Anorexia als lijfstyle: de wereld van pro-ana en mia
Anorexia is geen ziekte, maar een lifestyle. Tenminste dat zeggen de mensen die dagelijks de websites bezoeken die pro-ana zijn, oftewel pro-anorexia. Zij zien anorexia niet als een eetstoornis of een probleem, maar als een manier van leven dat niet iedereen begrijpt. Hoe dunner, hoe beter lijkt het motto. Iedereen met anorexia is een Ana en als je boulimia hebt, ben je een Mia. Welkom in de wereld van de Ana’s en de Mia’s.
Er zijn vele, voornamelijk Amerikaanse, websites te vinden die mensen met anorexia en boulimia ondersteunen. Deze sites zijn vaak opgezet door meiden, die zelf ook een eetstoornis hebben. Op één van de websites vertelt de oprichter dat het er niet voor zorgt dat meer meiden anorexia krijgen: “Sommigen kiezen ervoor om beter te worden, andere niet. Voor degene die er, om wat voor reden dan ook, niet voor kiezen om beter te worden is deze site.”Calorieën
Op deze sites zijn lijsten met veilig voedsel te vinden, dat wil zeggen voedsel met zo weinig mogelijk calorieën. Er worden tips gegeven hoe je kan voorkomen dat je gaat eten of als je dan toch gaat eten, hoe je het er zo snel mogelijk weer uit krijgt. Ook zijn er vele foto’s te vinden van magere modellen, die als voorbeeld dienen van hoe je er uit zou moeten zien.Forum
Op het internet zijn verschillende forums te vinden: Voor meiden die aan anorexia lijden en voor meiden met boulimia. De meeste activiteit vindt plaats op het anorexia-forum. Er zijn regelmatig wedstrijdjes wie het meeste gewicht in één week kan kwijtraken. Je meldt je aan door je leeftijd, lengte en gewicht in te vullen en het vasten kan beginnen. Vervolgens kijk je elke dag wie het meest afgevallen is.Anorexia
Ana’s vertellen elkaar trots dat ze al twee dagen niks gegeten hebben en bedenken samen wat voor activiteiten ze kunnen ondernemen om niet aan de honger te denken. Meiden van 15 jaar vragen hulp, omdat ze ook anorexia willen hebben of hoe ze het beste hun eetstoornis kunnen verbergen voor hun ouders.Magere modellen
Op de vraag wat je moet doen als je honger krijgt, adviseert ‘Dying2Bperfect’ om een eigen triggerbook te maken. De bedoeling is dat je een notitieboekje vult met foto’s van magere modellen en ‘inspirerende’ teksten als: "eten is mijn vijand". Elke keer als je dan toch geneigd bent om wat te eten, is het de bedoeling dat je dit boekje erbij pakt om vervolgens toch maar niks te pakken.Boulimia
Het boulimia-forum is wat minder actief, maar niet minder extreem. De Mia’s geven elkaar tips hoe je het beste alles eruit kan kotsen, hoe je de geur kan verbergen en dat je beter niet je tanden kan poetsen als je klaar bent.Er zijn op beide forums ook verhalen van mensen die hun eetziekte hebben overwonnen en met hun verhaal willen helpen. Er zijn geen reacties op die verhalen, alleen op onderwerpen die helpen de eetstoornis in stand houden wordt gereageerd.
Vrijheid van meningsuiting
De websites en forums beroepen zich op vrijheid van meningsuiting en zeggen dat ze er niet toe lijden dat meer mensen een eetstoornis krijgen. Maar als je leest dat een meisje van 15 jaar oud vraagt hoe ze ook anorexia kan krijgen, bewijst dit het tegenovergestelde.Pro-ana
Verschillende organisaties denken daar ook zo over, dat gecombineerd met de aandacht van de media heeft ervoor gezorgd dat verschillende providers pro-ana websites hebben verwijderd. Terecht zou je zeggen, aan de andere kant zijn er zoveel websites met andere afschuwelijke dingen die niet worden verwijderd. Bovendien is voor sommige meisjes met een eetstoornis dit de enige manier om over hun gevoelens te vertellen, die door de buitenwereld vaak niet worden begrepen.Gerelateerde artikelen
Eetstoornis NAODe eetstoornis NAO (niet anders omschreven) is de diagnose die gesteld wordt als patiënten niet aan alle criteria van ee…
Wat is anorexia nervosa?Anorexia is een psychische ziekte. Veel mensen hebben er wel eens van gehoord, maar weinig weten werkelijk wat het preci…Reageer op het artikel "Anorexia als lijfstyle: de wereld van pro-ana en mia"
Reacties
Itsme, 02-06-2013 17:17 #6
Na google op dit stuk terecht gekomen, dus mijn reactie kan als mosterd na de maaltijd zijn. Dit stuk is duidelijk geschreven door iemand die zich zeer oppervlakkig heeft verdiept. Jammer…
Dit zal wel negatieve reacties oproepen maar i've been there
M. M., 07-11-2008 12:14 #5
Heel erg knap van je "anoniem" dat het de goede kant opgaat! Ga zo door, en je zal zien dat het echt kan helpen. Als je er zelf maar in geloof!
Ik ben het helemaal eens met wat je allemaal geschreven heb. Zelf loop ik er ook al behoorlijk lang mee. Het begon toen ik 14 was ofzo, met steeds iets minder eten (dat natuurlijk niemand op viel). Toen sloeg ik ondbijt graag over en natuurlijk stuk later ook wel de lunch. Af en toe ging het beter en at ik iets normaler! Maar toen begon het mis te gaan en kwamen vrienden en familie er achter. Heb geprobeert zelf alles te doen (leek goed te gaan) maar opeens kwam het "boom" weer terug en ben ik hulp gaan zoeken!
Ik woog niet super bijnig hoor… (vind ik dan) ben op zn ergst op 48.5kg gekomen en ben 1.76 lang.
Nu ben ik 23 en ga nu al bijna meer als een jaar naar ABA (stichting in Italie speciaal hiervoor). Ik woon namelijk nu ongeveer 5 jaar in Italie. En mn vriend is toen gaan informeren en heeft dit gevonden en hebben we uiteindelijk contact mee opgenomen en nu loop ik er dus al bijna een jaar. Volgens mij gaat het echt al stukken beter… Ik heb wel zo van die Up's en Down's maar goed ach. Zolang ik maar eet zeg ik altijd. (Dat is geen goede gedachten!) Ik weeg nu tussen de 55 en 56. Ik vind me zelf dik maar daar probeer ik me af en toe maar bij neer teleggen. Ik dink bijvoorbeeld veel te veel (echt idioot) en denk dat ik zo alle vette troep kan weg spoelen (onzin natuurlijk). Ik ondbijt (met zo min mogelijk vette dingen) en ook lunch… Avond eten eet ik normaal als een normaal persoon. Dan denk ik van "naja dat mag wel… Want alle calorie bij elkaar opgeteld kon het geen kwaat".
In het begin van de therapie voelde ik me nog steeds schuldig en werd ik boos op me zelf als ik at. Nu daar integen vind ik het goed als ik eet. Ook al voel ik me zelf nog af en toe wel iets minder hoor! Maar ik weet niet of het nu wel echt ooit helemaal 100% over zal gaan. Maar "IK GEEF NIET OP" en ga er voor zoals jullie allemaal moeten doen met dit soort problemen!
Au… nu ik zo lees wat ik aan het schrijven ben. UHL zie ik toch wel dat het nog niet helemaal ok is. Verdorieeee… Kan er zo boos op worden eh op me zelf. Maar echt "Mnd" tis echt niet zo makkelijk als je denkt! Iedereen denkt er zo over als jou. Mn vriend werd er ook boos op in t begin… En heb hem dus ook uitgelegt na wat tijd dat het GEEN nut heeft omdat het zo alles alleen maar erger maakt.
Maar praten erover heeft echt wel zin… Langzaam maar als je er zelf in gelooft gaat het goed. Je moet helaas alles helemaal zelf doen. Maar je staat er nooit alleen voor, er is altijd wel iemand die je wilt helpen. Maar het grootste moet je allemaal zelf doen! Maar zet door en je zal zien dat het zal gaan lukken. Ik geloof er nog steeds ik, vanavond moet ik er dus ook weer heen.
Volgens mij doet het best goed er over te praten en schrijven. Als je dan alles nog een keer leest begrijp je misschien ook waar je nog een beetje meer aan moet gaan werken en praten in de therapie!
Kijk niet naar hoelang je de therapie doet en vergelijk het niet met andere ex/patienen. Want bij de ene is het makkelijk en gaat het sneller als bij de andere. Ik deed het namelijk ook… Maar NIET DOEN!
Ik hoop dat ik hier iemand mee kan overwinnen hulp te gaan zoeken of ook gewoon voor informatie en zoals Mnd haar te laten begrijpen dat het apsoluut niet is en beholpen wordt als zij zei! Praat er over, dat helpt echt… Dus mocht er iemand over willen mailen om zich te luchten doe het gerust!
Veel sterkte aan iedereen en zet door! Kusjes, M.M
Anoniem, 29-10-2007 16:56 #4
Wat een drama allemaal over anorexia e.d!
Ik zal maar open en bloot zijn. Ik heb het. Waarom ik het doe…? Geen idee!? Omdat het stemmen zijn in je kop! Daar ga je naar luisteren. Ik loop vanaf februari bij een psycholoog. De therapie slaat welliswaar aan… maar het is gigantisch lastig. Ik ben 18 jaar en ik weeg 44,5 kg ben 1,70 lang.
Ik wil even reageren op Mnd die op 04-10-07 een berichtje heeft geplaatst.
Fijn iigv dat je er respect voor hebt. De therapie heeft wel zin. Dat absoluut, je moet je er alleen naar toe zetten. Harde aanpak heeft geen zin. Dat werkt averechts. Mensen dwingen tot eten heeft absoluut geen zin. Je gaat je er alleen maar meer en meer tegen verzetten. Dat geeft juist de kick. Ik snap het van mijzelf ook niet. Jouw verhaal. dat je er uit gaat zien als een skelet. Dt heb ik niet door. Ik weet et misschien wel. ik wil het niet. en toch gebeurd het… het is gewoon niet in woorden uit te drukken.
Ik weet wat de gevolgen en complicaties kunnen zijn. Dat is heel vervelend. Maar ik weet dat het nu de goede kant op gaat. ik ben al 1 kg aangekomen. Ik heb sessies met een psycholoog. Ik kan mezelf weer proberen te zijn.
Voor veel mensen is het ook niet te begrijpen… maar ik hoop dat je misschien door mijn reactie iets meer begrip heb voor de situatie.
Tuurlijk snap k je echt wel dat de 1e reacties altijd zijn: Waattt die zijn gestoord! Waarom! Slaat nergens op! Aanstellerij enz.
Maar soms moet je iets verder kijken naar de achtergronden van die personen/mensen…
Mnd, 04-10-2007 00:26 #3
Hallo mensen, met alle respect voor de mensen die lijden aan deze ziekte, maar ik denk dat de soort therapie wat deze mensen krijgen nauwelijks helpt. Ik denk dat deze mensen een harde aanpak nodig hebben die hun op het rechte pad zet en geen praatgroepje waar je medelijden bij krijgt. Ik snap zowiezo niet hoe het kan dat mensen met een perfect normaal lijf zichzelf gaat uithongeren en vervolgens uitzien als een skelet omdat ze dat zelf willen. Het is echt niet mooi ofzo hoor en al helemaal niet gezond. Je kunt er blind van worden, overmatige haargroei, hartproblemen van krijgen en ga zo maar door. Mensen die dit hebben ik begrijp jullie niet. Hoe kunnen jullie je dit aandoen!
Saar, 12-08-2007 01:29 #2
Beste Hodan,
Welke reacties wil je horen?
Hodan, 06-08-2007 23:43 #1
Ik wil informatie over hoe je kan afvallen zonder dat mensen weten of er achter komen. En hoe je het tenminste kan verbergen voor je ouders.
Reactie infoteur, 10-08-2007
Ik hoop dat je niet bedoeld dat je anorexia wilt, want dat verpest je leven. Het enige waar je dan aan denkt is (niet) eten en calorieën, waardoor je alle leuke dingen in het leven (plezier, vrienden etc.) kwijtraakt.
Ik weet niet hoeveel je weegt of hoe oud je bent. De enige gezonde tip die er is: beweeg meer en snoep minder. Maar wees eerlijk tegen jezelf en vraag je af of het echt nodig is.
Deze informatie is van informatieve aard en geen vervanging voor professioneel medisch advies. Raadpleeg bij medische problemen en/of vragen altijd een arts.