mijn kijk op

Alcoholisme: Papa, stop je alsjeblieft met drinken?

In dit artikel wil ik jullie informatie geven over het begrip "alcoholist" maar buiten dat vooral jullie een stukje eigen ervaring laten lezen over ons gezin, wat geleefd heeft met een vader die alcoholist was, wat het met een gezin doet, over hoe wij ermee omgingen. Ook hoop ik dat sommige mensen hier een herkenning uit kunnen halen en zo weer even er aan herdacht worden dat ze niet alleen zijn.

Wat is een alcoholist?

Alcoholisme is een verslavingsziekte die word veroorzaakt door langdurig en aanhoudend drinkgedrag. Meestal begint het met af en toe gezellig wat drinken in de kroeg of thuis en bij vele mensen mensen word de alcohol ook genuttigd om bepaalde gevoelens en gedachtes te onderdrukken. Op een langer termijn word de gezondheid, het werk en het sociale leven van een persoon steeds meer aangetast door de alcohol. Op een gegeven moment merkt de alcohol gebruiker en zijn omgeving ook wel dat het gedrag van de drinker aan het veranderen is, het gedrag van de drinker is onder invloed van de alcohol wat er voor kan zorgen dat de drinker egoïstischer word, zichzelf en andere gaat verwaarlozen, agressief gedrag gaat vertonen en geheugenstoornissen krijgt.
Uit onderzoeken is gebleken dat alcoholisme zowel erfelijk kan zijn, het kind kan genetisch kwetsbaar zijn voor alcoholmisbruik, maar het kan ook bepaald worden door sociale aandoeningen.

Gevoeligheid

Onze vader, officieel was hij onze stiefvader, dronk al toen hij bij ons thuis introk. Dat was zo'n 15 jaar geleden. In die tijd dronk hij een paar biertjes per avond daar merkte we toen nog niks van. Hij werkte, deed leuke dingen met zijn gezin, wel was hij in de tijd dat mijn moeder hem leerde kennen al een beetje depressief en volgens hem is hij daar altijd gevoelig voor geweest, ook heeft hij heel jong zijn vader verloren en hij kon hier niet goed mee omgaan dus is hij gaan drinken om de pijn te verzachten.

Wat gebeurt er allemaal?

Nadat hij langer bij ons in huis woonde begonnen we hem af en toe waarschuwingen te geven dat hij moest oppassen met zijn drinkgedrag, dit was in die tijd nog een beetje voor de grap maar wel met een serieuze gedachte erbij. Hij nam dit natuurlijk niet serieus want hij was niet verslaafd en zou dat ook nooit worden. Toch hebben we hem langzaam zien veranderen in een alcoholist. Hij dronk steeds meer voor hetzelfde resultaat te bereiken en keerde ook steeds meer in zichzelf. Elk weekend in de kroeg, s'avonds slapen op de bank, geen zin meer om dingen te doen met zijn gezin en je zag op een gegeven moment ook altijd de fles bij hem staan. Uiteindelijk kwam hij in de ziektewet terecht door een ongeluk, in deze tijd dronk hij de hele dag door en werd hij steeds depressiever. Uiteindelijk is hij ook nooit meer gaan werken. Ook verwaarloosde hij zichzelf steeds meer, hij at steeds slechter en na een tijdje kon mijn moeder, na een lange dag werken, ook zelf gaan koken. Mijn zusje en ik deden buiten school ook het huishouden regelen.

Het gezin

Alcoholisme kan een gezin breken, uit elkaar halen, heel veel pijn doen en een constant gevoel van onmacht opwekken bij degene die met de alcoholist samenleven. Ons gezin was heel erg aangetast. Onze moeder was constant gefrustreerd, we konden niet meer echt met haar praten want ze was altijd met haar man bezig. Omdat ze niet meer met hem kon praten, uitte ze haar frustraties naar ons uit en ging ze zelf vaker naar de kroeg om de situatie te vergeten. Mijn zusje en ik probeerden er alles aan te doen om hem te laten stoppen met drinken, veel praten, schreeuwen, huilen, weglopen en ga zo maar door. We zijn alle twee ook vroeg het huis uit gegaan omdat de situatie niet meer uit te houden was.

Aan de andere kant hielden we heel veel van hem, hij was van zichzelf heel lief, zorgzaam, nooit agressief maar helaas had hij ook weinig zelfvertrouwen en dat maakte het grijpen naar de fles ook makkelijker voor hem. Toen ik op mezelf woonde waren de zorgen voor hem en ons gezin nog steeds dagelijks aanwezig. We hadden allemaal verdriet omdat we ons machteloos voelden tegenover de alcohol. Soms belde mijn vader op om gewoon even wat leuks te zeggen maar hij kon ook huilend opbellen en zeggen dat hij zichzelf van kant ging maken. Natuurlijk is er ook veel gepraat over scheidingen en zijn onze ouders zelfs twee keer uit elkaar gegaan maar we waren allemaal zo gek op hem en we hoopten nog steeds dat het een keer goed kwam dus uiteindelijk kwam hij ook altijd weer terug.

Afkicken

Hij wist dat hij een alcoholprobleem had maar toegeven zou hij het nooit.Toch is hij naar een afkickkliniek gegaan en heeft daar een detox behandeling gekregen.Met detox wordt de periode van ontgiften bedoeld wanneer men bezig is met afkicken van alcohol. We bleven hem steunen, zochten hem veel op en uiteindelijk kwam hij weer naar huis. We waren trots op hem en zagen een goede toekomst maar ook zagen we in dat het weer mis kon gaan.

De terugval

Hij is in totaal negen maanden afgekickt gebleven, dit was wel een moeilijke periode voor hem, de zin in alcohol bleef, ook kwamen al zijn gevoelens en emoties weer terug want de alcohol kon ze niet meer verdringen. Vaak zat hij aan tafel, was heel stil. Hij zat ook in therapie en kreeg medicijnen voor zijn geestelijke toestand maar dit mocht niet echt baten. Het werd weer mooi weer en iedereen ging weer de terrasjes op. Hij hield het een tijd vol om cola's te drinken maar toen we een keer terug kwamen bij de kroeg na een dagje winkelen om hem op te halen was het al te laat. Iedereen die hem kende keek ons machteloos aan en hij was zwaar dronken. Mijn zusje begon te huilen en werd boos waarop ze door hem werd uitgelachen.

Van kwaad naar erger

Vanaf die tijd ging het heel hard, hij heeft nog een hele tijd bij ons gewoond maar het contact tussen hem, mijn zusje en mijn moeder verslechterde. Allemaal waren we erg ongelukkig en bang voor zijn toekomst. Ik wilde juist steeds meer bij hem zijn en hem toch ompraten om te stoppen met drinken maar dit lukte niet meer. Uiteindelijk vonden we hem s'ochtends op de grond en hierop volgde zijn eerste officiële ziekenhuis bezoek voor het alcoholmisbruik. De dokters vertelde dat zijn lever de alcohol niet meer goed kon verwerken en ook onherstelbaar was aangetast, hij had levercirrose.

Levercirrose krijg je door jarenlang veel te drinken. Dit is een aandoening waarbij de normale structuur van de lever telkens meer vernietigd wordt en waardoor littekenvorming ontstaat. De lever kan uiteindelijk zijn werk niet meer doen omdat de afbraak van alcohol nu voorgaat op de afbraak van andere gifstoffen in het lichaam. Het ontstaat geleidelijk, is niet te genezen en is ook vaak dodelijk.

Leven of dood

Bij een bezoek aan de dokter kreeg hij de keus;" Wilt u nog een paar jaar ( ongeveer 6 jaar ) leven zonder alcohol en zo nog een paar mooie jaren met uw gezin doorbrengen of kiest u voor de alcohol en een leven van nog maximaal anderhalf jaar?".
Hij koos voor de alcohol en mijn moeder zat huilend naast hem bij zijn besluit.

Agressie

Hij werd steeds zieker en moest steeds vaker naar het ziekenhuis, ook vergat hij van alles en zijn persoonlijkheid veranderde drastisch. Elke keer als zijn lever een moeilijk moment had werd hij agressief en dat ook naar mijn moeder en niks of niemand kon nog wat goed doen bij hem. Uiteindelijk hebben we een huis voor hem geregeld om in te wonen. Mijn moeder stortte in en mijn zusje was al uit huis. We hielden nog steeds van hem, zagen hem ook vaker in de kroeg maar hij was heel verdrietig. Miste ons en wij hem ook natuurlijk maar ook hij wist dat hij niet meer te genezen was en hij kon niet stoppen met drinken. Voor ons was het een machteloze toekijk naar zijn dood toe. Vaak belde ik hem op om te vertellen dat ik naar een concert ging of om over muziek te praten. Dat vond hij leuk.

Het laatste bezoek

Voor zichzelf zorgen wilde en kon hij niet meer. We betaalde bijvoorbeeld soms zijn huur, brachten hem boodschappen maar het had eigenlijk geen zin meer. Overal stond alcohol en daar teerde hij ook op. Ons laatste bezoek aan hem was samen met mijn zusje, we maakte afspraken om die week nog bij hem te eten met kerst maar we hadden alle twee een slecht voorgevoel. Uiteindelijk kwamen we met de kerst bij hem binnen maar het was al te laat, hij was overleden aan alcoholmisbruik.

Hulp

Na zijn dood miste en missen we hem nog steeds. Wel is er een last weggenomen. We zijn niet elke keer bang als de telefoon gaat dat er iets met hem is. Wel val je in een gat en moet je ineens weer bij jezelf stil gaan staan.

Wat doe je dan?

• Als dat kan, praat veel met elkaar, begrip is heel belangrijk.
• Zoek eventueel professionele hulp, via uw huisarts kunt u snel doorverwezen worden.

Alcohol maakt echt meer kapot dan je lief is...