Als zwangerschapsbraken uit de hand loopt

C., 04-12-2012
Ook al ik het niemand gun ben ik toch blij te lezen dat dit vaker voorkomt. Ik ben 5 jaar geleden zwanger geweest (gewenst) en heb ontzettend veel last van misselijkheid en braken gehad. En met ontzettend bedoel ik constant vanaf de derde week begon de misselijkheid wat zich in de verdere tijd uitbreiden tot braken, de hele dag en nacht door. Ik kon met geen mogelijkheid iets van eten of drinken binnen houden, hierdoor verloor ik heel snel gewicht (ik ben al vrij slank) en had geen kracht meer om nog iets te doen. Uiteindelijk moest ik van de dokter ieder kwartier een theelepeltje cola nemen om daar nog suikers en dus iets van kracht uit te halen maar zelfs dit kon ik niet binnen houden. Uiteindelijk naar het ziekenhuis en infuus gekregen wat n beetje hielp. voor n dag of 3 bleef alleen de misselijkheid maar daarna begon het weer. Ik heb uiteindelijk een abortus gedaan waar ik emotioneel niet achter stond, maar mijn lichaam kon niet meer. Ik zou heel graag kinderen willen en de gedachte dat dat niet zou kunnen vanwege dit alles heb ik het behoorlijk moeilijk mee. Er wordt tegen me gezegd dat dit niet bij elke zwangerschap zo hoeft te gaan en dat ik het gewoon moet proberen maar ik ben zo bang dat het weer fout gaat dat ik het niet meer durf, ook al ik het heel graag zou willen. Is er echt helemaal niks aan te doen behalve (wat bij mij niet had geholpen want alles kwam eruit) gember? En klopt mijn gedachte dat ik dus eigenlijk geen kinderen kan krijgen hierdoor? Reactie infoteur, 05-12-2012
Hi C., ik heb nog niet eerder gehoord dat iemand de zwangerschap om deze reden moest afbreken. Ik weet niet hoe lang je in het ziekenhuis hebt gelegen maar drie dagen infuus is wel wat weinig. Ik ben zelf drie weken (!) opgenomen geweest met herhaaldelijke infusen, ook met kalium. Dit is namelijk niet iets wat met een 'infuusje' wel beter zal gaan. Bij lange na niet, want de misselijkheid gaat ook als het lichaam scheikundig weer op orde is, gewoon door. De lange opname met alle bloedcontroles was puur als overbrugging. Of ze dat in deze tijd nog zouden doen weet ik echter niet. Vaak wordt je tegenwoordig veel te vroeg en dus nog doodziek uit het ziekenhuis ontslagen.
Je ziet al dat hyperemisis vaker voorkomt bij slanke vrouwen, waarbij het enorme hormoongehalte als een bom inslaat. Wil je het op termijn dus toch weer proberen, zorg er dan voor dat je vooraf in gewicht aankomt. Een theorie is om je lichaam te laten 'wennen' aan hogere hormoonniveaus, bijvoorbeeld van de anticonceptiepil. Vaak komt een vrouw hier ook van aan. Word je dan vervolgens zwanger, dan is het niet meteen zo'n aanslag op je lichaam. HCG kun je zien als een soort 'gif', enkel goed voor de baby, maar voor je eigen lichaam lijkt het wel lichaamsvreemd. Eigenlijk heel dierlijk: het welzijn van het embryo staat voorop, de zwangere staat op het tweede plan ;). Behalve het hoge hcg peil zijn ook de andere hormoonlevels torenhoog, dus alles met elkaar is het echt een beproeving. Ik hoop dat je het op een gegeven moment weer aandurft en dat je betere begeleiding krijgt dan je - zoals ik het hier lees - destijds hebt gekregen. Groetjes, A.

Renee, 15-03-2012
Ook ik heb hier best veel last van, dit is mijn 2e zwangerschap (heb een dochtertje van anderhalf ) ben nu ongeveer 7 weken en wordt er al helemaal gek van. In mijn eerste zwangerschap had ik dit ook alleen minder alleen in de ochtend maar wel veel speeksel de hele dag door, ik kon de supermarkt en de keuken niet in of het was weer mis… Gekookte aardappels ben ik gek op maar werd er naar van. Maar nu 2e zwangerschap gaat het de hele dag door durf niet meer over straat want stel dat ik iets ruik waardoor ik moet kokhalzen. Overgeven doe ik niet alleen kokhalzen vooral door die speekselvloed en daarbij heb ik vreselijk last van maagzuur oprispingen. Ik eet alleen nog maar witbrood en ik drink alleen maar water omdat ik bang ben dat alles eruit komt. Met de zorg van een eigenwijze dreumes erbij maakt het er niet makkelijker op ben er al helemaal klaar mee, van mij hoeft die 2e niet zo maarja ik wil het hartje van mijn man ook niet breken. Reactie infoteur, 16-03-2012
Hi Renee, het is tijdelijk maar wel erg belastend. Soms tot het punt dat je denkt 'waar ben ik aan begonnen'. Voel je alsjeblieft niet schuldig over die gedachten. De misselijkheid en het braken ontstaat mede door een toename van de hoeveelheid speeksel en een hypergevoeligheid van geuren. Zwangerschapsmisselijkheid is dan ook een bredere 'aandoening'. Wie ineens veel meer ruikt, lust ook veel voedsel niet meer, ook eten wat je normaal graag lust. Bepaalde geuren worden zo sterk waargenomen dat je er beroerd van wordt. Ook kun je dingen op grote afstand gaan ruiken. Het is voor jou goed dat het bij kokhalzen blijft. Wat je eet maakt niet eens zoveel uit, want het is geen aandoening van de maag of darmen. Of voedsel binnenboord blijft hangt af van de mate van toename van het hormoonniveau, daarom zijn de eerste weken tot maanden ook zo heftig. Neem contact op met je verloskundige als je je zorgen maakt! Sterkte, A.

Jj, 14-08-2011
Ik ben voor de eerste keer zwanger en moet nu al een week lang elke middag braken is dit normaal? het is echt elke dag rond de middag heb gemberpillen gekregen maar helpen niet echt blijf echt constant misselijk hoop echt dat dit over gaat. Reactie infoteur, 15-08-2011
Hi Jj, ja. Dat het steeds in de middag is, is waarschijnlijk toeval. In plaats van gemberpillen zou je brood met gemberjam kunnen proberen. De misselijkheid gaat over, maar wanneer is onbekend. Dit omdat het varieert van enkele weken tot enkele maanden, met een uitloop tot de bevalling. Daarna ben je er gegarandeerd vanaf! :) Veel sterkte, A.

Melishe (infoteur), 29-08-2010 #15
Hi, kijk bij ernstige zwangerschapsmisselijkheid eens op steunpunthg.nl. Je treft daar veel vrouwen die het in extreme mate hebben meegemaakt ( hyperimesis gravidarum), en nuttige tips en een steuntje in de rug kunnen geven. Reactie infoteur, 30-08-2010
Hi Melishe, nou vooruit… bij deze dan :). Groetjes, A.

Silvy1992 (infoteur), 21-08-2010 #14
Ik ben nu een 2maand en 2-3weken zwanger,
ik heb gisteren alles overgegeven wat ik heb gegeten, en heb gedronken (ja zelfs water!)
Omdat ik in het shopping dringend moest zijn ben ik geweest,
en ben daar bijna flauwgevallen en had daarna verschrikkelijk veel hoofdpijn!
Eten kost ik niet meer, Omdat het er toch terug uitkomt,
Vandaag speciaal yoghurt gaan halen,
En ook dat blijft niet binnen!
ik hoop dat dit snel overgaat want wil niet hyperemesis oplopen hoor! Reactie infoteur, 22-08-2010
Hi Silvy1992, misschien heb je dat al. Blijf allerlei soorten eten proberen, dit om het kaliumgehalte op peil te houden. Blijft er niets in dan komt er al snel een tekort dat met een infuus wel weer opgelost kan worden, maar probeer dit toch steeds voor te blijven. Ik weet hoe ongelooflijk zwaar het is. Dus: Sterkte en houd vol! Groetjes, A.

V., 05-04-2010
Ook ik heb last van extreme misselijkheid en braken tijdens mijn zwangerschappen. Mijn eerste zwangerschap was hierdoor zo zwaar, maar gelukkig knapte ik na 18 weken op. Nu ben ik 7 weken zwanger en lig weer hele dagen op bed en op de bank. Aan de ene kant gaat het nu beter. Grootste verschil is dat ik 's middags en begin van de avond juist behoefte heb aan eten om de misselijkheid draaglijk te houden, tijdens mijn eerste zwangerschap hield ik echt bijna niks binnen. Maar nu loopt er een kleintje rond, en dat maakt het weer zo zwaar. Dat is echt bijna niet te doen, weet niet of ik die zorg volhoud.

Fijn om dit allemaal te lezen. Bij mijn familie komt dit helemaal niet voor, dat is zo gek. Ik blijf me maar afvragen waarom ik hier wél zo last van heb. Gek genoeg komt het bij mijn schoonfamilie wel veel voor. Emesafene helpt bij mij overigens niet. Ik lees in een reactie dat gewicht misschien een factor is? Ik ben behoorlijk slank, en de mensen in mijn schoonfamilie die hier last van hebben gehad ook. Maar in het artikel staat dat juist mensen met obesitas meer kans hebben op deze vorm van zwangerschapsbraken? En ik hoor overigens ook dat het vooral voorkomt bij de zwangerschap van een meisje, is dit een fabeltje?

In ieder geval bedankt voor het duidelijke artikel en alle reacties die ik kon lezen. Reactie infoteur, 06-04-2010
Hi V, slanke vrouwen en juist heel zware lopen allen grotere kans om hyperemesis te krijgen. Mogelijk is de hormoonhuishouding die er voor de zwangerschap was, een factor. Ja, vrouwen die in verwachting zijn van een meisje lijken vaker te worden getroffen door het braken, dit vanwege de ontwikkeling van het vrouwelijk hormoonstelsel in de meisjesbaby. Dubbele portie hormonen is de gedachte, hoewel nooit bewezen. Gelukkig kun je later op de dag wat eten zodat je niet helemaal onderuit glijdt. Je lichaam krijgt zo toch de nodige stoffen binnen. Ik hoop dat je misselijkheid gauw beter zal gaan! Nog even doorzetten nu. Veel sterkte! A.

Sarah, 21-03-2010
Tijdens mijn eerste zwangerschap verliep alles zo goed en dacht ik nou dat is zeker voor herhalingsvatbaar. Bij de tweede zwangerschap was ik al een beetje misselijk voor dat ik de test gedaan had. Toen die positief bleek te zijn werd het langzamerhand erger. binnen 2 weken gaf ik alles over en zelfs ook al at of dronk ik niets, was ik aan het kokhalzen.ook had ik last van speekselvloed(net of er een kraan open stond in mijn mond). Ik kon niets meer en ff bestond me leven uit overgeven, spugen, en slapen.hoe laat het of welke dag het was, ging zo aan me voorbij.De gedachte het gaat over, t hoort erbij heb ik lang volgehouden maar het werd echt tijd voor wat hulp. Van 65kilo naar 47kilo werd mij in het ziekenhuis verteld dat ik van me reserves leefde en dat ik aan de infuus moest. 2 weken later kon ik naar huis. Helaas moest zo een bezoek herhaald worden en het overgeven hield aan tot ongeveer 6 maanden. Gelukkig ging het een stuk beter en kon ik toch nog een beetje van de laaste 3 maanden genieten.

Het is een opluchting soort gelijke verhalen te lezen. Ik ken verder niemand die extreem misselijk in de zwangerschap is geweest en last heeft gehad van speekselvloed. Ik voelde me eerlijk gezegd wel een beetje alleen wat dat bertreft, maar nu weet ik dat er ook andere zijn die dit hebben meegemaakt. En het gaat echt wel over! Reactie infoteur, 22-03-2010
Hi Sarah, ja, daarom vind ik het woord 'ochtendmisselijkheid' ook zo flauw. Het zou toch allemaal duizend maal beter zijn als het enkel dat was! Het is bij de echte 'hyperemesis gravidarum' - extreme verandering van reuk en smaak - typerend dat de misselijkheid al begint voordat er een test gedaan is, om vervolgens non-stop maandenlang door te gaan. En zo ontstaat er al snel een gevaarlijke situatie. Het komt inderdaad vaker voor, maar ik vermoed dat de echt extreme vorm wat zeldzamer is. Groetjes, A.

Ellie, 16-02-2010
Ik ben ook extreem misselijk geweest in mijn zwangerschap en bleek inderdaad dus ook hyperemesis gravidarum.Het was net of er een knopje omging, ik had positief gestest en prompt een dag later begon de ellende, anderhalve week niks maar ook echt niks kunnen eten en drinken, van alles nog geprobeerd, je kent het vast droge cracker, kleine slokjes water enz enz, na anderhalve week mezelf uit elkaar spugen kon ik niet meer staan of niks, ik was uitgedroogd en moest dus naar het ziekenhuis, de eerste dag weet ik niks meer van zo ver was ik heen, ik heb 3 verschillende soorten zetpillen gehad maar niks hielp, tot ik Emesafene heet het geloof ik kreeg. Toen ik eenmaal een paar dagen aan die medicatie was kon ik de misseijkheid controleren, ik wist precies wanneer ik weer een moest nemen, en kon daarna met pijn en moeite dan wel maar ik kon eten, koken lukte niet want alle luchtjes werd ik gelijk weer misselijk van. Ik heb tot ongeveer vijf maand die pillen moeten slikken en ben daarna zelf gaan afbouwen, gelukkig voor de rest nog wel kunnen genieten. Ik ben wel angstig voor die misselijkheid, in het zieknhuis in mij verteld dat het niet wetenschappelik bewezen is ofzo, maar je vaak een gelijkenis ziet in de zwangerschappen van moeder en dochter. Mijn moeder was van 3 zeangersdchappen altijd misselijk en bij de laatste zelf 9 maanden lang. HOPE NOT
groetjes Reactie infoteur, 17-02-2010
Hi Ellie, goed te weten dat er toch een medicijn is dat de misselijkheid iets onder controle houdt. Er doen inderdaad vele verhalen de ronde, zo is er bijvoorbeeld ook het idee dat slanke vrouwen veel ernstiger zwangerschapsmisselijkheid hebben dan zwaardere vrouwen. Het moeder/dochter verhaal is me minder bekend, want erfelijk is het niet. Soms lijkt het van de natuur wel een keuze wie er overleven moet, en dan ligt de keus dus duidelijk bij de baby. Dank voor toevoeging van je ervaringen! Groetjes, A.

Malon, 05-02-2010
Ik heb het ook gehad. Ik hoefde niet eens veel over te geven, maar ik was de hele dag en nacht zoooo misselijk, dat ik alleen maar kon liggen. Ik kon meestal geen tv of iets lezen verdragen, vaak beter ook niet praten. Daar lig je dan, kotsmisselijk, je kunt nietster afleiding, te wachten tot het eindelijk over gaat. Vreselijk! Ik ben met 9 weken opgenomen voor 4 dagen infuus, primperan hielp bij mij wel tegen de braakneigingen, maar niet tegen de misselijkheid. Na het infuus kon ik wel weer eten en drinken, maar ik bleef misselijk.

Vanaf 12 weken niet meer continu, maar wel nog iedere dag een aantal uur misselijk, tot 19 weken zwangerschap. Daarna nog heel erge maagklachten, moe/futloos en af en toe misselijk. Ik verdroeg geen vet, suiker en melk meer (gebruikte ook rijstmelk!) Als snack at ik altijd maar japanse zoutjes, yuk! Ik heb de hele zwangerschap niet gewerkt. Een uur na de bevalling kon ik alles weer eten en waren alle klachten weg! Ik heb meteen alles in huis laten halen wat ik al die maanden niet kon eten! Chips, ijs, koekjes :) Heerlijk!

Klopt precies wat Marijke zegt. Je vergeet het niet na de bevalling, maar je weet waarom je zo gestreden hebt. Heel mooi verwoord. Maar of ik het er een tweede keer voor over (durf te) heb(ben)? Ik ben doodsbang, vooral dat ik het een tweede keer niet aankan. En vooral dat ik wekenlang niet voor mijn dochter kan zorgen… Als ik nu een keer misselijk ben, komt alles terug en weet ik weer zeker dat ik nooit meer zwanger wil zijn. Reactie infoteur, 08-02-2010
Hi Malon, ja, zeer herkenbaar. Eerste weken extreem misselijk met braken, daarna een iets draaglijker periode maar nog steeds ziek tot circa 18 weken. Werken in deze toestand is inderdaad ondenkbaar. Het treffendst is toch wel dat de misselijkheid direct na de bevalling als bij toverslag verdwijnt en het eten niet aan te slepen is. Ongelooflijk! Dan de angst voor een tweede zwangerschap: Vaak zie je dat het bij een tweede minder erg is, een kortere duur en ook geen infuus nodig. Je hoort ook wel dat zwanger zijn van een dochter veel zwaardere misselijkheid brengt dan van een zoon, omdat bij de ontwikkeling van een meisjesbaby ook haar hormoonstelsel moet worden aangelegd. En ja, het klopt dat herinneringen aan het vreselijke zwangerschapsbraken terugkeren zodra je een keer misselijk bent, ook komt het voor dat je jaarlijks misselijkheidsgevoelens krijgt in het jaargetijde of periode van het jaar dat je destijds zo zwaar ziek was. Groetjes! A.

Sab, 14-10-2009
Wat een demper die misselijkheid. Ook ik voel me ellendig, ben nu 8 weken zwanger en er hartstikke blij mee, daarom voel ik me ook zo schuldig over het feit dat ik zo klaag, maar als ik zeg dat ik me ellendig voel dan is at zacht uitgedrukt… ben erg misselijk zonder braken.heb last van speekselvloed, ik spuug het in een emmer waar een beetje water en chloor in zit, gootsteen of in een handdoek waar ik de hele dag mee loop. Als ik het in een bakje moet uitspugen, en het zie dan moet ik kotsen… niks helpt tegen de misselijkheid.geen cola niks.het enige dat helpt is eten.maakt niet uit wat.waar ik maar trek in heb (slecht voor de lijn) maar zodra ik stop met eten ben ik weer misselijk en id saar die speekselvloed weer… braken lukt niet altijd maar als ik wél braak dan is het verschrikkelijk zuur en erg pijnlijk. ook heb ik last van erge obstipatie waardoor ik mij soms zo opgeblazen voel, maar niet kan gaan liggen vanwege misselijkheid en maag.en wil eten vanwege zeer vieze smaak en speekselvloed maar het gevoel heb dat er eigenlijk 'niks meer inpast'. Kortom.ben superblij met de baby.voel me alleen zo ellendig dat ik gewoon niet meer weet wat ik moet doen.werken gaat niet.maar ja moet toch wel weer gaan beginnen.wilde het nog niet aan werkgevers meedelen maar ja.moet nu wel ik kan t niet meer houden op 'thuis vanwege last van me maag'
sorry voor al dat geklaag maar ik moest het even kwaad… waarom moet het allemaal zo moeilijk zijn? maar ja Het is voor een goed doel!
bedankt voor de kans om mijn beklag te doen Reactie infoteur, 16-10-2009
Hi Sab, zoals je merkt is werken onmogelijk in deze toestand. Zo te lezen moet jij eigenlijk steeds iets 'te eten' hebben, maar als het dan op is, dan is het probleem weer erger. Je kunt voedsel proberen waar je heel lang over doet, zoals kauwgom, lolly's, ijs, zoethoutstengels, etc. Dan heeft je mond eigenlijk altijd iets te doen. De misselijkheid zal langzaam verbeteren, maar dat kan nog wel een aantal weken duren. Sterkte! A.

Daphne, 21-09-2009
Ook ik wil graag reageren in de hoop dat anderen hier iets aan hebben:
Ik heb dezelfde klachten gehad. Werd met precies 6 weken erg misselijk + overgeven. Heb me ziek gemeld op werk maar ben het de vierde dag toch gaan proberen. Dit was helemaal niks en ben weer naar huis gegaan om op bed te gaan liggen. Plat liggen was voor mij het best. Ik heb 8 weken op bed gelegen. Alleen maar misselijk en overgeven. Ben toen 6 kilo afgevallen ondanks medicatie van de huisarts en advies van de verloskundige. Chips (naturel) en gewone cola hielpen wel bij de misselijkheid omdat je maag hier rustiger van wordt. Heb dan ook aardig wat liters weggewerkt. Toen het beter ging moest ik hier natuurlijk wel mee stoppen.
Speekselvloed is hier ook ruim aanwezig. Op mn slaapkamer staat een emmer om in te spugen en als ik thuis ben loop ik ook de hele dag naar de gootsteen of de wc. Heel irritant.
Inmiddels werk ik weer en daar 'werk ik het weg' door telkens maar een slok drinken te nemen. Anders is het zooo vies om door te slikken. Ik ben zo blij dat hier iets over te vinden is want je leest er nergens over in de boeken en bladen. Dacht ook eerst dat het aan mij lag maar blijkbaar ben ik niet de enige. Ik hoop dat het gauw overgaat wat het verveelt behoorlijk. Uiteindelijk gaat alles weer over maar het kan je geluk best wel beinvloeden omdat je overal rekening mee moet houden. Ik vind een hoop dingen toch minder lekker en de geurveranderingen zijn ook niet echt leuk. Veel dingen stinken en parfum en deodorant zijn een crime. Ik hoop dat iemand hier iets aan heeft en zich zo niet 'alleen' hoeft te voelen. Reactie infoteur, 24-09-2009
Hi Daphne, dank voor je bijdrage. Geur- en smaakveranderingen maken misselijk! De trek in ongezonde dingen kan juist (bij vlagen) toenemen. Alle ellende verdwijnt na de bevalling. Groetjes, A.

Margot, 15-03-2009
Ik wil graag reageren op het bericht van Bregje van 07-01-2009. Ik heb precies dezelfde verschijnselen; heel erg misselijk (zonder braken) en ik loop ook de hele dag door met een bakje om speekel in uit te spugen. Dezelfde reacties van mijn omgeving: slik het dan gewoon door! Niemand snapt het! Ik zit nu op 12 weken en ik kan niet zeggen dat het veel beter gaat. Ik heb wel gemerkt wat me wel en niet goed doet, nl: geen zoet eten en alleen drinken als je iets gegeten hebt, dus op nuchtere maag beginnen met bijv. 2 boterhammen met kaas of vlees en daarna pas drinken. Thee, koffie, water en jus verdraag ik moeilijk, het beste is rijstmelk (uit de reformwinkel) je kunt er ook een banaan doorheen pureren… hmmmm! Verder geen grote hoevelheden eten, maar elke 3 uur een beetje. Bij mij gaat de misselijkheid ook over als ik plat op mijn rug ga liggen.
Ik hoop dat jullie iets hebben aan deze adviezen, iedereen moet voor zichzelf uitproberen wat het beste gaat. Veel succes! Reactie infoteur, 16-03-2009
Bedankt Margot voor deze tips. Groetjes, A.

Bregje, 07-01-2009
Ik ben blij eindelijk iets te vinden over speekselvloed tijdens een zwangerschap! Mijn eerste zwangerschap was erg vervelend, maar zo gewenst! Ik was erg misselijk, hield niks binnen en ben met 8 weken opgenomen met uitdrogingsverschijnselen en moest een week aan het infuus. Ik had wel(!) last van prikkels, van tv kijken, radio luisteren of lezen werd ik al misselijker. Heb medicijnen gekregen (eerst tabletten, daarna zetpillen omdat de pillen er ook weer net zo hard uikwamen) en die hielpen iets. Ik werd er alleen erg moe en suf van. Maar wat ik minstens zo vervelend vond als het overgeven was de speekselvloed. Ik voelde me hier heel erg alleen in. De huisarts, gyneacoloog en verpleegkundigen hadden er nog nooit van gehoord, tenminste niet als gevolg van een zwangerschap. Ik heb 6 maanden lang (toen was de misselijkheid en speekselvloed ineens veel minder) met een bakje rondgelopen om het speeksel in uit te spugen. Dat vond ik zo genant! Maar ik kon nog geen zin zeggen zonder dat m'n mond volliep. Ik heb me rotgeschaamd en dan de opmerkingen van artsen en mensen om je heen; slik het dan gewoon door! Ik moest me constant verantwoorden, er stond gewoon een kraan open in m'n mond. Ik was dus ook erg blij toen het over was. Maar tot op heden heb ik van niemand gehoord dat ze dit ook gehad hebben. Er schijnen ook geen medicijnen voor te zijn (niet voor tijdens een zwangerschap). Inmiddels zwanger van de tweede heb ik het weer. maar in veel mindere mate. Ik heb nu niet altijd een spuugbakje nodig en houd veel meer eten en drinken binnen. Maar voel me niet goed, toch weer jammer. Wat bij mij heeft geholpen was acupunctuur. Ik ging hier niet heel makkelijk naar toe, maar ben zo blij dat ik die stap heb genomen, het scheelt enorm! Dus, mocht je last hebben van speekselvloed en erg veel onbegrip krijgen, het komt vaker voor! Als ik dat had geweten had me dat gesterkt. Reactie infoteur, 27-01-2009
Hi Bregje, bedankt voor je reactie. Speekselvloed tijdens zwangerschap is bekend onder vrouwen die dit krijgen, maar helaas is dit nog niet doorgedrongen bij artsen. Oorzaak is de enorme hormonenvloed. Misselijkheid wordt door de speekseltoevoer nog eens verergerd. Ook de samenstelling van het speeksel is veranderd, waardoor dingen heel anders smaken dan eerst, meestal viezer. Zwangerschapsmisselijkheid is een 'hoge' misselijkheid, ter hoogte van de mond. Andere vormen van misselijkheid zijn meestal 'laag', ter hoogte van maag of darmen. Het verschil is zo wezenlijk dat het me nog altijd verbaast dat artsen de patienten nog steeds behandelen met medicijnen tegen misselijkheid, die werkelijk nergens op slaan. Groeten van A.

Cindy, 20-12-2008
Hallo,

Ik voel me iets meer opgelucht bij het lezen van dit artikel en de reacties. Ik ben nu 6 weken zwanger en ongelooflijk misselijk! Ik moet echter niet braken (ook al probeer ik dat) maar ik kan niets meer eten. Zelf water moet ik niet hebben. Ik lig al 4 dagen plat en kon zelf niet gaan werken. Ik ben op die zeer korte tijd al 3kg afgevallen. Ik beleef dit heel moeilijk. Het ergste is dat ik de waarheid aan mijn vrienden en familieleden niet mag vertellen. Dus heb ik niet veel mensen bij wie ik mijn beklag kan doen. Ik wacht liever de 12 weken om het goede nieuws mee te delen. De Kerstvakantie is net begonnen en ik ben wel opgelucht dat ik nu 2 weken kan uitrusten maar wat nadien? Moet ik dan weer ziekteverlof nemen? Ik ben echt niet in staat om wat dan ook te doen en dat vind ik ook best erg.
Bovendien gaan we met nieuwjaarsavond eten, denk niet dat dit zal kunnen doorgaan:-(.

Zo, ik heb hier mijn beklag wat kunnen doen.

Hoe hebben jullie, mama's, het toch allemaal uitgehouden? Hebben jullie tips om de misselijkheid tegen te gaan?

Alvast bedankt,

Cindy Reactie infoteur, 05-01-2009
Hi Cindy, omdat je drie kilo bent afgevallen is het verstandig je arts te raadplegen zodat je bloed kan worden onderzocht. Aan de misselijkheid is eigenlijk niets te doen omdat het van hormonale oorsprong is en niet een spijsverteringsprobleem. En de hormonen houden je zwangerschap in stand. Werken is uitgesloten als je zo ziek bent, dus ik zou het ziekteverlof handhaven en de werkgever inlichten. Vergeet de 12 weken regel: Je bent zo misselijk dat de kans op een miskraam al hierdoor sterk is verkleind. Blijf lekker thuis en luister naar je lichaam. Sterkte en zet door! Groet, A.

Marijke, 18-09-2008
Mijn dochtertje is nu 1 jaar en supergezond weliswaar! Het artikel hierboven beschrijft exact wat ik heb meegemaakt. Vanaf ongeveer week zes enorme misselijkheid. In het begin van de misselijkheid kon ik nog eten, hoe vettiger hoe beter, dan was ik even minder misselijk, maar met de dag werd het erger. Op de duur bleef niets meer binnen, geen water, geen eten, niets. Medicatie hielp niet, het maakte het alleen erger. Ik moest toch braken, maar het deed meer pijn. Ik kon niet meer en week acht lag ik in het ziekenhuis. Mij hebben ze ook afgezonderd, mijn moeder mocht niet meer bij mij komen, tv mocht niet aan. Enkel mijn vriend mocht op de kamer. Tegen mijn ma kwamen de verpleegsters ook met heel dat psychologisch gedoe af, dat dat mogelijk zou zijn. Ik was superblij dat ik zwanger was en zat in met mijn baby, dus zulke uitspraken deden mij echt wel pijn en zijn erg kwetsend. Het enige wat ik wou was niet misselijk zijn en kunnen eten voor mijn baby, maar het lukte echt niet. Ik ben negen kilo vermagerd die eerste maanden. Ellendig dus. Proberen te slapen was de enige remedie, dan ging de tijd tenminste voorbij. Mijn HCG was dubbel zo hoog dan het gemiddelde dus ik ben blij met het lezen van dit artikel dat dit de waarschijnlijke oorzaak is. Vrouwen die dit lezen en ook hyperemesis hebben: ik heb zwaar afgezien, maar heb de liefste, braafste en meest mooie baby ervoor in de plaats gekregen. Het mooiste zwangerschapsverlof dat je je maar wensen kunt. Dus volhouden, na week veertien/zestien ging het iets beter, het werd menselijk en rond maand zes begon ik mij terug 'mens' te voelen. Heb wel nog vaak gebraakt, elke morgen (buiten twee dagen voor de bevalling), maar de rest van de dag viel dan redelijk mee, soms nog eens op de middag, soms 's avonds door enorm veel last van maagzuur die maanden. Hou vol, als je bevalt ben je het niet vergeten, maar je weet waarom je zo gestreden hebt. Toen ik zo misselijk was wou ik nooit meer zwanger worden, één was voldoende, een tweede keer dit meemaken ging ik mijzelf niet meer aandoen (wat had ik mijzelf toch aangedaan dacht ik ). Maar nu droom ik al van een tweede, de angst op misselijkheid is er wel, maar blijkbaar kan het zijn dat je bij een tweede zwangerschap helemaal niet misselijk bent. Groetjes, Marijke Reactie infoteur, 27-10-2008
Hi, bedankt voor je herkenbare verhaal. De misselijkheid gaat later wel beter, maar als je er middenin zit begrijp je niet hoe je er ooit uit moet komen. Een hoog HCG is inderdaad oorzaak, ook is van belang welk hormoonniveau je voor je zwangerschap had. Hoe lager je in je hormonen zat, hoe heftiger een zwangerschap voor het lichaam is: Een overreactie op de gigantische hormoontoevoer. Hyperemesis wordt wel eens vergeleken met het effect van chemokuren, zo ernstig ziek dus. Het psycho-gedoe in het ziekenhuis is een grove belediging voor de patient en onbegrijpelijk dat dat anno 2008 nog wordt geopperd. Ze moeten nog veel leren! Hoe dan ook Marijke: veel geluk met je dochtertje :). Groet, A.