Kinderen die slecht eten

Je bent het zelf geweest, je hebt een broer of zus gehad die een slechte eter was of mogelijk zijn je eigen kinderen slechte eters (geweest). We kennen in onze omgeving allemaal wel een kind wat langere tijd slecht eet. De volgende vraag is dan ook direct … hoe ga je hier mee om? Raadpleeg je snel een arts of ga je eerst zelf aan de slag?

Hoe is het "ziektebeeld"?

Vreemd genoeg gaat het met de allerkleinste kinderen meestal goed tijdens de borst/fles-voeding en de eerste hapjes die daar achteraan komen. Daarna gaat het bij menig kind tijdelijk mis als het om de eetlust gaat. Kinderen eten minder en gedurende langere tijd wijzen ze van alles af. Ouders/opvoeders zijn enig moment vaak radeloos. Ze weten niet meer hoe ze het kind nu aan het eten krijgen.

Wat zijn zoal oorzaken?

Op eigen benen staan

De peuter staat letterlijk op eigen benen en zitten in een ontwikkelingsfase dat ze zaken ook zelf willen doen. Bovendien hebben we het over een periode dat de eerste koppigheid in beeld komt. Kinderen willen ook zelf met hun eten aan de slag en dus ontstaat er een soort machtsstrijd tussen ouder en kind.

Minder eten, meer drinken

De eerste periode van een baby zien we het gewicht met gemiddeld 7 kilo toenemen, het jaar daarna komt er gemiddeld maar zo’n 2 tot 2,5 kilo bij. Dat wil dus ook zeggen dat er minder behoefte is aan eten. Denk dus niet direct dat het kind dwars is en niet wil eten, misschien heeft het echt minder behoefte aan eten.

Wat hier ook een rol kan spelen is het gegeven dat er al wat tussendoortjes gegeven zijn. Met een verminderde eetlust, kan dit resulteren in alleen nog maar leven op tussendoortjes.
Tenslotte drinken sommige kinderen tussendoor nogal veel. Zeker drinkyoghurtproducten en koolzuurhoudende drankjes vullen nogal en kan de eetlust doen afnemen.

Vrijheid

Als je als ouders een vrije leef-/opvoedingsstijl toepast, kan een kind dat snel genoeg in gaan passen (hoe klein het kind dan ook is). Een kind kopieert, dus als je als ouder nogal gemakkelijk met zaken – ook eten dus – omgaat, zal het kind snel volgen. Het gaat dan over watje wel en wat je niet eet, maar ook of je zomaar van tafel loopt etc.

Stress

Kinderen nemen stress snel over en als deze aan tafel heerst, het kan ook stress zijn om het slechte eten, dan wordt dit alleen nog maar meer stimuleert. Tel daar het mogelijk dwingend karakter van laten eten bij op en je kunt de klok er op gelijk zetten dat het mis gaat.

Hoe te handelen?

De diëtist

Als de lichamelijke rol geen rol speelt (deze moet eerst uitgesloten zijn, denk hierbij aan slikproblemen, darmklachten of een allergie), dan moet het aan iets anders liggen. Laat nu uitsluiten, bijvoorbeeld met behulp van een diëtist, of de tussendoortjes niet de boosdoener zijn. Doorloop het hele proces met wat je te eten geeft, wat wel en wat niet gegeten wordt en de manier waarop het kind reageert. Breng in overleg zo nodig gefundeerde verandering aan.

De kinderpsycholoog en/of het gezonde verstand

Als het om de machtsstrijd gaat, is het vaak aan te raden een kinderpsycholoog in te schakelen. Deze kan gericht advies geven hoe in deze situatie, met dit kind, te handelen. Het is afhankelijk van het kind hoe hier het beste me om te gaan.

Maar begin in ieder geval bij het begin en straf niet, probeer het vooral speels en ontspannen te houden. Aan tafel zitten met de familie moet leuk zijn. Maak complimentjes en als het kindje nog niet wil eten, dan eet hij of zij toch niet. Het kind heeft met eten of niet eten immers de macht. Door er ontspannen mee om te gaan, ontneem je die macht op een onopvallende manier. Als je kind wel het toetje lust, wat gewoon onderdeel van de maaltijd uitmaakt, kan dit gegeven worden. Het toetje is geen extra bonus. Sterker nog, als het verschil zo groot is tussen warme maaltijd met groenten en vlees versus het toetje, kan de warme maaltijd als vies gezien gaan worden en werkt het straffen (geen toetje als er niet goed gegeten is) averechts werken.

Tot slot

Laat de maaltijd een feest zijn voor het kind. Neem het desnoods mee in het proces van het bereiden van eten en vooral geen haastwerk toepassen. Als je de tijd neemt, het kind in zijn/haar waarde laat en vooral niet gespannen bezig bent, heb je meer kan van slagen.