Heeft jouw partner een probleem?

Leena, 11-07-2011
Ik ben een 27 jarige vrouw. Ik ben op dit moment 40 weken zwanger, kan dus elk moment bevallen.Mijn vriend ( 28 jr) heeft een zwaar drugs- en alcoholverleden. Hij heeft al tal van keren geprobeerd om te ontwennen, maar hervalt steeds weer. Ik ben na 4 maanden samen te zijn met hem, zwanger geraakt. Hij heeft zich toen 1 maand laten opnemen, ik heb hem daarin steeds gesteund, ik heb alles gedaan voor hem en steeds in hem geloofd.zelfs terwijl zijn ouders me zeiden dat ik niet te hard mocht hopen.zij kennen hem tenslotte al zijn hele leven. Mijn hele zwangerschap is een hel geweest, ik ben op 7 maanden moeten stoppen met werken omdat ik op mijn werk niet meer kon verbergen dat er thuis iets serieus mis was.Hij heeft me meermaals geslaan tijdens mijn zwangerschap, en ook steeds weer 't gevoel geven dat alles mijn schuld was. Nu heeft hij net 2 maanden in de gevangenis gezeten, hij is net op tijd vrij om toch nog de geboorte te kunnen meemaken.Ik had gedacht dat er nu echt iets zou veranderen, maar in de 4 dagen dat hij thuis is, heeft hij 2 dagen gedronken, en niet een beetje. Ook meteen weer schreeuwen als ik geen zin heb om dan nog iets te gaan doen 'savonds, maar ik sta op bevallen, ik heb gewoon geen energie meer. Ik wil gewoon rust. Ik heb zo ontzettend veel moeite moeten doen om hem uit de gevangenis te krijgen terwijl ik zelf eigenlijk compleet uitgeput was door heel de situatie en natuurlijk door mijn zwangerschap, en hij ziet het precies niet eens in, mijn hart is echt gebroken. Hij heeft me in het verleden al zo vaak vernederd, hij vindt alles van zelfsprekend wat ik voor hem doe. Ik wil mij echt losrukken van hem. Het is zoals er beschreven staat in het artikel: hij houdt niet van mij, hij houdt van de alcohol. Ik denk wel dat hij ergens wèl van mij houdt, maar gewoon zo hard blijft ontkennen dat hij zo'n groot probleem heeft. Ik heb daardoor vaak medelijden met hem, maar met mijn baby'tje op komst, wil ik nu echt een einde eraan maken, ik leef in constante stress en angst, ik moet me constant aanpassen aan hoe hij wilt leven, ik heb zelf geen sociaal leven meer, ik kan mijn ouders niet eens zien zo vaak als ik zou willen, omdat ze zouden merken aan mij dat er iets niet in orde is. Ik moet het nu nog een tijdje zien uit te houden omdat ik niet weet waar ik dan moet gaan wonen met onze dochter. Ik kan bij mijn ouders terecht, maar ik wil absoluut op eigen benen staan. Ik denk dat ik maar bij de ocmw een ga langsgaan, maar ik weet niet of zij me zullen helpen. Ik wil iets van mijn leven maken, met hem zal mijn leven aan mij voorbijgaan. Ik ben op een punt gekomen dat ik niet meer in hem geloof, ik denk ( en het doet mij pijn om het toe te geven, want ik wens hem niets dan het beste) dat hij, ook al is hij nog jong, nooit voor een ander leven zal kiezen. Zijn kindje wat eraan komt zal daar niets aan veranderen, al wil hij dat zo graag geloven. Ik kan niet meer meegaan in de leugens die hij zichzelf wijsmaakt. Ik zit hier al de hele avond met voorweeën en hij ligt zat te brabbelen in bed, dus.mijn hoop is op verbetering is weg. Het enige dat ik hoop, is dat ikzelf de komende tijd sterk zal kunnen zijn, om voor mijzelf en mijn baby'tje alles op orde te stellen voor de toekomst. Ik heb een goed diploma en de liefste ouders en broers die ik wensen kan, ik ga het zelf moeten waarmaken. Al de tijd, moeite, liefde, vriendschap die ik in hem gestoken heb.die ga ik nu in mijzelf en mijn dochter steken. Ik moet 't hier wel nog enkele maanden zien vol te houden, en ik zie hem graag, dus ik wil niet weer gaan vergeven en WEER opnieuw proberen, ik hoop dat ik nu echt de kracht ga hebben om me tegen die gevoelens te verzetten. Het moet, want ik zit in de hel, en ik wil eruit. Reactie infoteur, 28-07-2011
Lieve lieve Leena,

Wil jij asjeblieft asjeblieft aan je kleintje denken? Als jij als volwassenen eigenlijk al niet bestand bent om met een aan alcohol verslaafde man te leven, die jou zelfs slaat terwijl je zwanger bent, hoe moet zo´n kleine uk zich dan standhouden? Je beschrijft het zelf heel mooi: alle liefde, alle tijd, alle moeite en alle vriendschap die je in hem hebt gestoken: kan je nu beter steken in je dochtertje! En ik vermoed dat jouw schoonouders je heel graag willen helpen als zij daardoor weten dat hun kleindochtertje veilig is. En natuurlijk wens je hem het beste, maar je dochtertje verdiend ook het allerbeste! Jij trouwens ook!

Beste Leena, ik wil jullie alledrie het aller beste toewensen, maar denk asjeblieft aan de toekomst van je dochtertje. Ik wil je heel graag alle sterkte en wijsheid toewensen voor de toekomst!

Met vriendleijke groet, Roberta

Ankie, 19-02-2011
Hallo, Mijn man is alcoholist. Na 14 jaar huwelijk gaan we scheiden. Het was voor mij een moeilijke beslissing, want ondanks alle ellende geef ik nog om hem. Toch zou ik iedereen aanraden die leeft met een alcoholist, zoek hulp bij Novadic Kentron en/of Maatschappelijk werk. Vooral aan het laatst genoemde heb ik veel steun. Momenteel woon ik weer op mezelf en geniet van de rust. Heerlijk. Een aanrader voor iedereen die een relatie heeft met een alcoholist: wint "het gif"? KIES VOOR JEZELF! Reactie infoteur, 21-02-2011
Beste Ankie,

Heel hartelijk dank voor je bericht en voor het goede advies. Ik hoop van ganser harte dat anderen die in dezelfde situatie zitten, hoop uit kunnen putten.

Ik wil je heel graag veel sterkte toewensen tijdens de scheiding en je heel veel geluk toewensen voor de toekomst! Geniet van je leven!

Met vriendelijke groet, Roberta

Wanhopig, 22-08-2010
Ik ben van oorsprong Nederlandse en mijn man heeft de Poolse nationaliteit. We wonen ook in Polen. Op dit moment heeft mijn man grote problemen door zijn alcoholisme. Hij vergeet dingen, raakt dagen kwijt, is erg onredelijk wanneer hij dronken is, heeft problemen met dingen die er niet zijn en probeert mij overal de schuld van te geven. Hij heeft lichamelijke problemen, slaapt maximaal 2 uur achter elkaar omdat hij dan aan alle kanten aan het trillen is en geen controle over zijn lichaam heeft. Hij begint 's-morgens om 6 uur al met de eerste 100 ml wodka, om 7 uur de volgende 100 ml, om 10 uur de volgende 100 ml en dat gaat zo de hele dag door. Hij drinkt gemiddeld 700 a 800 ml wodka per dag. Is minimaal 2 keer per dag dronken en slaapt over de hele dag en avond om de haverklap korte tijd omdat hij moe is. Hij krijgt nu ook problemen met ademhalen omdat (zijn woorden) hij zijn longen ook voelt trillen en shaken. Het is af en toe net een vis op het droge. Hij zweet heel erg, ligt constant hardop te praten in zijn slaap en is onrustig, zelfs wanneer hij zweet dan ruikt dat naar alcohol, hij heeft last van zijn ogen omdat hij minder scherp ziet, schrikt heel erg en is angstig enz. Hij is erg nerveus en grijpt dan naar de wodka om rustiger te worden. We hebben vaak woorden omdat hij dan zo onredelijk is en ik er gewoon van baal dat hij constant dronken is. Iedere keer belooft hij weer dat hij stopt met drinken maar iedere keer heeft hij weer een ander excuus. Ik word er gewoon moedeloos van en ik wil hem helpen maar ik weet op dit moment gewoon niet meer hoe. Ik probeer rustig te blijven als hij weer onredelijk tegen me is en als ik al merk dat de ruzie eraan zit te komen omdat ik dat al zie aan de verandering in zijn ogen. Hij is gewoon heel erg veranderd. Als hij niet gedronken heeft of weinig, en dat is dan 's-morgens vroeg dan hebben we het gewoon gezellig maar naar mate de dag vorderd dan zie je hem veranderen. Als we met vrienden zijn is alles goed en hebben we een goeie tijd maar zodra die de deur uit zijn dan kan hij veranderen als een blad aan de boom en krijgen we ruzie om de gekste dingen. Ik ben 13 jaar ouder dan hij en het is een hele goeie vent wanneer hij niet dronken is maar ik weet gewoon niet meer wat te doen. De alcohol verandert hem te veel, je ziet hem gewoon aftakelen en hij is pas 36. Hij is vaak emotioneel omdat hij weet dat hij mij hierdoor kwijt aan t raken is. Hij wil vechten tegen de alcohol maar hij weet niet hoe omdat hij ook bang is voor alcohol epilepsie. Hij weet dat hij alcoholist is en erkent het ook en hij wilt er ook van af maar hij is erg zwak en is bang voor wat er kan gebeuren. Kunnen jullie mij alsjeblieft raad geven wat ik kan doen of hoe ik moet reageren want ik weet het echt niet meer. Reactie infoteur, 21-02-2011
Beste Wanhopig,

De alcohol heeft jou en je man totaal in zijn greep. De alcohol bepaald jullie leven. In de morgen al zo vroeg beginnen met deze hoeveelheden alcohol… geen wonder dat je wanhopig bent! Het lichaam van je man begint uitgeput te vraken, als het al niet uitgeput is.

Wat verwacht je van een relatie beste Wanhopig? Heb je nog puf om er voor te vechten? Echt te vechten? Geen ruzie maken, maar hem richting een afkickcentrum brengen? Kan je het vervolgens aan dat je man na het afkicken, als hij al afkickt, misschien weer verslaafd kan raken? Kan je het aan dat jullie dan weer opnieuw moeten beginnen? Kan je dit nog jaren en jaren volhouden? Kan je het aan dat jij jezelf compleet wegcijfert?

Beste Wanhopig, ik kan je helaas niet vertellen wat je moet doen, het is jou leven en je moet je eigen keuzes maken. Maar als hij jou echt niet kwijt wil en hij beseft dat hij een alcohol probleem heeft, waarom vecht hij dan niet? Dat is een vraag die je voor je zelf moet beantwoorden. Geef je genoeg om hem om de rest van jullie leven samen te laten domineren door de alcohol? En misschien een zeer pijnlijke en persoonlijke vraag: slaat hij je als hij gedronken heeft?

Beste Wanhopig, ik wil je heel graag heel veel succes en sterkte toewensen en luister naar je hart!

Met vriendelijke groet, Roberta

Claudia, 20-06-2010
Hallo
ik heb sins 8weken een lieve vriend waar ik zeker heel veel om geef
der is alleen een probleem hij is verslaaft aan de drank alleen bier
nu de laaste week heeft hij in een insteling gezeten hij was 12 dagen clean
nu sins een week drinkt hij weer ik moet zeggen ik heb der geen probleem mee om ik hem niet anders ken
nu na een week zie ik hem weer en hij is dood ziek ook drugs gebruikt en ja dan ga je wel even onder uit
ik wil hem helpen maar wat moet ik doen hij is zo lief voor me
wat moet ik doen
hoop op hulp Reactie infoteur, 22-06-2010
Beste Claudia,

Het is ontzettend lief van je dat je zo graag je vriend wil helpen, de vraag is echter of hij geholpen wil worden. Alcolisten of alcoholverslaafden ontkennen dat ze een drankprobleem hebben, dat ze uberhaupt een probleem hebben, en dus zien ze niet in waarom ze geholpen dienen te worden.

Als je vriend ontkent dat hij een probleem hebt, kan jij niets doen. Je zal altijd machteloos aan de zijkant staan.

Partners van alcolisten en verslaafden raken maar al te vaak depressief van de gehele situatie. Er is geen echte relatie mogelijk aangezien de verslaafde alleen van zijn verslaving houdt. Dat moet je echt heel goed gaan beseffen beste Claudia: de verslaafde houdt alleen van zijn verslaving! Kan je daar tegen en kan je het aan om in zo´n relatie verzeild te raken?

Verslaafden zijn over het algemeen bijzonder "sociale" mensen, ik lees het terug in je berichtje als je schrijft: "hij is zo lief voor me." Een masker om de verslaving te maskeren, is hij nog steeds lief voor je als hij gedronken heeft beste Claudia?

Ik heb een aantal links voor je gevonden waarvan ik hoop dat ze nuttig voor je kunnen zijn. Partners van verslaafden die met elkaar hun ervaringen kunnne uitwisselen, adviezen hoe partners van verslaafden nu wel of juist niet met hun verslaafde partner om moeten gaan, tips en adviezen hoe de partner van een verslaafde hun verslaafde partner het beste kunnen helpen zonder zichzelf te verliezen:

http://onlinespreekuur.gezondheidsplein.nl/onlinespreekuur/bekijk_vraag/6763

http://www.tactus.nl/?pid=29

http://www.crisiscare.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=48&Itemid=98

Beste Claudia, heel hartelijk dank voor je berichtje en ik wil je heel erg graag voor de toekomst het allerbeste toewensen! Pas goed op jezelf meisje!

Met vriendelijke groet, Roberta

Schut, 08-05-2010
Ik ben 41 jaar getrouwd, heb veel te lang alles glad gestreken in onze relatie, maar ben nu op een punt gekomen, wil ik (kan ik ) nog verder met mijn aan alcohol verslaafde man, ik ben aan het eind, het gaat bijna niet meer, de jaren die ik nog te goed heb, wil ik graag rust hebben, zonder spanning enz. Reactie infoteur, 10-05-2010
Beste Schut,

Als je 41 jaar lang jezelf hebt weggecijfert - en je cijfert jezelf weg als je samen leeft met iemand die een probleem (verslaving) heeft - in een relatie dat je eigenlijk niet als een waardige relatie mag beschouwen, kan ik me levendig voorstellen dat je op een punt bent gekomen dat je echt niet meer verder kan.

Ik ga er zonder meer van uit dat je 41 jaar lang hebt geprobeert om er het allerbeste van te maken, dat je hebt geprobeert je man te steunen en te ondersteunen, dat je geprobeert hebt om hem met zijn alcoholverslaving te helpen… wie heeft jou de afgelopen 41 geholpen en bijgestaan? Of heb je alles in je eentje door moeten maken?

Vrouwen zijn sterk, heel erg sterk, maar er komt een moment dat de grens echt is bereikt. De energie is op en je voelt je uitgeput, moe, ellendig en waarschijnlijk zelfs schuldig. Dat je voor je zelf gaat kiezen is een bijzonder moedige stap en ik hoop zo van ganser harte dat je de rust vindt die je nu zo nodig hebt beste Schut!

Ik heb een paar links voor je gevonden, naar waar ik hoop, je kracht uit kan putten: je bent namelijk echt niet de enige! Waarschijnlijk als je de stap hebt ondernomen en je start met je eigen (rustige!) leven, dat je bedenkt dat je veel eerder weg had moeten gaan!

http://www.gezondheidsplein.nl/oordeelmee/57/Alcoholverslaving.html

http://mens-en-samenleving.infonu.nl/sociaal/12541-leven-met-een-alcoholist.html

http://www.cokevanjou.nl/component/option, com_fireboard/Itemid, 75/func, view/id, 837/catid, 7/

Beste Schut, ik wil je heel graag het allerbeste toewensen voor de toekomst, een alcohollvrije toekomst! Geniet van je eigen leven!

Met vriendelijke groet, Roberta