Een miskraam voorkomen, kan dat?
Zwanger worden is helaas lang niet voor iedereen vanzelfsprekend. Maar liefst een op de zes paren wordt geconfronteerd met een vruchtbaarheidsprobleem. Soms is men van te voren op de hoogte van het bestaan van deze verminderde vruchtbaarheid, maar meestal worden vruchtbaarheidsproblemen pas ontdekt wanneer de kinderwens maar niet vervuld raakt. Blijk je dan ineens tóch zwanger, dan kan je je geluk niet op. Maar wat als het nu een miskraam dreigt te worden?Net zoals een geslaagde bevruchting niet voor iedereen vanzelfsprekend is, is ook het voldragen van een zwangerschap helaas niet voor iedereen weggelegd. Vooral in de eerste 16 weken van een zwangerschap kan er nog erg veel misgaan met het vruchtje. Wanneer hierdoor de zwangerschap eindigt en het vruchtje wordt uitgedreven, spreekt men van een miskraam.
Hoe weet je of je een miskraam dreigt te krijgen?
Vrouwen die pril zwanger zijn, schrikken meestal enorm wanneer zij bloed blijken te verliezen. Niet verwonderlijk, want bloedverlies tijdens de eerste weken van de zwangerschap kán wijzen op een dreigende miskraam. Toch hoeft het lang niet altijd mis te gaan: bloedverlies tijdens de eerste maanden komt op grote schaal voor. Pas wanneer het bloedverlies heviger wordt en/of je last krijgt van buikkrampen (een gevoel alsof je ongesteld moet worden), is er naar alle waarschijnlijkheid sprake van een dreigende miskraam.Zet de miskraam door of niet?
Op het moment dat het bloedverlies echt doorzet, zo erg dat je maandverband moet gebruiken, is de miskraam waarschijnlijk een feit. Ook het verlies van stolsels is een slecht teken, net zoals menstruatie-achtige buikkramp en pijn die uitstraalt naar de benen en de rug.Het heeft geen zin om een zwangerschapstest te doen om te zien of je nog steeds zwanger bent: HcG, het hormoon waarop een zwangerschapstest reageert, blijft ook na een miskraam nog enige tijd in je lichaam aanwezig. Sommige vrouwen testen zelfs weken na een miskraam nog positief. Wil je weten of je na een miskraam opnieuw in verwachting bent, dan zal je dus óf tussendoor gemenstrueerd moeten hebben óf een negatieve zwangerschapstest moeten hebben gehad.
Hoe ontstaat een miskraam?
Een miskraam vroeg in de zwangerschap wijst meestal op een aanlegfoutje in het vruchtje. Een afwijking in de chromosomen, ontstaan tijdens de bevruchting, zorgt ervoor dat het vruchtje niet verder kan delen. De natuur stoot het vruchtje in zo'n geval af. Dergelijke aanlegfoutjes komen vaker voor dan je denkt: maar liefst 1 op de 10 zwangerschappen eindigt in een miskraam. Per jaar krijgen circa 20.000 vrouwen per jaar te maken met een miskraam.Kan je een dreigende miskraam voorkomen?
Omdat een miskraam vaak volgt uit een aanlegfoutje, kan je een dreigende miskraam niet voorkomen met bijvoorbeeld bedrust of medicatie. Dergelijke maatregelen veranderen immers niets aan het feit dat het vruchtje in aanleg niet goed is en daardoor niet kan ontwikkelen. Hoe moeilijk ook, bij een dreigende miskraam is er dus niets anders wat je kan doen, behalve de natuur haar gang laten gaan.Voor veel vrouwen is dit moeilijk te verkroppen, zeker als ze lang op deze oh zo gewenste zwangerschap hebben moeten wachten. Een miskraam kan leiden tot een heel scala aan emoties, zoals verdriet, ongeloof, boosheid, depressie en een gevoel van leegte. Soms kampen vrouwen ook met schuldgevoelens. Dit is echter nergens voor nodig: een miskraam is in de regel niet te voorkomen en dus niemands 'schuld'.
