Kinvergroting: Operatie (met implantaat) in afwijkende kin
Een kinvergroting is een operatie waarbij de chirurg de grootte en vorm van de kin verandert. Hierdoor verbetert het uiterlijk van de kin en de kaaklijn. Dit gebeurt ofwel met een implantaat, ofwel door het verplaatsen of omvormen van botten. Een implantaat blijft in principe levenslang zitten, tenzij er complicaties optreden. Deze operatie is relatief snel uit te voeren en hebben blijvende resultaten. Deze operatie verbetert het uiterlijk van de patiënt, maar realistische verwachtingen zijn nodig aangezien een “perfect uiterlijk” bij deze operatie niet mogelijk is.
Synoniemen kinvergroting
Een kinvergroting is eveneens gekend onder deze synoniemen:
- Genioplastie
- Genioplastiek
- Genioplasty
- Mentoplastie
- Mentoplastiek
- Mentoplasty
Indicatie cosmetische ingreep
Sommige patiënten hebben door een letsel,
aangeboren aandoening of syndroom een afwijkend uiterlijk waarbij het
gezicht niet in evenwicht is. De kin is langer of groter ten opzichte van de neus bijvoorbeeld. De plastisch chirurg voert de kinvergrotingsoperatie uit bij patiënten met een verzonken of zwakke kin (microgenie), een puntige of vierkante kin, een prominente neus en een vlezige nek maar die een normale beet hebben.
Tegenindicatie cosmetische ingreep
De operatie gaat niet door bij patiënten die in een slechte gezondheid verkeren. Ook patiënten die aan
hypertensie (
medische term: verhoogde bloeddruk) lijden of
hartproblemen hebben, krijgen de operatie niet. Patiënten die
anticoagulantia (bloedverdunners) nemen, komen ook niet in aanmerking voor de operatie. Tot slot is de operatie niet aangewezen voor patiënten met een afwijkende kin die onredelijke verwachtingen hebben over de uitkomst van de operatie.
Voor de operatie
Voorbereidingen
De chirurg vertelt aan de patiënt welke realistische verwachtingen hij mag verwachten van de operatie. De chirurg en patiënt bespreken de doelen, medische toestand, alternatieve behandelingen en aanvullende behandelingen. Soms gebruikt de chirurg een speciaal computersimulatieprogramma om schetsen te maken van wat een kinvergroting mogelijk voor de patiënt betekent. De patiënt op zijn beurt mag via onder andere tijdschriften aantonen wat zijn gewenst uiterlijk is. De patiënt stopt voorts zes weken voor de operatie met
roken zodat de resultaten achteraf beter zijn. Tot slot bespreekt de patiënt het medicatiegebruik met de chirurg. Hij moet namelijk mogelijk aanpassingen doorvoeren voor de operatie.
Praktisch
Voor de operatie krijgt de patiënt een
radiografisch onderzoek van het gezicht en de kin. De plastisch chirurg gebruikt deze röntgenfoto als voorbereiding op de operatie. Zo weet hij aan welke kingebieden hij moet werken. Het is daarnaast belangrijk dat de patiënt nuchter naar het ziekenhuis komt wanneer hij algemene
anesthesie krijgt. Dit bespreekt hij eveneens met de chirurg. De tijdsduur van een kinvergroting hangt af van het type operatie en varieert tussen dertig minuten tot drie uur.
Tijdens de operatie: Chirurg plaatst implantaat of verplaatst botten in afwijkende kin
Implantaat rond de kin
Vlak voor de operatie gaat de patiënt met de rug op een operatietafel liggen. De patiënt krijgt ofwel een algehele anesthesie of een lokale verdoving met een kalmerend geneesmiddel waarbij hij geen
pijn ervaart en wat suf is. De chirurg maakt eerst een incisie (snede) in de mond of aan de buitenkant onder de kin. Hij maakt een ruimte voor het kinbot en onder de spieren. Daarna plaatst hij hier voorzichtig het implantaat in door middel van een gesteriliseerde klem. Dit implantaat bestaat uit eigen bot en vetweefsel, of uit een siliconen implantaat. Het siliconen implantaat is beschikbaar in standaardafmetingen maar is ook eventueel op maat verkrijgbaar. De chirurg bevestigt dit implantaat aan het bot met hechtingen of schroeven. Vervolgens sluit hij de chirurgische incisie met hechtingen en brengt hij een verband aan. Als de incisie is in de mond gemaakt is, is het
litteken nauwelijks te zien.
Botten verplaatsen
Deze operatie kent een tijdsduur tussen de één en drie uur. Veelal gebeurt de operatie in combinatie met een neuscorrectie, gebitscorrectie of een gezichtsliposuctie. Bij een gezichtsliposuctie verwijdert de chirurg vet onder de kin en de hals. De patiënt krijgt voor de kinvergrotingsoperatie een algemene anesthesie waardoor hij slaapt en volledig pijnvrij is. Eerst maakt de chirurg een incisie in de mond langs het onderste tandvlees. Dit geeft de chirurg toegang tot het kinbot. De chirurg maakt gebruik van een botzaag of beitel om een tweede incisie door het kaakbot te maken. Hij verplaatst het kaakbot en maakt het vast met draden of schroeft het vast. Vervolgens sluit hij de incisie met hechtingen. Bij deze operatie heeft de patiënt geen littekens omdat de operatie is uitgevoerd in de mond.
Na de operatie: Patiënt krijgt pijnstilling
De patiënt heeft mogelijk wat ongemak en pijn waarvoor hij
pijnstillers krijgt. De meeste patiënten hervatten lichte activiteiten op de dag van de operatie, en binnen de zeven tot tien dagen mag hij alle activiteiten weer uitvoeren. Hij eet gedurende enkele dagen vloeibare of zachte voeding. De patiënt mag binnen een week na de operatie het verband verwijderen. Hij draagt ’s nachts nog wel een brace gedurende vier tot zes weken.
Bijwerkingen van een kinvergroting
De patiënt heeft gedurende één week ongeveer een strak gevoel rond de kin. De kin is verder gevoelloos wat tot maximaal drie maanden aanhoudt. De meeste zwelling verdwijnt binnen de zes weken, afhankelijk van het type operatie dat is uitgevoerd.
Prognose kincorrectie
Bij een incisie die gemaakt werd onder de kin, is het litteken vaak niet merkbaar. De meeste implantaten blijven levenslang zitten. Af en toe absorberen de lichaamseigen implantaten, waarvoor een nieuwe operatie vereist is. Het uiteindelijke resultaat is zichtbaar nadat de zwelling is verdwenen. Dit is veelal na drie tot vier maanden.
Risico’s bij patiënten
Aan een kinvergroting zijn enkele risico’s verbonden. Zo zijn
blauwe plekken,
bloedproppen, gevoelloosheid of andere veranderingen in gevoel aan de huid, niet weggaande pijn, schade aan de tanden, migratie (verplaatsing) van het implantaat en zwelling mogelijk. Daarnaast treedt soms een infectie op waardoor de chirurg het implantaat weer moet verwijderen. Af en toe is schade aan de gezichtszenuwen en spieren mogelijk.
Hoewel de meeste patiënten tevreden zijn over het resultaat, ontstaan soms slechte cosmetische resultaten waardoor een nieuwe operatie nodig is. Dit gebeurt bij littekens, oneffenheden in het gezicht, onregelmatige vorm van de huid, niet goed genezende wonden en vocht dat zich onder de huid verzamelt.
Roken vertraagt eveneens het herstelproces. Ook is het belangrijk dat de patiënt voldoende vocht inneemt en dehydratatie (
uitdroging) vermijdt voor het versnellen van de genezing.