Wat houdt een keizersnede juist in?

Wanneer uw arts u erop voorbereidt dat u met een keizersnede moet bevallen, betekent dit meestal dat u onder algehele narcose bevalt en dat uw baby via uw buik en niet via uw vagina ter wereld komt. De meest voorkomende reden om een keizersnede aan te raden is het niet bij elkaar passen van uw bekken en het hoofdje van uw baby, een te groot hoofdje of een te nauw bekken.

Een keizersnede die men ziet aankomen

De beslissing om een keizersnede te doen wordt meestal een aantal dagen of weken tevoren genomen. Dan is bekend dat de baby in een ongunstige houding ligt of dat de verhouding tussen het hoofdje van de baby en het bekken van de moeder, gezien de metingen die verricht werden, een normale passage onmogelijk maakt. Een keizersnede is ook onvermijdelijk als de placenta aan de onderkant van de baarmoeder ligt (placenta praevia) en dus het voorliggende deel van de baby tegenhoudt. De chirurgische ingreep wordt voorbereid in de 39e week van de zwangerschap of in sommige gevallen, op het ogenblik waarop de bevalling op natuurlijke wijze begint.

Een spoedkeizersnede

Sommige redenen voor een geplande keizersnede (zoals een wanverhouding tussen het hoofd van de baby en het bekken) kunnen ook gelden voor een spoedkeizersnede, wanneer ze voor de bevalling niet bekend waren. Er kan ook tot een spoedkeizersnede besloten worden tijdens een lange bevalling, waarbij de baby duidelijk problemen ondervindt en tekort aan zuurstof krijgt. Wanneer de placenta te kort schiet bij het voeden van de baby of losraakt van de baarmoederwand wat een bloeding bij de moeder veroorzaakt. Of als de navelstreng is uitgezakt.

Anesthesie bij de keizersnede

De keizersnede gebeurde niet zo lang geleden altijd onder volledige narcose, maar er is een tendens gebruik te maken van plaatselijke verdoving. Wanneer het besluit om een keizersnede te doen snel moet worden genomen, ligt het voor de hand dat algehele narcose wordt toegepast. Er is dan geen tijd voor rustig overleg. Maar de vrouwen die voor plaatselijke verdoving konden kiezen, vonden het in het algemeen prettig dat ze bij bewustzijn bleven en konden volgen wat er gebeurde en hun baby bij zich konden nemen direct na de geboorte.

Algehele narcose

Bij algehele narcose beperkt men de sterkte ervan zoveel mogelijk in verband met de uitwerking op de baby. Alle voorbereidingen worden getroffen terwijl u nog bij kennis bent en vaak krijgt u wat extra zuurstof. Het kan zijn dat u maar enkele minuten helemaal 'weg' bent. Na de keizersnede gaat de baby meteen ter controle naar een kinderarts.

Plaatselijke verdoving

Op de operatiekamer krijgt u de epidurale verdoving. Een iets grotere hoeveelheid dan voor de epidurale behandeling. De anesthesist let er nauwkeurig op of de anesthesie voldoende is voor de operatie en heeft voorbereidingen getroffen voor een algehele narcose indien de plaatselijke verdoving onvoldoende zou blijken te zijn. Er is weinig kans op misselijkheid en braken zoals na een algehele narcose. Dit is een voordeel voor u omdat u zich, half wakker, zodoende niet kunt verslikken in wat u maag opgeeft. En tevens voor uw baby, die veel minder verdovende middelen krijgt te verwerken en daardoor veel minder suffig is bij de geboorte.

Een horizontale of verticale snee

De klassieke behandeling is een verticale snee, maar deze wordt meestal niet meer toegepast tenzij er haast bij is. Het voordeel van een horizontale incisie is dat deze laag kan worden gedaan, vlak boven het schaamhaar, zodat een bikini het litteken bedekt en dat de kans op losgaan geringer is dan bij een verticale incisie.

Wat gebeurt er bij een keizersnede?

Voor de operatie wordt uw schaamhaar weggeschoren en wordt een catheter in uw blaas aangebracht zodat deze leeg blijft. In de operatiekamer worden steriele doeken op uw buik gelegd. Ter hoogte van uw middel wordt een scherm gebracht zodat u als u plaatselijk verdoofd wordt, het opereren niet kunt zien. Uw buik wordt gewassen met een ontsmettende vloeistof. Als u nog iets wil weten, vraag het dan nu. U krijgt nu een plaatselijke verdoving met een injectie, of een algehele narcose.

Als de verdoving werkt, wordt er een korte snee gemaakt in het onderste gedeelte van uw buik zodat het onderste deel van uw baarmoeder zichtbaar wordt. Met steriel materiaal worden de andere organen weggehouden van uw baarmoeder. Door een horizontale snee in de baarmoeder puilt nu de vruchtblaas naar buiten. De arts laat deze 'ploffen' en zuigt hel vrucht water op. Als u plaatselijk verdoofd bent, kunt u het klokkende geluid horen en gebruikt één deel van de tang of zijn hand om het voorliggende deel van de baby door de kleine opening naar buiten te brengen en drukt tegelijkertijd op het bovenste deel van de baarmoeder zodat de baby door de opening naar buiten wordt gedrukt. In het geval van plaatselijke verdoving kunt u nu de geboorte zien. Vraag aan de dokter of het scherm even weg mag. U zult uw baby naar buiten zien komen en, doordat u horizontaal ligt, niets gruwelijks zien. Trouwens, u wilt alleen maar uw baby zien en denkt verder niet na over de chirurgische ingreep die u ondergaat.

De pasgeborene wordt omhooggetild, neus en mondje worden uitgezogen met een catheter en de baby wordt aan u of uw man gegeven zodra het ademen op gang is gekomen. Als het allemaal meezit, gaat het verrassend snel, het hoeft na het begin van de chirurgische ingreep, niet langer dan een minuut of vier te duren.

Nadat de baby geboren is, kan men u eventueel een injectie met oxytocine toedienen om te zorgen dat de placenta loskomt van de binnenwand van de baarmoeder. Deze kan dan door de opening in uw buikwand worden opgetild. Daarna wordt de wond in de baarmoeder laagje voor laagje zorgvuldig gesloten. Zuigapparaten zorgen voor het verwijderen van bloed en vruchtwater. Vervolgens maakt de vrouwenarts de buikwand weer dicht. Dit duurt veel langer dan de geboorte en kan een uur duren. Het bestaat uit het herstellen van de huid met niet-oplosbare hechtingen, krammen of metalen clips. Na het hechten van de buikwand is de geboorte met de keizersnede voltooid.