Volwassenen met ADHD

Als je een (of meerdere) kinderen met ADHD hebt, dan weet je dat deze aandoening erfelijk is. Door de diagnose van je kind, kun je je afvragen, of misschien wel realiseren, of je ook ADHD hebt. Volwassen mensen kunnen zich ook laten testen, als ze dat willen. MIsschien heb je altijd al "geweten", of het gevoel gehad dat je anders bent dan anderen.

Wat is ADHD

ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder, dit is dus een aandachtstekort-stoornis. Deze stoornis is aangeboren, erfelijk en gaat niet over. Kinderen met ADHD zijn meestal erg hyperactief en druk. Ze rennen, klimmen, springen en praten aan één stuk door. Volwassenen doen dit natuurlijk niet meer, maar uitten hun hyperactiviteit op een andere manier. Als kind zullen deze mensen zeker ook erg druk geweest zijn, maar waarschijnlijk werd dit gedrag veel minder getolereerd dan tegenwoordig. Bijna iedere volwassene met ADHD zal in de loop van de tijd hebben geleerd "zich in te houden". Toch heeft een volwassene met ADHD hier nu net zoveel "last" van als in de kinderjaren. Het aandacht tekort hebben, en het niet lang genoeg kunnen focussen op een opdracht, klus of taak, blijft een terugkerend probleem. Het "filter", waardoor bij een gesprek met iemand, de andere geluiden en indrukken naar de achtergrond verdwijnen, werkt niet, of te weinig. Hierdoor zijn alle indrukken, geluiden en beelden tegelijkertijd aanwezig, en is het dus moeilijk om te blijven focussen op (bijvoorbeeld) een gesprek met iemand.

Een "druk" hoofd

Als je ADHD hebt, heb je bijna altijd een "druk" hoofd, en betekent dit dat je heel veel gedachten hebt, die als het ware "allemaal door elkaar schreeuwen", die zich verdringen om allemaal maar gehoord te worden. Vaak gaat dit nog vergezeld van een liedje wat maar blijft doorgaan. Vaak is dit voor jezelf bijzonder vermoeiend, maar doorgaans ben je niet anders gewend. Als je je echt ergens op moet concentreren, is dat door het "lawaai" in je hoofd, niet makkelijk. Het voordeel is dat er tussen al die gedachten, ook hele goede ideeën zitten, en vaak briljante oplossingen voor bestaande problemen die je hebt. Spontane ingevingen die zomaar uit het niets omhoog komen, zijn vaak leuk, maar komen vaak op het verkeerde moment.

Problemen op het werk

Voor mensen met ADHD is werken voor een baas vaak erg lastig. Vooral werk wat ieder dag hetzelfde is, is vaak niet vol te houden. De hele dag bezig zijn met proberen je aandacht erbij te houden, is heel vermoeiend, en vaak tot mislukken gedoemd. Het spreekwoord "12 ambachten en 13 ongelukken" is voor veel mensen met ADHD een realiteit. Solliciteren is vaak geen enkel probleem, want de meeste ADHD' ers zijn welbespraakt, humoristisch en spontaan. Een baan vinden is doorgaans geen probleem, maar een baan houden wel. In het begin, als alles nog nieuw is, lukt het allemaal wel. Maar als het "nieuwe" eraf is, en de routine daar plaats voor maakt, begint de focus steeds minder goed te lukken. Het steeds "mislukken" van het volhouden van werk, is niet goed voor het zelfvertrouwen. Een baan als zelfstandig ondernemer zou dan een idee kunnen zijn, maar daarvoor is er een gebrek aan structuur het probleem.

Korte aandachtsboog

Het patroon van aan iets nieuws beginnen, en er dan vrij snel op uitgekeken raken, komt terug in bijna alle facetten van het leven van iemand met ADHD. Dit kan gelden voor het beginnen aan een scholing of cursus, beoefenen van sport, een hobby, of andere tijdsbesteding. De tendens is enthousiast ergens aan beginnen, en eigenlijk niets afmaken. Voor sommige mensen geldt dit ook voor relatie's, ze blijven nooit lang bij één partner, maar gaan steeds opnieuw op zoek. Ook dit kan uiteindelijk een gevoel van "mislukking" geven, wat het zelfbeeld niet ten goede komt.

De rol van de partner

In het ideale geval kan iemand met ADHD een partner vinden die begrijpt "waar de schoen wringt". Leven met iemand met ADHD is niet altijd makkelijk, maar zeker niet onmogelijk. Als de partner het niet erg vindt om (alleen) structuur aan te brengen in het dagelijks leven samen, en begrijpt hoe hij of zij kan doen wat de ADHD'er niet lukt, is er een prima relatie mogelijk. Een partner die het voortouw neemt, als het gaat om de klussen, taken of andere zaken die geregeld moeten worden, is nodig. Iemand met ADHD kan alles, maar weet vaak niet waar, of waarmee te beginnen. Als er niemand is die de touwtjes in handen neemt, is de kans groot dat de ADHD'er dan maar niets doet, omdat hij of zij geen begin weet te maken. De partner zal het geen probleem moeten vinden om te onthouden waar spullen zijn gebleven , wanneer afspraken gepland staan, en wanneer en hoe overige zaken geregeld moeten worden. En één ding is zeker, met een ADHD'er verveel je je nooit!