Langdurig gebroken vliezen: kans op infectie bij baby

Er is sprake van langdurig gebroken vliezen als de vliezen langer dan 24 uur zijn gebroken. Bij ongeveer negentig procent van de vrouwen start de bevalling binnen een dag na het breken van de vliezen. In tien procent van de gevallen is dat niet zo. Als dit bij jou het geval is, mag je niet meer thuis bevallen. Je krijgt dan een medische indicatie. De belangrijkste reden om poliklinisch een baby op de wereld te zetten is dat je kindje bij langdurig gebroken vliezen meer kans heeft op het krijgen van een infectie.

Langdurig gebroken vliezen

• Vruchtvliezen
• Wachten op de bevalling
• Onderzoeken bij langdurig gebroken vliezen
• Terug naar huis
• GBS-bacterie
• Bevalling inleiden

Vruchtvliezen

Bij ongeveer tien procent van de vrouwen start een bevalling met het breken van de vliezen. Dat gaat meestal niet met het verliezen van een grote plas water, maar door het geleidelijk verliezen van druppeltjes. Het vruchtwater is te herkennen aan een zoete geur en een doorzichtige kleur. In het vruchtwater zitten witte vlokjes huidsmeer van de baby.

Wachten op de bevalling

Als de vliezen zijn gebroken, mag je in eerste instantie de bevalling thuis afwachten. Pak je rust om zoveel mogelijk energie te bewaren voor de bevalling. De verloskundige komt zo en nu dan langs om te controleren hoever het met de bevalling staat. Daarbij let ze op je bloeddruk, je temperatuur en de harttonen van je baby.

Wanneer de 24 uur voorbij zijn en er zijn nog geen weeën, dan volgt een overdracht aan de gynaecoloog. Er is dan sprake van langdurig gebroken vliezen. Je bevalt dan niet meer met je eigen verloskundige, maar met een tweedelijns verloskundige van het ziekenhuis. Je eigen verloskundige kan je telefonisch overdragen, maar kan ook nog even met je meegaan.

Onderzoeken bij langdurig gebroken vliezen

Als je bent overgedragen aan het ziekenhuis volgen verschillende onderzoeken. Dat is om te kijken hoe het met jou en je baby gaat. Er wordt gekeken of de langdurig gebroken vliezen hebben geleid tot een infectie bij je kindje.

Testen

Met een CTG-apparaat worden de harttonen van de baby en de eventuele weeënactiviteit gemeten. Ook kijkt de dokter naar je temperatuur. Een verhoging wijst op een infectie. Via een varentest wordt vruchtwater opgevangen. Onderzoek wijst dan uit of er echt sprake is van verlies van vruchtwater. Om uit te sluiten dat je een GBS-bacterie (ook bekend als streptokokken) bij je draagt wordt met een wattenstokje weefsel uit je vagina gehaald. Als alle controles goed zijn, mag je naar huis om de bevalling af te wachten. Je moet wel dagelijks terug naar het ziekenhuis, zodat de toestand van je baby kan worden gemonitord.

Terug naar huis

Bij 95 procent van de vrouwen met langdurig gebroken vliezen, komt de bevalling uiteindelijk binnen 72 uur alsnog vanzelf op gang. Als blijkt dat de vrouw draagster is van een streptococcus-bacterie, wordt niet afgewacht. De bevalling wordt dan ingeleid. Dit gebeurt uiteindelijk ook bij vrouwen die na 72 uur nog geen weeën hebben. In de praktijk blijkt dat die na zoveel uur meestal niet meer vanzelf komen.

Instructies bij langdurig gebroken vliezen

• Douchen mag, maar in bad gaan niet
• Onthoud je van seksuele gemeenschap
• Let op de kleur van je vruchtwater
• Gebruik geen tampons

GBS-bacterie

De kans op een infectie bij de baby is bij langdurig gebroken vliezen iets groter. Er is dan vooral kans op besmetting met de GBS-bacterie (groep-B-streptokokken). Veel zwangere vrouwen dragen deze bacterie bij zich zonder dit te weten.

Draagster van GBS-bacterie

De helft van de draagsters van de GBS-bacterie geeft deze door aan de baby. Ongeveer één op de duizend pasgeboren kindjes wordt ziek van de GBS-bacterie. Hieronder vallen ook baby's met een moeder die geen GBS-draagster is. Wanneer de moeder wél draagster is, bedraagt de kans dat een zuigeling ziek wordt van deze bacterie één op honderd.

Vruchtwater drinken

Bij langdurig gebroken vliezen heeft de bacterie alle kansen om vanuit de vagina de baarmoeder te betreden. Je baby neemt slokjes van het vruchtwater. Dat zit ook in de longen. De bacterie komt zo in de longen terecht waardoor besmetting met GBS optreedt. Daardoor kan je kindje al voor de geboorte een longontsteking oplopen.

Symptomen GBS-infectie bij baby

Als je baby een GBS-infectie heeft, treden symptomen al gauw op. Je kindje heeft een grauwe, blauwe of bleke kleur en een oppervlakkige ademhaling. Ook kan je kindje suf reageren of juist overprikkeld. Verder kunnen stuipen voorkomen. Je baby kan ernstig ziek worden. Een antibioticakuur verhelpt de longontsteking.

Antibioticakuur

Na een bevalling met langdurig gebroken vliezen wordt vaak een preventieve antibioticakuur opgestart voor je kindje. De baby blijft dan minimaal 48 uur in het ziekenhuis ter observatie. In uitzonderlijke gevallen geeft de gynaecoloog al antibiotica voor de bevalling. Dit gebeurt als uit de kweek blijkt dat de zwangere vrouw veel GBS-bacteriën bij zich draagt.

Bevalling inleiden

Inleiden gebeurt door op de baarmoedermond prostaglandine aan te brengen. Dat gebeurt via een gel. Dit is nodig om de baarmoedermond rijp te maken. Prostaglandine wordt in de vagina gespoten of ingebracht via een ballonnetje. Daardoor verweekt de baarmoedermond. Deze stap is bij langdurig gebroken vliezen niet altijd nodig. Meestal kan tijdig worden gestart met het toedienen van een infuus oxytocine. Dit hormoon brengt de weeën op gang. De bevalling is dan echt begonnen.