Diastrofische dysplasie: Skeletafwijking met kort gestalte
Diastrofische dysplasie is een zeldzame aandoening die de ontwikkeling van het kraakbeen en het bot aantast, hetgeen resulteert in een klein gestalte. Daarnaast treden gewrichtsproblemen en bijkomende afwijkingen aan het skelet op bij de aangeboren aandoening. Ondersteunende en symptomatische behandelingen zijn inzetbaar bij deze skeletaandoening. Meestal zijn de vooruitzichten zeer goed, maar af en toe treden complicaties op, zoals ademhalingsproblemen.
Epidemiologie van skeletafwijking
De exacte prevalentie van de
aangeboren aandoening diastrofische dysplasie is onbekend anno september 2024. Onderzoekers vermoeden dat circa 1 op de 500.000 pasgeboren
baby’s lijdt aan de
skeletaandoening. Diastrofische dysplasie komt voorts vaker voor in Finland, waar het ongeveer 1 op 33.000 pasgeborenen treft. Uit de geraadpleegde bronnen is het anno september 2024 niet duidelijk waarom de prevalentie in Finland hoger is. Mannen en vrouwen zijn even vaak getroffen door de skeletaandoening.
Oorzaken van diastrofische dysplasie
Diastrofische dysplasie is een autosomaal recessieve skeletaandoening veroorzaakt door mutaties (wijzigingen) in het SLC26A2-gen. Dit gen codeert voor het aanmaken van een eiwit dat nodig is voor de normale ontwikkeling van kraakbeen en voor de omzetting van kraakbeen in bot. Kraakbeen is een taai, flexibel weefsel dat tijdens de vroege ontwikkeling veel het grootste deel van het skelet vormt. Het meeste kraakbeen wijzigt later in bot, behalve het kraakbeen dat de botuiteinden blijft bedekken en beschermen (zoals in de neus en buitenoren). Mutaties in het SLC26A2-gen veranderen de structuur van de ontwikkeling van kraakbeen, waardoor de botvorming niet goed gebeurt. Dit resulteert in de typische skeletafwijkingen van diastrofische dysplasie.
Risicofactoren
Diastrofische dysplasie is een erfelijke aandoening, waarbij beide ouders drager moeten zijn van het defecte SLC26A2-gen om de aandoening aan hun kind door te geven. De kans op het krijgen van een kind met diastrofische dysplasie is dan 25% per zwangerschap, als beide ouders drager zijn.
Symptomen: Kort gestalte en afwijkingen aan skelet
Gewrichtsproblemen
Een patiënt met diastrofische dysplasie heeft een
kort gestalte met zeer korte armen en benen. De meeste patiënten lijden ook al snel in het leven aan
gewrichtspijn door
artrose (reumatische aandoening van het gewrichtskraakbeen). Bovendien kampen patiënten met contracturen, een soort gewrichtsmisvormingen, waardoor ze een beperkt bewegingsbereik hebben. Lopen is hierdoor bemoeilijkt. Naarmate de patiënt veroudert, verergeren de klachten.
Bijkomende skeletafwijkingen
Ook andere skeletafwijkingen treden op bij patiënten met diastrofische dysplasie zoals:
- abnormaal gepositioneerde duimen (liftersduimen)
- abnormaal korte vingers (brachydactylie)
- een abnormale voorwaartse kromming van de wervelkolom (kyfose: tijdens de adolescentie)
- een naar binnen en naar boven draaiende voet (een klompvoet)
- een progressieve abnormale zijwaartse kromming van de wervelkolom (scoliose: tijdens de kindertijd)
- heupdysplasie
Soms treden ook afwijkingen aan het hoofd en
gezicht (craniofaciale afwijkingen) op. Ongeveer de helft van de kinderen met diastrofische dysplasie komt namelijk ter wereld met een gespleten gehemelte (
schisis) en soms ook met micrognathie (
kleine onderkaak). Een zwelling van de buitenste gehoorgang komt ook vaak voor bij pasgeborenen en leidt mogelijk tot verdikte, vervormde oren die bekend staan als ‘
bloemkooloren’.
Alarmsymptomen
Alarmsymptomen van diastrofische dysplasie kunnen zijn:
- ernstige ademhalingsproblemen door luchtwegmisvormingen
- progressieve spierzwakte door ruggenmergcompressie
- ernstige scoliose of kyfose die de ademhaling kan beïnvloeden
- plotselinge neurologische symptomen zoals verlies van controle over de ledematen door wervelkolomproblemen
Diagnose en onderzoeken
Voor de geboorte
Wanneer een diastrofische dysplasie in families optreedt, is het mogelijk om de skeletaandoening vóór de geboorte tijdens het eerste zwangerschapstrimester op te sporen via genetische testen (DNA-marker-testen). Bovendien detecteert de arts soms de skeletafwijking tijdens het tweede zwangerschapstrimester via een foetale
echografie. Bij dit gespecialiseerd beeldvormend onderzoek gebruikt hij geluidsgolven om een beeld te creëren van de zich ontwikkelende foetus.
Na de geboorte
In de meeste gevallen diagnosticeert en/of bevestigt de arts diastrofische dysplasie bij de geboorte op basis van een grondig klinisch onderzoek, de identificatie van kenmerkende fysieke bevindingen en beeldvormende testen zoals een
CT-scan en
MRI-scan. Gehoorproblemen spoort de arts op met een
gehooronderzoek.
Differentiële diagnose
De symptomen van diastrofische dysplasie doen denken aan de skeletaandoening atelosteogenese type 2 (neonatale osseusdysplasie I), maar bij diastrofische dysplasie zijn de symptomen doorgaans minder ernstig. Andere differentiële diagnoses omvatten:
Behandeling
Diverse artsen behandelen de aanwezige symptomen van diastrofische dysplasie die verschillen per patiënt. De arts volgt een baby met de skeletaandoening goed op en voert een preventieve of corrigerende behandeling uit bij
ademhalingsproblemen. Een chirurgische ingreep corrigeert een gespleten gehemelte en/of bepaalde misvormingen en skeletafwijkingen. Fysiotherapie is nuttig voor het verbeteren van de mobiliteit. Steroïde-injecties en/of andere maatregelen behandelen oormisvormingen. Andere behandelingen voor deze aandoening zijn symptomatisch en ondersteunend.
Prognose
De meeste patiënten met diastrofische dysplasie hebben een normaal en productief leven met een normale levensverwachting, al komen er af en toe wel complicaties voor. Volwassen patiënten bereiken een gestalte tussen 100 en 140 cm.
Complicaties
Diastrofische dysplasie veroorzaakt soms ernstige ademhalingsproblemen en abnormaal gevormde luchtwegen. Bijzonder gevaarlijk zijn veruit de progressieve kyfose en scoliose (wervelkolomkrommingen), wat ademhalingsproblemen veroorzaakt en in het ergste geval tot een gedeeltelijke verlamming leidt. Progressieve scoliose in combinatie met kyfose veroorzaakt verder aanzienlijke problemen aan de rug, resulterend in verzwakte spieren en zenuwcompressie (samendrukken van zenuwen).
Preventie
Het is niet mogelijk om diastrofische dysplasie te voorkomen, maar genetische expertise voor risicoparen is wel aanbevolen. Tijdens het eerste trimester van de zwangerschap is het mogelijk om de aandoening op te sporen via genetische testen.
Praktische tips voor het omgaan met diastrofische dysplasie
Diastrofische dysplasie is een skeletafwijking die leidt tot een kort gestalte en mogelijk gewrichtsproblemen. Het kan invloed hebben op je mobiliteit, maar er zijn manieren om de dagelijkse functionaliteit te verbeteren.
Gebruik van mobiliteitshulpmiddelen
Als je moeite hebt met lopen of bewegen, overweeg dan het gebruik van een wandelstok of rolstoel. Dit kan helpen bij het behouden van je zelfstandigheid en het verminderen van pijn bij het bewegen.
Fysiotherapie en ergotherapie
Een fysiotherapeut kan je helpen met oefeningen die de flexibiliteit en kracht van je gewrichten verbeteren. Ergotherapie kan ook helpen bij het aanpassen van je omgeving, zodat je dagelijkse activiteiten makkelijker kunt uitvoeren.
Comfortabele schoenen en orthopedisch advies
Draag schoenen die goed passen en voldoende ondersteuning bieden. Een orthopedist kan je helpen bij het vinden van het juiste schoeisel en eventueel orthopedische inlegzolen voor extra steun.
Misvattingen rond diastrofische dysplasie
Diastrofische dysplasie is een zeldzame, erfelijke skeletaandoening die gekenmerkt wordt door groeiachterstand, gewrichtsafwijkingen en kraakbeenafwijkingen. Er bestaan verschillende misvattingen over deze aandoening die kunnen leiden tot onjuiste aannames en onnodige bezorgdheid.
Diastrofische dysplasie is hetzelfde als dwerggroei
Hoewel diastrofische dysplasie een vorm van aangeboren
skeletdysplasie is en een kortere lichaamslengte veroorzaakt, is het niet identiek aan andere vormen van dwerggroei. De aandoening heeft specifieke kenmerken zoals gebogen lange botten, contracturen van de gewrichten en misvormingen van de handen en voeten, die niet bij alle vormen van dwerggroei voorkomen.
Mensen met diastrofische dysplasie ervaren geen ernstige pijn
Veel patiënten met diastrofische dysplasie hebben te maken met chronische
pijn, vooral door gewrichtsproblemen en vroegtijdige slijtage van het kraakbeen. De gewrichten kunnen stijver worden en misvormingen kunnen leiden tot mobiliteitsproblemen en ongemak.
Alleen de botten worden aangetast door de aandoening
Naast de gevolgen voor het
skelet kan diastrofische dysplasie ook invloed hebben op andere lichaamsdelen. Aandoeningen zoals klompvoeten, misvormingen van de oren en problemen met het gehemelte komen vaak voor. Hierdoor kunnen spraak- en gehoorproblemen ontstaan, evenals ademhalingsmoeilijkheden door afwijkingen in de luchtwegen.
Beeldvormende onderzoeken zijn niet nodig voor de diagnose
Beeldvormende onderzoeken zoals röntgenfoto’s en MRI’s spelen een essentiële rol bij het stellen van de diagnose. Ze helpen om de skeletafwijkingen te beoordelen en de ernst van de aandoening vast te stellen, wat belangrijk is voor de behandeling en medische opvolging.
Operaties kunnen diastrofische dysplasie volledig corrigeren
Hoewel chirurgie soms nodig is om bepaalde misvormingen te corrigeren, zoals ernstige gewrichtsafwijkingen of scoliose, kan het de aandoening niet genezen. Behandelingen zijn meestal gericht op het verbeteren van de levenskwaliteit, het verlichten van pijn en het behouden van zoveel mogelijk mobiliteit.
Diastrofische dysplasie beïnvloedt de mentale gezondheid niet
Patiënten met diastrofische dysplasie kunnen te maken krijgen met uitdagingen op het gebied van
mentale gezondheid. De fysieke beperkingen en sociale stigma’s kunnen stress, angst en depressie veroorzaken. Psychologische begeleiding kan een belangrijke rol spelen bij het ondersteunen van patiënten en hun families.
Door correcte informatie te verspreiden over diastrofische dysplasie kunnen misverstanden worden verminderd en kan de ondersteuning voor patiënten verbeteren.
Lees verder