Leven met Reuma

Omgaan met een reumatische ziekte is moeilijk. Ik hoop dat ik deze informatie een indruk geeft van wat reuma is en hoe je er mee om kunt gaan.

Algemeen

Het leven is heel wat belangrijker dan reuma. Toch beïnvloedt reuma het leven duidelijk en niemand kan dat gemakkelijk aanvaarden. Het probleem is dat aan reuma lijden een dominerende factor in het leven van de patiënt kan worden. Soms lijkt de ziekte ook het leven van de directe omgeving, het gezin, te domineren. Het is soms ontmoedigend of moeilijk om "positief te denken". Niet iedereen heeft van nature een positieve instelling. Toch is het belangrijk een eigen manier te vinden om met het "echte" leven verder te gaan. Het is normaal en natuurlijk dat er periodes zijn dat men zich ontmoedigd, boos, wrokkig, gefrustreerd, eenzaam of depressief voelt. Een aantal dingen kan helpen de ziekte mee te verwerken: er over praten en denken, leren omgaan met stress.

Praten

Praten over wat men voelt kan een uitlaatklep zijn voor gevoelens. Ze worden dan veel makkelijker te verdragen dan wanneer men ze altijd maar onderdrukt. Men moet wel de juiste persoon vinden om mee te praten : iemand die kan begrijpen hoe de patiënt zich voelt en waarom hij/zij behoefte heeft te praten. Die persoon kan iemand uit het gezin zijn, een vriend of één van de beroepsmensen waarmee men in verbinding staat zoals de huisarts en de specialist. Sommigen vinden zo iemand binnen hun geloofsgemeenschap indien de patiënt gelovig is, of binnen een stilte of meditatie groep. Anderen bespreken hun problemen met een professionele hulpverlener: een psychiater en/of psycholoog. De beste persoon om mee te praten is wellicht iemand die ook reuma heeft. Lotgenoten kunnen heel wat steun bieden juist omdat ze de problemen goed kennen en/of begrijpen.

Gezin

Goed begrepen worden, ook in de zeer nabije omgeving zoals het gezin is zeer belangrijk. Voor de andere gezinsleden is het immers ook moeilijk de ziekte te begrijpen en er mee om te gaan. Een vereniging zoals 'Broers en zussen van personen met een handicap, ziekte of chronische aandoening' kan daar bij helpen.

Denken

Met of zonder hulp, men kan proberen na te denken over de redenen waarom men zich zo voelt. Nadenken over welke gevoelens men werkelijk heeft en waardoor ze veroorzaakt worden. Het zou kunnen dat er nog andere oorzaken zijn. En indien dit zo is, kan men misschien deze oorzaken aanpakken. Het is heel natuurlijk, vooral in een vroeg stadium van de ziekte, om alles aan te zien als "ongeneeslijk". Dat is niet noodzakelijk zo.

Stress

Mensen met reuma staan vaak onder stress. Door stress kan men zich slecht gaan voelen. Het leren ontspannen kan helpen. Het zou kunnen dat verstrooiing, iets doen waar men werkelijk in opgaat en waar men plezier in heeft, de beste vorm van ontspanning is. Men kan een relaxatietechniek, autogene training, aanleren. Er bestaan relaxatiemethoden die, eens dat men ze beheerst, stress niet alleen verminderen maar ook voorkomen. Een aantal therapeuten en kinesitherapeuten kunnen relaxatietechniek aanleren.

Depressief

Wanneer men zich niet gewoon slecht maar echt depressief voelt en wanneer die depressie gewoon niet wil beteren moet men hulp zoeken. Het is een deel van de taak van een professionele hulpverlener te luisteren en de patiënt te helpen een oplossing te vinden voor de manier waarop hij zich voelt. De sociale dienst of de huisarts kunnen helpen bij het zoeken naar een hulpverlener. Vele huisartsen kunnen zelf erg goed luisteren. Het zou kunnen dat een antidepressivum of een kalmeringsmiddel wordt voorgeschreven voor een bepaalde periode of tot het ergste doorstaan is en andere oplossingen gevonden werden. Kalmeringsmiddelen en slaappillen kunnen, indien ze gedurende een lange tijd genomen worden, een afhankelijkheid veroorzaken. Antidepressiva hebben dan weer enige tijd nodig voordat ze werken. Al bij al, of de patiënt nu medicatie aanvaardt of niet, hij heeft steun nodig. Een relaxatietherapie of autogene training, kan helpen.