Eiwitverlies via de darm (protein-losing enteropathy)

Eiwitverlies via de darm (protein-losing enteropathy) verwijst naar een reeks aandoeningen van het maagdarmkanaal die leiden tot een abnormaal verlies van serumeiwitten uit de darmen. Dit resulteert in een verlaagd albuminegehalte in het bloed, wat kan leiden tot verschillende symptomen. De meest voorkomende symptomen van deze aandoening zijn buikpijn, diarree en koorts. Het is cruciaal dat een arts de onderliggende oorzaak van het probleem vaststelt en behandelt, omdat de prognose afhangt van de specifieke aandoening die het eiwitverlies veroorzaakt.

• Oorzaken van eiwitverlies via de darm
• Symptomen van eiwitverlies via de darm
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling
• Prognose
• Preventie en levensstijl

Oorzaken van eiwitverlies via de darm

Protein-losing enteropathy wordt gekenmerkt door een overmatig verlies van serumeiwitten in het maagdarmkanaal, wat leidt tot een abnormaal laag albuminegehalte (een eiwit dat door de lever wordt geproduceerd) en andere eiwitten in de bloedstroom. Dit kan resulteren in oedeem (vochtretentie in de weefsels) en ascites (vochtophoping in de buik).

Er zijn veel mogelijke oorzaken van eiwitverlies via de darm, waaronder aandoeningen die ernstige ontstekingen in de darmen veroorzaken. Enkele van deze oorzaken zijn:

• Amyloïdose (afzettingen van amyloïde in weefsels en organen)
• bacteriële of parasitaire infecties van de darmen
• Coeliakie (maag- en darmproblemen door gluteninname)
• De ziekte van Crohn (ontstekingsaandoening met diarree en buikpijn)
• De ziekte van Ménétrier (maagaandoening gepaard met zwelling van de benen)
• De ziekte van Whipple (infectie met symptomen aan maag en darmen)
• HIV-infectie
• idiopathische ulceratieve jejunoileitis
• infectie met secundaire obstructie
• lymfatische obstructie in het maagdarmkanaal
• Lymfoom (kanker van lymfocyten)
• tumor met secundaire obstructie
• eosinofiele gastro-enteritis
• Hartfalen
• Zollinger-Ellison-syndroom (overmatige zuurafgifte door de maag)
• lymfatische aandoeningen (bijvoorbeeld lymfangiëctasieën)
• Sarcoïdose (aandoening van huid, ogen, longen en zenuwstelsel)
• Systemische lupus erythematosus (SLE)

Symptomen van eiwitverlies via de darm

De symptomen van eiwitverlies via de darm variëren afhankelijk van de onderliggende aandoening. Veelvoorkomende symptomen zijn voedingsintolerantie, ascites, buikpijn, diarree (met of zonder bloed), koorts, en gewichtsverlies. Perifeer oedeem kan ook optreden, wat leidt tot zwelling van de benen. Als eiwitverlies via de darm wordt veroorzaakt door een systemische ziekte zoals congestief hartfalen of constrictieve pericarditis (een ontsteking van het hartzakje), kunnen de symptomen van de onderliggende aandoening prominenter aanwezig zijn. Bovendien kunnen patiënten met eiwitverlies via de darm verhoogd risico lopen op infecties, omdat er vaak ook aanzienlijke verliezen van immunoglobulinen en lymfocyten (soorten witte bloedcellen) zijn.

Diagnose en onderzoeken

Lichamelijk onderzoek

Tijdens het lichamelijk onderzoek kan de arts perifeer oedeem en, in zeldzame gevallen, anasarca (ernstige zwelling van het lichaam) vaststellen. De arts zal ook proberen de onderliggende medische aandoening te identificeren, zoals amyloïdose. Indien er een primaire maag- en darmaandoening aanwezig is, kunnen de bevindingen tijdens het buikonderzoek minder opvallend zijn. Vergroting van de lever en milt (hepatosplenomegalie) kan ook worden waargenomen, afhankelijk van de onderliggende oorzaak.

Diagnostisch onderzoek

De diagnose van eiwitverlies via de darm wordt gesteld door andere oorzaken van eiwitverlies uit te sluiten. Artsen maken gebruik van een combinatie van beeldvormende onderzoeken en laboratoriumtests om de diagnose te bevestigen. Een ontlastingsonderzoek is vaak het belangrijkste onderzoek om het eiwitverlies vast te stellen. Andere diagnostische tests kunnen zijn:

• een alfa-1-antitrypsine-test
• colonoscopie
• een CT- of MR-enterografie
• een dunne darmbiopsie
• dunne darmcapsule-endoscopie
• een oesofagogastroduodenoscopie

Behandeling

De behandeling van eiwitverlies via de darm richt zich op de onderliggende aandoening die verantwoordelijk is voor het eiwitverlies. Het aanpakken van de oorzaak kan helpen om het eiwitverlies te verminderen of te stoppen. In veel gevallen zijn aanvullende behandelingen noodzakelijk, afhankelijk van de specifieke aandoening en de ernst van de symptomen.

Prognose

De prognose van eiwitverlies via de darm hangt sterk af van de oorzaak. Zowel de morbiditeit als de mortaliteit zijn direct gerelateerd aan de onderliggende aandoening, of deze nu een primaire maagdarmaandoening is of een multisystemische ziekte. Tijdige diagnose en behandeling van de onderliggende oorzaak zijn cruciaal voor een gunstige uitkomst.

Preventie en levensstijl

Hoewel het niet altijd mogelijk is om eiwitverlies via de darm te voorkomen, kunnen bepaalde maatregelen helpen om de risico's te verminderen. Het handhaven van een gezonde levensstijl, het vermijden van risicovolle voedingsmiddelen (vooral bij bekende aandoeningen zoals coeliakie), en regelmatig medisch toezicht kunnen bijdragen aan een betere gezondheid en vroege detectie van mogelijke problemen.