Het krijgen van een miskraam
Bij ongeveer 20% van alle zwangerschappen tot zestien weken komt vaginaal bloedverlies voor. Vrouwen zijn dan erg ongerust omdat ze weten dat er een mogelijke miskraam aankomt. Dit maakt ze erg ongerust. Van de 20% van alle zwangeren met vaginaal bloedverlies eindigt 10% hiervan inderdaad met een miskraam.Klachten bij een dreigende miskraam
Een miskraam gaat gepaard met bloedverlies en buikpijn. De pijn lijkt meestal op een menstruatiepijn maar dan veel heviger. De vrouw is erg ongerust, teleurgesteld en verdrietig. vaak geeft het ook een gevoel van opstandigheid, boosheid of schuld. Vrouwen proberen een reden te zoeken, wat ze hebben gedaan wat dit nu veroorzaakt heeft. Het heeft tijd nodig om deze gevoelens te verwerken.Onderzoek
De huisarts of verloskundige zal willen weten bij een miskraam hoe ver de zwangerschap gevorderd was. En er zal worden gecontroleerd of het bloedverlies en de buikpijn niet te maken kan hebben met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. De kans hierop is groter als de vrouw in het veleden een blinde darmontsteking of een eileiderontsteking heeft gehad. De huisarts zal ook een inwendig onderzoek doen om te kijken of er andere redenen kunnen zijn van het bloedverlies, zoals bijvoorbeeld poliepen van de baarmoedermond.De miskraam
Als er geen aanwijzingen zijn voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt meestal het spontane beloop van de miskraam afgewacht. De vrucht wordt meestal binnen een week afgestoten. Er rest dus niks anders dan afwachten.Voor vrouwen die echt niet tegen die onzekerheid kunnen bestaat de mogelijkheid tot het maken van de echo, om te kijken of de vrucht er nog zit en of het hartje klopt. Dit is alleen mogelijk bij een zwangerschap die tenminste 6 weken is. Bij ongeveer de helft van de vrouwen zal dit allemaal normaal zijn en vindt er dus geen miskraam plaats.
Er wordt eigenlijk alleen gecurreteerd als de vrouw hier een sterke voorkeur voor heeft, of als er extreem veel bloedverlies is of als het bloeden te lang duurt en het vruchtje niet meer leeft.
Een aantal miskramen achter elkaar
Wanneer de vrouw een aantal miskramen achter elkaar krijgt, kun je je afvragen of er een medische reden voor is. Het zal onderzocht moeten worden waarom ze achter elkaar miskramen krijgt.Adviezen
Bloedverlies in de eerste zestien weken van de zwangerschap hoeft niet altijd tot een miskraam te lijden als het bloeverlies beperkt blijft en snel ophoudt. Het kan ook betekenen dat de zwangerschap wel eindigt in een miskraam, vaak is er een reden voor een miskraam. De kans dat er een afwijking in de vrucht zit is groot, het lichaam zorgt dan zelf voor afstoting.Er is niks waarmee een miskraam kan worden voorkomen. Ook heeft bedrust hierbij geen zin.
Bij driekwart van de miskramen vindt de uitstoting van de vrucht binnen een week na het bloedverlies plaats. Dit gaat gepaard met het verlies van bloed en stolsels, dit kunnen soms grote stolsels zijn, en een hevige menstruatiepijn. Waneer het bloeden zo hevig wordt dat het met een maandverband niet meer op te vangen is, of wanneer de pijn te hevig wordt of als er koorts bij komt kijken moet je contact opnemen met je huisarts. Anders moet je een week na het begin van het bloedverlies moet je naar de huisarts voor een controle.
Teleurstelling, verdriet, woede en schuldgevoelens zijn na het krijgen van een miskraam niet zeldzaam en dit is ook erg begrijpelijk. Het zal tijd nodig hebben om het te verwerken.
Gerelateerde artikelen
Bloedverlies tijdens de zwangerschap, een miskraam of niet?Bloedverlies tijdens de zwangerschap is de grote schik van iedere zwangere vrouw. Vooral in de eerste drie maanden, de t…
Bloedverlies tijdens de zwangerschapEen vaginale bloeding tijdens de zwangerschap kan grote gevolgen hebben. Er kan sprake zijn van een miskraam, een dreige…
Hcg-waarden tabelHCG is een hormoon dat alleen tijdens de zwangerschap voorkomt. Dit hormoon is te meten met een urinetest of middels een…
Zwanger worden: hoe lang of wanneer?Samen heb je besloten om de toekomst te delen, samen én met een kindje. De voorbehoedsmiddelen gaan aan de kant, en iede…Reageer op het artikel "Het krijgen van een miskraam"
Reacties
Annelieke, 28-08-2014 21:51 #6
Ik heb waarschijnlijk ook een miskraam. Omdat ik met bloeden begin. Ben twee weken over tijd in de eerste week overtijd zwangerschap test positief. Nu begin met bloeden nieuwe zwangerschapstest negatief.Ben erg geschrokken en verdriet, ik voel me nog zwanger heel gek.
Warishna, 16-12-2011 10:33 #5
Hallo, ik ben sinds een maand bezig met mijn man om zwanger te raken. nu moest ik de 10e van deze maand ongesteld worden en was dat nog steeds niet. op 15 december heb ik last gekregen van een bloeding wat niet heftig is en heb ook geen menstruatie pijn. Normaal zijn me 1e 2 dagen heftig wat betreft buikpyn dus vind het raar dat ik het nu niet heb. Ik heb niet veel last van bloed… wel heb ik last van gevoelige borsten en af en toe misselijk… Info over miskraam gecheckt en daarin staat dat bij een miskraam heftig buikpijn hoort en heftig bloeding… dat heb ik beide niet… zwangerschaptest heb iik de 14e gedaan maar bleek NIET zwanger te zijn… kan iemand mij helpen met info?
Mirjam (infoteur), 29-10-2009 14:13 #4
Meestal is het zo dat het lichaam het vanzelf afstoot. Dit is eigenlijk de beste manier. Als het vruchtje niet loslaat zal je gecurreteerd moeten worden. En net zo als elke medische behandeling zitten er risico's aan. De natuur zijn gang laten gaan is dus altijd de beste manier. Vandaar dat je gyneacoloog heeft besloten om af te wachten.
Maar als het niet vanzelf loskomt, zal het uiteindelijk toch verwijderd moeten worden.
Sara, 29-10-2009 12:56 #3
Hallo, ik ben nu ook 10 weken zwanger, mijn vriend en ik hebben ook zopas het slechte nieuws te horen gekregen dat er alleen een vruchtzakje is maar dat de vrucht al heel vroeg is beginnen stoppen met groeien. Ik vraag me nu echt af, hoe lang duurt het eigenlijk voordat je daadwerkelijk een miskraam krijgt?Ik heb (nog) geen bloed verloren… Ik vind het zo raar, de gyneacoloog zegt dat ik 2 weken (ons bezoek is geleden van 1 week, dus nu nog eigenlijk 1 week) moet wachten vooraleer ik dit vruchtje zal verliezen.Waarom duurt dat eigenlijk zolang terwijl mijn lichaam al 10 weken dit vruchtje meedraagt? Ik begrijp het niet, al die tijd is er geen teken van leven… Het nieuws sloeg echt als een baksteen in en vriend en ik willen het zo snel mogelijk opnieuw proberen, daarom dat ik dit zo graag wil weten.
Jannicke, 08-03-2009 12:51 #2
Hai Cindy,
even een reactie op het berichtje wat je geplaatst hebt, ik heb zo ongeveer het zelfde meegemaakt als jij, alleen dat van mij was een tweeling en het ging bij 13 weken mis. Net nadat we iedereen het blije nieuws verteld hadden en de week ervoor een prima echo hadden gehad waarbij we de armpjes en de beentjes heel vrolijk zagen bewegen. Het komt als een klap en het zal een paar maanden duren voordat je het een plekje hebt kunnen geven maar (bij mij althans) heb ik wel rust kunnen vinden in het idee dat je lichaam het niet voor niets afstoot, het was dus niet goed. Inmiddels hebben we een kern gezond dochtertje van net 1 jaar (ik werd 3 maanden na de curretage weer zwanger) waar we zoo intens gelukkig mee zijn. Ik hoop dat het allemaal meevalt voor je en dat jullie straks een gezond kindje in jullie armen mogen houden. Succes met het verwerken. Liefs Jannicke
Cindy, 17-01-2009 18:40 #1
17 januari 2009 (eerste zwangerschap)
hallo,
Ik was, ben, (weet niet meer hoe ik het moet uitdrukken) bijna 10 weken zwanger. Mijn man en ik vernamen 3 dagen geleden dat ons baby'tje niet meer leefde. Ik had sinds maandag een slecht voorgevoel! Ik was niet meer misselijk, voelde geen pijn meer in de borsten en was niet meer moe. Bovendien verloor ik wat bruin vocht. Voor alle zekerheid besloot ik om toch maar eens naar een privé genecoloog te gaan gaan om een echo te laten doen (wou niet wachten tot mijn vastgelegde afspraak binnen 2 weken in het ziekenhuis). We zagen toen voor het eerst ons baby'tje op het scherm maar in een zo goed als leeg vruchtzakje en zonder hartslag. Het was zeer pijnlijk, teleurstellend, …
Ik zag hoe mijn man van een 'euforisch, blij, gelukkig' gevoel overschakelde op een zeer pijnlijk gevoel en dat maakte mij nog meer verdrietig. Toen kwan er vanalles over ons heen. De genecoloog sprak over hoe ze ons baby'tje zou wegnemen, hoe ik zou leeggezogen worden… Het kwam zeer hard aan.
De volgende dag belde ik naar het ziekenhuis. Daar werd ik minstens 5 keer doorverbonden en moest telkens mijn verhaal weer doen. Tenslotte werd besloten dat ik dit weekend moet afwachten dat de miskraam op een normale manier komt. Maandag moet ik sowieso naar het ziekenhuis om te zien in hoeverre het gevorderd is en of er al dan niet een curretage moet gedaan worden.
Dus zit ik nu te wachten op de pijn, bloed en frustatie van het verliezen van mijn baby'tje. Ik weet niet hoe het gaat aanvoelen en ben bang.
Alles is op zo'n korte tijd veranderd en het is voor mij iets te vlug gegaan. Ik kan soms niet volgen. Soms ben ik er van bewust en het overtreft me hoe ik het allemaal aanneem en verwerk, en soms vind ik het weer zo erg en telleurstellend.
Zo, dat was mijn verhaal. Vandaag is het bovendien mijn 30ste verjaardag, de slechtste ooit :-(
Gepubliceerd: 17-08-2008
Rubriek: Mens en Gezondheid
Subrubriek: Zwangerschap
Reacties: 6
Deze informatie is van informatieve aard en geen vervanging voor professioneel medisch advies. Raadpleeg bij medische problemen en/of vragen altijd een arts.