Hypochloremie: Verlaagde chloridewaarden in bloed

Chloride is een elektrolyt dat samenwerkt met andere elektrolyten zoals kalium en natrium. Dankzij deze elektrolyten is het mogelijk om de vochtregulatie en zuur- en basebalans in het lichaam op peil te houden. Chloride krijgen de meeste mensen binnen via de inname van keukenzout (natriumchloride). Hypochloremie is een elektrolytenstoornis waarbij te weinig chloride in het lichaam aanwezig is. Aandoeningen waarbij onder andere vochtverlies, langdurig braken en langdurige diarree optreden en medicijnen veroorzaken het tekort aan chloride in het bloed. Meer zout consumeren is nodig bij een mild gebrek aan chloride, terwijl een intraveneuze toediening van chloride essentieel is bij ernstigere tekorten. Verder behandelt de arts het onderliggend probleem van hypochloremie.

• Oorzaken van hypochloremie
• Aandoeningen
• Medicijnen
• Symptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van verlaagde chloridewaarden in het bloed
• Preventie van gebrek aan chloride in lichaam

Oorzaken van hypochloremie

Aandoeningen

Hypochloremie is soms het gevolg van één van de volgende aandoeningen:

• congestief hartfalen (slecht rondpompen van bloed door het hart)
• aandoeningen die langdurige diarree of langdurig braken met zich meebrengen
• een chronische longziekte, zoals emfyseem (longaandoening met kortademigheid en hoesten)
• een nieraandoening: De nieren reguleren de elektrolytenwaarden dus wanneer een onbalans aanwezig is, is dit vaak het gevolg van een nierprobleem.
• metabole acidose (te hoge zuurgraad van het bloed)
• mucoviscidose (taaislijmziekte met verstopping van organen)

Medicijnen

Enkele medicijnen veroorzaken soms hypochloremie zoals laxeermiddelen, diuretica (plaspillen), corticosteroïden (krachtige ontstekingsremmers die het immuunsysteem onderdrukken) en bicarbonaten. Ook bepaalde vormen van chemotherapie staan er om bekend om hypochloremie te veroorzaken. Bekende bijwerkingen zijn namelijk koorts, langdurig braken, chronische diarree en zweten. Hierdoor verliezen patiënten meer vocht, waardoor sneller elektrolytenstoornissen tot stand komen.

Symptomen

Meestal bemerkt de patiënt geen tekenen bij hypochloremie. Wel ervaart hij tekenen van andere elektrolytenstoornissen zoals hyponatriëmie (een tekort aan natrium in het bloed) of anders zijn tekenen aanwezig van de aandoening die leidt tot het te lage chloridegehalte in het bloed. Volgende symptomen komen mogelijk tot uiting:

• ademhalingsproblemen
• diarree of braken, veroorzaakt door vochtverlies
• een lage bloeddruk (hypotensie)
• een ondiepe, depressieve ademhaling
• hoge koorts
• spasticiteit (verhoogde spierspanning of spierstijfheid)
• spiertrekkingen
• spierzwakte
• tetanie (spierkrampen door elektrolytenstoornissen)
• uitdroging (dehydratie)
• vermoeidheid
• vloeistofverlies
• zwakte
• zweten

Diagnose en onderzoeken

De patiënt moet zijn medische geschiedenis steeds melden aan de arts, zeker wanneer hij lijdt aan een nieraandoening, hartaandoening, leveraandoening of diabetes mellitus (suikerziekte). De arts moet ook op de hoogte zijn van alle medicijnen die de patiënt gebruikt. De arts voert een bloedonderzoek uit om de verlaagde chloridewaarden in het bloed op te sporen. De hoeveelheid chloride in het bloed wordt weergegeven in milli-equivalenten (mEq) per liter (L). Wanneer de bloedwaarden onder het referentiebereik liggen, wijst dit op hypochloremie:

• kinderen: 90-110 mEq / L
• pasgeboren baby's: 96-106 mEq / L
• premature baby's: 95-110 mEq / L
• volwassenen: 98-106 mEq / L

Wanneer de patiënt vermoedelijk kampt met een stofwisselingsalkalose, voert de arts een urinechloridetest en een urine-natriumtest uit, zodat de arts een idee krijgt over het type zuur-base-onbalans. Bij dit urineonderzoek verschijnen de resultaten eveneens in mEq / L gegeven. Wanneer het chloridegehalte in de urine lager is dan 25 mEq / L, verdwijnt chloride uit het lichaam via het maagdarmkanaal of anders lijdt de patiënt aan mucoviscidose.

Behandeling van verlaagde chloridewaarden in het bloed

De arts detecteert het onderliggende probleem van het tekort aan chloride in het lichaam en zet hierop dan een gepaste behandeling in. Veroorzaakt medicatie hypochloremie, dan wijzigt de arts mogelijk de dosis of schrijft hij andere geneesmiddelen voor. intraveneuze (via een ader) vochttoediening zoals een normale zoutoplossing is soms nodig om de elektrolyten weer te normaliseren. Verder moet de patiënt regelmatig een bloedonderzoek laten uitvoeren om het chlorideniveau te controleren. Voedingsaanpassingen zijn vaak inzetbaar bij milde hypochloremie. De patiënt moet dan meer zout consumeren.

Preventie van gebrek aan chloride in lichaam

Voldoende drinken is belangrijk om hypochloremie te voorkomen, maar alcohol en cafeïne moet de patiënt wel beperken daar deze bijdragen aan uitdrogingsverschijnselen (dehydratie).