Cryoglobulinemie: Symptomen aan huid, nieren en zenuwen

De naam 'cryoglobulinemie' betekent letterlijk 'koud antilichaam in het bloed', wat verwijst naar de chemische eigenschappen van de antilichamen die deze aandoening veroorzaken. Bij cryoglobulinemie bevinden zich abnormale eiwitten in het bloed die bij lage temperaturen verdikken. Vaak gaat de ziekte gepaard met een hepatitis C-infectie of andere chronische aandoeningen. Verschillende types cryoglobulinen zijn geïdentificeerd, wat leidt tot diverse vormen van de ziekte. Deze aandoening kan een breed scala aan lichamelijke symptomen veroorzaken, zoals huidafwijkingen, vermoeidheid, ademhalingsproblemen en gewrichtspijn. De behandeling is afhankelijk van het type cryoglobulinemie, de onderliggende ziekte en de ernst van de symptomen. Behandelmethoden kunnen plasmaferese, chemotherapie en andere medicijnen omvatten. De vooruitzichten voor de ziekte zijn variabel en hangen sterk af van de specifieke omstandigheden van de patiënt.

• Epidemiologie
• Mechanisme
• Oorzaken van cryoglobulinemie
• Risicofactoren: Hepatitis vaak gekoppeld aan de ziekte
• Vormen van cryoglobulinemie en vasculitis
• Risicogroepen
• Symptomen: Hart, hersenen, huid, nieren en zenuwen
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling
• Opvolging
• Levensstijl en risicobeheer
• Prognose van de aandoening
• Opvolging en monitoring
• Levenskwaliteit en aanpassingen
• Complicaties van de ziekte
• Preventie van vaataandoeningen

Epidemiologie

Cryoglobulinemie is een zeldzame aandoening waarbij abnormale eiwitten, cryoglobulinen, zich in het bloed bevinden en bij lagere temperaturen neerslaan. Het komt voornamelijk voor bij patiënten met chronische virale infecties zoals hepatitis C, maar kan ook geassocieerd worden met auto-immuunziekten en andere aandoeningen. De prevalentie van cryoglobulinemie varieert afhankelijk van de onderliggende oorzaak.

Prevalentie bij virale infecties

Cryoglobulinemie wordt vaak aangetroffen bij patiënten met hepatitis C, waarbij schattingen aangeven dat tot 40% van de patiënten met hepatitis C cryoglobulinen in hun bloed kan hebben. Bij patiënten met hepatitis B of hiv is de prevalentie echter veel lager. De aanwezigheid van cryoglobulinen kan wijzen op een chronische infectie of een ernstiger verloop van de ziekte.

Syndromen geassocieerd met cryoglobulinemie

Naast virale infecties wordt cryoglobulinemie ook geassocieerd met auto-immuunziekten zoals systemische lupus erythematosus (SLE) en reumatoïde artritis. Deze aandoeningen kunnen leiden tot de vorming van cryoglobulinen, die de bloedsomloop verstoren en ontstekingsreacties veroorzaken. Cryoglobulinemie kan in sommige gevallen ook de oorzaak zijn van een mengtype vasculitis, wat het risico op ernstige complicaties verhoogt.

Mechanisme

Cryoglobulinemie ontstaat wanneer cryoglobulinen, antilichamen die abnormaal in het bloed aanwezig zijn, bij lagere temperaturen neerslaan en zich ophopen in bloedvaten. Dit proces kan leiden tot ontsteking van de bloedvaten (vasculitis), die op zijn beurt verschillende symptomen kan veroorzaken, afhankelijk van de organen die worden aangetast.

Fysiopathologie van cryoglobulinen

Cryoglobulinen zijn immunoglobulinen die bij koudere temperaturen aggregaten vormen, die vervolgens neerslaan in de bloedvaten. Dit leidt tot verstoppingen en ontstekingen, wat kan resulteren in schade aan weefsels en organen. Er zijn drie hoofdtypes cryoglobulinen: type I (monoklonaal), type II (mengtype) en type III (polykloonaal). De meeste gevallen van cryoglobulinemie zijn geassocieerd met type II en III, die het gevolg zijn van chronische infecties of auto-immuunziekten.

Invloed op bloedvaten en organen

De neerslag van cryoglobulinen in bloedvaten veroorzaakt ontstekingen en schade aan de bloedvatwanden. Dit kan leiden tot vasculitis, een aandoening die bloedstolsels en blokkades in kleine bloedvaten veroorzaakt. Dit heeft vaak invloed op de huid, de nieren, de gewrichten en de zenuwen. Bij langdurige aanwezigheid kunnen de schade en complicaties ernstiger worden, met gevolgen voor organen zoals de lever en de nieren.

Oorzaken van cryoglobulinemie

Cryoglobulinen zijn antilichamen die door het lichaam worden geproduceerd als reactie op lichaamsvreemde stoffen. Anno oktober 2020 is het nog niet volledig begrepen waarom cryoglobulinen bij lage temperaturen veranderen in een vaste of gelachtige toestand. Dit proces kan ontstekingen veroorzaken en bloedvaten blokkeren, wat leidt tot een reeks problemen, van huiduitslag tot nierfalen. Vrouwen worden drie keer zo vaak door deze aandoening getroffen als mannen.

Risicofactoren: Hepatitis vaak gekoppeld aan de ziekte

Leverziekten

De meerderheid van de patiënten met cryoglobulinemie lijdt aan een leveraandoening en is chronisch geïnfecteerd met hepatitis C (HCV). Minder dan 3% van de HCV-gedragen patiënten ontwikkelt cryoglobulinemie. Ook andere leveraandoeningen zoals virale hepatitis B, virale hepatitis E, auto-immuun hepatitis (leverontsteking door het eigen immuunsysteem) en levercirrose zijn risicofactoren voor cryoglobulinemie.

Systemische aandoeningen

Veel patiënten met cryoglobulinemie lijden aan systemische aandoeningen zoals systemische lupus erythematosus, het syndroom van Sjögren (aandoening met symptomen aan ogen, mond en keel), en reumatoïde artritis (ontsteking van gewrichten en organen).

Aandoeningen en kanker van het bloed en immuunsysteem

Cryoglobulinemie kan ook voortkomen uit aandoeningen van het bloed en immuunsysteem, zoals leukemie, lymfoom, multiple myeloom (ziekte van Kahler: kanker van plasmacellen met botpijn), non-Hodgkin lymfoom en Waldenström’s macroglobulinemie.

Chronische infecties

Chronische infecties zoals subacute bacteriële endocarditis (ontsteking van de binnenkant van het hart), de ziekte van Lyme (bacteriële infectie door tekenbeet met symptomen aan huid, hart, hersenen, spieren en gewrichten), en HIV-infectie zijn ook geassocieerd met het ontwikkelen van cryoglobulinemie.

Vormen van cryoglobulinemie en vasculitis

Cryoglobulinemie behoort tot een groep ziekten die schade en ontsteking van de bloedvaten veroorzaken, bekend als vasculitis. Er zijn drie belangrijke typen cryoglobulinemie, ingedeeld op basis van het type antilichaam dat wordt geproduceerd: Type I, Type II en Type III.

Type I cryoglobulinemie, die voorkomt bij ongeveer één op de vier patiënten, is vaak gerelateerd aan kanker van het bloed en het immuunsysteem. Type II (ook bij één op de vier patiënten) en Type III (de helft van de patiënten), bekend als gemengde cryoglobulinemie, worden het vaakst aangetroffen bij patiënten met een chronische inflammatoire aandoening, zoals een auto-immuunziekte of virale hepatitis C. De meeste patiënten met Type II of III hebben een chronische hepatitis C-infectie.

Risicogroepen

Cryoglobulinemie komt vooral voor bij patiënten met een chronische virale infectie, zoals hepatitis C, of bij patiënten met bepaalde auto-immuunziekten. Deze aandoening is zeldzaam in de algemene bevolking, maar risicogroepen zijn meer vatbaar voor het ontwikkelen van cryoglobulinemie en de bijbehorende complicaties.

Patiënten met hepatitis C

De meeste gevallen van cryoglobulinemie zijn te vinden bij patiënten met hepatitis C. Deze patiënten ontwikkelen vaak cryoglobulinen als gevolg van langdurige infectie, wat leidt tot een verhoogd risico op vasculitis en andere complicaties. De aanwezigheid van cryoglobulinen kan bijdragen aan een ernstiger ziektebeeld en complicaties bij hepatitis C.

Patiënten met auto-immuunziekten

Auto-immuunziekten zoals lupus erythematosus en reumatoïde artritis zijn ook belangrijke risicofactoren voor cryoglobulinemie. Bij deze ziekten is er vaak een overreactie van het immuunsysteem, wat kan leiden tot de productie van abnormale antilichamen die cryoglobulinen vormen. Patiënten met een actieve vorm van deze ziekten hebben een verhoogd risico om cryoglobulinemie te ontwikkelen.

Symptomen: Hart, hersenen, huid, nieren en zenuwen

De symptomen van cryoglobulinemie variëren afhankelijk van het type en de aangetaste organen. Veel voorkomende symptomen omvatten huidafwijkingen, gewrichtspijn en neurologische klachten. Nierproblemen komen minder vaak voor, maar kunnen ernstig zijn. Problemen met het hart, de hersenen of het maagdarmkanaal komen bij minder dan 10% van de patiënten voor. Veel patiënten ervaren zwakte of vermoeidheid, en velen hebben pijnlijke gewrichten (gewrichtspijn) of spieren (spierpijn).

Hart

Symptomen die het hart aantasten kunnen onder andere een hartaanval (pijn op de borst) en congestief hartfalen (verminderde bloedcirculatie door het hart) omvatten. Dit kan leiden tot ademhalingsproblemen en zwelling van de benen.

Hersenen

Hersenaantasting kan leiden tot een beroerte (onvoldoende bloedtoevoer naar de hersenen met mentale en lichamelijke symptomen, vaak meerdere kleine beroertes) en hoofdpijn.

Huid

Een veelvoorkomend huidverschijnsel bij vasculitis is purpura, wat zich uit als helderrode cirkels die vaak pijnlijk of jeukend zijn door onderhuidse bloedingen. Andere huidafwijkingen zijn open wonden en huidzweren. Acrocyanose, een blauwzucht van de lichaamsuiteinden door zuurstoftekort, kan ook voorkomen en mogelijk leiden tot necrose (afsterven van de huid). Kenmerkend zijn ook koude handen en voeten.

Nieren

Nierziekten zoals glomerulonefritis (ontsteking van de vaatkluwens in de nierschors) veroorzaken vaak geen symptomen totdat ernstig nierfalen optreedt.

Zenuwen

Neuropathie kan leiden tot gevoelloosheid, tintelingen, ernstige branderige pijn en/of zwakte in een hand of voet. Als de maag en darmen zijn aangetast, kunnen patiënten buikpijn ervaren. Soms vertonen patiënten het fenomeen van Raynaud, waarbij de huidskleur verandert en de patiënt koude, gevoelloosheid, pijn, blauwheid en zweren aan de vingers (blauwe vingers) ervaart.

Andere symptomen

Andere mogelijke symptomen zijn arteriële trombose en netvliesbloedingen.

Alarmsymptomen

Cryoglobulinemie kan variëren van een mild, tijdelijk probleem tot een ernstige, levensbedreigende aandoening. Het herkennen van alarmsymptomen is cruciaal voor het stellen van een diagnose en het starten van een tijdige behandeling om complicaties te voorkomen.

Huiduitslag en vasculitis

Een van de eerste tekenen van cryoglobulinemie is vaak een huiduitslag die lijkt op vasculitis, wat zich uit in paarse vlekken, meestal op de benen. Deze uitslag is een direct gevolg van ontsteking van de kleine bloedvaten. Als de vasculitis voortschrijdt, kunnen er zweren en necrose van het huidweefsel optreden. Het is belangrijk om onmiddellijk medische hulp in te roepen bij het optreden van deze symptomen.

Nier- en gewrichtsproblemen

Cryoglobulinemie kan ook de nieren aantasten, wat leidt tot nefritis of nierfalen. Patiënten kunnen last krijgen van vermoeidheid, gewrichtspijn en zwelling, wat duidt op betrokkenheid van de gewrichten. In ernstige gevallen kunnen patiënten ook neurologische symptomen ervaren, zoals gevoelloosheid of zwakte, wat wijst op schade aan de zenuwen.

Diagnose en onderzoeken

Lichamelijk onderzoek

De arts onderzoekt de lever en milt van de patiënt en kan zwellingen van zowel de lever (hepatomegalie) als de milt (splenomegalie) vaststellen.

Diagnostisch onderzoek

Een grondig bloedonderzoek is essentieel. Andere diagnostische onderzoeken kunnen urineanalyse (bloed in de urine wijst op een verminderde nierfunctie), huidbiopsie (om ontstekingen in de bloedvaten aan te tonen), nierbiopsie (om glomerulonefritis vast te stellen), angiografie (röntgenonderzoek van de bloedvaten), thoraxfoto (röntgenfoto van de borstkas) en zenuwgeleidingsonderzoek omvatten, vooral als de patiënt zwakte ervaart in de armen of benen.

Differentiële diagnose

De arts moet een aantal aandoeningen uitsluiten die een vergelijkbaar klinisch beeld vertonen als cryoglobulinemie, aangezien er geen specifieke diagnostische test voor cryoglobulinemie bestaat. Mogelijke aandoeningen zijn:

• acute glomerulonefritis
• allergie voor antibiotica
• arteriitis temporalis (temporale arteritis)
• chronische lymfatische leukemie (CLL)
• diffuse proliferatieve glomerulonefritis
• een non-Hodgkin lymfoom
• eosinofiele granulomatose met polyangiitis (het Churg-Strauss syndroom)
• het antifosfolipidensyndroom (aandoening met bloedstolsels in de slagaders)
• het Goodpasture-syndroom (auto-immuunaandoening met symptomen aan nieren en longen)
• het hemolytisch-uremisch syndroom (uremie)
• microscopische polyangiitis
• multiple myeloom (ziekte van Kahler)
• polyarteritis nodosa (bloedvatziekte met variabele symptomen)
• sarcoïdose (aandoening met symptomen aan ogen, longen, huid en zenuwstelsel)
• systemische lupus erythematosus (SLE)
• virale hepatitis
• ziekte van Waldenström

Behandeling

Gemengde cryoglobulinemie (Type II en III)

Bij milde tot matige gevallen van gemengde cryoglobulinemie richt de behandeling zich vaak op het beheersen van de onderliggende oorzaak. Dit kan onder andere inhouden dat de patiënt koude temperaturen vermijdt. Standaard hepatitisbehandelingen zijn effectief voor veel patiënten met hepatitis C en milde tot matige symptomen van cryoglobulinemie Type II en III. Het stoppen met behandeling kan echter leiden tot terugkeer van de aandoening. Bij ernstige cryoglobulinemie, waarbij vitale organen of grote delen van de huid zijn aangetast, kan de arts corticosteroïden (krachtige ontstekingsremmers) en andere geneesmiddelen die het immuunsysteem onderdrukken (immunosuppressiva) voorschrijven. Tevens kan plasmaferese worden toegepast. Dit proces filtert abnormale cryoglobuline antilichaameiwitten uit het bloedplasma en vervangt dit door eiwitoplossingen of geschonken plasma.

Type I cryoglobulinemie

Type I cryoglobulinemie, vaak gerelateerd aan bloed- en immuunsysteemkanker zoals multiple myeloom (ziekte van Kahler), wordt behandeld door de abnormale kankercellen die cryoglobulinen produceren te bestrijden. Dit kan chemotherapie (), andere medicijnen, [ARTIKEL=170610]radiotherapie en stamceltransplantatie omvatten.

Opvolging

Een essentieel aspect van de preventie van cryoglobulinemie bij risicogroepen is voortdurende medische opvolging. Patiënten met chronische infecties of auto-immuunziekten moeten regelmatig worden gecontroleerd op de aanwezigheid van cryoglobulinen en de effecten van hun onderliggende aandoeningen. Regelmatige bloedonderzoeken, in combinatie met klinische monitoring, kunnen helpen bij het vroegtijdig opsporen van cryoglobulinemie en de tijdige instelling van een behandeling.

Regelmatig bloedonderzoek

Voor patiënten die een verhoogd risico lopen op cryoglobulinemie, zoals degenen met hepatitis C of auto-immuunziekten, is het belangrijk om regelmatig bloedonderzoek te ondergaan. Dit kan helpen bij het identificeren van cryoglobulinen in het bloed voordat er klinische symptomen optreden. Het monitoren van de niveaus van cryoglobulinen kan ook helpen bij het evalueren van de effectiviteit van antivirale of immunosuppressieve therapieën.

Symptomen volgen

Patiënten met chronische virale infecties of auto-immuunziekten moeten alert zijn op de symptomen die geassocieerd zijn met cryoglobulinemie, zoals huiduitslag, gewrichtspijn, vermoeidheid en zwelling. Het vroegtijdig herkennen van deze symptomen kan helpen bij het snel starten van een behandeling om ernstige complicaties zoals vasculitis te voorkomen. Patiënten moeten regelmatig hun arts raadplegen voor een controle van symptomen die wijzen op vasculaire betrokkenheid.

Levensstijl en risicobeheer

Een gezonde levensstijl speelt een ondersteunende rol bij het beheersen van chronische aandoeningen die kunnen bijdragen aan cryoglobulinemie. Patiënten kunnen preventieve maatregelen nemen om het risico op infecties te verkleinen, hun immuunsysteem te versterken en de algehele gezondheid te verbeteren. Een evenwichtig voedingspatroon, voldoende lichaamsbeweging en het vermijden van risicovolle gedragingen, zoals roken, kunnen helpen bij het bevorderen van een gezond immuunsysteem en het voorkomen van ziekteprogressie.

Voedingspatroon voor een gezond immuunsysteem

Het handhaven van een evenwichtig voedingspatroon is cruciaal voor het ondersteunen van het immuunsysteem en het bevorderen van de algehele gezondheid. Patiënten met chronische infecties of auto-immuunziekten moeten ervoor zorgen dat ze voldoende vitaminen en mineralen binnenkrijgen die de immuunfunctie ondersteunen, zoals vitamine C, vitamine D, en antioxidanten. Een evenwichtig voedingspatroon met veel groenten, fruit, en gezonde vetten kan helpen bij het verminderen van ontstekingen en het bevorderen van de gezondheid van de bloedvaten.

Lichamelijke activiteit en het voorkomen van complicaties

Regelmatige lichaamsbeweging helpt niet alleen bij het behouden van een gezond gewicht, maar speelt ook een belangrijke rol bij het verbeteren van de bloedsomloop en het verminderen van ontstekingen. Patiënten met risicofactoren voor cryoglobulinemie kunnen baat hebben bij matige lichaamsbeweging, zoals wandelen, fietsen of zwemmen, om de gezondheid van het cardiovasculaire systeem te ondersteunen en complicaties van vasculitis te voorkomen. Het is echter belangrijk dat patiënten met een voorgeschiedenis van vasculaire betrokkenheid hun arts raadplegen voordat ze met een nieuw trainingsregime beginnen.

Prognose van de aandoening

De prognose van cryoglobulinemie varieert sterk, afhankelijk van de onderliggende aandoening, de ernst van de symptomen en het tijdstip waarop de diagnose wordt gesteld. Patiënten die een vroege behandeling ontvangen en die zich houden aan een strikt behandelplan, hebben over het algemeen een betere prognose dan degenen bij wie de aandoening later wordt vastgesteld. De ziekte kan zich bij sommige patiënten beperken tot een milde vorm, terwijl anderen ernstige complicaties kunnen ontwikkelen, zoals vasculitis, nierfalen of perifere neuropathie.

Prognose bij chronische infecties

Patiënten met cryoglobulinemie die veroorzaakt wordt door chronische infecties, zoals hepatitis C, kunnen een relatief goede prognose hebben wanneer de onderliggende infectie effectief wordt behandeld. Antivirale therapieën hebben het mogelijk gemaakt om de virale belasting te verminderen, wat de uitkomst voor deze patiënten aanzienlijk verbetert. In veel gevallen, wanneer de hepatitis C-infectie goed onder controle is, kunnen de symptomen van cryoglobulinemie verbeteren of zelfs verdwijnen. Toch is het belangrijk dat patiënten regelmatig worden gecontroleerd om eventuele terugkeer van cryoglobulinemie tijdig te detecteren.

Prognose bij auto-immuunziekten

Bij patiënten met cryoglobulinemie veroorzaakt door auto-immuunziekten, zoals lupus erythematosus of reumatoïde artritis, is de prognose afhankelijk van de controle van de onderliggende ziekte. Een slecht beheerde auto-immuunziekte kan de prognose verslechteren, met een verhoogd risico op orgaanbeschadiging door vasculitis of nierfalen. Patiënten die hun ziekteactiviteit goed onder controle hebben met behulp van immunosuppressieve therapieën kunnen echter een betere prognose verwachten. Het is cruciaal om de ziekteactiviteit van de auto-immuunziekte nauwlettend te volgen om de effecten op de cryoglobulinemie te minimaliseren.

Opvolging en monitoring

Opvolging speelt een sleutelrol bij het verbeteren van de prognose van patiënten met cryoglobulinemie. Patiënten die zich houden aan een strikt monitoring- en behandelingsregime hebben een hogere kans op herstel of het beheersen van de aandoening. Regelmatige bloedonderzoeken en klinische controles helpen bij het volgen van de effectiviteit van behandelingen en het vroegtijdig opsporen van complicaties, zoals vasculitis of nierproblemen. Dit voorkomt ernstige schade aan vitale organen en verbetert de algehele gezondheid van de patiënt.

Regelmatig bloedonderzoek en medische controle

Patiënten met cryoglobulinemie moeten regelmatig bloedonderzoek ondergaan om de aanwezigheid van cryoglobulinen te monitoren. Dit helpt niet alleen bij het beoordelen van de ziekteactiviteit, maar ook bij het detecteren van veranderingen die kunnen wijzen op het optreden van complicaties. Het is ook belangrijk dat patiënten klinisch worden gemonitord op tekenen van vasculitis of andere orgaanschade, zodat een tijdige behandeling kan worden gestart.

Aanpassing van de therapie bij veranderingen in de toestand

De therapie voor cryoglobulinemie moet mogelijk worden aangepast op basis van veranderingen in de klinische toestand van de patiënt. Wanneer de symptomen verergeren of er complicaties optreden, zoals nierbeschadiging of vasculitis, kan een intensievere therapie noodzakelijk zijn. Patiënten die goed reageren op antivirale of immunosuppressieve behandelingen hebben doorgaans een betere prognose, maar het vereist wel voortdurende controle en aanpassing van de behandeling om de ziekte effectief te beheren.

Levenskwaliteit en aanpassingen

De impact van cryoglobulinemie op de levenskwaliteit kan variëren afhankelijk van de ernst van de aandoening en de behandeling. Patiënten met een milde vorm van cryoglobulinemie kunnen relatief weinig last hebben van de ziekte, terwijl anderen ernstige fysieke en emotionele belasting ervaren. Therapieën gericht op het beheersen van de symptomen kunnen helpen de kwaliteit van leven te verbeteren, maar de sociale en psychologische ondersteuning van patiënten is eveneens essentieel. Psychotherapie of andere ondersteunende therapieën kunnen een nuttige aanvulling zijn voor patiënten die moeite hebben met de emotionele impact van de ziekte.

Complicaties van de ziekte

Complicaties van cryoglobulinemie kunnen zijn:

• bloedingen in het spijsverteringskanaal (zeldzaam)
• hart- en vaatziekten (zeldzaam)
• infecties van zweren
• leverfalen
• necrose (afsterven van de huid)
• nierfalen

Sporadisch kunnen patiënten overlijden als gevolg van cryoglobulinemie.

Preventie van vaataandoeningen

Cryoglobulinemie is een complexe aandoening die vaak gepaard gaat met onderliggende chronische infecties of auto-immuunziekten. Aangezien er geen specifieke, universele preventiemaatregelen zijn om cryoglobulinemie zelf te voorkomen, ligt de nadruk op het voorkomen van de oorzaken en risicofactoren die deze aandoening kunnen uitlokken. Patiënten met bekende risicofactoren kunnen door vroegtijdige opsporing en het management van de onderliggende aandoeningen het risico op cryoglobulinemie aanzienlijk verminderen.

Behandeling van onderliggende infecties

Een van de belangrijkste preventieve maatregelen is het effectief behandelen van de onderliggende aandoeningen die geassocieerd worden met cryoglobulinemie. Bij patiënten met hepatitis C kan antivirale therapie helpen om de virale belasting te verminderen, wat het risico op de ontwikkeling van cryoglobulinemie verlaagt. Het behandelen van hiv-infecties en andere chronische infecties speelt ook een cruciale rol in het minimaliseren van het risico op het ontstaan van cryoglobulinemie. Vroege diagnose en behandeling van deze infecties is essentieel.

Behandeling van auto-immuunziekten

Voor patiënten met auto-immuunziekten, zoals lupus erythematosus of reumatoïde artritis, is het belangrijk om de ziekteactiviteit onder controle te houden met behulp van medicatie. Het preventief behandelen van auto-immuunziekten met immunosuppressiva kan het risico op cryoglobulinemie verminderen door de overproductie van abnormale antilichamen, die cryoglobulinen vormen, te onderdrukken. Het nauwlettend monitoren van deze patiënten is essentieel voor het vroegtijdig opsporen van cryoglobulinemie.