De ziekte van pfeiffer

De ziekte van Pfeiffer is een ziekte die je gemakelijk kunt oplopen en niet zomaar weer kwijtraakt. In dit artikel kunt u vinden hoe je de ziekte van pfeiffer kunt oplopen en wat je er het beste tegen kunt doen. Altijd handig om te weten als u of iemand in uw omgeving de ziekte van pfeiffer heeft.

Pfeiffer

Keelpijn, opgezwollen klieren, koorts, nergens zin in hebben en de hele tijd ontiegelijk moe zijn. De symptomen van de ziekte van pfeiffer. Een vervelende ziekte waar ik wat meer over ga vertellen.

Wat is de ziekte van Pfeiffer?

De ziekte van Pfeiffer in medische termen mononucleosis infectiosa is een infectieziekte. Het Epstein Barr virus zorgt voor de zwellingen van de lymfeklieren, keelamandelen, milt en lever. En is in de speekselklieren aanwezig. Een moderne naam voor de ziekte van Pfeiffer is dan ook ‘kissing disease’

Wat zijn de symptomen?

De symptomen die het meeste voorkomen en opvallen zijn: keelpijn, koorts, opgezette lymfeklieren en natuurlijk de vermoeidheid. Toch heeft niet iedereen last van de vermoeidheid. De één moet heel veel rusten terwijl de ander gewoon door kan gaan met zijn dagelijkse activiteiten. Andere symptomen die wel eens voorkomen zijn: vergroting van de milt en lever, hoofdpijn, misselijkheid, transpireren, bloeduitstortinkjes in de mond en hoesten.

Hoe kan je het krijgen?

De ziekte van pfeiffer is een besmettelijke ziekte. Het virus zit in de speekselklieren en de besmetting vindt plaats via speekseldruppeltjes. Dit kan door bijvoorbeeld hoesten of niesen, door uit een vuil glas te drinken, met besmet speelgoed te spelen maar vooral via zoenen. Het kan zijn dat je het virus al een tijdje hebt maar dat het slaapt. Als je lichaam verzwakt slaat het toe. Het komt dan ook veel voor dat kinderen de ziekte van pfeiffer krijgen in tijden dat er extra spanning op hun lichaam staat. Door bijvoorbeeld examentijd, een nieuwe verkering, en andere dingen die je bezig houden. Je lichaam dwingt je op deze manier om wat rustiger aan te doen en alles eens goed op een rijtje te zetten.

Hoelang is de ziekte besmettelijk?

De incubatietijd van de ziekte van pfeiffer is bij kinderen in de basisschoolleeftijd ongeveer vier tot tien dagen. Bij jongvolwassenen is die vier tot zeven weken. De ziekte is al tijdens de incubatietijd besmettelijk en blijft tot soms achttien maanden na de ziekte besmettelijk. Sommige mensen zijn daarna nog gedurende bepaalde periodes besmettelijk, ze merken daar zelf verder niks van. Deze besmettelijkheid is verder niet gevaarlijk voor de mensen om je heen omdat de meeste mensen het virus al hebben doorgemaakt en dus antistoffen hebben. Of sterk genoeg zijn om het virus te overwinnen. Andere mensen lopen dus niet zo heel snel de kans om besmet te worden.

Wie kunnen het krijgen?

Iedereen kan het krijgen. Of je nou een jongen of een meisje bent hier of in Amerika woont iedereen kan het krijgen. De helft van de kinderen onder de tien heeft al een besmetting met de ziekte van pfeiffer meegemaakt. Dit wordt vaak niet eens opgemerkt. Omdat de symptomen bij jonge kinderen vaak niet zichtbaar zijn en de ziekte meestal maar een paar dagen duurt. In de puberteit en in de adolescentie zijn de ziekteverschijnselen vaak veel erger. Je kunt dan ook wel een paar maanden uit de roulatie liggen. Meer dan 97% van de mensen boven de dertig jaar hebben de ziekte al een keer doorgemaakt en kunnen het dus niet nog een keer krijgen. Zwangere vrouwen moeten goed oppassen een besmetting met het virus tijdens de zwangerschap kan het kind aangeboren afwijkingen bezorgen. Zij moeten dus uit de buurt blijven bij mensen die het pfeiffer virus bij zich dragen. Als de vrouw de antistoffen al in het bloed heeft zitten is er niks aan de hand. De vrouw kan het virus dan immers niet nog een keer krijgen.

Hoe weet je dat je de ziekte hebt?

Als je het vermoeden hebt dat je de ziekte van pfeiffer hebt kan je na de dokter gaan en daar bloed laten prikken, maar er zijn ook zelf testers. Dit is een hele makelijke test waarbij je een druppeltje bloed op een plaatje laat vallen, na tien minuten kan je dan op het plaatje aflezen of je de ziekte van pfeiffer wel of niet hebt (voor meer info zie hiernaast)

Wat moet je doen als je het hebt?

Tegen de ziekte van pfeiffer zijn geen medicijnen. De dokter kan je dus niet helpen. Het enige dat je kunt doen is naar behoefte rusten. Maar er zijn nog een aantal dingen die helpen. Eet niet te vet voedsel, drink geen alcohol en drink genoeg water, karnemelk of vruchtensap (ongeveer twee á drie liter per dag). Dit zijn geen medicijnen maar ze werken wel goed voor de lever. Ook kun je, om anderen niet te besmetten extra hygiëne maatregelen nemen, maar je kunt een ander nooit voor 100% beschermen. De kans om een ander te besmetten blijft natuurlijk altijd.

Alles op een rijtje

De ziekte van pfeiffer is dus een infectieziekte veroorzaakt door het Epstein Barr virus. De meest voorkomende symptomen zijn keelpijn, koorts, opgezwollen lymfeklieren en vermoeidheid. De ziekte is besmettelijke via speekseldruppeltjes vanaf de incubatietijd en kan wel tot achttien maanden na de ziekteverschijnselen duren. Iedereen kan de ziekte krijgen maar als de ziekte eenmaal is doorlopen kan je het niet nog een keer krijgen. Als je ziek bent moet je naar behoefte rust nemen.