Kruidenpunten volgens Weihe

Geneeskrachtige kruiden kunnen op vele manieren gebruikt worden. Een minder bekende en bijzondere methode is het aanwrijven van een kruid, kruidenaftreksel, tinctuur of etherische olie op een bepaalde plek van de huid, een punt dat mogelijk een affiniteit heeft met een plant en een bepaald orgaan. Bepaalde kruiden kunnen te samen worden ingenomen in de vorm van thee of tinctuur, maar ook uitwendig worden toegepast, in de vorm van een bad, inwrijvingen of omslagen. Ervaring heeft uitgewezen dat gelijktijdig inwendig en uitwendig gebruik van hetzelfde kruid dikwijls de werking versterkt.

Weihepunten op de huid

Vele van deze geneeskrachtige kruiden hebben nog een bijzondere eigenschap. Zij behoren bij een heel bepaalde plek van ons huidoppervlak en juist op die plaats kunnen zij hun invloed doelgericht en intensief ontplooien. Deze ontdekking is gedaan door de Duitse arts Dr.Weihe, die in de vorige eeuw de plaats van 195 van deze huidpunten precies vaststelde; punten waarbij een bepaald medicijn (heel vaak een geneeskrachtig kruid) behoort. Anderen hebben het werk van Weihe voortgezet en inmiddels zijn 482 van zulke punten bekend.

Naast de inwendige en de uitwendige toepassing over het gehele huid-oppervlak kennen wij dus bij bepaalde geneeskrachtige kruiden een speciaal punt op de huid dat voor behandeling met dat kruid bijzonder gevoelig is. Deze punten komen vrijwel overeen met de acupunctuur-punten, wat betekent dat met een gecombineerde behandeling door middel van acupressuur en kruiden vaak meer wordt bereikt dan met gewone acupressuur.

Weihepunten, meridiaanpunten?

Daarbij bleek dat veruit de meeste van deze punten precies overeenkomen met de Chinese meridiaanpunten. En niet alleen dat, het effect van de kruiden zou ook overeenstemmen met de door de Chinezen genoemde werking van de punten.

Kruiden die in- en uitwendig kunnen worden toegepast en bovendien nog geschikt zijn voor de behandeling van een bepaald punt, zijn kruiden die passen in de mandala-methode.

Enkele voorbeelden, Arnica, uien en heermoes hebben elk hun eigen punt; de salicylbevattende planten (zilverwilg, zwarte populier, ratelpopulier, driekleurig viooltje, sleutelbloem, moerasspirea) hebben een gemeenschappelijk punt. Bij vlier, brandnetel en smeerwortel zijn (nog) geen specifieke punten vastgesteld.

De punten worden 'Weihe-punten' genoemd, voorzover ze door Dr. Weihe zelf zijn gevonden. De later ontdekte en toegevoegde noemt men 'nieuwe medicinale punten'. Ook wordt wel de term 'homeosiniatrische punten' (van homoios = gelijksoortig, sin = op Chinese wijze en iatreia = geneeskundige behandeling) gebruikt. Wij spreken over het arnica-punt, het uien-punt enzovoort. Door de gecombineerde toepassing, inwendig en uitwendig en specifiek punt, kan men met een geneeskrachtige plant aanzienlijk meer bereiken dan met afzonderlijk gebruik mogelijk zou zijn.

Gebruik

Volgens het mandala-principe gaat men als volgt te werk: Eerst de inwendige toepassing, in de vorm van thee of verdunde tinctuur. Na een uur zijn de genezende stoffen opgenomen in de stofwisseling en het organisme is er op voorbereid om in verhoogde mate te reageren op de uitwendige toepassing. Deze volgt, afhankelijk van het betreffende kruid, in de vorm van baden of omslagen. Alles wat daarvoor nodig is dient in die tussentijd te worden klaargemaakt. Pas wanneer de (algemene) uitwendige behandeling tijd heeft gehad om in te werken (dus na ongeveer 10 tot 15 minuten) wordt het specifieke punt geborsteld. Voor het borstelen maakt u gebruik van een kleine hand- of tandenborstel. Het is niet nodig om de betreffende plek letterlijk 'puntvormig' te borstelen; meestal is het voldoende als u zich beperkt tot een gebied met een doorsnee van 2 tot 5 cm rond het eigenlijke punt. Zo wordt dat in ieder geval behandeld en blijft de behandeling toch gericht genoeg. Borstelduur: een halve minuut. Meermalen herhalen. Zachtjes borstelen! Anders forceert men het punt. Er mogen gelijktijdig geen andere punten worden behandeld, om de specifieke informatie die voor het organisme is bestemd niet te storen.

Een voorbeeld bij de behandeling van reumatische klachten

Een reeks van planten, zoals Wilg, Populier en Moerasspirea ontlenen hun werking bij reuma aan de salicylzuurverbindingen, zeg maar aspirine-verwante stoffen. Het salicylpunt van Weihe bevindt zich op de rechterhelft van de borst, onder de 7de rib, ter hoogte van de oksel. Het ligt bij de man iets onder de rechtertepel, maar wat verder naar buiten. Het punt is bij reumapatienten dikwijls makkelijk te vinden omdat het zeer gevoelig is bij het drukken.

Deze weihepunten worden vooral gebruikt in combinatie met homeopatische middelen. Het zou interessant zijn om wetenschappelijk uit te zoeken hoe al die geneeskrachtige kruiden een relatie zouden kunnen hebben met verschillende plaatsen op de huid.