Ventrikel septum defect

Elk jaar worden er kinderen geboren met hartafwijkingen, zogenaamde congenitale afwijkingen. Een daarvan is het ventrikel septum defect oftewel het bekende gaatje tussen de kamers van het hart. Het ventrikel septum defect is een aangeboren afwijking die vaak al op jonge leeftijd wordt ontdekt. Vroeger werd dit verholpen door een open hartoperatie. Tegenwoordig doen ze dit met een catheter via de lies.

Het hart

De rechterhartkamer pompt het bloed naar de longen. De linkerhartkamer pompt het bloed door het gehele lichaam. Hiervoor is veel meer kracht nodig. In de linkerhartkamer is daardoor de druk ook hoger als in de rechterkamer. Door het gaatje wordt dan zuurstofrijk bloed geperst. Doordat dit met hoge kracht gebeurt hoor je een ruis. Het zogenaamde ruisje wat artsen met een stethoscoop kunnen horen. Dit bloed komt dus in de rechterkamer en wordt weer naar de longen geperst, dit komt weer in de linkerkamer en door het gaatje weer naar de rechterkamer. Een hoop arbeid voor niks dus. Het hart raakt overbelast. Dit noemen ze het ventrikel septum defect.

Soorten VSD

Je hebt 4 soorten vsd

• groot vsd
• middelgroot vds
• klein vsd
• een klein vsd op een moeilijke plaats

Klachten

Niet iedereen krijgt klachten van een vds, als het gaatje minimaal is hoeft het hart niet zoveel extra werk te leveren en kan dit jaren onopgemerkt blijven. Als er sprake is van een groot vsd zijn er ook veel meer klachten, wat bij een baby opgemerkt wordt door het niet drinken van de melk, of het telkens in slaap vallen tijdens het drinken. De baby kan meer dan normaal gaan zweten en soms blauwe lippen krijgen en wat grauw van kleur worden. Er komt ook een grotere druk op de nieren waardoor de baby vocht gaat vasthouden. Hierdoor gaat het kind ook in de groei achterlopen.

De behandeling

Kleine gaatjes worden niet altijd behandeld. Dit ligt aan de plek van het gaatje en aan de klachten.
Grote en middelgrote gaatjes worden wel behandeld. Ten eerste worden er vochtafdrijvende medicamenten voorgeschreven. Waardoor het hart het iets makkelijker krijgt. Vaak wordt er daarna gekozen voor het sluiten van het gaatjes tussen de kamers. Vroeger werd dit gedaan door middel van een open hart operatie. De patient werd dan aan de hart-long machine gelegd en de chirurgen zetten het hart stil. Het hart werd dan opengemaakt en er werd een zogenaamde patch geplaatst tussen de 2 wanden. Nadeel hiervan is dat het een zeer zware ingreep is en dat het electrische geleidingssysteem van het hart geraakt kan worden. Hierdoor kan de patient last krijgen van hart ritmestoornissen.
Tegenwoordig wordt er een incisie gemaakt in de lies en wordt er een catheter opgevoerd naar het hart. Er wordt dan een soort van ballonnetje uitgeklapt wat zich vacuum zuigt in het gaatje. De patient kan dan al vaak na 1 dag naar huis, terwijl de patient vroeger toch wel enkele weken in het ziekenhuis lag.

Prognose

Veel van de patienten die op jonge leeftijd worden geopeerd houden hier weinig tot niets aan over. Wel worden zij jaarlijks gecontroleerd in het ziekenhuis op eventuele restlekkage. Een klein aantal houdt hartritmestoornissen hieraan over en hebben een pacemaker of icd nodig.