Roos: extreme schilfering van de hoofdhuid

Duft, een plaatselijke sneeuwbui of pityriasis capitis. Het zijn allemaal deftige of minder deftige woorden voor een aandoening die de meeste mensen niet zo leuk vinden, namelijk roos. De witte schilfers vliegen weelderig door de lucht, jasjes en kragen zitten eronder en een echt smakelijk gezicht is het niet. Maar wat is roos? En wat is er tegen roos te doen?

Roos; geen haarprobleem, maar een aandoening van de hoofdhuid

Roos is geen haarprobleem, maar een aandoening van de hoofdhuid. Iemand die roos heeft, heeft in feite last van het te snel vernieuwen van de huid op het hoofd. De bovenste laag van de huid wordt steeds opnieuw vervangen. Dit kan doordat de bovenste huidcellen opdrogen en in hele kleine schilfertjes loslaten van het lichaam. Normaal gesproken is dat een proces dat niemand ziet, maar bij roos gaat dat in een te rap tempo. De huidvernieuwing gaat dan zo snel dat er gewoon een soort regen van schilfertjes neerdwarrelt.

Roos - een broertje van psoriasis

Roos is eigenlijk ook een broertje van psoriasis. Dit is een ziekte waarbij de huid veel sneller schilfert dan eigenlijk de bedoeling is en dit over hele grote delen van het lichaam. Baby’s kunnen ook aan “berg”lijden, een soort roos voor baby’s. Dit is een vettige geelbruine schilfering op het hoofd van het jonge kind. Er is ook een eczeem die verwant is aan roos en dat is de seborroische eczeem.

Hoe begint roos?

Roos begint vaak al als iemand in de pubertijd komt. Daarna wordt het alleen maar erger totdat iemand begin twintig is. Dan neemt de intensiteit vaak weer af. Overigens hebben mensen die last hebben van roos daar vaak in de wintermaanden ook meer last van. Roos komt trouwens bij zowel mannen als vrouwen voor.

Het proces van roosvorming

Om roos te krijgen heeft het lichaam 3 zaken nodig:

1. Talg
2. Gisten
3. Erfelijke aanleg

Hoe wordt roos gevormd

De talg komt uit de talgklieren in de huid. Het vet dat daarin gemaakt wordt zorgt dat de huid niet uitdroogt. Iedereen heeft gisten op de huid die er voor zorgen dat er niet te veel vet wordt gevormd. Deze malasseziagisten zetten de vetcellen om in verzadigde en onverzadigde vetzuren. De onverzadigde worden door de gisten zelf opgegeten, de onverzadigde vetzuren blijven op de huid achter. Bij roos is de huid als het ware geïrriteerd doordat er te veel gisten zijn die te veel talg aanmaken. Dit zorgt voor zoveel onverzadigd vetzuur dat de huid gaat irriteren. Daardoor ontstaat er een soort ontsteking die er voort zorgt dat de huidcellen sneller afsterven en er dus veel meer schilfers ontstaan.

Behandeling van roos

Roos is geen ernstige aandoening en heeft ook geen gevolgen voor de gezondheid van de mens. De aandoening zou dus ook niet behandeld hoeven worden, ware het niet dat veel mensen zich er wel voor een kraag vol schilfers schamen. Er zijn dan ook veel verschillende antiroos shampoos op de markt die zich allemaal richten op de gisten die de oorzaak van het probleem vormen.

Antiroos shampoo

In antiroos shampoos zit dan ook vaak:

• Zinkpyrithion of
• Ketoconazol of
• Seleensulfide en
• Salicylzuur

De eerste drie doden gist op de huid, salicylzuur verwijdert dode huidcellen en remt de groei van levende huidcellen. Vaak zitten er ook nog anti jeuk stoffen in zo’n shampoo die er voor zorgen dat iemand niet de hele tijd aan zijn hoofd zit te krabben.

Huismiddelen tegen roos

Ook zijn er wel huismiddelen tegen roos. Waarschijnlijk helpt een antiroos shampoo beter, maar die zijn ook veel agressiever.
Wie dat niet wil kan zijn haar ook wassen in aardappelwater, de hoofdhuid insmeren met een aftreksel van eikenblad, wilgenblad of kastanjeblad of met het sap van een paar citroenen.