteur, 30-08-2011
Beste Mie,

De ontdekking dat je man op het punt stond je te verlaten voor iemand anders, terwijl jullie een zoontje hebben, is een hele grote klap. Je komt als het ware in een emotionele achtbaan terecht. Alle vertrouwen - de basis van jullie relatie - is in een klap helemaal weg. Woede en onbegrip zal je overspoelen. Boosheid, verdriet en ongeloof zijn gevoelens waar je de komende tijd voornamelijk te maken krijgt. Hoe kan iemand, met wie je een relatie hebt, je zo respectloos behandelen? Waarom is hij niet naar je toe gekomen?

Beste Mie, je gevoelens overspoelen je nu op dit moment, je zit echt in een emotionele achtbaan, een emotionele shock. Ik heb een aantal artikelen voor je opgezocht waar ik van harte van hoop dat je er iets aan hebt:

Emoties na het ontdekken van vreemdgaan:
http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/51923-emoties-en-vreemdgaan.html

Je partner is vreemdgegaan, wat nu?
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/35235-wat-als-je-partner-is-vreemdgegaan.html

Ontlading van emoties na het ontdekken van vreemdgaan:
http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/52257-vreemdgaan-ontlading-tijdens-het-verwerkingsproces.html

Emotionele ontlading bij de trouwe partner na ontdekking vreemdgaan:
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/51981-ontdekken-vreemdgaan-emotionele-uitbarsting.html

Bovenstaande artikelen staan vol hoe je kan omgaan met de heftige gevoelens die je overspoelen na de ontdekking van het (bijna) vreemdgaan van je man. Uit deze gevoelens, krop ze niet op! Je gevoelens uiten terwijl je zoontje in de buurt is, is niet altijd de goede oplossing. Vraag mensen in je directe omgeving om hulp: kunnen zij komen oppassen terwijl jij aan jezelf werkt? Terwijl jij rust neemt? Je hebt een time out nodig om al deze heftige gevoelens een plaatsje te kunnen geven. De verwerking van het bedrog kan een flinke tijd in beslag nemen, gun jezelf deze tijd! Zodra de ergste boosheid voorbij is, kunnen jullie samen gaan proberen te werken aan jullie relatie: praat samen, ga samen uit, spreek samen af en misschien is voor jullie relatietherapie een goede optie. Maar eerst moet je echt aan jezelf denken en dat kan een hele opgave zijn, juist voor een moeder met een jong kind!

Beste Mie, ik wil je heel graag het aller beste toewensen voor de toekomst! Mocht je de behoefte voelen om hier je gevoelens te uiten: voel je asjeblieft vrij en welkom om dat hier te doen! Heel veel sterkte toegewenst met het verwerken en ik denk aan je!

Met vriendelijke groet, Roberta

Deborah, 25-07-2011
Ik heb een relatie van 3 jaar met mijn vriend, daarvoor heb ik veel met overspel te maken gehad. Mijn vorige 2 exen gingen vreemd en mijn vader had een jarenlange affaire. Dat heeft erg veel indruk op me gemaakt en mensen vertouwen kan ik niet meer.
Ook heb ik er altijd moeite mee gehad mijn huidige vriend te vertrouwen, hij werd vaak boos als ik aangaf dat ik wantrouwend was. Toen leek er ook nooit een reden toe te zijn.
Na 2 en half jaar maakte hij het uit, hij zei dat hij er niet meer tegen kon en dat hij me niet kon geven wat ik wou op dat moment (samenwonen e.d.)
Twee weken later gingen we het toch weer opnieuw proberen. 3 weken nadat we weer bij elkaar waren, kwam ik er via internet achter (door foto's en reacties daarop) dat mijn vriend op een feestje was vreemd gegaan. eerst wou hij alles ontkennen, maar de foto's met de reacties zeiden genoeg. Uiteindelijk heeft hij het wel toegegeven en zij hij dat hij erg veel spijt had en met niet kwijt te willen. Het stelde volgens hem niet veel voor, hij was erg dronken en hij zegt maar 1x met haar gezoend te hebben. Hij moest alles van me opbiechten. hij zei een paar dagen met haar gesmst te hebben, omdat hij bang was dat zij het aan me vertellen zou. Daarna had hij tegen haar gezegd dat hij niks van haar wou en dat hij een vriendin had.
ik kan het niet van me afzetten, ik zou zo graag met hem verder willen maar ben gebroken van verdriet. zal het uberhaupt wel kunnen, dat je het helemaal van je af kan zetten en met elkaar weer gelukkig te worden?
Ik word al raar van de gedachte zonder hem te moeten leven, maar het vertouwen is weg en ik vind het zo gemeen dat hij me bedrogen had, terwijl hij wist hoe moeilijk ik het ermee had. Reactie infoteur, 25-07-2011
Beste Deborah,

Jouw verhaal is hartverscheurend! Je hebt aangegeven aan je vriend dat je tijdens je gehele leven te maken hebt gehad met vreemdgaan. En juist hij, die je zou moeten kunnen vertrouwen gaat vreemd! Natuurlijk is je vertrouwen weg! En wat je hier in je laatste zin schrijft, beste Deborah, is volgens mij een oogopener: je vertrouwen is weg, het is heel gemeen juist omdat hij wist hoe moeilijk je het hebt gehad in je leven met vreemdgaan.
Mag ik jou aanraden om contact te zoeken met een lifecoach of therapeut of psychologe? Ik denk dat het wel enorm goed voor je is om hierover je hart te luchten: echt goed te luchten bedoel ik.
Beste Deborak, ik kan je helaas niet vertellen wat je moet doen in je leven: het is jouw leven en jij moet zelf je beslissingen over je leven nemen. Ik hoop van ganser harte dat je de juiste beslissing neemt, een beslissing waar jij echt gelukkig van zal worden! Ik wil je heel graag het aller beste toewensen voor de toekomst en heel veel wijsheid en kracht.

Met vriendelijke groet, Roberta

Desiree, 08-07-2011
Ik heb het nu zelf meegemaakt. Drie weken geleden heeft mijn man met wie 23jaar getrouwd ben, verteld dat hij al een jaar een verhouding heeft met een vriendin van ons. Ik wist ook wel dat onze relatie op een laag pitje stond maar dit had ik nooit verwacht. Ik ben boos, verdrietig, gekwetst dan ook weer blij omdat hij bij mij en de kinderen wilt blijven.Het gaat alle kanten op in mijn hoofd. Het is voor hem natuurlijk nu een bevrijding dat hij er voor uit kan komen na een jaar geheimhouding. Ik voel het of de grond onder mij weg is gehaald, door hem maar ook door mijn vriendin. Maar nu na drie weken heeft mijn man zo iets van we gaan ervoor en nu geen oude koeien meer uit de sloot halen. Het is hem niet duidelijk te maken dat zo af en toe het gevoel van, waarom heb je dat gedaan, dan naar boven komt. Hij wordt boos als ik kom met vragen. Hij heeft een heleboel spijt en dat laat hij ook constant blijken. Hij wil ook plannen maken met mij en ons gezin voor de toekomst. Maar hij wil het boek dicht hebben. Maar ik heb zo iets van geen toekomst zonder verleden. Reactie infoteur, 25-07-2011
Beste Desiree,

Het is een afschuwelijk verhaal en ik leef enorm met je mee! Wat mij vooral opvalt iit je hele verhaal is:"Wat hij wil, " Constant kom ik tegen:"Wat hij wil, " Lieve meisje, wat wil jij? Jij bent de moeder van zijn kinderen, dat telt hopelijk toch wel voor iets…? Wat wil jij? Waarom vraagt hij zich niet af wat jij wil?
Waarom wordt HIJ boos beste Desiree? Ben jij al flink boos geweest?
Met alle respect voor jullie allebei, maar zo´n groot bedrog verwerk je niet in 3 weken, dat is onmenselijk.

Beste Desiree, ik kan en mag je niet vertellen wat je moet doen in je leven en welke beslissingen je moet nemen in je leven: het is namelijk jouw leven. Ik hoop van ganser harte dat jouw leven binnenkort een gelukkig leven zal zijn, waar er voldoende ruimte is om te doen wat Desiree wil. Ik wil je heel graag heeñl veel suces en sterkte toewensen en ik hoop dat jij snel weer de hoofdrol in je leven zal hebben!

Met vriendelijke groet, Roberta

Anita, 08-06-2011
Ik ben er zo'n 2 weken geleden achter gekomen dat mijn man (23 jaar huwelijk) sex heeft gehad met een kennis. Zij heeft het me zelf verteld en ook gezegd dat hij het altijd ontkent omdat hij zijn huwelijk en kinderen (2) niet in de steek zal laten. Hij ontkent inderdaad alles! Zij heeft het mij verteld naar aanleiding van mijn onrust over het feit dat ik half april smsjes heb gelezen die hij van en naar een vriendin stuurde die een half jaar geleden weduwe is geworden en ik naïeveling dacht dat hij haar hielp met het runnen van hun zaak. Zij heeft toen wel aangegeven verliefd te zijn geworden op mijn man, maar dat er nooit meer is geweest. Alleen die sexueel getinte smsjes!
Wat ik nu weet van die kennis, ben ik er niet meer zo zeker van en word ik gek van alles wat er door mijn hoofd spookt. Boos en giftig ben ik geweest nu wel wat beruster maar er spookt van alles door mijn hoofd… Zou hem het liefst de hele dag willen controlen! Ik weet dat dat het niet gaat worden. Zal altijd meespelen omdat ik al vaker vermoedens heb gehad. Hij heeft aangegeven om voor de rust woonruimte te willen gaan zoeken en dat hij alle medewerking geeft als we naar buiten profileren dat we uit elkaar zijn gegroeid en niet met modder(=overspel) gaan gooien. Wanneer word ik wakker uit deze nachtmerrie? Reactie infoteur, 09-06-2011
Beste Anita,

Ik leef enorm met je mee! Het is een afschuwelijke ervaring en heel vernederend om te moeten vernemen dat je partner je ontrouw is geweest.

Wat mij opvalt uit je bericht is dat je al vaker vermoedens hebt gehad. Nu terugdenkend in de wetenschap dat hij inderdaad vreemd is geweest, zou je dan kunnen zeggen dat je partner je vaker bedrogen heeft?

Wat wil je zelf beste Anita? En waarom zou je moeten doen wat je ontrouwe partner wil? Ik kan je niet zeggen wat je wel of niet zou moeten doen beste Anita, het is jouw leven. Ik wil je wel heel veel kracht en wijsheid toewensen en zorg asjeblieft heel goed voor jezelf de komende tijd! Jij mag nu eens de nummer 1 zijn in je leven! Sterkte meisje en gun jezelf de tijd om alle achtbaan emoties de vrije loop te laten!

Roberta

Monique, 02-01-2011
Ik heb zelf mijn partner bedrogen. en ongelooflijk veel spijt. We hebben alle twee de intentie uitgesproken verder te willen en er alles voor te doen. Echter 1 ding wil ik niet doen namelijk, ontslag nemen. Het betreft een korte affaire met een collega. Hoe erg ik het ook vind en hoe begrijpelijk ook, ik ga mijn baan niet op zeggen. Dat is mijn enige onafhankelijkheid die ik heb en in deze tijd vind je niet zomaar weer een baan. de affaire heeft precies 5 weken geduurt en we zijn niet met elkaar naar bed geweest en er zijn 2 momenten geweest waarin we dus de gelegenheid hebben gehad om te zoenen en te betasten de rest heeft bestaan uit het chatten en fantaseren.
We hebben 2 kleine jongens. Onze relatie was niet goed meer echter ik had er meer aan kunnen doen om dat duidelijk te maken dan dat ik tot op heden had gedaan. Ik heb vreselijk veel spijt en ik vond mezelf de laatste die dit zou doen of overkomen. en toch het is gebeurt. Ik hoop echt dat het goed komt. Reactie infoteur, 09-06-2011
Beste Monique,

Ik hoop dat het inmiddels goed gaat met jou, je man en met jullie jongens. Heb je de tijd genomen om je schuldgevoelens te verwerken? Het is heel moedig van je om de keuze te maken om toch door te zetten en dat je berouw hebt. Ik wil je heel graag heel veel succes en sterkte toewensen en het aller beste toewensen voor de toekomst!

Met vriendelijke groet, Roberta

Mariet, 08-12-2010
Hallo Roberta, Mijn man heeft het inderdaad zelf tegen me verteld. Deze eerlijkheid en het feit dat hij vanaf het begin heeft aangegeven dat hij hier verder niets mee wilde doen waardeer ik zeer in hem. Op deze basis kunnen we in ieder geval momenteel verder en ook verder hard aan onze relatie werken. Voor wat mijn vriendin betreft neem ik het haar zeer kwalijk dat ze met haar verliefde gevoelens naar mijn man toe is gestapt. Als haar relatie zo goed is zoals ze beweert had ze dit tegen haar man moeten vertellen. Dan hadden ze daarna nog altijd kunnen beslissen om het samen aan mijn man en eventueel aan mij te vertellen. Nu heb ik er in ieder geval een vieze smaak aan over gehouden.
Groetjes Mariet Reactie infoteur, 09-06-2011
Beste Mariet,

Ik hoop dat het inmiddels een stuk beter met je gaat. Heb je het hele gebeuren een plaatsje kunnen geven of heb je drastische stappen ondernomen? Heeft je man inderdaad niets meer gedaan met deze verliefde gevoelens van je "vriendin"?

Beste Mariet, ik wil je heel graag het aller beste toewensen voor de toekomst!

Met vriendelijke groet, Roberta

Mariet, 25-11-2010
Hallo Roberta,
Bedankt voor je woorden. Het artikel heb ik gelezen en is inderdaad heel herkenbaar. Ik ben zelf ook wel van mening dat we een gesprek moeten aangaan alleen zit ik op dit moment nog vol met boosheid en frustratie. Ik wil graag een gesprek op het moment dat ik het zelf ook wat rustiger kan benaderen. Het vervelende is namelijk dat zij als eerste met haar verliefdheid naar mijn man toe is gegaan. Onze relatie zat op dat moment meer in een fase van broer/zus wat we eigenlijk beide ook wel aanvoelde dat dat zo was. Op het moment dat zij haar verliefdheid opbiechte ging hij daar ook in mee en dacht hij dat hij ook verliefd was. Maar hij heeft vanf het begin aangegeven dat hij er niets mee wilde omdat er teveel op het spel stond. Vervolgens hebben ze wel hun fantasieen en gedachtes over en naar elkaar uitgesproken. Wat ik hem heel kwalijk neem is dat hij dingen heegft besproken over onze relatie waarvan ik vind dat deze bij ons hoorden en absoluut niet bij anderen terecht moest komen.Over haar relatie is weinig gesproken wan volgens haar is haar relatie met haar man wel goed ondanks dat ze langer dan een jaar verliefd is(geweest) op mijn man. En ondanks alle sexuele fantasien die ze had over mijn man. Wat ik haar voornamelijk kwalijk neem is dat zij dit heeft veroorzaakt. Dat iemand verliefd wordt op een ander, dat kan, maar er zijn meer en eerlijkere wegen om dit kenbaar te maken. Voor mijn gevoel is dit een achterbakse manier en zo ja je ook niet met je vrienden om.
Nog bedankt voor je luisterend oor.
Groetjes, Mariet Reactie infoteur, 26-11-2010
Beste Mariet,

Vanzelfsprekend zit je vol frustratie en boosheid!

Toch vraag ik me af in hoeverre de relatie van je vriendin goed is, als iemand een goede relatie heeft, ben je dan in staat om verliefd te worden op een ander?

Wat een heel goed teken is dat je man onmiddelijk heeft aangegeven geen werk van zijn verliefdheid op haar te maken. Iedereen kan wel eens verliefd worden op een ander, zeker als je vaste relatie in een sleur is terecht gekomen, het gaat er om wat je met die verliefdheid gaat doen. Waar je helemaal gelijk in hebt, is dat het niet zo slim van hem is om prive zaken als de stand van zaken van jullie relatie met haar te gaan spreken. Dat is een typisch kenmerk van emotionele ontrouw: prive zaken met een derde gaan bespreken.

Heb jij enig vermoeden gehad van de gevoelens van je vriendin voor je man? En wat mij ook dwars zit is: als zij aangeeft zo´n goede relatie te hebben, waarom heeft ze haar gevoelens aan je man dan kenbaar gemaakt? En zoals je al aangeeft, zo ga je niet met vrienden om, vooral als je aangeeft dat het een goede vriendin is!

Weet haar man/vaste partner af van haar gevoelens voor je man?

En wat ik ook een interessante vraag vind is: hoe ben jij aan deze gegevens gekomen? Heeft je man je alles eerlijk verteld? Als dat zo is, is dat ook een zeer goed teken!

Beste Mariet, probeer, hoe moeilijk ook, je boosheid en je frustraties een plaatsje te geven in je leven. Probeer een helder inzicht te krijgen wat er gebeurd is. Als je zelf weer een beetje in evenwicht bent (lees: je ergste boosheid hebt verwerkt) en je vind dat je relatie de moeite waard is om voor te vechten, je relatie nieuw leven in te blazen. Ik wil je heel graag het allerbeste toewensen en heel veel succes en sterkte!

Met vriendelijke groet, Roberta

Mariet, 24-11-2010
De rivaal, de minnaar of de minnares. Hoe verleidelijk misschien, maar neem NOOIT contact op met de rivaal, de minnaar of de minnares. Op deze manier kunnen er nooit rake klappen (of erger!) vallen en de trouwe partner kan zich niet gaan vergelijken met de rivaal. Minderwaardigheidsgevoelens kunnen de overhand krijgen na het zien van de rivaal. Gevoelens van wrok en boosheid komen opzetten en deze gevoelens blokkeren het verwerkingsproces helemaal.

REACTIE: en wat als dit een van je beste vriendinnen is die je dus ook regelmatig tegen blijft komen in de vriendenkring. Er is hierbij geen sprake geweest van sexuele overspel maar degelijk wel vergaande emotioneel overspel. Reactie infoteur, 25-11-2010
Beste Mariet,

Heel vernederend voor je dat het om je beste vriedin gaat, je voelt je dan dubbel verraden.

Met seksueel overspel geven de ervaringsdeskundigen allemaal hetzelfde advies: nooit de rivaal opzoeken, er vallen bij zulke bezoekjes geregeld rake klappen en zelfs doden, vandaar dat advies.

Dat is bij jou anders, hier gaat het om emotioneel vreemdgaan. Misschien interessant voor je om te lezen, hier is een artikel over emotioneel ontrouw: http://mens-en-samenleving.infonu.nl/sociaal/21270-emotionele-ontrouw.html

Ben je in staat om deze vriendin aan te spreken op haar gedrag? Of je eigen vriend/man aan te spreken op zijn gedrag?
En vervolgens zou je bij jezelf te raden moeten wat je gaat doen: is de relatie die jullie hebben nog de moeite waard om voor te vechten? Heb je het idee dat jullie in een sleur zitten?
En hoe zit het met de relatie van je beste vriendin? Wat is er aan de hand dat zij achter je rug om een emotionele affaire opbouwt met jouw partner? Wat zijn de motieven van je eigen partner en van je vriendin dat zij een emotionele affaire samen opbouwen?

Als je deze vriendin geregeld blijft tegen komen in je vriendenkring is het misschien wel handig om antwoorden te krijgen op bovenstaande vragen. Elkaar vermijden en net doen of je neus bloed, werkt niet en dat gaat zelfs aan je vreten! Hierdoor creeer je zeer ongemakkelijke situaties etrwijl het de bedoeling is dat je zowel gelukkig bent met je partner als met je vriendin.

Beste Mariet ik wil je heel graag het aller beste toewensen voor de toekomst en sterkte!

Met vriendelijke groet, Roberta

Gitta, 10-11-2010
Op de vraag van hulp was hij niet negatief. Gaf aan dat het waarschijnlijk geen zin had omdat de huisarts een beeld heeft van hem. Gaf ook aan het niet te weten hoe verder en het niet te redden.
Ik vroeg hem of hij nu gelukkig was met zijn vriendin en daarop was zijn antwoord dat hij dat niet echt kon zeggen dat hij gelukkig is. Tevens is hij zich ook bewust dat iedereen op dit moment met hem gebroken heeft en dat mist hij.
Heeft het zin als ik hem nu voor het 2e gesprek laat weten dat hij echt welkom is en als hij wil we er samen aan moeten werken.
Andere adviseren juist niet die reikende hand te geven maar ik zie het ook zoals jij dat hij moet weten dat hij echt welkom is.
Ik zal niet vergeten wat er is gebeurd maar wil wel vergeven en samen werken aan een nieuwe toekomst, omdat ik denk dat we nog steeds van elkaar houden.Althans ik houd nog van hem en heb het gevoel dat het voor hem ook niet over is.
Hij geeft aan mij en ons te missen en om ons te geven. Reactie infoteur, 11-11-2010
Beste Gitta,

Dat je man niet negatief staat tegenover eventuele hulp van buitenaf lijkt me een heel goed signaal. Dat hij vervolgens "mekkert" dat het waarschijnlijk geen zin heeft omdat zijn huisarts hem te goed kent (?) hoeft geen probleem te zijn: de oplossing kan zijn een andere huisarts nemen. Ook kan relatietherapie aangevraagt worden buiten de huisarts om. Als hij echt niet negatief staat tegen hulp, zijn er zat andere wegen die naar Rome gaan. Je moet wel goed beseffen dat het woord "relatietherapie" meestal op mannen werkt als een rode lap op een stier: houdt daar rekening mee!

Dat jullie nu in gesprek zijn lijkt me een heel goed teken en dat er een tweede aan komt zelfs nog beter. Gitta, je moet NU gaan handelen, als hij straks in zijn nieuwe huis zit is het waarschijnlijk te laat. Ook nu weer krijg ik sterk de indruk dat je man het allemaal echt niet meer weet: als je tijdens het 2de gesprek hem niet een helpende hand aanreikt, de weg voor hem vrij maakt zodat hij weet dat hij echt naar huis terug kan komen, kan hij misschien voor de "gemakkelijkste" weg kiezen. Begrijp me trouwen niet verkeerd, wat je vriendinnen/anderen zeggen om hem juist niet de reikende hand aan te bieden, is een heel begrijpelijke reactie! Hij heeft je genoeg pijn gedaan, moet je hem nu dan ook nog eens uit het slop trekken? Nogmaals, ik kan je niet zeggen wat je nu wel of niet moet doen, het moet echt je eigen beslissing zijn, maar aangezien hij het allemaal niet meer weet moet je rust in zijn hoofd creeeren door aan te geven dat hij welkom is om naar huis terug te keren.

Ik heb een ongelooflijke respect voor je Gitta: je lijkt me een heel sterke vrouw die heel graag heel hard voor haar huwelijk en man wil knokken: ga er voor!

Beste Gitta, ik wil je heel graag heel veel succes en sterkte toewensen voor tijdens jullie 2de gesprek!

Met vriendelijke groet, Roberta

Gitta, 10-11-2010
Nu ben ik 7 weken verder na de ontdekking van het vreemd gaan. Voor het eerst afgelopen week een 'gesprek' gehad. Veel vragen zijn nog onbeantwoord en het verdriet en de pijn is er nog volop. De boosheid met vlagen. Ben nu een maand alleen en voel me niet compleet ik mis mijn maatje en echtgenoot. We hebben dus van de week gepraat samen gehuild en elkaar getroost. Hij geeft aan dingen te doen en niet na te denken, niet de gevolgen te overzien. Hij is echt de weg kwijt, beseft nu dat alle familie, vrienden voor hem zijn weg gevallen en ik. Weet niet waarom hij deze korte relatie voortzet en niet voor ons is gegaan.Heeft constant gedaan en niet nagedacht. Hij heeft nu wel voor het eerst over dingen nagedacht en zegt niet gelukkig te zijn. Mist mij en wat we opgebouwd hebben. Het voelde weer vertrouwd, ik zag de man die ik ooit getrouwd heb. Toch stapt hij er niet direct uit. Want hij overziet het niet. Heb gezegd dat hij nu moet gaan denken. Als hij volgende maand zijn woning (ja ook die is al gekocht) intrekt met zijn vriendin dan is het echt voorbij. Heb voorgesteld daar alleen te gaan wonen en eens te denken wat hij nu wil met zijn leven… Hulp te zoeken. En na te denken waarom hij niet voor ons knokt.
Tja en dan reageert iedereen, je geeft hem weer ruimte, je geeft hem een kans die toch fout gaat. En dat is moeilijk, ik wil namelijk over de mogelijkheden nadenken kan niet zo maar een punt hier achter zetten. Is een relatie nog te redden na 2 maal vreemd gaan? En nu dus zelfs een tijd samenwonen? Hij moet de eerste stappen zetten als hij nog iets wil. Volgende week praten we verder en ik, ik heb toch wel hoop ook al weet ik nu niet hoe dat dan zou moeten. Roberta ken je zulke situaties waar mensen het toch redden en op een andere basis (vergeten doe je niet) weer verder zijn gegaan. Hoe zouden we de stappen moeten zetten als hij wel kiest om nog te investeren in ons? Reactie infoteur, 10-11-2010
Beste Gitta,
Ik leef enorm met je mee, en daarom al ik eens alles wat je me geschreven hebt op en rijtje zetten, misschien geeft dat heldere inzichten:

Je man is 2 x vreemdgegaan,
De 1 ste x was er spijt, bij de 2de x niet: hij liet je zelfs achter en vertrok naar zijn vriendin,
Sinds de 1ste x waren er geen zichtbare signalen dat jullie huwelijk niet goed zat,
De aanvraag voor de scheiding was de deur al uit,
Je man zei steeds: "Ik weet het niet"
Advies van anderen naar jou toe was: "Vergeet die man"
Waarop jij reageert:"Een huwelijk van 16 jaar poets je niet zomaar weg"
Na 7 weken achtbaan gevoelens het eerste gesprek tussen jullie,
Jij voelt je niet compleet, je mist je maatje
Je man geeft aan dat hij niet nadenkt en dongen doet zonder na te denken,
Maar tegelijkertijd geeft je man aan dat hij voor het eerst heeft nagedacht en zegt niet gelukkig te zijn, dat hij je zelfs mist,
Hij heeft een nieuw huis gekocht en trekt daar volgende maand in,
Jij stelde voor aan je man om hulp te zoeken (hoe reageerde hij daarop? Positief?)
Jij hebt aangegeven dat hij de eerste stap moet zetten als hij voor jullie wil kiezen,
Volgende week hebben jullie het 2de gesprek.

In dit bovenstaand rijtje zijn er een aantal dingen die me zorgen baart: dat de scheiding al zo snel de deur uit was en dat hij al een nieuw huis heeft gekocht.

Wat mij zeer positief overkomt is het volgende: dat jullie in gesprek zijn en dat er zelfs een 2de gesprek aankomt.

Wat mij een wat dubbel gevoel geeft is dat je man aangeeft dingen te doen zonder na te denken en tegelijkertijd aangeeft voor het eerst nagedacht te hebben en aangeeft niet gelukkig te zijn. (Hier moet je iets mee doen Gitta! Waarmee is hij niet gelukkig? Met zijn nieuwe leven? Als jullie samen nog een toekomst willen of kunnen hebben, moet je echt proberen uit te zoeken wat het is in zijn leven wat hem niet gelukkig maakt!)
Wat mij ook een beetje een dubbel gevoel geeft is dat je aangeeft aan je man dat hij nu de eerste stap moet zetten. Een heel begrijpelijke reactie van je, begrijp me asjeblieft niet verkeerd, maar als je man echt de weg "kwijt" is zal hij niet weten welke stap hij zou moeten nemen. Misschien durft hij die stap ook niet meer te nemen, ook al zou hij terug willen naar jullie! Laat het niet geheel aan hem over, de "lusten" tegenover de "lasten" kunnen voor een man in grote twijfels zeer verleidelijk zijn om voor de "lusten" te kiezen. Begrijp je wat ik bedoel beste Gitta? En mijn oprechte excusus als ik jou en je gezin als "lasten" omschrijf, ik zie persoonlijk jou en je gezin niet als een "last", maar een man die al 2 x is vreemdgegaan zal zijn gezin vaker als een "last" er varen en zijn nieuwe vriendin als "lust" zien. Ik zeg dat niet uit respectloosheid, maar om jou te doen inzien hoe de balans er waarschijnlijk uit ziet voor je man. Onder "last" kan je tevens de resterende familieleden en vrienden bij voegen, die je man ongetwijfeld even "onder handen" willen nemen en een flink hartig woordje met hem willen spreken. Kortom, als je man het echt allemaal niet meer weet is de makkelijkste weg nu de weg naar zijn vriendin. Vandaar dat ik aangeef dat je hem nu niet alleen moet laten met het zetten van de eerste stap: hij moet weten dat de "moeilijkste" weg (terug naar zijn gezin, de familie en de vrienden die hij allemaal de rug heeft toegekeerd) ook wel eens de "makkelijkste" weg kan zijn als jullie allemaal de schouders er onder zetten en je man aan de hand nemen.
Begrijp je wat ik bedoel te zeggen beste Gitta?

Er zijn heel veel vrouwen en mannen die vreemdgaan en "kiezen" voor hun nieuwe vriend of vriendin na slechts 2 a 3 maanden zich wanhopig afvragen waar ze in vredesnaam mee bezig zijn! Ze missen hun man of vrouw en ze missen hun kinderen, het vertrouwde en hun vertrouwde omgeving. Maar juist door de schaamte wat ze hun eigen gezin en familie hebben aangedaan durven ze niet meer treug, ook al zouden ze dat het allerliefst willen!

Volgende week heb je het 2de gesprek (dat lijkt me een heel goed signaal!) probeer in te spelen op deze schaamte: is het schaamte waarom je man niet direct terugkomt naar zijn gezin en durft hij de stap om terug te komen niet meer te nemen? Probeer het zo voorzichtig mogelijk te brengen, mannen zijn geen experts als het gaat om hun gevoelens, laat staan als ze over hun gevoelens moeten praten! Geef aan dat hij welkom is, geef aan dat hij welkom is om terug te keren bij de resterende familieleden en bij jullie vrienden. Deze wetenschap geeft "rust" in zijn hoofd, hij zal beter kunnen nadenken. Om het allemaal wat helderder en overzichtelijker te krijgen is het misschien een goed idee om aan je man voor te stellen om ene vel papier te pakken en de voor en nadelen van jullie huwelijk versus zijn vriendin eens op een rijtje te zetten. Doe dat pas nadat je aan hebt gegeven dat hij echt welkom is en dat hij ook welkom is terug te keren bij de familie en vrienden.

Iedereen in je omgeving zal je van vele adviezen willen vorozien, dat is hun manier om aan te geven dat ze heel veel om je geven en dat ze van je houden. Ze willen niet dat je man je nog meer pijn doet en zorgt dat je in een achtbaan leeft. Hoe lief allemaal ook bedoelt beste Gitta, je moet 1 ding heel goeed beseffen: het is jouw leven en wat je ook gaat doen met je verdere leven, wat je ook kiets: het moet JOUW beslissing zijn! Het moet een beslissing zijn afkomstig uit je hart waar je vierkant achter staat. Sta jij helemaal achter de beslissing om te knokken voor je huwelijk? Dan moet je dat doen! Voel je echter twijfels? Dan moet je gaan achterhalen waar die twijfels vandaan komen en of je aan die twijfels kan werken.

Ik kan je niet zeggen wat je moet doen beste Gitta en wat het beste voor jullie is. Alleen jij weet wat het beste is. Ik kan je alleen aangeven waar je aan moet denken en wat je in overweging moet nemen. Ik heb echter wel 1 vraag voor je waar je in alle rust over na mag denken als je niet onmiddelijk het antwoord zou weten:"Kan je je man ooit vergeven wat hij jou en je gezin heeft aangedaan?" Als het antwoord negatief is, zal dat altijd tussen jullie in komen te staan…

Beste Gitta, ik wil je heel veel succes toewensen tijdens het 2de gesprek en met het verwerken van de resterende achtbaan gevoelens!

Met vriendelijke groet, Roberta

Gitta, 28-10-2010
Ik ben vorige maand erachter gekomen dat mijn man voor de 2e keer vreemd ging. De 1e keer was er spijt nu niet. Toen ik erachter kwam en hem confronteerde ontkende hij niet en ging hij naar zijn vriendin terwijl ik thuis zat (ook nachten). Heel respectloos en vernederend. Na 2,5 week heb ik hem het huis uit gezet want hier ga je kapot aan.
Deze keer gaan we dus uit elkaar, in zijn hele gedrag laat hij zien dat hij onvoorwaardelijk kiest voor zijn nieuwe vriendin, dus heb ik geen keus. Alle moeite is er van zijn kant om maar snel van me af te zijn, de aanvraag is de deur al uit terwijl ik het nog niet kan bevatten dat ik er nu alleen voor sta. Dit allemaal terwijl er geen zichtbare signalen waren en zowel ik als onze omgeving dachten dat het huwelijk (weer) goed was. Enige uitleg krijg ik niet en enkel antwoorden zoals ik weet het niet. Ik heb hulp gezocht voor een stukje begeleiding en zou gewoon een verwijzing vragen. Ik ervaar de situatie als een achtbaan die maar niet ophoudt. Je kunt het houden van iemand en de goede jaren niet zomaar weg poetsen. Men zegt ook tegen mij vergeet die man de veranderd niet maar mijn houden van stopt niet zomaar na een huwelijk van ruim 16 jaar. Ik geef mezelf de ruimte om verdrietig en boos te zijn. En zoek contact met mensen die willen luisteren zodat ik mijn verhaal kwijt kan en hoop dit zo in de toekomst ooit een plekje te geven. Reactie infoteur, 29-10-2010
Beste Gitta,

Het is heel respectloos en vernederend dat na een huwelijk van 16 jaar je zonder pardon en zonder duidelijke antwoorden en verklaringen aan de kant wordt gezet. Heel begrijpelijk dat jij je leven nu ervaart als een achtbaan: wat je ervaarde als een goed huwelijk blijkt een fiasco. Je hebt geen tijd om op adem te komen en te bekomen van de ergste klap: je komt onmiddelijk voor zware feiten te staan: dat je er plotseling als een donderslag bij heldere hemel, alleen voor komt te staan. Veroorzaakt door iemand waar je veel van houdt en dacht te kunnen vertrouwen. Dat niet alleen, je dacht een toekomst samen te hebben. Alles waar je hard voor gewerkt hebt, is plotseling helemaal weg komen te vallen.

Heel erg goed van je dat jezelf de ruimte gunt om boos en verdrietig te zijn. Uit je gevoelens! Dat je op zoek bent naar lotgenoten en/of vertrouwelingen die naar je willen luisteren om over deze afschuwelijke situatie te praten, lijkt mij uitstekend!

Om het vreemdgaan te kunnen verwerken tzt zijn de volgende artikelen misschien niet onaardig om even door te nemen:
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/52131-verwerking-vreemdgaan.html

http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/52257-vreemdgaan-ontlading-tijdens-het-verwerkingsproces.html

http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/35235-wat-als-je-partner-is-vreemdgegaan.html

Beste Gitta, ik wil je ongelooflijk veel succes en sterkte toewensen en ik hoop van harte dat je in de toekomst het hele gebeuren een plaatsje kan geven! Heel veel sterkte toegewenst!

Met vriendelijke groet, Roberta

Johanna, 27-10-2010
Ook ik ben twee dagen geleden tot de ontdekking gekomen dat mijn man 1 keer (volgens hem) is vreemdgegaan met een collega! Dat ik het ontdekte kwam omdat mijn hart zei dat er iets mis was, ik heb gebluft door te zegen dat ik bewijs had en dat hij 1 kanss had om het op te biechten (is dit slecht van mij?!?) uiteindelijk vertelde hij hoe en wat… Heb nooit geweten dat je hart zo koud kon worden…
Ook ik weet niet wat te doen, ben heel goed aan het soul searchen, maar doe hiernaast ook nog een studie en daar stond ik al niet echt goed voor (de stage) en nu gaat t helemaal kl*te. Wil graag hulp maar kan niet naar mijn huisarts (die neemt me niet serieus nadat ik al eerder bij hem geweest ben). Ga wel een SOA test laten doen! Dit is iets wat ik iedereen aanraad! Ook al zegt hij dat ie het veilig heeft gedaan.
Ik weet t ff niet meer iemand raad? Waar kan ik terrecht voor coaching? etc… Reactie infoteur, 28-10-2010
Beste Johanna,

Het is een afschuwelijke en vernederende ervaring om te ontdekken dat je man is vreemdgegaan, je wereld staat helemaal op z´n kop! Laat staan dat je aan je studie kan wijden…

Hier drie artikelen voor je over verwerking van vreemdgaan, hopelijk geven ze je raad en advies hoe om te gaan met zowel de ontdekking als de verwerking van vreemdgaan:

http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/52131-verwerking-vreemdgaan.html

http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/52257-vreemdgaan-ontlading-tijdens-het-verwerkingsproces.html

http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/35235-wat-als-je-partner-is-vreemdgegaan.html

Professionele hulp bij verwerking van vreemdgaan (coaching) kan je via onderstaande links krijgen:

http://www.hulpbijverwerking.nl/
http://www.overspel-ontrouw.com/vreemdgaan-verwerken.htm
http://www.aspiratiecoaching.nl/coach/vreemdgaan-verwerken.html

Wat je ook doet of wat je ook gaat doen: denk eerst aan jezelf! Op dit moment ben jij en jouw gevoelens het belangrijkste op deze wereld. Besteed aandacht aan je gevoelens, krop het niet op! Heb je behoefte om met een vertrouweling over het vreemdgaan te praten? Doe het dan! Besef dat de pijn en het verdriet heel lang aanwezig kan zijn in je leven. Het vertrouwen in je man heeft een enome deuk opgelopen en daar herstel je niet 1, 2, 3 van! Geef het tijd en neem deze tijd ook!

Beste Johanna, ik wil je heel graag heel veel succes en sterkte toewensen met het verwerken van het vreemdgaan van je man!

Met vriendelijke groet, Roberta

Ann, 29-09-2010
Heb juist vernomen dat mijn vriend (relatie van 15 jaar) me al bedriegt met collega. Zou begonnen zijn om te praten omdat hij zich alleen voelde, ben verandert van werk en sta nu met schiften en weekendwerk. Voel me echt rot. Reactie infoteur, 30-09-2010
Beste Ann,

Ik leef enorm met je mee. Als het begonnen is met emotioneel vreemdgaan (http://mens-en-samenleving.infonu.nl/sociaal/21270-emotionele-ontrouw.html ) is dat een zeer pijnlijke vernedering voor jou als trouwe partner.

Heb je het vermoeden dat je partner vreemd is gegaan doordat je ander werk had met onregelmatige werkuren?
Ben je er zelf achter gekomen of heeft je partner het je vertelt?

Ik heb net een bericht aan Alie geschreven en dat is ook op het geheel van jou van toepassing. Kom eerst tot rust, probeer het ergste verdriet, pijn en vernedering te verwerken voordat je uberhaupt een beslisisng gaat nemen over je toekomst. Zet alles rustig op een rijtje en probeer zoveel mogelijk te praten met je vriendinnen, dat lucht op en het maakt dat je alles veel helderder gaat inzien.

Neem echt de tijd voor jezelf en geef toe aan behoeftes waar jij nu echt behoefte aan hebt. Heb je altijd het gevoel gehad dat je jezelf hebt opgeoffert? Dan is het nu tijd om daar mee te stoppen. Kom op voor jezelf, zorg goed voor je zelf zodat je krachtiger bent als de tijd is aangebroken om ene beslisisng te gaan nemen over je toekomst.

Beste Ann, ik wil je heel graag het aller beste toewensen en heel veel succes en sterkte met het verwerken van het vreemdgaan van je partner!

Met vriendelijke groet, Roberta

Alie Beek, 17-08-2010
Na 32 jaar relatie ben ik via mijn kinderen achter gekomen dat hij een relatie heeft gehad van 6 jaar en zelfs een dochtertje van 5 jaar uit die relatie, mijn hart was verschuurt toen ik er achter kwam de eerste reactie was stoppen met die man een paar maanden later kwam bij mij de vraag, wat is erger het feit dat je samen oud word of het feit dat hij een relatie heeft gehad en dan ook nog een kindje ik weet het niet meer groetjes alie Reactie infoteur, 30-09-2010
Beste Alie,

Wat afschuwelijk dat je het vernederdende nieuws van je kinderen moest vernemen! Als ik het zo lees zijn je kinderen er bij betrokken geweest en mochten ze niets aan hun eigen moeder vertellen?

Je zal de eerste tijd overspoeld raken door hevige emoties. Uit deze emoties! Krop het asjeblieft niet op! Praat! Praat met je vriendinnen of met wie dan ook, lucht je hart!

Op een gegeven moment, als je het allerergste verdriet en pijn een klein beetje verwerkt hebt, zal je alles een klein beetje helderder gaan zien. Neem dan pas beslissingen over je toekomst, wil je blijven of ga je een eigen leven opbouwen? Kies je voor jezelf of offer jezelf op in naam van je gezin?

Neem de tijd voor jezelf. Waar heb je behoefte aan? Wat kan je doen of ondernemen waar je je echt goed door voelt? Een week vakantie? Alleen op vakantie of met een paar vriendinnen? Een nieuwe hobby beginnen of vaker naar de sportschool? Wat dan ook, onderneem iets om je gedachten te verzetten maar ook om in een andere omgeving dan je thuisomgeving te verkeren. Verzet je gedachten.

Ik hoop van ganser harte dat de kinderen zo flexibel zijn en oud genoeg zijn dat ze het hele gebeuren rustig kunnen verwerken. Als ze oud genoeg zijn en zowel jij als zij hebben er behoefte aan, praat met ze op een open en eerlijke manier.

Beste Alie, ik wil je heel graag heel veel sterkte toewensen, kom eerst tot rust en tot jezelf voordat je beslissingen gaat nemen en voordat je met je partner gaat praten. Voorkom ruzies, dat heeft geen zin en draait alleen maar uit op meer narigheid. Alhoewel het zeer begrijpelijk is dat je een enorme behoefte voelt om eens een flinke pot tegen je partner te gaan schelden, probeer het te vermijden of doe het als de kinderen er niet zijn.

Met vriendelijke groet, Roberta

Bas, 07-10-2009
Sinds 1 jaar weet ik dat mijn vrouw is vreemdgegaan. Wij hebben besloten dat we doorgaan met onze relatie. Ik heb momenten dat ik me helemaal top vloel, maar ook vaak momenten dat ik enorm down ben, dan weet ik het niet meer heb nergens zin in. Ik wil graag dat dit gevoel wegblijft. ik en mijn vrouw hebben 4 kinderen en ik wil hiervan gaan genieten. Ik baal gewoon echt enorm dat ik zomaar uit het niets van die boze buien krijg. Het is een beetje warrig verhaal, maar ik baal gewoon, ik ben moe van mezelf… Iemand een tip voor mij? Reactie infoteur, 08-10-2009
Beste Bas,

De ontdekking dat je trouwe maatje voor het leven vreemdgegaan is, is een grote vernedering. Het is een emotionele loodzware tijd. Heb je een time-out genomen nadat je hoorde dat je vrouw was/is vreemdgegaan? Neem asjeblieft een time-out, je bent ook maar een mens!

Vervolgens: na de time-out, bedenk rustig en sta daadwerkelijk stil bij het feit dat vreemdgaan heeft kunnen gebeuren.

Na verloop van tijd komt het verwerkingsproces: verwerk het verdriet, de pijn, de schande en de vernedering ALLEEN (dus nooit samen met je partner!). Schakel desnoods de hulp in van een coach, dit kan tegenwoordig supermakkelijk per e-mail! Je hoeft de deur niet uit, je schrijft over je problemen wanneer het JOUW uitkomt (midden in de nacht?) en je blijft in je eigen vertrouwde omgeving.

Vervolgens moet je je zelf gaan afvragen: heb jij je vrouw vergeven? Echt vergeven? Als je nog woest en kwaad bent (heel begrijpelijke reacties trouwens!) zal je voorlopig nog wel last houden van boosheden…

Brengen jullie inmiddels samen tijd door, dmv minimaal 1 keer per week echt samen zijn? Zonder de kinderen? Is de romantiek teruggekeerd of zijn jullie bezig de romantiek terug te krijgen?

Beste Bas, ik wil je heel veel sterkte toewensen in deze emotionele tijd. Probeer je vrouw te vergeven, zodat je wat meer vrede krijgt met de situatie en je boosheid meer in controle kan krijgen en houden. Nogmaals: boosheid is een zeer begrijpelijke en menselijke reactie! En neem asjeblieft even een time-out, kom even tot je zelf en geniet daarna weer met volle teugen van je vier kinderen! Heel veel succes en sterkte toegewenst!

Met vriendelijke groet, Roberta

Derryl, 27-07-2009
Nu is er een ander probleem. Om de herhalingskans in te schatten ben ik in haar e-mail account gaan 'neuzen' en heb toen ontdekt dat ze 2 jaren geleden intensief contact onderhield met een andere man! Ze maakten afspraakjes. Als je tegen iemand zegt: 'je moet een andere locatie zoeken of je laat je vrouw thuis' dan kan dat toch niks anders betekenen? Toen ik haar hiermee confronteerde kreeg ik weer dezelfde respons als voorheen: 'er is niks gebeurd, ik heb niks met hem gedaan, het waren alleen spannende e-mails die we naar elkaar stuurden?' Is mijn vrouw verslaafd aan sex? Dat is dan een groter probleem! En ik dacht dat ik haar door en door kende; 14 jaar lang samen en ik ontdek dat ze relaties op na hield! Is het wel verstandig om door te gaan met onze relatie? Reactie infoteur, 28-07-2009
Beste Derryl,

Ik vind het heel erg vervelend voor je dat je opnieuw geconfronteerd wordt met vermoedelijke vreemdgaan van je vrouw.

Tot op het bittere moment zal vrijwel iedere vreemdganger stellig ontkennen dat ze vreemdgegaan zijn. Uit de gevonden mailtjes, mag je er vrijwel zeker van zijn dat er iets gebeurt is wat niet helemaal in de haak is.

Is het verstandig om door te gaan met je huwelijk? Ik kan daar geen antwoord op geven beste Derryl, die vraag moet je zelf gaan beantwoorden. Hoeveel klappen kan je nog incasseren? Twijfel je of weet je nu echt zeker dat ze je bedrogen heeft? Geloof je haar echt als ze zegt dat ze nu daadwerkelijk voor jou en jullie huwelijk kiest? Is scheiden een oplossing? Of veroorzaak je door te gaan scheiden nog veel meer problemen?

Probeer alles eens op een rijtje te zetten, desnoods zwart op wit, en zet de voordelen en de nadelen tegenover elkaar. Klinkt misschien raar, maar als je eenmaal alles op papier hebt gezet, krijg je vaak een helder inzicht. Je problemen en je oplossingen staren je vanaf het papier aan. Geef je grenzen aan op papier.

Er zijn vermoedelijk kinderen in het spel, een koophuis, gezamenlijke spullen, de auto´s, een spaarrekening… wat gebeurt daar allemaal mee als je gaat scheiden? Wat krijg je er voor terug als je gaat scheiden? Je eigen leven!

Als je blijft, doe je dat dan voor de kinderen, het koophuis, de spaarrekening en enz of blijf je omdat je nog gelooft in een goede en gelukkige toekomst samen?

Dat zijn allemaal stuk voor stuk goede overwegingen die je mee kan nemen als je de gedachten over het hele gebeuren van je vrouw op papier zet. Neem er rustig de tijd voor Derryl!

Beste Derryl, ik wens je heel veel succes en sterkte toe!

Met vriendelijke groet, Roberta