Chronische hyperventilatie, herkennen en genezen

Een van de moeilijkst te herkennen aandoeningen is chronische hyperventilatie. Het wordt gekenmerkt door een hele serie van vage klachten in tegenstelling tot acute hyperventilatie dat herkenbaar is door bijvoorbeeld paniekaanvallen veroorzaakt door een snelle ademhaling. Het zuurstofgehalte in het bloed is daarbij meetbaar hoger dan normaal. Ademen in een plastic zakje zorgt voor minder zuurstof en meer koolzuurgas waar op dat moment een tekort aan is.

Symptomen chronische hyperventilatie

'Hyperventileren' betekent letterlijk 'snel ademen'. Dit is bij een acute hyperventilatie duidelijk te herkennen. Bij een chronische hyperventilatie gaat het meer om angst, duizeligheid, trillende benen, zweten en andere uitingen veroorzaakt door een verkeerde ademhaling op de langere termijn, dat moeilijk herkenbaar is. Er bestaan meer dan honderd symptomen van angst die bij iedereen anders is vanwege de unieke chemische samenstelling die verschilt van persoon tot persoon. Dat maakt het herkennen van chronische hyperventilatie zo moeilijk.

Oorzaken
Stress, inspanning en psychische druk zijn de voornaamste oorzaken van hyperventilatie in het algemeen. Bewuste en onbewuste angstgevoelens zorgen dat je sneller gaat ademhalen. Door het versnelde ademhalen krijg je een verhoogde afgifte van CO2 door het bloed. Dit heeft tot gevolg dat je duizelig kan worden of tintelingen in de lippen, handen of vingers kan krijgen. Pijn of een drukgevoel op de borst komen vaak voor.

Klachten

Veel klachten lijken op psychische klachten maar worden veroorzaakt door chronische hyperventilatie. De klachten lopen uiteen van angstaanvallen, concentratieproblemen, oorsuizingen en slecht slapen en alles wat daar tussen zit.

Diagnose

Zoals al vermeld is het zeer moeilijk om chronische hyperventilatie vast te stellen. Op de website van Sportmassagepraktijk Meijboom in Castricum staat het volgende:

“Door het sneller ademen daalt het koolzuurgehalte en wordt het bloed steeds minder zuur. Het gevolg is een andere verdelingsgraad van mineralen in het lichaam, die ervoor zorgt dat het calciumgehalte afneemt. Normaal gesproken hebben mensen een buffersysteem in de lichaamssappen die dit tekort opheffen. Het belangrijkste onderdeel is daarbij de in het bloed rondcirculerende hoeveelheid bicarbonaat. Mensen die chronisch hyperventileren raken na verloop van tijd door de voorraad bicarbonaat heen en hebben hierdoor geen mogelijkheid meer om het tekort aan koolzuur te compenseren. Er ontstaat vervolgens een slechtere aanmaak van enzymen, waardoor er geen goede overdracht meer plaatsvindt tussen zenuwen en spieren.”

Huisarts

Uit dit citaat van Sportmassagepraktijk Meijboom kan de conclusie worden getrokken dat na metingen uiteindelijk een diagnose kan worden gesteld. Neem deze conclusies mee naar de huisarts en leg ze voor als je denkt dat je lijdt aan chronische hyperventilatie. De dokter kan het bloed laten onderzoeken of er sprake is van verhoogde zuurstofwaarden.

Ook kan de huisarts een verwijsbrief meegeven voor de neuroloog met het verzoek een ElektroMyoGram (EMG) te laten maken gericht op chronische hyperventilatie (latentie tetanie). Dit houdt in dat er een elektrode wordt geplaatst in de spier tussen duim en wijsvinger waarop de reacties kunnen worden gemeten. Een derde methode is een capnografisch onderzoek waarbij de hoeveelheid CO2 in de uitgeblazen lucht wordt gemeten.

Genezing

Is de diagnose eenmaal vastgesteld dan kan het genezingsproces beginnen. Chronische hyperventilatie is te genezen maar je moet er wel wat voor doen. Er zijn verschillende therapieën en methoden die voornamelijk gebaseerd zijn op ademhalingsoefeningen. Het gaat om de juiste hoeveelheden zuurstof en koolzuur te handhaven. Zie de website van Geneeshyperventilatie.nl