Vaginitis, ontsteking van de vagina

Vaginitis is een vaginale ontsteking veroorzaakt door micro-organismen. Vaginitis is eigenlijk een verzamelnaam voor allerlei ontstekingen in en rond de vagina. Het vaakst zijn de binnenste wanden en bekleding ontstoken, soms ook de schaamlippen. De oorzaak kan verschillend zijn zoals een zwangerschap, gebruik van de pil of een spiraal, diabetes, schimmelinfectie etc. Een van de belangrijkste symptomen is het hebben van meer afscheiding.

Geslachtsziekte of schimmelinfectie

De meest voorkomende oorzaak voor vaginitis oftewel colpitis (kolpitis) is een infectie met een micro-organisme. Bekenden zijn Candida, Trichomonas, Chlamydia en Gardnerella. Candida is een gist die normaal in ons darmstelsel leeft. Onder bepaalde omstandigheden groeit deze gist harder dan gewoonlijk en veroorzaakt dan een infectie in de mond (spruw bij baby's) of een vaginale infectie. Chlamydia valt onder de soa's. Deze bacterie wordt verspreid via seksueel contact. Een vrouw kan jarenlang drager zijn zonder duidelijke klachten. Van alles schimmelinfecties of geslachtsziekten is een verhoogde afscheiding het meest duidelijke kenmerk. De afscheiding wordt soms ook wel witte vloed genoemd, maar is eigenlijk een foutieve benaming. Witte vloed is een normale afscheiding, bij een infectie is deze afscheiding niet alleen meer, maar ook vaak geel of groen van kleur. Bovendien kan de afscheiding schuimig zijn of vlokken bevatten.

Sommige infecties worden met een antibioticakuur bestreden, anderen met een schimmeldodend middel. Dit kan een zalf zijn maar ook medicijnen in de vorm van tabletten. De aanwijzingen van de arts of apotheek moeten altijd opgevolgd worden. Sommige infecties zijn schadelijk tijdens een zwangerschap of kunnen zelfs voor onvruchtbaarheid zorgen. Bij de baby kan er soms blindheid optreden.

Tampons

Vaak veroorzaken tampons die te lang worden gedragen een infectie. Sterk absorberende tampons wil de vrouw nogal eens te lang inhouden. Vaginaal vocht/bloed hoopt zich op in de tampon waardoor dit een broedplaats wordt voor bacteriën. Er ontstaat koorts, misselijkheid, duizeligheid, braken en een lage bloeddruk. Een gedeelte van de vrouwen, gemiddeld 5 procent, overlijdt als gevolg van deze infectie. De infectie wordt ook wel tamponziekte genoemd. Behandeling bestaat uit het toedienen van antibiotica. Het is aan te raden om daarna nooit meer tampons te dragen. De kans op een terugkerende infectie is groot.

Verhoogde afscheiding

Het hebben van een verhoogde afscheiding betekent niet altijd een ontsteking. Rondom de eisprong is de afscheiding ook verhoogd, en tijdens de zwangerschap zien we dit vaak. Het gaat hier om een verhoogde afscheiding die niet anders van kleur is of stinkt. Na de menopauze is de afscheiding normaal gesproken minder: wanneer deze plots meer wordt kan er ook sprake zijn van een infectie. Een infectie gaat niet alleen gepaard met een verhoogde afscheiding maar ook met een afscheiding dus duidelijk anders van kleur is, vlokkig of schuimig is en een nare lucht met zich meebrengt. Sommigen noemen het een vislucht maar bedenk dat vrouwen die zich niet dagelijks schoonspoelen diezelfde nare lucht met zich mee kunnen brengen. Het geeft vooral een ander luchtje dan gewoonlijk, die erg doordringend kan zijn. Verhoogde afscheiding die met deze symptomen gepaard gaat kan beter aan een arts gemeld worden. Het is niet nodig zich hiervoor te schamen: artsen maken dit dagelijks mee. Daarnaast is het niet aan te raden om met dit soort klachten rond te blijven lopen. Niet alleen kan de kans op onvruchtbaarheid hiermee aanwezig zijn, ook kan de bedpartner besmet raken met een micro-organisme en deze eventueel weer doorgeven aan een volgende.

Afscheiding met bloed

Vooral bij oudere vrouwen komt een bloederige afscheiding vaker voor. Het ontstoken slijmvlies is dunner dan bij jongere vrouwen en wordt makkelijker beschadigd. De afscheiding gaat in deze gevallen gepaard met bloedverlies. Vaak is een tekort aan oestrogeen hiervan de oorzaak. Naast een bloederige afscheiding wordt er vooral jeuk ervaren.

Behandeling

De arts zal eerst uitzoeken wat de oorzaak voor de infectie is. Iedere infectie moet namelijk anders behandeld worden. Het toedienen van antibiotica helpt namelijk niet bij een schimmelinfectie. Sterker nog: een schimmelinfectie kan vaak voortkomen uit het gebruik van antibiotica. Dit komt omdat antibiotica niet alleen slechte maar ook sommige goede bacteriën doodt. Aanwezige schimmels krijgen dan de kans harder dan normaal te gaan groeien.

Vaak zal er een kuur met tabletten worden voorgeschreven, maar ook vaginale tabletten kunnen voorgeschreven worden. Soms worden er speciale tampons meegegeven zodat de ontsteking snel verdwijnt. Het is belangrijk de aanwijzingen van de arts op te volgen. Zo zal een kuur helemaal afgemaakt moeten worden omdat de kans anders groot is dat de infectie terugkomt. Wanneer na genezing de infectie toch weer terugkeert zal de arts vaak een ander middel voorschrijven. Soms zal er een uitstrijkje gemaakt worden om te controleren op andere ontstekingen of afwijkingen.