Muckle-Wells syndroom (MWS): Symptomen aan huid en koorts

Het Muckle-Wells syndroom (MWS) is een zeldzame erfelijke ziekte waarbij de patiënt aanvallen ervaart van huiduitslag in combinatie met koorts, gewrichtspijn en andere gezondheidsproblemen. De symptomen ontstaan al vanaf de kindertijd en variëren in ernst, frequentie en duur. De behandeling is ondersteunend, aangezien genezing van MWS niet mogelijk is. De Amerikaanse artsen Thomas James Muckle en Michael Vernon Wells beschreven de ziekte voor het eerst in 1962.

• Synoniemen Muckle-Wells syndroom
• Epidemiologie aandoening
• Oorzaken ziekte
• Risicofactoren
• Symptomen aan huid en gewrichten in combinatie met koorts
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling MWS
• Prognose
• Complicaties
• Preventie

Synoniemen Muckle-Wells syndroom

De zeldzame aandoening staat ook bekend onder andere namen, namelijk:

• Familiale amyloïde nefropathie met urticaria en doofheid
• UDA-syndroom
• Urticaria-doofheid-amyloïdose syndroom

MWS is de afkorting van deze ziekte.

Epidemiologie aandoening

De exacte prevalentie van het Muckle-Wells syndroom is onbekend. De aandoening komt wereldwijd voor, maar wordt vaker gezien bij mensen van Europese afkomst. In veel gevallen openbaren de symptomen zich voor het twintigste levensjaar.

Oorzaken ziekte

MWS is meestal een autosomaal dominante aandoening. Het wordt veroorzaakt door mutaties in het NLRP3-gen (ook bekend als CIAS1), dat het eiwit Cryopyrin produceert. Dit eiwit speelt een rol in het reguleren van het immuunsysteem tijdens een ontstekingsproces. Door de mutatie wordt Cryopyrin hyperactief, wat leidt tot ongepaste ontstekingsreacties. Dit resulteert in terugkerende aanvallen van koorts en weefselschade.

Risicofactoren

Familiegeschiedenis is de grootste risicofactor, aangezien MWS meestal een autosomaal dominante erfelijke aandoening is. Blootstelling aan kou of hitte, stress en fysieke inspanning kunnen de symptomen verergeren.

Symptomen aan huid en gewrichten in combinatie met koorts

De symptomen van MWS komen episodisch voor, meestal met een duur van 24 tot 48 uur, hoewel sommige patiënten dagelijks of continu last hebben. De symptomen verergeren vaak ’s avonds. Alle symptomen openbaren zich doorgaans voor het twintigste levensjaar.

Huid

Bij het Muckle-Wells syndroom is een kenmerkend symptoom een niet-jeukende huiduitslag (galbulten, urticaria). Deze uitslag verschijnt spontaan of na blootstelling aan kou, hitte, vermoeidheid, stress of inspanning. Sommige patiënten ontwikkelen ook pigmentafwijkingen op de huid.

Koorts en gewrichtspijn

Patiënten ervaren aanvallen van milde tot matige koorts, koude rillingen en hoofdpijn. Ook gewrichtsproblemen zijn typisch: gewrichten zijn pijnlijk en gezwollen, hoewel er geen zichtbare veranderingen in kraakbeen of weefsel zijn.

Andere symptomen

Patiënten kunnen last hebben van terugkerende oogbindvliesontsteking (conjunctivitis). Vanaf de tienerjaren kan perceptief gehoorverlies optreden door progressieve zenuwbeschadiging. Ook kan schade aan de nieren ontstaan door de afzetting van amyloïde-eiwit. Ongeveer één op de drie patiënten ontwikkelt amyloïdose, wat soms ook schade veroorzaakt aan andere organen.

Alarmsymptomen

Belangrijke alarmsymptomen die wijzen op complicaties zoals amyloïdose zijn:

• Schuimende urine (een teken van nierproblemen)
• Progressief gehoorverlies
• Aanhoudende koorts en ontstekingsverschijnselen

Diagnose en onderzoeken

De diagnose MWS wordt gesteld op basis van een combinatie van symptomen en aanvullende onderzoeken. Een urineonderzoek kan schuimende urine laten zien, wat wijst op amyloïdose. Bloedonderzoek toont verhoogde ontstekingswaarden. Een genetisch onderzoek identificeert mutaties in het NLRP3-gen. Niet elke patiënt heeft echter een genetische mutatie, wat de diagnose soms bemoeilijkt.

Behandeling MWS

Het Muckle-Wells syndroom is niet te genezen, maar symptomatische behandeling is mogelijk. Hoorapparaten kunnen helpen bij gehoorverlies. Gewrichtspijn kan worden verlicht met niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s). Ook kunnen corticosteroïden ingezet worden, hoewel deze op de lange termijn bijwerkingen hebben. Daarnaast zijn interleukine 1-receptorantagonisten zoals anakinra effectieve behandelingen.

Prognose

De meeste patiënten reageren goed op interleukine 1-receptorantagonisten, waardoor de symptomen verbeteren en de kwaliteit van leven toeneemt. Zonder behandeling kan de progressie van amyloïdose leiden tot ernstige complicaties, waaronder nierfalen.

Complicaties

Amyloïdose kan, indien onbehandeld, leiden tot nierfalen. In ernstige gevallen kan dit ook invloed hebben op andere organen zoals het hart en de lever.

Preventie

Er is geen preventieve behandeling voor MWS beschikbaar. Regelmatige medische controles en vroege behandeling van symptomen kunnen complicaties helpen voorkomen. Genetische expertise wordt aangeraden voor families met een voorgeschiedenis van MWS, vooral bij kinderwens.