Dosering van benzodiazepines (kalmeringsmiddelen)

De dosering van benzodiazepines, ook wel kalmeringsmiddelen genoemd, is afhankelijk van onder meer de snelheid van de werking, de duur van het effect en de stofwisseling van een persoon. Elke benzodiazepine heeft een eigen aanbevolen dagelijkse dosis en snelheid van het effect na inname. Voorafgaand aan het voorschrijven van een benzodiazepine vindt er een onderzoek plaats.

Vooraf aan de behandeling: onderzoek

Voordat men een behandeling met benzodiazepines kan starten dient de patiënt onderzocht te worden. In principe zijn benzodiazepines redelijk ongevaarlijk en vertonen zij weinig interacties met andere medicijnen. Toch er zijn een aantal aandachtspunten. Patiënten met de aandoening myasthenia gravis (een zeldzame auto-immuunziekte waarbij ernstige spierzwakte centraal staat) mogen bijvoorbeeld absoluut niet behandeld worden met benzodiazepines. Bij patiënten met ademhalingsproblemen, bijvoorbeeld een longziekte of slaapapneu, kunnen de klachten vergergeren. Tot slot is waarschuwing geboden bij het voorschrijven van benzodiazepines aan personen met verslavingen (in het heden of verleden) gezien de verslavende werking van benzodiazepines.

Dosering van benzodiazepines: snelheid van intreden en duur effect

Bij het bepalen van de dosis van een benzodiazepine zijn twee factoren van groot belang:

• De snelheid van het intreden van de werking
• De duur van het effect of de werkingsduur

Hoe snel een middel na inname begint te werken is van een aantal factoren afhankelijk, waaronder de snelheid van opname door het lichaam en de verdeling van de stof over het lichaam. De maat die over het algemeen gebruikt wordt voor de snelheid van intreden van de werking wordt t-max genoemd. Dit is de tijd die het middel nodig heeft om de hoogste concentratie in het bloed te bereiken.

De werkingsduur van een benzodiazepine is onder meer afhankelijk van de dosering, de opname door het lichaam de verdeling van de stof door het lichaam en de stofwisseling van de patiënt.