Nierbekkenontsteking

Een nierbekkenontsteking komt voor bij zowel volwassenen als kinderen. Het is een ontsteking van de wand van het nierbekken, dat als reservoir voor de geproduceerd urine dient. De oorzaak kan een bacterie-infectie zijn, maar bij jonge kinderen is vooral reflux de oorzaak van een nierbekkenontsteking. Ook kan deze chronisch worden.

Het nierbekken

Het nierbekken bevindt zich aan de binnenkant van de nieren. De urine die door de nieren is geproduceerd, wordt opgevangen in een klein reservoir: het nierbekken. Van hieruit loopt een urineleider naar de blaas. Het nierbekken is dus een tussenstop voor de urine, die uiteindelijk via de plasbuis het lichaam verlaat.

Nierbekkenontsteking

Een nierbekkenontsteking, ook wel pyelitis genoemd, is een acute of chronische ontsteking van de wand van het nierbekken. Een ontsteking kan vrij acuut optreden als gevolg van een infectie met bacteriën. Deze bacteriën bereiken het nierbekken vanuit de blaas of via het bloed. Een chronische nierbekkenontsteking ontstaat vaak na een acute ontsteking van het nierbekken, en deze onvoldoende is genezen. In sommige gevallen ontstaat een nierbekkenontsteking doordat de urinewegen afwijkingen in vorm vertonen (anatomische afwijkingen).

Ook nierstenen kunnen een chronische nierbekkenontsteking veroorzaken. Vaak kan een chronische ontsteking van het nierbekken jarenlang onopgemerkt blijven. Soms wordt deze ontdekt na een routineonderzoek, doordat er eiwitten in de urine en een verhoogde bloeddruk worden geconstateerd.

Kenmerken van een ontsteking aan het nierbekken

De ontsteking veroorzaakt in de meeste gevallen een hevige pijn in de rug of in de zij, gepaard gaande met flinke koorts. De pijn aan de zijkant kan aan één kant, of aan beide kanten voorkomen. De pijn aan de rug is meestal laag of rond de middel gelegen. Soms wordt een nierbekkenontsteking verward met een blaasontsteking, omdat sommige verschijnselen hetzelfde zijn. Er kan hierbij pijn in de onderbuik optreden, en ook kan het plassen zelf pijnlijk zijn, waarbij er soms kleine beetjes geplast wordt. De urine kan er troebel uitzien. in sommige gevallen zit er ook bloed bij de urine.

Behandeling

Een nierbekkenontsteking moet altijd goed behandeld worden. Zonder behandeling zal ween ontsteking niet zomaar verdwijnen, of op een later moment terug keren in chronische vorm. Door het verrichten van een urineonderzoek, kan aangetoond worden welke bacteriën verantwoordelijk zijn voor de ontsteking. In de meeste gevallen zal er vervolgens een antibioticakuur worden voorgeschreven.

Het is van het grootste belang dat een antibioticakuur altijd helemaal afgemaakt wordt. Meestal verdwijnen de klachten na enkele dagen na het starten van de kuur, maar men moet de medicijnen helemaal opmaken. Gebeurt dit niet, dan is de kans groot dat er bacteriën achter blijven in het nierbekken. Deze blijven daar dan broeden, waardoor er een chronische nierbekkenontsteking ontstaat.

Rust is ook van belang, vooral bij koorts, Hierbij moet er voldoende gedronken worden om uitdroging te voorkomen. Wanneer er veel klachten van pijn zijn, kan er een pijnstiller in de vorm van paracetamol of ibuprofen worden ingenomen. Neem niet meer dan de maximale aanbevolen dosering per dag. Meestal zal binnen 1 tot 3 dagen de koorts afnemen en de pijn verdwijnen. Wanneer dit niet het geval is, reageren de bacteriën niet voldoende op de antibiotica. Neem in dit geval contact op met de arts. Deze zal veelal een andere antibiotica voorschrijven.

Nierbekkenontsteking bij kinderen

Bij kinderen komt ook nierbekken ontsteking voor: het gaat hier om de chronische vorm. Deze is dan het gevolg van reflux. Reflux bij baby's is vooral bekend als het terugstromen van de maaginhoud in de slokdarm. Maar ook urine kan teruglekken uit de blaas naar een van de urineleiders. Dit wordt refluxnefropathie genoemd. Dit verschijnsel komt vooral bij jonge kinderen voor. Als gevolg hiervan kan er een nierbekkenontsteking ontstaan.

Vaak is deze nierbekkenontsteking heel moeilijk te behandelen, omdat de reflux de ontsteking in stand houdt. Vaak wordt deze vorm van nierbekkenontsteking niet altijd ontdekt. Soms wordt er door een routineonderzoek ontdekt dat er iets niet klopt, bijvoorbeeld wanneer het kind voor iets anders bij de arts verschijnt en de bloeddruk wordt opgemeten. De bloeddruk blijkt dan verhoogd te zijn.

Algemene klachten van moeheid, buikpijn en een vaag gevoel van zich ziek voelen, kunnen voorkomen. Soms treden er ook klachten op als het vaker naar de wc moeten om te urineren, en meer dost hebben. Kinderen die deze verschijnselen gedurende langere periode vertonen, moeten gecontroleerd worden door een arts.