Chronische darmziekten bij kinderen: algemene beschouwingen

Niet alleen bij volwassenen maar ook bij kinderen komen chronische darmaandoeningen(Ziekte van Crohn en colitis ulcerosa) meer en meer voor. Vooral omdat kinderen nog in volle ontwikkeling zijn, kan dit zeer ernstige gevolgen hebben en is een vroege diagnose en een specifieke behandeling van zeer groot belang.

Speciefieke aanpak bij kinderen en adolescenten

Het merkwaardige van inflammatoire darmaandoeningen, de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa, is dat ze in wezen dezelfde zijn op elke leeftijd, maar kinderen zijn geen mini- volwassenen. Karakteristiek voor kinderen is dat ze in volle groei en ontwikkeling zijn. Een chronische darmziekte, die bovendien de opname van voedingsstoffen kan belemmeren, is op de eerste plaats een bedreiging voor een harmonieuze groei en ontwikkeling.

Het is vanzelfsprekend dat een jong kind en een adolescent een specifieke benadering vragen wat betreft onderzoeken, keuze en instellen van therapie. Ook andere leeftijdsgebonden ziekten en problemen moeten herkend en opgevangen worden. Daarom hebben pediatrische gastro-enterologen een goede reden van bestaan. Een kind wordt steeds omringd door verzorgers: de ouders, naaste familieleden, zijn sociale kring is de school. De begeleiding van een kind met de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa gebeurt in dialoog met deze omgeving.

Incidentie van ziekte van Crohn versus colitis ulcerosa bij kinderen

Het is verontrustend dat de incidentie (voorkomen) van de ziekte van Crohn aanzienlijk toeneemt. Dit is voor colitis ulcerosa niet het geval. Uit studies van het jaar 2001 blijkt dat 5,2 op 100.000 kinderen jonger dan 16 jaar in Groot Brittannië lijden aan inflammatoire darmziekten. Hiervan hebben tweemaal zoveel kinderen de ziekte van Crohn als colitis ulcerosa. Ter vergelijking werd in 1985 een incidentie van 2,2 kinderen per 100.000 vastgesteld. In een studie uit de Verenigde Staten bij 5 miljoen inwoners, bleek een incidentie(begin van de ziekte) van 7,05 per 100.000 kinderen jonger dan 18 jaar. In deze groep hadden viermaal zoveel kinderen de ziekte van Crohn als colitis ulcerosa. Twintig procent van deze kinderen was jonger dan 10 jaar. Er was geen verschil tussen mensen in steden of landelijke gebieden en geen verschil voor groepen van diverse afkomst.

Ziekte van Crohn

De ziekte van Crohn komt in toenemende mate voor bij kinderen en adolescenten. Het beoogde doel van een behandeling is dat de kinderen langdurig zonder klachten zijn (‘remissie’), aangezien een echte en volledige genezing nog niet mogelijk is. Het onderdrukken van de ziekteactiviteit is van primordiaal belang om een normale groei en volwassen gestalte te garanderen. 5-ASA-preparaten, antibiotica en cortisone maken deel uit van het ‘klassieke’ behandelingsarsenaal. Immuunsuppressiva en enterale voeding worden in toenemende mate gebruikt. Het effect en de veiligheid van infliximab (anti-TNF) bij kinderen wordt momenteel bestudeerd. Heelkunde vergt een precieze indicatiestelling. Daarnaast bestaan nog experimentelere opties.

De pediatrische patiënt bevindt zich binnen het algemene probleem van chronisch inflammatoire darmziekten.
Wanneer we alle patiënten met inflammatoire darmziekten beschouwen, blijkt dat bij ongeveer 25% de problemen beginnen voor de leeftijd van 20 jaar. Bij kinderen wordt de diagnose van een inflammatoire darmziekte meestal gesteld tussen 10 en 18 jaar. Over het algemeen komt de ziekte van Crohn frequenter voor bij het blanke ras en zelfs nog méér frequent in de joodse gemeenschap. Er is geen verschil tussen jongens en meisjes.

Ziekte van Crohn en erfelijkheid

Erfelijkheid beïnvloedt het voorkomen van de ziekte van Crohn: wanneer de diagnose gesteld wordt bij een kind jonger dan S jaar is er in 56% van de gevallen een eerstegraads-verwante met de ziekte; wanneer de diagnose bij een kind jonger dan 11 jaar wordt gesteld, is er in 41% een aangetast familielid en bij een diagnose tussen 20 en 39 jaar in 18%.