De aanpak van kanker ingevolge Andreas Moritz

Bij een teveel aan afvalstoffen kan zuurstof bepaalde cellen niet meer bereiken, waardoor deze cellen beschadigen. Deswege gaat het immuunsysteem over tot een versnelde deling van deze besmette cellen, teneinde de afvalstoffen op te ruimen. Dit proces wordt kanker genoemd. Na een (vroege) diagnose kanker verdient het aanbeveling in eerste instantie regelmatig tot een lever- en nierreiniging over te gaan. Een en ander om opgehoopte afvalstoffen zoveel mogelijk uit het lichaam te verwijderen. Mocht het lichaam daarna nog niet in staat zijn om zelf de regie te gaan voeren, dan dienen immuunversterkende middelen ingezet worden om de afweer zodanig te verhogen dat het lichaam de afvalstoffen wel kan opruimen.

• Algemeen
• De huidige behandelingsmethodiek bij kanker
• De reactie van het lichaam op kanker
• Opstopping (congestie)
• Het verband tussen kanker en dierlijke eiwitten
• Medicatie

Algemeen

Bij kanker nemen bacteriën middels de aanmaak van krachtige toxinen het voortouw om de afvalstoffen af te breken. De toxinen komen daarna veelal in het bloed en de lymfe terecht, alwaar ze misselijkheid en hoofdpijn veroorzaken. In een latere fase kunnen tumoren ontstaan, omdat grotere hoeveelheden gif gebonden worden en lymfeklieren kunnen opzetten. Indien men in de overtuiging verkeert dat kanker een virusziekte is, dan bestaat eerder de neiging er een gevecht mee aan te gaan. Virussen zijn echter niet verantwoordelijk voor het muteren tot kankercellen, tenzij dit in het hoogste belang voor het lichaam is. Kanker ontstaat dan ook uitsluitend als het lichaam uit alle macht probeert een noodsituatie te elimineren. Het instituut lichaam is dan ook ontworpen om iemand zo lang mogelijk in leven te houden en niet om het onnodig te vernietigen.

De huidige behandelingsmethodiek bij kanker

Deze bestaat zoals bekend veelal uit een symptoomgerichte benadering, waarbij men rigoureus de besmette cellen te lijf gaat met chemische middelen. Deze aanpak heeft een alom vernietigende werking, waarbij ook gezonde cellen het moeten ontgelden. Daardoor neemt het herstellend vermogen van het lichaam min of meer blijvend drastisch af, waardoor latere behandeling middels voeding en immuunversterkende middelen zeer bemoeilijkt wordt. Bij de gememoreerde chemokuur of bestraling steken ook talloze bijwerkingen de kop op, die vervolgens op hun beurt weer behandeld dienen te worden. Daarbij verbetert chemotherapie op zich maar zelden de kwaliteit van het leven en de effectiviteit laat te wensen over. Daarbij is ook de kans op een nieuwe uitbraak danig verhoogd. Een en ander is te wijten aan het feit dat de oorzaak van de besmetting zoals een mogelijke opeenhoping van afvalstoffen niet is aangepakt.

De reactie van het lichaam op kanker

Door middel van oxidatie van vrije radicalen probeert het lichaam alles wat zwak en schadelijk is te vernietigen. Ze bestaan al zolang er leven is op aarde en vallen nooit gezonde cellen aan. Deze cellen ontlenen hun energie aan de verbinding van zuurstof met glucose. Vrije radicalen en infecties zijn belast met het opruimen van verstoppend afval, omdat daardoor niet voldoende zuurstof bepaalde cellen kan bereiken en beschadiging optreedt. Daardoor gaan besmette cellen zich versneld delen, waarbij ze zich voeden met het afvalproduct van de stofwisseling melkzuur en op deze wijze een tumor vormen. Daarmee wordt bereikt dat opeenhoping van dit krachtige zuur wordt voorkomen en de wanden van de bloedvaten intact blijven. Anders zouden allerlei afvalstoffen in de bloedbaan kunnen komen met bloedvergiftiging en uiteindelijk de dood als gevolg.

Beschadigde cellen

Kankercellen vestigen zich uitsluitend op verstopte plekken die deswege zuurstof ontberen. Zolang het probleem van de verstoppingen niet is verholpen werkt het immuunsysteem (I.S.) hand in hand met de kankercellen. Dit doen de kankercellen door het produceren van specifieke eiwitten die het I.S. berichten dat ze deze cellen moeten ontzien. Deze eiwitten dienen zelfs assistentie te verlenen om cellen te laten uitgroeien tot tumoren, die op zich niemand kunnen doden mits ze tenminste geen vitale doorgang blokkeren. Uitsluitend indien de verstopping is opgelost, wat ook door een zware infectie of na griep het geval kan zijn, valt het I.S. een dan kwaadaardige tumor aan, waardoor een spontaan herstel kan ontstaan.

Opstopping (congestie)

Hierbij kunnen voedingsstoffen als zuurstof en glucose hun bestemming niet meer bereiken en evenmin kunnen de afvalstoffen van cellen worden afgevoerd. Zonder stofwisseling in de cellen kan een mens niet leven vandaar dat besmette cellen muteren in anaerobe cellen om de stofwisseling nog enigszins op gang te houden. Desbetreffende cellen maken daarbij gebruik van opgehoopte afvalproducten om toch nog iets van de benodigde energie te leveren. Tevens kunnen ze van lieverlee nabij gelegen gezonde cellen aantasten. Een en ander heeft tot gevolg dat vanwege tekorten aan zuurstof (hypoxia) mogelijk verscheidene acute en chronische aandoeningen ontstaan en de wanden van de bloedvaten acht keer zo dik kunnen worden door opslag van besmette eiwitten. Deze verdikkingen belemmeren nog meer een goede doorgang van zuurstof, voedingsmiddelen, water en glucose van het bloed naar de cellen.

Het verband tussen kanker en dierlijke eiwitten

Een vermijding van dierlijke eiwitten kan zorgen, dat kanker een zeldzaam fenomeen wordt. Immers bij het consumeren van deze stoffen kunnen er zich stenen vormen in de galkanalen van de lever. De opgenomen eiwitten worden in de lever afgebroken, met als resultaat de vorming van de afvalstoffen ureum en urinezuur. Dit afval wordt vervolgens door de lever doorgezonden naar de nieren, om aldaar middels urine te worden uitgescheiden. Bij stagnatie van deze route kunnen eiwitten ook geloosd worden door na structuurverandering opgeslagen te worden in de wanden van bloedvaten en/of slagaders, die daardoor verdikken. Tevens kunnen eiwitten door een verstopte lever worden opgenomen in lymfebanen, wat echter uiteindelijk leidt tot stagnatie van de lymfestroom en het vasthouden van vocht. Ontgiften van diverse organen is een bittere noodzaak, echter bij doodzieke mensen dient dit zeer behoedzaam te geschieden. Een en ander omdat de vrijkomende gifstoffen door het lichaam verwerkt moeten kunnen worden.

N.B. De keuze van het ontgiftingsprogramma dient bij voorkeur te geschieden in overleg met arts of natuurgeneeskundige

Medicatie

Daarbij kunnen onder meer worden onderscheiden:

• het eerst en vooral rustig aan middels detox herhaaldelijk reinigen van lever, nieren en galblaas van opgehoopte afvalstoffen
• het op de juiste manier langzaam inademen door de neus en uitademen door neus of mond
• ojibwa indiaanse kruidenthee met acht kruiden (Essiac) en/of curcuma
• het oplossen van onopgeloste mentale conflicten, het accepteren van de situatie om van daaruit te gaan werken aan herstel
• fytotherapie: aloë vera, basilicum, gember, graviola, peterselie, rode klaver en zouthoutwortel
• hypnose, biofeedback, bioresonantie, accupunctuur en DMSO-therapie (dimethylsulfoxide)
• lichaamsbeweging, yoga, op vaste tijden eten en het volgen van een goed uitgebalanceerd (Moerman) dieet
• het drinken van zes glazen water per dag en het gebruik van een waterfilter om fluoride uit het water te halen