Het HELLP-syndroom: symptomen, behandeling en gevolgen
Het HELLP-syndroom en ook preclampsie zijn ernstige ziektebeelden, tot zelfs levensbedreigend voor moeder en baby toe. Dit syndroom kan een acuut verloop kennen alsook langzaam sluieren, en dit zowel tijdens de zwangerschap als tijdens de eerste dagen na de bevalling optreden.Wat is het HELLP-syndroom?
HELLP is een complicatie van een zwangerschapsvergiftiging. De volledige benaming van HELLP is Hemolysis Elevated Liver enzymes and Low Platelets, wat wil zeggen dat HELLP bestaat uit hemolyse, verhoogde concentratie van leverenzymen en verlaagde bloedpaatjes (=trombocytopenie).Wat wordt er vastgesteld tijdens de verschillende onderzoeken bij vermoeden van het HELLP-syndroom?
- verhoogde bloeddruk die niet daalt
- eiwitten in de urine (eiwitverlies)
- ophoping vocht in het lichaam
- doorbloeding van van de placenta is niet goed meer
- conditie van de baby kan verslechten, groeiachterstand
- door middel van een bloedonderzoek wordt de bloedstolling, lever- en nierfunctie beoordeeld
Wat zijn de symptomen van preclampsie en/of HELLP?
- een pijnlijke 'band' in de bovenbuik ter hoogte van de maag-lever
- algemeen ziektebeeld: misselijkheid, overgeven, hoofdpijn
- wazig tot zeer slecht zien, 'sterretjes' zien
- vocht vasthouden in het lichaam
- donkerkleurige tot zelfs bruin-zwarte urine, vaak ook weinig urine gedurende langere tijd
- insulten bij de moeder
Ondanks de verscheidene symptomen kunnen deze symptomen ontbreken of zijn ze niet duidelijk genoeg om deze direct te kunnen linken aan preclampsie of HELLP.
De behandeling van het HELLP-syndroom?
In principe is de behandeling van het HELLP-syndroom gelijk aan de behandeling van preclampsie. Bij ernstige afwijkingen van de gemiddelde waarden van de verscheidene onderzoeken wordt overgegaan tot ziekenhuisopname, dit kan evengoed met spoed gebeuren als de situatie hiertoe aanzet.In het ziekenhuis start een intensieve opvolging en bewaking van de gezondheid van zowel moeder als ongeboren baby.
Deze opvolging en bewaking gebeurt 24u op 24u, wat wil zeggen dat de onderzoeken ook 's nachts verdergaan, wat dan weer niet bevorderlijk voor de nachtrust is.
Met deze intensieve opvolging wordt getracht verergering van het ziektebeeld te voorkomen. Een eerste stap hiertoe is vaak bedrust en het toedienen van medicijnen via infuus.
Enkele voorbeelden omtrent deze onderzoeken:
- de bloeddruk wordt regelmatig gemeten, vaak kan dit zijn om de 20 of 30 minuten dmv een automatische bloeddrukmeter
- de stolling, lever- en nierfunctie wordt regelmatig gecheckt dmv een bloedonderzoek
- de doorbloeding van de placenta, baarmoeder van de moeder en bloedsomloop en organen van de baby wordt gecontroleerd dmv een doppleronderzoek
- de vochtbalans wordt bijgehouden (verschil tussen vochtinname en urineproduktie)
- eiwit in de urine wordt gemeten
De gevolgen vóór de bevalling, ná de bevalling voor zowel moeder als kind
Zwanger vrouwen met preclampsie of HELLP kunnen orgaanstoornissen ontwikkelen. Eén van de meest gevreesde complicaties is het optreden van zwangerschapsstuipen, deze kunnen zeer schadelijk tot zelfs dodelijk zijn voor moeder en kind. Een andere gevreesde complicatie is een hersenbloeding, die meestal in het geval van HELLP fataal is. Verder is er buiten oedeem in de hersenen (wat tot hoofdpijn en soms tot verlamming of blindheid leidt) ook oedeem thv het netvlies wat het gezichtsvermogen kan aantasten. Door longoedeem kan er zich benauwdheid ontwikkelen. De slechte doorbloeding van de baarmoeder heeft tot gevolg dat de placenta niet naar behoren meer werkt wat tot groeiachterstand en zuurstofnood bij de baby leidt. Een ander risico is een vroegtijdige loslating van de placenta. Wanneer preclampsie in HELLP overgaat, kan de slechte stolling van het bloed er voor zorgen dat er op verschillende plaatsen in het lichaam bloedingen ontstaan.Uiteindelijk is de beste behandeling het beëindigen van de zwangerschap, dit kan enkel op voorwaarde dat de conditie van de zwangere vrouw gestabiliseerd is. Wanneer het beëindigen van de zwangerschap in eerste instantie niet noodzakelijk is, zal getracht worden de baby zolang mogelijk te laten groeien en ontwikkelen om de kans op een zo goed mogelijke situatie na de geboorte te creëren.
De verwerking van al deze gebeurtenissen kan zowel voor moeder als partner als omgeving -met zowel positieve als negatieve afloop- een grote impact hebben op het opnieuw voortgaan met hun leven. Vaak is verder psychologische begeleiding nodig om doorheen het verwerkingsproces te raken.
Ondanks alle behandelingen kan het nog steeds voorkomen dat zwangere vrouwen en/of hun baby sterven door het HELLP-syndroom. Gelukkig kan door steeds verdergaand medisch en wetenschappelijk onderzoek reeds meer en meer voorkomen worden dat dit toch gebeurt. Jammergenoeg is tot op heden nog steeds niet bekend waarom een zwangere vrouw preclampsie of het HELLP-syndroom krijgt.
Gerelateerde artikelen
Het HELLP-syndroom: oorzaken, symptomen en behandelingEen van de ernstigere complicaties die tijdens de zwangerschap kunnen voordoen, is het HELPP - syndroom. HELPP is een er…
Zwanger: HELLP-syndroom verschijnselenHet HELLP-syndroom is de acute vorm van zwangerschapsvergiftiging en kan zeer ernstige gevolgen hebben. De lever werkt n…
HELLP-syndroom: symptomen, oorzaken en behandelingHet HELLP-syndroom is een reeks symptomen die samen een syndroom vormen dat zwangere vrouwen kan treffen. Het HELLP-synd…
Bang voor de (thuis)bevallingVroeger bevielen vrouwen gewoon thuis. Daar was niets bijzonders aan. Maar de moeder- en kindersterfte was door hde thui…
Gezond zwanger worden en zijnEr zijn veel factoren die bijdragen aan een gezonde zwangerschap. Tegenwoordig weten we hier steeds meer over en kun je…Reacties
Sjaal, 07-11-2011
Ik heb ook HELLP gekregen tijdens mijn zwangerschap en heb, nu mijn zoontje 8 maanden is, het er nog steeds lastig mee. Vooral om het feit dat je zelf nog steeds niet te oude bent en aanloopt tegen klachten waar je nou eindelijk eens vanaf wilt zijn (moeheid, concentratieproblemen, moeite overzicht te houden).
Ik hoop eigenlijk nog steeds dat het stukje bij beetje wel beter zal gaan worden en ik weer helemaal de oude word. Maar nu ik de laatste tijd meer ervaringen van andere vrouwen lees met HELLP, word ik niet super hoopvol. Best lastig allemaal…
Reactie infoteur, 07-11-2011
Hallo,
ik herken mezelf enkele jaren geleden volledig in je verhaal.
Het is een moeilijke periode, de verwerking is niet voorbij na enkele maanden. Ook al omdat er nu nog een klein kindje is die ook veel aandacht vraagt, waar je ook al eens 's nachts je bed voor uit moet etc.
Het wordt beter, zo heb ik het ervaren maar het heeft tijd nodig.
Ik heb al even kort gereageerd op een andere reactie waar ik ook wat vertel hoe ik het stilletjesaan een plaats geef/heb gegeven.
Ik heb onlangs ook een boek ontdekt (ik vermoed één van de weinige over dit onderwerp).
Het noemt 'Geen roze wolk, ervaringen met het HELLP-syndroom/(pre)-eclampsie'.
Het helpt om andere verhalen te horen en lezen. Zelf heb je ook het gevoel dat je die tijd opnieuw moet reconstrueren want je weet niet goed meer door alle duizeligheid en vaagheid wat er allemaal gebeurde, hoe de bevalling ging… Het gevoel van 'grip verliezen' op alles en iedereen was voor mij zo angstaanjagend.
Mocht je er niet uit geraken, raadpleeg eventueel je huisarts die je verder kan helpen.
Ik wens je veel sterkte, het wordt beter maar het vergt tijd,
groetjes
Jose75, 10-10-2011
Ik heb hetzelfde mee gemaakt, kreeg ook het helpp syndroom en ons dochtertje is met 32 weken via een keizersnede geboren. Heb een paar weken vantevoren en erna in het ziekenhuis gelegen ook op intensive care. Ik heb het allemaal maar half mee gekregen en heb geprobeerd zo positief mogelijk te blijven.toen we ons kleintje op de couveuse afdeling in maastricht hadden liggen kon ik alleen aan haar denken, als zij het maar zou redden. Ik heb gen tijd gehad om aan mezelf te denken. Nu is ons meisje al 20 maanden en met haar gaat het super gelukkig. Alleen met mij gaat het nog steeds niet goed, blijf ontzettend moe, concentratie problemen, geheugen verlies het libido van een ijsje en noem maar op. Ze zeggen in het ziekenhuis mevrouw u bent ernstig ziek en je moet voorzichtig zijn, maar toen de kleine er was kon ik het me uitzoeken… Ik zou me graag weer de oude willen voelen. Wie kan me er mee helpen? Liefs jose
Reactie infoteur, 07-11-2011
Hallo,
ik herken mezelf enkele jaren geleden volledig in je verhaal.
Het is een moeilijke periode, de verwerking is niet voorbij na enkele maanden. Ook al omdat er nu nog een klein kindje is die ook veel aandacht vraagt, waar je ook al eens 's nachts je bed voor uit moet etc.
Het wordt beter, zo heb ik het ervaren maar het heeft tijd nodig.
Ik heb al even kort gereageerd op een andere reactie waar ik ook wat vertel hoe ik het stilletjesaan een plaats geef/heb gegeven.
Ik heb onlangs ook een boek ontdekt (ik vermoed één van de weinige over dit onderwerp).
Het noemt 'Geen roze wolk, ervaringen met het HELLP-syndroom/(pre)-eclampsie'.
Het helpt om andere verhalen te horen en lezen. Zelf heb je ook het gevoel dat je die tijd opnieuw moet reconstrueren want je weet niet goed meer door alle duizeligheid en vaagheid wat er allemaal gebeurde, hoe de bevalling ging… Het gevoel van 'grip verliezen' op alles en iedereen was voor mij zo angstaanjagend.
Mocht je er niet uit geraken, raadpleeg eventueel je huisarts die je verder kan helpen.
Ik wens je veel sterkte, het wordt beter maar het vergt tijd,
groetjes
Ozlem-76 (infoteur), 23-09-2010 #3
Ik heb zelf ook zwangerschapsvergiftiging gehad. Dit is pas na week 30 geconstateerd terwijl ik er lang mee liep, gezien de baby aan de kleine kant was hebben ze mij doorgestuurd naar een gynocoloog om te kijken waarom de baby een groeiachterstand had. Na pas twee weken (dan pas urine afgegegeven) kwamen ze erachter dat ik eiwit in mijn urine had. Daarna ook een torenhoge bloeddruk. Direct daarna hebben ze me met spoed opgenomen en kreeg ik magnesium toegediend (vreselijk spul waar je high van wordt) tot na de bevalling mocht ik niet meer naar huis. Hierna weet ik me niet veel te herinneren omdat alles in een roes voorbij is gegaan. Dit komt voornamelijk door het magnesium spul…
Al met al heb ik dit erg zwaar beleefd en de tijd erna was nog erger zelfs… Ik had last van hyperventilatie, paniek en angstaanvallen. Zo erg dat alle deuren bij mijn thuis op slot ging. Ik was bang dat mij of mijn gezin iets zou overkomen. Naar de supermarkt durfde ik ook niet meer te gaan en ga zo maar door.
Het ergste van alles is dat ik niet wist wat de oorzaak van mijn ziektebeeld was. Via via na 3 maanden kwam ik erachter dat ik last zou kunnen hebben van een traumatische ervaring nav zwangerschapsvergiftiging en dit moest ik verwerken. Ik heb ontzettend lang gezocht naar instellingen of andere groepen vrouwen waar ik dit mee kon delen. Iemand die me begreep hierin. Dit was zooo belangrijk. Echter helaas is er nergens in Nederland iemand die je hiermee kan helpen genezen. Uiteindelijk heb ik dit "overwonnen" dmv 1 jaar lang therapie (DMR-therapie) te volgen en ben ik er bovenop gekomen.
Zijn er ook vrouwen die dit ook hebben meegemaakt?
Reactie infoteur, 24-09-2010
Hallo,
ik heb jammergenoeg dit zelf ook meegemaakt. Lange tijd in het ziekenhuis, premature dysmature baby, lange verwerkingsperiode (het is bijna 10 jaar geleden)…
Ook de band die je met je kind vormt, is anders. Het was kantje boordje bij ons, zowel voor mijn dochter als voor mezelf. Zelf ben ik nergens voor in therapie gegaan, hoewel ik moet zeggen dat het voor mijn verwerkingsproces wel zou goed gedaan hebben. Ik denk er ook nog vaak aan terug, zeker bij de volgende zwangerschappen:de schrik blijft er in zitten.
Ik weet niet of je ooit kan zeggen dat je het aanvaardt wat er gebeurd is, hoewel ik het stilletjesaan een plek in mijn leven wil geven. Ik heb ook van vrouwen die hetzelfde meegemaakt hebben reeds gehoord dat hun stemming, hun reacties en 'karakter' hierdoor veranderd zijn. Niet alleen in die zin dat ze het leven nu nog sterker aangrijpen maar ook dat ze heftiger qua emoties geworden zijn, meer prikkelbaar dan vroeger…
Ik probeer me vooral te focussen op het feit dat we het gehaald hebben ook al is soms het gevoel van alle grip te verliezen aanwezig (zoals je je volledig moest overleveren aan de zorgen van de dokters en jezelf totaal niks kan doen).
Hopelijk heb je wat aan mijn verhaal, er zullen er zoals ons nog rondlopen, hopelijk reageren zij ook hierop…
vele groetjes, Liesbeth
Deze informatie is van informatieve aard en geen vervanging voor professioneel medisch advies. Raadpleeg bij medische problemen en/of vragen altijd een arts.