Slokdarmperforatie: Oorzaken, symptomen en behandeling

Een perforatie van de slokdarm is een ernstige aandoening waarbij er een gaatje of gat onstaan is in de slokdarm. Deze beschadiging van de slokdarm is heeft altijd (dringend) nood aan een medische behandeling, in de meeste gevallen een operatie om het gaatje te dichten.

Oorzaken

Oorzaken van een slokdarmperforatie kunnen zijn:

• Trauma: Een (auto)ongeval of messteek kunnen de slokdarm doorboren en zo een perforatie veroorzaken
• Medisch onderzoek of ingreep: Alle ingrepen waarbij men met een apparaat in de slokdarm gaan (bijvoorbeeld bij een endoscopie of maagspoeling) hebben een klein risico om de slokdarm te beschadigen en eventueel te doorboren.
• Tracheostomie/intubatie: Een tracheostomie is een ingreep waarbij men een opening in de luchtpijp maakt via de hals. Er bestaat een risico dat hierbij de slokdarm geraakt word en er een slokdarmperforatie ontstaat.

Symptomen

De meeste beschreven symptomen van een slokdarmperforatie zijn

• Braken (soms met bloed)
• Moeilijk slikken
• Hevige pijn op de borst
• Benauwdheid en moeilijke ademhaling
• Eventueel koorst

Bij een vermoeden van een slokdarmperforatie, moet men altijd medische hulp zoeken.

Diagnose en complicaties

Om een diagnose te kunnen stellen word altijd een anamnese afgenomen, zodat de arts op de hoogte is van eventuele trauma's, ongelukken of onderzoeken die een perforatie kunnen veroorzaken.
Een echo of CT-scan kunnen vaak uitsluitsel leveren of er al dan niet een perforatie van de slokdarm in het spel is.

De complicaties van een slokdarmperforatie zijn vooral het ontsteking van de slokdarm en omliggende weefsels in de borstholte, ook kan er voeistof lekken in de borstholte en zo onderandere ernstige longproblemen veroorzaken.
Bij het niet behandelen van een perforatie bestaat een vrij grote kans van overlijden.

Behandeling

De behandeling van deze aandoening bestaat vrijwel altijd uit een operatie waarbij men de scheur of het gat probeert te dichten. Deze operatie moet zo vlug mogelijk na de perforatie plaatsvinden, omdat de weefsels vaak vlug fel opzwellen en daardoor een operatie na lange(re) tijd onmogelijk maken. Alleen als het gaatje zeer klein is kan de arts eventueel kiezen om deze niet te opereren en zelf laten dichtgroeien.

Bij een perforatie mag er vaak niets of zeer beperkt voedsel inname plaatsvinden via de mond. De patiënt krijgt dan een intraveneus infuus waarlangs vocht, antibiotica en eventueel pijnstillers kunnen worden toegedient. Wanneer de perforatie genezen en/of geopereerd is kan na een bepaalde tijd weer voorzichtig met eten en drinken worden begonnen, soms in samenspraak met een dietist(e) en/of logopediest(e).