Alzheimer: verzorging en ondersteuning

Vanwege de progressieve aard van de ziekte kan het zorgen voor iemand met Alzheimer uiteindelijk een volledige dagtaak worden. Aan het begin van de ziekte valt het misschien nog mee, maar naarmate de ziekte vordert, wordt het voor iemand met Alzheimer steeds moeilijker om handelingen zoals naar de wc gaan,wassen, aankleden, eten en slapen zonder hulp uit te voeren. Het is belangrijk om de patiënt zo lang mogelijk te laten doen wat hij of zij zelf kan. Dit betekent bijvoorbeeld dat je iemand veel meer tijd geeft om zich aan te kleden.

In de beginfase van de ziekte kunnen verzorgers mensen met Alzheimer dikwijls helpen om actief te blijven.
Verzorgers kunnen erop toezien dat ze naar bijeenkomsten van hun plaatselijke Alzheimer-ondersteuningsgroep gaan om ervaringen uit te wisselen met andere Alzheimerpatiënten.

Lichamelijke vaardigheden, zoals fietsen of golfen, gaan niet zo snel verloren als geheugenvaardigheden, dus deze activiteiten moeten volgehouden worden zolang de Alzheimerpatiënt ervan kan genieten.

Lastig gedrag

Verzorgers moeten tactvol en respectvol zijn in situaties waarin de Alzheimerpatiënt weigert deel te nemen aan een bepaalde activiteit, zoals in bad gaan of schone kleren aantrekken. Sommige mensen met Alzheimer kunnen zich gewoon niet herinneren waarom ze zich moeten wassen, en ze merken misschien niet dat hun kleren vuil zijn. Het volgen van een vaste routine, zoals in bad gaan voor het slapengaan, kan het soms gemakkelijker maken.

Mensen met Alzheimer kunnen zich wel eens ongepast gedragen, bijvoorbeeld door zich aan de eettafel uit te kleden. Het is belangrijk dat verzorgers onthouden dat ze gewoon niet begrijpen waar ze zijn en hoe laat het is.

Letten op veiligheid

Alle familieleden moeten de Alzheimerpatiënt helpen om de risico’s voor zijn of haar persoonlijke veiligheid te beperken. Ze kunnen bijvoorbeeld controleren of de persoon geen gaspit heeft opengedraaid zonder deze aan te steken, of is vergeten om de kachel uit te zetten.

Een moeilijke tijd

Het zorgen voor een moeder, vader of grootouder met Alzheimer kan erg veel van iemand vragen. Veel verzorgers moeten met een hele reeks gevoelens om kunnen gaan. Ze voelen zich misschien boos, verdrietig, moe, neerslachtig, ontevreden, schuldig of bang. Het is heel normaal dat iemand een of meerdere van deze gevoelens heeft. Mensen kunnen het misschien gemakkelijker aan als ze met andere familieleden, een goede vriend of een deskundige uit de gezondheidszorg over hun gevoelens kunnen praten.

Steun voor verzorgers

Verzorgers lopen een grote kans om zelf ziek te worden als ze alles zelf proberen te doen. Ze moeten hulp vragen aan andere familieleden en deskundigen zoals maatschappelijk werkers.

Maatschappelijk werkers kunnen helpen om iemand te vinden die overdag voor de Alzheimer-patiënt kan zorgen, zodat de verzorger de kans krijgt om uit te rusten.

Een jonge verzorger merkt misschien hij of zij achterop raakt met huiswerk, of te moe is om zich op school te kunnen concentreren. De school moet op de hoogte gebracht worden van wat er thuis gebeurt. Leraren kunnen dan helpen, misschien door tijd vrij te maken waarin de jonge verzorger met zijn of haar klassenleraar kan praten, of door een rustige plek aan te wijzen waar hij of zij tijdens de lunch huiswerk kan maken. Het is belangrijk dat verzorgers de tijd nemen om voor zichzelf te zorgen door goed te eten, aan lichaamsbeweging te doen, zoals zwemmen, en andere relaties te onderhouden, zoals met vrienden naar de bioscoop gaan.