Ziektebeeld: ziekte van Kahler
De ziekte van Kahler is een ziekte waarbij er een kwaadaardige woekering van plasmacellen in het beenmerg is ontstaan.Plasmacellen
Plasmacellen komen op veel verschillende plekken in het lichaam voor. In het beenmerg, darmen, lymfeklieren en luchtwegen. Ze ontstaan uit de B-lymfocyten. Als een plasmacel is uitgerijpt, gaat het immunoglobulinen maken, deze spelen een belangrijke rol in de afweer. Elke plasmacel maakt zijn eigen type antistof. De antistoffen worden door de plasmacel uitgescheiden in het bloed. Als de antistoffen zich eenmaal in het bloed bevinden, kunnen ze zichtbaar worden gemaakt met behulp van een eiwitspectrum. Als er een te grote hoeveelheid ontstaat van één soort plasmacel, ontstaat er ook een te grote hoeveelheid van de immunoglobulinen die de plasmacel maakt. Dit wordt het M-proteïne genoemd en is zichtbaar door een extra bandje op het eiwitspectrum. De M van M-proteïne staat voor monoklonaal.Indicatie
Als het M-proteïne is aangetoond door middel van het eiwitspectrum wordt er ook een beenmergonderzoek gedaan. Hierbij voeren ze een beenmergpunctie uit en kijken ze met behulp van de microscoop naar de verdeling van de cellen. Als het percentage van de plasmacellen hoger ligt dan 20% is er sprake van de ziekte van Kahler.Gevolgen
Dit zijn de meest voorkomende gevolgen van deze ziekte:- Verhoogd kalkgehalte in het bloed
- Vermoeidheid
- Vermagering
- Infectierisico
- Aantasting van het botweefsel
- Nierproblemen
- Bloedarmoede
- Bloedingsneiging
Door de woekering van plasmacellen kan het beenmerg worden aangetast. Hierdoor kan botontkalking ontstaan en kunnen er botbreuken plaats vinden. Door de botontkalking zal de calciumwaarde in het bloed stijgen. Dit is levensgevaarlijk. Eerst zal de patiënt veel dorst krijgen en veel plassen. Vervolgens kan er uitdroging optreden en nierbeschadiging ontstaan. Ook kan er door de aantasting van het beenmerg niet genoeg bloedcellen geproduceerd worden, waardoor er bloedarmoede ontstaat. Door de bloedarmoede zijn er te weinig leukocyten, verhoogd risico op infecties, en te weinig trombocyten, verhoogd risico op bloedingneigingen.
