Niet Aangeboren Hersenletsel (N.A.H)

Niet aangeboren hersenletsel (NAH) is de verzamel naam voor alle typen hersenbeschadiging die niet voor, tijdens of vlak na de geboorte zijn ontstaan. In dit artikel worden de verschillende oorzaken van NAH kort beschreven, ook kunt u lezen over de gevolgen en revalidatie na niet aangeboren hersenletsel.

Het ontstaan van niet aangeboren hersenletsel

Er is sprake van niet aangeboren hersenletsel (N.A.H.) als het gaat om een beschadiging aan de hersenen die niet voor, tijdens of vlak na de geboorte is ontstaan. Het hersenletsel kan ontstaan door een direct trauma of door een andere niet traumatische oorzaak.

Traumatisch hersenletsel

Dit kan bijvoorbeeld het gevolg zijn van een val met het hoofd op de grond of een auto ongeluk waarbij men met het hoofd tegen bijvoorbeeld de voorruit aan klapt. Ook kunnen gewelddadige acties zoals een klap tegen het hoofd, een pistool schot in het hoofd of messteken in het hoofd leiden tot N.A.H.

Hersenbeschadiging ten gevolge van trauma kan primair zijn, een beschadiging door het oorspronkelijke trauma die optreed op het moment van impact. Naast deze beschadiging kan ook een secundaire beschadiging optreden, dit ontstaat door gebeurtenissen in de hersenen na het trauma, bijvoorbeeld bloedingen, verhoogde druk of oedeem.

Niet traumatisch hersenletsel

Niet traumatisch hersenletsel ontstaat ten gevolge van een onderliggend ziektebeeld. Voorbeelden hiervan zijn bacteriële of virale infectie, hersen infarct, multiple sclerose, ziekte van altzheimer, tumoren, overmatig alcohol of drugs gebruik, Creutzfeld-Jacob en zuurstof gebrek. Bij al deze ziekten worden de hersenen in meer of mindere mate beschadigd en deze schade is onherstelbaar.

Gevolgen van niet aangeboren hersenletsel

Als iemand ten gevolge van een van de hierboven genoemde oorzaken NAH krijgt heeft dit natuurlijk een enorm effect op zijn/haar leven. Naast de persoon zelf ondervinden mensen in de directe omgeving ook gevolgen van de NAH.

Gevolgen voor de persoon zelf

Omdat de ernst en de plaats van het hersenletsel van per persoon kunnen verschillen heeft ook niet iedereen met N.A.H. dezelfde verschijnselen en gevolgen. Veel mensen met N.A.H. hebben problemen met de motoriek, waaronder het lopen of de controle over de handen. Ook komen vermoeidheid, hoofdpijn en concentratie problemen veel voor. Daarnaast kan een persoon met N.A.H. last hebben van geheugenproblemen, vertraagt denkvermogen en problemen bij het praten. Naast lichamelijke beperkingen hebben veel mensen met N.A.H. vooral in de eerste periode na het letsel last van depressie en verlies van zelfvertrouwen.

Veel mensen met N.A.H. hebben ook problemen met het inplannen van taken, voor het hersenletsel waren deze taken immers sneller gedaan dan na het hersenletsels. Dit kan vooral in de periode vlak na het ontstaan van het hersenletsel tot veel frustratie leiden.

Gevolgen voor de omgeving

Naast de gevolgen voor de persoon die N.A.H. heeft, zijn er natuurlijk ook gevolgen voor de directe omgeving. Door het hersenletsel verandert de persoon, ook kunnen niet alle mensen met N.A.H. alles nog zelfstandig doen en hebben sommige mensen hier dus hulp bij nodig. Voor de directe omgeving, ouders, broers/zussen, partner, kinderen, kan het ook erg moeilijk zijn om te accepteren dat de persoon die ze kenden voor het N.A.H volledig veranderd is.

Revalidatie na niet aangeboren hersenletsel

De revalidatie begint al tijdens de acute behandelingsfase. Zodra de conditie van de patiënt verbeterd wordt een persoonlijk revalidatie programma opgesteld die wordt gebaseerd op de ernst en aard van het letsel, de ontstane beperkingen, gezondheidstoestand van de patiënt en de directe omgeving.

Het doel van de revalidatie is om te zorgen dat de levenskwaliteit van de persoon zo goed mogelijk is. Hiervoor wordt gezorgd dat de persoon zo veel mogelijk zelfstandig wordt, hiervoor wordt niet alleen begeleiding bij fysieke revalidatie maar ook bij emotionele en sociale problemen.

De hersenen zitten ingewikkeld in elkaar en op het gebied wan de werking van de hersenen is nog lang niet alles bekend. Vele studies hebben aangetoond dat beschadigde of vernietigde hersencellen niet meer kunnen herstellen. Toch blijkt gedeeltelijk herstel mogelijk omdat bepaalde hersengebieden functies kunnen compenseren of kunnen overnemen van beschadigde gebieden.