Ziekte van Lyme en behandeling

De ziekte van Lyme is een infectieziekte die veroorzaakt wordt door een bacterie, de Borrelia burgdorferi. Borrelia bacteriën zijn hoog gespecialiseerd en daardoor nauwelijks in een laboratorium te kweken. Daarbij zijn ze moeilijk te bestuderen, waardoor bestrijding niet eenvoudig is. Met antibiotica is het echter mogelijk deze zeer gespecialiseerde bacterie te behandelen. Daarbij geldt echter wel als voorwaarde hoe eerder men er bij is, des te beter deze behandeling effect sorteert. Borrelia bacteriën hebben veelal diverse virussoorten in zich, die ook voor problemen kunnen zorgen.

• Algemeen
• Spirocheten
• Borrelia bacterie is inventief
• Bestrijding van borrelia bacteriën
• Medicatie

Algemeen

Borrelia bacteriën kunnen zich weliswaar in lichaamscellen verstoppen, maar ze vertoeven veelal tussen de lichaamscellen. In colloïdale, gelachtige substanties zoals kraakbeen, oogvocht en gewrichtssmeer voelen ze zich beter thuis dan in het dunne bloed of in lymfe. Om deze reden zijn ze vaak niet in het bloedserum aantoonbaar. Ze manipuleren en beïnvloeden de gastheer door het uitscheiden van peptiden en stofwisselingsafvalstoffen, waardoor ze voor zichzelf een gunstig milieu scheppen.
U kunt deze aandoening oplopen door een beet van een besmette teek, die zich bij voorkeur ophoudt in laag struikgewas, weilanden en in tuinen met hoog gras. Het hoogseizoen voor teken loopt van de maand maart tot en met oktober. De teken bijten zich vast in de huid van mens en dier en zuigen zich in 2-3 dagen vol bloed. Zo brengen ze bacteriën over, wat gevolgd wordt door een infectie. Tussen een tekenbeet en infectie kan soms wel enige jaren zitten.

Een kansberekening om de ziekte van Lyme op te lopen

Een gezond immuunsysteem krijgt de eventuele besmetting snel onder de duim. Soms echter ontstaat er echter toch een ontsteking veelal vergezeld van een kringvormige rode uitslag. Ongeveer één op de vier teken in ons land is besmet met de Borrelia bacterie. En van iedere tien mensen die door een besmette teek worden gebeten, krijgt er uiteindelijk één de ziekte van Lyme. De kans op Lyme na een tekenbeet is derhalve 2 1/2% procent. De besmetting komt in Nederland ook vaak tot stand door de schapenteek (Ixodes Ricinus), die bij lange zeer koude winters afsterven. Een risicofactor om de ziekte van Lyme te krijgen is een te zuur lichaam.

Spirocheten

De borrelia bacterie is een spirocheet en nauw verwant aan de syfilisspirocheet. Spirocheten bestaan hoofdzakelijk uit oppervlakte-eiwitten (BLP), zijn in vet oplosbaar en zorgen voor de meeste problemen. De spirocheet wordt door een slijmerige oppervlaktelaag (mantel) beschermd tegen de T-cellen van het immuunsysteem. Deze mantel fungeert als een soort vermomming; antilichamen en macrofagen herkennen de spirocheten daarom niet als vreemd (antigeen). Bij normale bacteriën zijn deze oppervlakte-eiwitten in slechts drie genen versleuteld, bij borrelia daarentegen zijn wel 150 genen betrokken. Door deze grote aantallen genen is deze bacterie in staat de herkenningskenmerken direct en voortdurend te veranderen.

Samenstelling van de borrelia bacterie

Bij de borrelia kunnen verschillende omhullingen onderscheiden worden:

• de mantel die bestaat uit een slijmerige laag van oppervlakte-eiwitten
• de kogelvorm, ook L-vorm genaamd, die wordt aangenomen om het immuunsysteem te misleiden
• de cyste of kapselvorm, waarin deze bacteriën zich nestelen om betere omstandigheden af te wachten

Borrelia bacterie is inventief

Borrelia bacteriën kunnen zeer inventief het immuunsysteem om de tuin leiden. Zo kunnen ze met behulp van enzymen een gat boren in de celwand van lichaams- en afweercellen, de kern doden en dan vervolgens het resterende cel omhulsel te gebruiken als vermomming. Deze bacteriën hebben de beschikking over 150 genen die ervoor zorgen dat ze zich heel gemakkelijk aan veranderde levensomstandigheden, zoals verandering van temperatuur en zuurgraad, kunnen aanpassen. Dit doen ze door verschillende vormen aan te nemen. Zo kunnen ze bij aanwezigheid van antibiotica de mantel afwerpen en een kogelvorm aannemen, waardoor ze door de afweercellen niet meer worden herkend. Bovendien zijn ze in staat zich in een tijdspanne van één minuut in te kapselen. In deze kapsel of cystevorm kunnen ze wachten op betere tijden. Daarbij kunnen ze minimaal, zonder celdeling en stofwisseling, tien maanden overleven. Binnen 10 dagen na het ontstaan van deze aandoening passeren desbetreffende bacteriën de bloed-hersenbarrière, iets dat de witte bloedlichaampjes absoluut niet kunnen.

Bestrijding van borrelia bacteriën

Deze bacteriën kunnen naar het zich laat aanzien de moleculen aan de oppervlakte zodanig veranderen dat ze gaan lijken op de moleculen van de gastheer, waardoor ze niet door de afweercellen kunnen worden herkend. Indien ze desondanks toch door de immuuncellen als antigeen worden herkend, dan kan de immuunreactie zich niet alleen tegen de ziektekiemen keren, maar ook tegen de erop lijkende cellen van de gastheer. Dit resulteert dan in een auto-immuunreactie waarbij eigen afweercellen de eigen lichaamscellen aanvallen. Al met al kan antibiotica deze spirocheten bestrijden. Een en ander geldt echter niet voor de afvalproducten van deze spirocheten. Deze afvalproducten, neurotoxinen genaamd, veroorzaken in het lichaam synergetische wisselwerkingen met zware metalen en giftige milieuverontreinigingen. Bij de ziekte van Lyme ontstaan vaak ook sinus (bijholte) problemen. Alleen de Lyme bacteriën vallen echter de witte bloedlichaampjes aan.

Medicatie

In eerste instantie indien de besmetting minder dan drie dagen eerder heeft plaatsgevonden: dan doxycycline nemen. Dit middel dient vervolgens 2 maanden lang in een dosering tot 600 mg per dag ingenomen te worden.

In een latere fase:

• antibiotica, bij een besmetting van 3 maanden of minder
• kaardenbolwortel oertinctuur: drie eetlepels per dag, gecombineerd met indien mogelijk warmtetherapie van minimaal 42 graden
• knoflook preparaten, wat schimmel tegengaat en vitamine B3
• ALA (R-alfa-liponzuur) om oxidatieve schade te voorkomen
• Colloïdaal zilver, elektrisch geladen zilverdeeltjes, als natuurlijk antibioticum in te zetten
• het drinken van 3 liter water per dag, magnesium orotaat 500 mg en mucuna bonen, wat ontwormend en tegen gifstoffen werkt
• de bestrijding van virussen, bacteriën en andere ziektekiemen
• maagdenpalm zorgt ervoor dat de hersenen meer zuurstof krijgen en de glucose stofwisseling verbetert
• ijzerhard is een versterkingsmiddel bij uitputting en zenuwzwakte
• de algensoort chlorella ter bestrijding van de in vetten opgeloste zware metalen en neurotoxinen.

Base-voedsel

Om het bloed basisch te houden is het aan te bevelen te kiezen voor verse biologische voeding, fruit, groenten en zuurdesembrood. Appelazijn verschuift het zuur-base evenwicht naar het basische. Dit kan ingenomen worden middels een beker warm water + twee eetlepels appelazijn. Vlierbessen hebben een ontstekingsremmende- en sterke immuunstimulerende werking. Er kan na medicatie een beginverergering ontstaan, omdat bij het afsterven van de desbetreffende spirocheten endotoxinen vrijkomen. Dit zijn giftige oppervlakte proteïnen en lipoproteïnen. In het algemeen geldt bij ontgifting: medicatie langzaam opbouwen. Dit omdat er meer toxinen kunnen vrijkomen dan het lichaam in staat is te verwerken (Herxheimer reactie). Vitaminen dienen omgeven te zijn van een vetlaagje om te voorkomen dat darmmicroben de suppletie opeten. De ziekte van Lyme laat ook na genezing een verhoogd gewaarwordingsvermogen na.

Lees verder

• Behandeling middels protocollen tegen de ziekte van Lyme