Rode wijn beschermt tegen hartkwalen

Als men eeuwelingen ondervraagt naar het geheim van hun lange leven hebben ze stuk voor stuk wel een specifieke reden, maar het dagelijks glaasje rode wijn is een van de succesnummers. Ook sommige dokters raden het hun patiënten aan, maar in hoeverre kan de heilzame werking ervan proefondervindelijk worden aangetoond?

De Franse paradox

De BBC en Discovery Health Channel maakten gezamenlijk een programmareeks over de waarheid over eten (‘The Truth about Food’). In een van de uitzendingen werd een experiment gedaan om te kijken of het levensverlengend karakter dat aan een dagelijks glaasje wijn wordt toegeschreven wel klopt.

Voedingsdeskundige dokter Bruce Griffin was ‘de Franse paradox’ opgevallen: ofschoon er in Frankrijk aanmerkelijk veel vetter wordt gegeten dan in de rest van Europa (sic), blijken de Fransen minder vatbaar te zijn voor hartziekten. Heeft dit misschien te maken met het feit dat rode wijn deel uitmaakt van hun voedingspatroon?

Experiment

Om dit uit te testen werden drie vrijwilligers aangezocht wier slagaders met de hulp van een ultrascanner werden onderzocht op hun flexibiliteit. Flexibiliteit van de bloedvaten is nodig om bloeddrukschommelingen door vernauwing of verwijding te kunnen opvangen. De vrijwilligers zouden nogmaals getest worden op de flexibiliteit van de slagaders na het drinken van rode wijn, vodka en druivensap.

De wijndrinker

Wijn heeft een ingrediënt dat de flexibiliteit van de aderwanden bevordert: daardoor stroomt het bloed makkelijker door de slagaders naar en van het hart. Na het drinken van enkele glazen wijn werd de testpersoon dus nogmaals met een ultrascanner onderzocht en de wijn bleek inderdaad een positieve invloed op de flexibiliteit van de slagaders te hebben. De vraag was nu: welk element in de wijn was daarvoor verantwoordelijk? Was het de alcohol?

De vodkadrinker

Om uit te zoek of alcohol inderdaad de heilbrenger was, zou een tweede persoon enkele glazen vodka drinken. De vodka werd met water verdund zodat hij ongeveer dezelfde sterkte als wijn had. Ook hier bleek dat de aders flexibiler waren dan voordien.

Hieruit kon dus besloten worden dat sterke dranken, of het nu bier, wijn of andere alcohols zijn, goed zijn tegen hart- en vaatziekten. Maar aangezien alcohol niet alleen in la douce France maar overal op de wereld wordt gedronken, waarom zou die enkel in Frankrijk een dermate gunstig effect hebben? Dan moest er toch een extra element zijn dat niet aanwezig is in de andere alcoholische dranken.

De druivensapdrinker

Na het drinken van enkele glazen druivensap bleken de slagaders van de derde vrijwilliger nog positiever te reageren dan bij de twee vorige testpersonen. In druivenschillen zitten namelijk stoffen, de zogenaamde antioxidanten, die de vrucht zijn (dieprode) kleur geven. Ze worden ‘polyfenolen’ genoemd en hebben een heilzame invloed op bloedvaten.

Conclusie

Met hun dagelijkse glaasje rode wijn hebben de Fransen inderdaad onbewust een effectieve manier gevonden om hart- en vaatziekten te bestrijden. Immers, de wijn combineert twee voordelen: hij bevat alcohol én polyfenolen.
Voor alle duidelijkheid: dit positieve effect kan enkel verkregen worden door een matige consumptie van wijn!

Studies aan het Fred Hutchinson Cancer Research Center in Seattle (VS) toonden trouwens aan dat het risico op prostaatkanker met de helft vermindert bij een man die elke dag een glas rode wijn drinkt en dat het risico op andere kankers zoals endeldarmkanker verkleind wordt als binnen het totaal alcoholverbruik één derde aan rode wijn wordt voorbehouden. Bij witte wijn is dat effect niet aanwezig.

Interessant toemaatje: volgens onderzoekers van de Harvard School of Public Health zouden twee of meer glazen rode wijn per dag het aantal verkoudheden met de helft verminderen…

Relativeren

Zoals alle aanbevelingen inzake voedingsgedrag zijn er altijd studies die net het tegenovergestelde aantonen dan wat algemeen aanvaard wordt. Recentelijk hebben Britse onderzoekers aangetoond dat rode wijn niet zo goed voor de gezondheid zou zijn als gedacht. Schadelijke metalen zoals mangaan en vanadium zouden het effect van de antioxidanten teniet doen.