Longembolie door een bloedstolsel

Bezorgde, 27-09-2011
Beste Roberta, bedankt voor uw reactie. Ze zijn inderdaad ook bezig met andere onderzoeken met mijn vader. Zo hebben ze zijn bloed onderzocht en er kwam niks raars uit. Zijn longen zijn na de klaplong nagekeken ik geloof dat hij om de zoveel tijd naar de dokter moet voor een controle. Op de filmpjes was te zien dat de long in orde was en al begon te groeien. Ik geloof niet dat er iets met zijn longen zal zijn. Mijn vader moet binnenkort naar een EEG scan zonder iets te hebben gegeten en gaan ze nogmaals kijken. Als eruit komt dat hij epilepsie heeft dan zal dat een hele lichte vorm zijn. De aanvallen zijn niet zo ernstig als de dingen waarover ik heb gelezen waarbij mensen een half uur niet meer bij kunnen komen. We wachten het af, bedankt voor uw antwoord nogmaals. Als de uitslagen bekend zijn zal ik het hier wel schrijven. Groetjes Bezorgde. Reactie infoteur, 28-09-2011
Beste Bezorgde,

Deze EEG scans onderzoeken de hersenene van je vader, maar stel dat je vader geen last heeft van epilepsie? Waar ik me een beetje zorgen over maak is de benauwdheid die je vader sinds een maand heeft. Deze benauwdheid zie je niet onder een EEG scan. Ik hoop echt van ganser harte dat er snel iets duidelijk wordt en ik hoop dat het allemaal - uiteindelijk! - mee valt! Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte toewensen op het wachten van de uitslagen van de testen!

Met vriendelijke groet, Roberta

Bezorgde, 25-09-2011
Mijn vader heeft sinds afgelopen maand meer last van benauwdheid en wegvallen en is 36 jaar. 5 jaar geleden is hij geopereerd aan een klaplong en daarna werd ook vastgesteld dat hij astma had en kreeg pufjes. Hij was bijvoorbeeld na een inspanning met het klussen gauw buiten adem en moest hij even rusten. Wij wisten eigenlijk al dat hij last had van benauwdheid maar dat ging snel weer over. Hij valt af en toe weg. Hij gaat dan zweten en snakt naar adem. Hij zakt dan door zijn benen en valt alle kracht weg echt futloos word hij dan en kan zijn armen en benen niet meer bewegen dat doen wij voor hem. Wat wij wel merken is dat als wij zijn pufje geven met een suikerklontje en een glas water gaat het ineens zoveel beter en is hij weer bij. Bij het wegvallen draaien soms de ogen weg maar komen gauw weer terug. Ook als we even buiten zijn en hij voelt het aankomen neemt hij een zoetje en gaat het over. Maar zoals ik al schreef kan hij de aanvallen niet meer beheersen vroeger spande hij zijn spieren samen en ving hij de aanval op. Wij zijn naar de huisarts gegaan en hij vermoed een lichte vorm van epilepsie. In het ziekenhuis zijn er testen gedaan ze hebben stroomstootjes gegeven om te kijken hoe de hersenen reageren en dat was prima en tot nu toe ziet het er normaal uit. Hij moet volgende week weer naar zo´n test maar dan zonder te eten en te drinken dan kunnen ze beter kijken ofzo. Zijn bloeddruk was normaal en wij dachten van te laag. Na een aanval meten wij zijn bloeddruk en die verschilt soms iets hoger soms iets lager dan normaal. Het gekke is dat hij nu gewoon fit is en allemaal dingen wilt doen hij heeft geen last maar toch valt hij weg. Ook bij het opstaan wird hij even duizelig en dat trekt weer weg.

Mijn vraag is zijn er meerdere mensen die met dit soort problemen rondlopen. Kan het zijn dat mijn vader te weinig ijzer in het bloed heeft zitten of te weinig zuurstof in het bloed. Misschien iets met suiker want als hij een suikerklontje neemt gaat het over. Ik las over longembolie maar zijn dit ook symptomen bij deze ziekte?

Ik wacht spoedig op antwoord want ik word zo langzamerhand helemaal gek. Reactie infoteur, 26-09-2011
Wat een verhaal is dit, begrijpelijk dat je je zorgen maakt!

Zijn de longen van je vader sinds die klaplong nog nagekeken? En kan het zijn dat er inmiddels andere complicaties zijn opgetreden, waar nog niet naar gekeken is? Het klinkt inderdaad wel als een licht vorm van epilepsie en het is wel fijn om te horen dat ze in ieder geval met je vader bezig zijn en hem onderzoeken. Behalve de hersenen onderzoeken, doen ze nog meer beste bezorgde? Heeft de huisarts je vader nog gecontroleerd op astma? En waarom is je vader zo benauwd sinds een maand? Misschien toch iets aan de hand met de longen? Dat moet, lijkt me, toch echt onderzocht worden!

Beste bezorgde, het is heel begrijpelijk dat je zo bezorgd bent en ik hoop van harte dat er snel een bruikbaar resultaat boven water komt! Ik wil jou en je vader het aller beste toewensen voor de toekomst!

Met vriendelijke groet, Roberta

Chantal, 03-05-2011
Januari jl. ben ik getroffen door een longembolie. Deze bevond(en) zich in de haarvaten van het uiteinde van mijn linkerlong. Na met vreselijke pijnklachten naar de huisarts te zijn gegaan na 2 dagen (dacht eerst aan een kneusing) en er röntgenfoto's waren gemaakt in het ziekenhuis, werd ik diezelfde dag nog geïnformeerd met dat het een longontsteking was. Mijn grootste verbazing hierover, want ik was in zijn geheel niet ziek qua koorts e.d. Met een antibiotica moest het spoedig overgaan. Na enkele dagen weer naar de huisarts, die verlengde de antibioticakuur. Na weer enkele dagen geeist dat er weer foto's werden gemaakt en dat er bloed werd nagekeken. In het ziekenhuis hebben ze me gelukkig niet meer naar huis laten gaan en werden mijn klachten eindelijk serieus genomen. Na alle onderzoeken, conclusie longembolie. Mijn INR waarde is blijkbaar moeilijk in te stellen. Steeds aan de lage kant, trombosedienst heeft geen idee waar het door komt. Waarschijnlijk omdat ik nog jong en actief ben (33 jaar). Waar ik er eigenlijk op rekende dat met de anti stollingsmedicijnen de klachten wel in de loop van de tijd zouden verdwijnen, heb ik nog steeds pijnklachten. Ze zijn niet ernstig, kan er normaal mee leven, maar vind het wel verontrustend. Moet het inmiddels niet eens over zijn? De bewuste plek waar de embolie zich bevond, voel ik nog steeds duidelijk. Kan iemand mij vertellen of dit iets blijvends is. Van de trombosedienst of arts word ik ook niet veel wijzer. Alvast bedankt. Reactie infoteur, 05-05-2011
Beste Chantal,

Vreselijk om nog steeds met pijnklachten door het leven te moeten! Ik wil je heel graag heel veel sterkte toewensen en ik hoop van harte dat er iemand met vergelijkbare klachten contact met je op kan nemen.

Beste Chantal, heel veel beterschap toegewenst en goed van je dat je geeist hebt dat er foto´s gemaakt werden! Heel veel succes en sterkte toegewenst!

Met vriendelijke groet, Roberta

Joke, 28-02-2011
Mijn man heeft in augustus 2010 twee forse longembolien gehad, in de hoofdslagaders. Drie verschillnde huisartsen hebben het niet gezien en hij heeft er drie weken mee doorgeslopen. Uiteindelijk is hij half dood naar het ziekenhuis verwezen, nadat de huisarts nog steeds dacht aan hyperventilatie. Nu blijkt na een half jaar dat er restverschijnselen zijn en er longsegmenten defect zijn. Wat houdt dat in? Hij wordt nog in een longteam besproken, maar het duurt steeds zo lang allemaal. Reactie infoteur, 01-03-2011
Beste Joke,

Het is niet de eerste keer dat ik verneem dat artsen iemand met een longembolie naar huis sturen onder het motto: het is hyperventilatie! Vreselijk! Gelukkig waren jullie er - uiteindelijk - nog net op tijd!

Restverschijnselen na een longembolie of na meerdere longembolies is dat je man nog klachten heeft, zoals (bijvoorbeeld) kortademigheid, eerder moe dan voorheen, hoge hartslag, misschien zelfs pijn tussen de schouderbladen en in de rug, snel buiten adem, koudere voeten en handen dan voorheen, soms zelfs met steken in de borststreek tijdens vermoeiheid. Als je man een trombose been had voor de longembolie, kan er een restverschijnsel verschijnen in het been: het been blijft iets dikker dan het andere. Ook kan tijdens vochtig weer je man meer problemen ondervinden met de ademhaling. De internist of behandelend arts zou inprincipe moeten uitleggen wat restverschijnselen precies inhoudt. Restverschijnselen zijn een aantal lichamelijke klachten die kunnen verschijnen na een longembolie. Restverschijnselen kunnen bij iedere patient die een lonembolie heeft gehad, geheel anders zijn.

Longsegment is dat de long is onderverdeeld in segmenten, delen van een longkwab. Wat de arts bedoelt met dat er defecten zijn, kan ik niet zeggen. Er zijn vermoedelijk beschadigingen in een gedeelte van de long opgetreden tijdens de longembolie. Hoe ernstig deze beschadigingen zijn moet de arts tijdens een gesprek met jullie bespreken. Ik hoop van ganser harte dat het longteam snel bij elkaar komt en de longproblemen van je man bespreken, zodat jullie niet langer in de onzekerheid blijven zitten!

Beste Joke, ik wil jullie allebei heel graag heel veel succes en sterkte toewensen!

Met vriendelijke groet, Roberta

Monique, 18-10-2010
Inmiddels 10 dagen verder, heb nog steets benauwd en heb inmiddels nu ook last van me lies gekregen, inmiddel ben ik bij de huisarts / huisartsenpost/ S.E.H. geweest waar ze me niet serieus namen (voor me gevoel) en me niet verder wou onderzoeken bv bloed onderzoek. ooh ja en zelfs me longarts zij ook dat ik me geen zorgen hoeft te maken, hij zij je longen klinken goed. ik ben naar een andere plaats gegaan dus andere ziekenhuis S.E.H. die me wel verder wou onderzoeken, waar nu uit blijkt dat de trombose waarde iets aan een te hoge kant is. gister me eerste ontstollings injektie gehad mocht daarna weer naar huis, maar vandaag moet ik terug komen voor een echo.

gr monique:-(:-( Reactie infoteur, 18-10-2010
Beste Monique,

Heel erg goed van je dat je naar een ander bent gegaan! En hoe raar het ook mag klinken, ik ben blij dat ze je daar wel serieus nemen en je klachten echt gaan onderzoeken! Heel veel succes en sterkte met de echo toegewenst en ik hoop van ganser harte dat je snel klachtenvrij bent!

Met vriendelijke groeten, Roberta

Monique, 08-10-2010
Ik ben gewoon zonder afspraak te maken naar me huisarts gegaan, de asistente liet me door een andere huisarts helpen, het enige wat tie zij was dat ik een long invektie heb, me bloedruk was normaal, pols was wel hoog 114 en zuurstof was 98, ook moest ik paar diep in en hard uit blazen ja daar hoorde ze idd slijm vast zitten. verder geen rede om zorgen te maken, als het weekend erger word moet ik naar de huis artsenpost toe gaan. dat ik echt gerust erop ben nee, pas als ik het 100% zeker weet bv uit bloed of zo maar dat kon nu niet omdat mijn andere waarden invloed zou hebben op trombose warden en dat de trombose warde niet 100% vertouwlijk is. wat ze wel had kunnen doen was bv een ct-scan ofzo met contrastvloeistof als die die goed is ben ik gerust. nu ben ik inmiddels thuis en nog onzekker :-( ik wil ook geen lastpost zijn met het idee hebben van daar is ze weer :-( Reactie infoteur, 08-10-2010
Beste Monique,

Als je ziek bent ben je geen lastpost: huisartsen zijn er om zieken te helpen, tenminste zo zou het moeten zijn. Als ze jouw het gevoel geven dat je een lastpost bent, terwijl je een infectie in je longen hebt, wat bloed hebt opgehoest, dat je zo hard moet hoesten dat je er een migraine aan over houdt en een trombose verleden hebt is dat eigenlijk te gek voor woorden.

De vervanger heeft je hopelijk toch wel wat tegen de longinfectie gegeven?

Zodra jij weer wat bloed ophoest, hoe minimaal dat ook mag zijn, en je krijgt het benauwder dan normaal: dan zou ik hel die huisartsenpost links laten liggen en direct door gaan naar het ziekenhuis.
Begin je koorts te vertonen: direct naar de huisartsenpost gaan. Begin je koorts of verhoging te krijgen en je hoest weer een beetje bloed op: direct naar het ziekenhuis gaan.

Beste Monique, helemaal exact weet ik je medische achtergrond natuurlijk niet en misschien is het allemaal wat je hebt "redelijk" onschuldig, toch wil ik je van harte aanraden om je lichamelijke klachten goed in de gaten te houden, schrijf ze desnoods op een velletje papier zodat je alle lichamelijke klachten meteen kan doorbrieven aan je huisarts/behandelend arts. Ik blijf er bij dat dat beetje bloed ophoesten geen echt goed teken is en als het weer gebeurd onmiddelijk actie ondernemen! En beste Monique: je bent echt geen lastpost, het gaat om je gezondheid en die is zo veel meer waard dan wat een stelletje huisartsen misschien over je mogen denken! Ik hoop van ganser harte dat dat geen reden voor je is om niet naar een arts te gaan!

Heel veel beterschap toegewenst beste Monique, rust goed uit, kleed je warm aan, bescherm je longen met warmte, kijk uit voor tocht en wind, drink wat warms als je daar behoefte aan hebt en doe het rustig aan meisje!

Met vriendelijke groet, Roberta

Monique, 08-10-2010
Ik heb het erg benauwd, eergister bij de huiarts geweest en moest bloed prikken (alg bloed onderzoek) alles was aan gevinkt op trobosite of hoe je dat ook schrijft na dan, de uitslag zal na 3 werkdagen bij de huisarts zijn, maar duurde 3 uurtjes er waren div invekties zichtbaar en ik moest een hart/longfoto maken (thorax foto) daar was niks op te zien. gister hoeste ik geelig tijslijm op maar er zat ook kleine bloed spoortjes in, ook als ik hoestaanvallen krijg kom ik erbijna niet uit en me hoofd bonkt echt te keer, ik besloot voor de hoofdpijn me tramadol in te nemen zonder evekt (die heb ik speciaal daar voor gekregen als ik weer micrene zou hebben) ik heb in 2006 eerder trombose gehad in me linker been. en na die tijd ben ik erg voorzichtig nu ik last heb van me longen weet ik ff niet wat ik moet doen, mijn huisarts is nu vrij en zij als je maandag nog zoon last kom dan maar terug. help me wat moet ik doen. de huisartsenpost is pas in de avond open. aub help me.

gr monique Reactie infoteur, 08-10-2010
Beste Monique,

Wil jij asjeblieft direct contact opnemen met je huisarts, of met de arts die je huisarts vervangt of naar het ziekenhuis gaan? Dat je slijm ophoest kan gebeuren, maar dat er beetjes bloed tussen zitten is echt geen goed teken. Ga asjeblieft heel snel, voordat het weekend begint, naar een arts toe! Juist vooral omdat je een trombose verleden hebt!

Beste Monique, ik wil je graag heel veel succes en sterkte toewensen en vooral: beterschap meisje!

Met vriendelijke groet, Roberta

Bianca Verbarendse, 06-08-2010
Ik heb een dag in het ziekenhuis gelegen omdat erin mijn bloed een stofje zat wat er op wees dat ik een longembolie zou hebben. ik heb een fietstest gehad die niet goed ging want mijn bloeddruk wauw niet zakken, en toch zeggen ze dat hij wel goed was. ik zou eerst onder de scanner gaan en toen ineens weer niet, nu wordt ik afgescheept met het zal wel hyperventilatie zijn. ik ben een hele dag erg moe en heb hartkloppingen, last van mijn nek en druk op mijn borst wat moet ik en kan ik hier verder mee doen. Reactie infoteur, 09-08-2010
Beste Bianca Verbarendse,

Dit klinkt allemaal behoorlijk naar en vervelend. Mocht je echt last hebben van hyperventilatie: onderschat dat asjeblieft niet! De symptomen lijken sterk op een hartaanval en je bent er helemaal kapot en uitgeput van. Stress aanpakken en het echt rustig aan doen is dan echt een vereiste!

Echter! Je schrijft dat ze een stofje in je bloed hebben aangetroffen dat er op kan wijzen dat je wel degelijk een longembolie zou kunnen hebben. Het gaat om je gezondheid, als je echt twijfelt over de hele gang van zaken: ga naar een andere arts en/of ziekenhuis, eis een tweede opinie. Artsen en dokters zijn ook maar mensen en mensen maken (helaas) fouten en stellen wel eens (helaas) verkeerde diagnoses. Om zekerheid en ook een stuk geruststelling te krijgen: vraag een tweede opinie aan door naar een andere arts en/of ziekenhuis uit te wijken.

Beste Bianca, ik wil je heel graag het allerbeste toewensen voor de toekomst en beterschap! Pas goed op jezelf!

Met vriendelijke groet, Roberta

Claudia, 03-08-2010
4 weken geleden heb ik een aantal dagen in het ziekenhuis gelegen met een longembolie. (daarna nog een week in het ziekenhuis gelegen met een longontsteking) Ik kreeg toen bloedverdunners Acenocoumarol die ik nu elke dag de komende 6 maanden moet slikken. Mijn INR schommelt heel erg. Moet steeds vaker bloed prikken. Verder ben ik heel snel erg moe. Dan word ik helemaal bibberig en duizelig en moet ik echt even kalm aan doen en gaan zitten. Sinds een week heb ik steeds pijnlijke benen. Heel raar zwaar, vermoeid pijnlijk gevoel. Als ik te lang zit beginnen ze te tintelen. Heeft dit iets te maken met die longembolie?

Groeten,

Claudia Reactie infoteur, 04-08-2010
Beste Claudia,

Afschuwelijk om te moeten lezen dat je vier weken geleden in het ziekenhuis hebt gelegen wegens longembolie en een longontsteking. Als ik het allemaal goed lees gaat het nog niet helemaal goed met je.

Die pijnlijke benen en de tinteling die je voelt in je benen kunnen wel degelijk een nawee (?) zijn van de longembolie. Het lijkt me echter wel heel erg raadzaam om dat heel snel te melden aan je behandelend arts en/of huisarts! Het liefst vandaag nog! Je kan namelijk nooit voorzichtig genoeg zijn als je een longembolie hebt gehad!

Beste Claudia, ik wil je heel graag het allerbeste toewensen voor de toekomst en heel veel beterschap!

Met vriendelijke groet, Roberta

Maria, 13-07-2010
Ben afgelopen maandag 5 juli mijn man verloren. Hij was 57, bijna 58. Hij is hoogstwaarschijnlijk overleden aan meerdere long-emboliën. Het volledige autopsie rapport krijg ik nog te lezen. Hij had anderhalve week ervoor te horen gekregen dat hij mogelijk longkanker had. Zaterdag 3 juli heb ik hem zelf naar de eerste hulp gebracht en maandag 5 juli rond 16.30uur was hij al overleden. Reactie infoteur, 13-07-2010
Beste Maria,

Woorden schieten te kort bij het lezen van je bericht! Wat een afschuwelijke gebeurtenis! Gecondoleerd met het verlies van je man!

Ik wil je heel erg graag heel veel sterkte toewensen met het dragen van het verlies van je man en met de verwerking van het overlijden.

Met vriendelijke groet en met een warme knuffel, Roberta.

André, 29-04-2010
Eind oktober 2009 getroffen door een longembolie. Tijdens een vergadering kreeg ik het benauwd, had ik last van pijn op de borst en begon ik hevig te transpireren. Had toen al een paar dagen last van erge pijn in mijn been, maar ik dacht dat het de spatader was die weer eens opspeelde… Dat bleek dus een veneuze trombose te zijn.

Ben toen zelf nog 45 minuten naar huis gereden (vreselijk dom natuurlijk) en daarna in de medische molen terechtgekomen. Gelet op de klachten dachten de artsen eerst aan een hartinfarct, maar dat bleek dus niet zo te zijn. Heb wel vreselijk op mijn falie gekregen van de artsen dat ik niet naar het dichtstbijzijnde zienekhuis ben gegaan, want die 45 minuten in de auto hadden de situatie aanmerkelijk kunnen verslechteren.

Na een week lag ik echter weer op de eerste hulp, omdat ik dezelfde klachten kreeg. Een nieuwe longembolie was het gelukkig niet, het was volgens de artsen een paniekreactie.
Vorige week weer naar de eerste hulp vanwege een te laag zuurstofgehalte in mijn bloed. Bleek een virusinfectie te zijn.

Wat ik met bovenstaande wil aangeven is dat ik het moeilijk vind om mijn eigen lichaam te vertrouwen. Bij elk pijntje schrik ik en ben ik bang dat er iets ernstigs aan de hand is. Bij hoofdpijn denk ik direct aan een hersenbloeding i.v.m. de verhoogde kans op bloedingen door de antistollingsmedicijnen, bij pijn in de maag denk ik meteen aan maagbloedingen, enz.

Je zou zeggen dat het na een half jaar toch wat beter zou moeten gaan, maar het vertrouwen in mijn lichaam is laag.Voor de longembolie had ik geen enkel probleem met de nachtrust, nu lig ik vaak te piekeren voordat ik uiteindelijk in slaap val en ben ik 's ochtends opgelucht dat ik weer wakker geworden ben. De longembolie zelf is volgens mij genezen, wat rest is een hoop psychische schade. Reactie infoteur, 30-04-2010
Beste Andre,

Je hebt behoorlijk wat klappen te verwerken gehad de laatste tijd! Als je ziek wordt, besef je plotseling dat je lichaam een eigen leven gaat leiden. Het is, als het ware, dat je bewust wordt van je eigen lichaam. Tijdens gezonde periode´s hoef je amper enige aandacht aan je lichaam te besteden: het werkt, het funcioneert en je kunt alles doen zonder enige aandacht aan je lichaam te besteden.
Ik vond een stukje dat je misschien wel interessant vindt (het zieke lichaam:) http://lichaamgeest.blogspot.com/

Verder, hoe is de relatie tussen jou en de behandelde arts? Je schrijft dat je veel op de eerste hulp bent terecht gekomen, vermoedelijk telkens met een andere arts te maken gehad, waardoor er geen goede arts/patient band is kunnen ontstaan. Hoe belangrijk tijdens ziekte de relatie is tussen arts en patient is hier te lezen: http://www.psorinfo.be/Relatie-dokter-pati%C3%ABnt.aspx?ID=2746

Verwerking: ik vermoed beste Andre dat je nu in het proces van het verwerken van de longembolie, de paniekaanval en de te lage zuurstofgehalte in het bloed bent aangekomen. Dit gaat gepaard met vele (heftige) emoties. Een longembolie kan levensgevaarlijk zijn (ik ken een verhaal van iemand die voor de tweede keer een longembolie had en vanuit Frankrijk in de auto nog "even" naar NL kwam rijden…), de grote schrik en schok die ontstaat bij iemand na het besef wat een longembolie daadwerkelijk inhoudt, volgt meestal een periode van (totale) ontredding waarna het proces van het verwerken van de enorme klappen die je hebt opgelopen de laatste tijd, beste Andre, nog eens de revue passeert. Je beleeft als het ware alles opnieuw, vandaar ook de sterke emoties die je omschrijft als:
Geen vertrouwen in je eigen lichaam meer hebben,
Slaapproblemen,
Schrikken van elk pijntje,
Veel praten over wat er gebeurd is,
Piekeren…
het zijn allen kenmerken van iemand die in het verwerkingsproces zit na een zware ziekte. Het zijn echt "gewone" reacties.
Het is echter wel zo, dat als je lichaam nu echt weer goed en normaal funcioneert en geen enkel ziektebeeld zich voordoet, dat langzaam aan de emotionele rol tijdens het verwerkingsproces zou moeten gaan verminderen. Dat zal bij de een wat langer duren dan bij de ander, maar uiteindelijk zouden de emoties een minder centrale rol moeten hebben in je leven als het lichaam weer goed en naar behoren funcioneert.

Je schreef dat je een paniekaanval hebt gehad, het is heel goed mogelijk dat behalve de zware ziekte dat je behoorlijk overwerkt bent (geweest), kan dat kloppen? Je zelf eigenlijk voorbij bent gelopen. Als dat waar is, krijg je behalve de verwerking van de longembolie, ook nog eens de verwerking van een stressvol leven er boven op. Het is heel makkelijk om te zeggen: "Doe het rustig aan, trap eens op de rem, geniet wat meer van het leven, ga de natuur in (enz en enz)" maar het uitvoeren is heel andere koek. Toch wil ik je van harte aanraden om de boog iets minder gespannen te houden, en de adviezen opvolgen die de artsen je vermoedelijk hebben gegeven toen je binnen kwam met een paniekaanval. Praten over wat er gebeurd is, met je partner, met familie, met vrienden, met lotgenoten, is een hele goede vorm om alles een plaatsje te geven en alles te verwerken.

Beste Andre, ik wil je graag heel veel succes en sterkte toewensen voor de toekomst en ik hoop van harte dat het snel stukken beter met je gaat!

Met vriendelijke groet, Roberta

Harmien Bierhof, 02-04-2010
Ook een longembolie gehad. Dacht na een jaar wel te kunnen stoppen met de bloedverdunners. Bang voor een hersenbloeding of zoiets. Advies van een begripvolle arts dat deze kans veel kleiner is dan weer een embolie te zullen krijgen in mijn geval. Dus dat is even slikken, maar ja is dat dan zo erg? Reactie infoteur, 12-04-2010
Beste Hermien Bierhof,

Bij een beschadiging van een bloedvat door afzetting van kalk of door bijvoorbeeld een trauma, komen er producten vrij die een stolling activeren in het bloed. Verschillende stollingsfactoren worden er gevormd totdat er een bloedstolsel is ontstaan die de opening van een bloedvat dicht.

Bij een trombose wordt een stolsel gevormd, die zich vastzet aan een wand van een bloedvat en belemmerd zo de bloedstroom in het lichaam. Meestal treedt een trombose op in de aderen van de benen of bekken, armen, buik of in de hersenen. Een gedeelte van dit stolsel kan loslaten en in het bloed worden mee gevoerd naar andere delen van het lichaam.

Een losgelaten stolsel wordt een embolie genoemd.

Er kunnen levensgevaarlijke en levensbedreigende sitiaties ontstaan als de embolie naar de longvaten (longembolie), hartvaten (hartembolie) of naar de hersenen (hersenembolie) gaat.

Normaliter lost het lichaam zelf de stolsels op. Maar, de aanwezigheid van een trombose of embolie kan ook leiden tot een vergroting van stolsels. Het is daarom bittere noodzaak om deze problemen te voorkomen, of, als het probleem al bestaat, te voorkomen.

Eenmaal een embolie te hebben gehad, afhankelijk of de trombose nog bestaat in het lichaam, kan het gebeuren dat iemand voor de tweede keer getroffen wordt door een embolie.

Beste Hermien Bierhof, ik wil je graag heel veel sterkte toewensen voor de toekomst!

Met vriendelijke groet, Roberta

Lutgarde, 08-01-2010
Ben net een week terug thuis na en longembolie. Heb en ganse week in het ziekenhuis gelegen en zal nog ca 6 maanden bloedverdunners moeten nemen. Volgens de verpleegsters heb ik heel veel geluk gehad en was het op dag 2 kantje/boortje. Reactie infoteur, 09-01-2010
Beste Lutgarde,

Ik wil je bij deze heel veel beterschap toewensen en heel veel gezondheid toewensen voor de toekomst! Het is een hele klap je de diagnose longembolie krijgt. Sterkte en beterschap!

Met vriendelijke groet, Roberta

Robbert, 05-08-2009
Hallo beiden… Óók ik ben half mei dit jaar getroffen door een long-embolie. Ik wist absoluut niet wat het was, en dacht dat ik een rib gekneusd had. Bij de huisarts kreeg ik de diagnose longontsteking en moest naar het ziekenhuis voor een torax-foto, om te bezien of het misschien een dubbele longontsteking zou kunnen zijn, gezien mijn ziekteproces ( ik heb HIV ). Éénmaal in het ziekenhuis ging het snel en lag ik in noodtime op de longafdeling met diagnose "long-embolie".

Dit was in mei dit jaar, mijn bloedstollingswaarde wil maar niet omhoog komen en ik blijf hangen tussen de 1.3 en de 1.8. Mijn HIV status kan hiervan de oorzaak zijn, maar sinds een paar dagen ( we leven nu op 5 augustus ), heb ik wéér die pijn op de borst en dat benauwde gevoel. Vanmiddag heb ik een afspraak met mijn internist en de longarts. Afwachten maar! Reactie infoteur, 05-08-2009
Beste Robbert!

Ik wil je voor vanmiddag heel veel succes en sterkte toewensen! Ik hoop van harte dat je niet opnieuw getroffen bent door een longembolie! Het is echter wel heel goed mogelijk dat mensen die eerder door een long-embolie zijn getroffen, opnieuw een long-embolie kunnen krijgen.
Een tante van mij is vorig jaar lente getroffen door een eerste long-embolie en vervolgens afgelopen Pasen opnieuw een long-embolie! De tweede klap kwam harder aan vertelde ze me.

Ik wil je vervolgens ook heel veel sterkte toewensen met het ziekteproces HIV!

Met vriendelijke groet, Roberta

Jil, 19-03-2009
Ik heb op dit moment zelf een long embolie. Ik ben nog maar 22 jaar en besef dat ik geluk hb gehad dat ik er op tijd bij was. Ik word best wel emotioneel en bang als ik lees dat je er aan dood kunt gaan. Toen ik in het weekend in het ziekenhuis lag had ik veel pijn maar besefte niet dat het zo levens bedreigend is. Dat besef komt nu pas. Reactie infoteur, 19-03-2009
Beste Jil,
Ik en mijn familie wisten ook niet dat longembolie zo gevaarlijk en echt levensbedreigend kon zijn. Mijn vader kampte met helse pijn aan een been en werd door de huisarts naar huis gestuurd met een zalfje, onder het mom van: het is maar zweepslag.
Op het allerlaatst kon de man gewoon niet meer van de pijn, hij heeft als een klein kind staan janken in de woonkamer omdat hij het toilet (paar meter afstand) niet meer kon bereiken door de pijn.
Bij mijn moeder ging godzijdank alle alarmbellen af en heeft mijn vader in een rotvaart naar het ziekenhuis gebracht. Zoals de arts daar zei: Je hebt lomgembolie en een uurtje later was je dood geweest. Beng! Dat was een hele harde klap!
Ziekenhuis staf heeft aan mijn familie heel uitgebreid verteld en uitgelegd dat longembolie - welliswaar afhankelijk van de mate van blokkering! - levensbedreigend KAN zijn. Mijn vader was op het nippertje aan de dood ontsnapt.

Dit is ook een reden voor mij geweest om een artikel over longembolie te schrijven: mensen te informeren over de eventuele gevaren van het hebben van een longembolie. Zeker als je beseft dat mijn vader met een longembolie door de huisarts naar huis werd gestuurd, kan een artikel over longembolie bijzonder nuttig zijn om de gevaren en kenmerken onder de aandacht te brengen.

Mijn vader is heel lang onder behandeling geweest en is uiteindelijk helemaal opgeknapt. De eerste paar dagen van een longembolie zijn het gevaarlijkst. Ik neem aan dat je nog steeds onder medisch toezicht staat en dat je medisch behandeld wordt Jil? Praat er met je behandelend arts over Jil! Ik kan helaas niet beoordelen hoe ernstig de blokkering in jouw geval was en is, maar je hebt recht om te weten wat een longembolie precies inhoudt! Ik ben in ieder geval heel erg blij om te lezen dat je er op tijd bij was en ik wens je heel veel beterschap toe!
Met vriendelijke groet, Roberta