De geneeskracht van paardenbalsem

Paardenbalsem is een vaste plant die oorspronkelijk alleen in Noord-Amerika groeit. Deze plant is familie van de muntplant. De plant werd voor het eerst beschreven in de 18e eeuw. In de fytotherapie wordt de plant vooral ingezet bij gal- en blaasstenen en aambeien en andere aandoeningen die met het spijsverteringsstelsel te maken hebben. Ook in de homeopathie wordt het bij spanning van de bloedvaten, congestie, constipatie en aambeien aangewend.
Let op! Dit artikel is geschreven vanuit de persoonlijke visie van de auteur en bevat mogelijk informatie die niet wetenschappelijk onderbouwd is en/of aansluit bij de algemene zienswijze.

Inhoud:

• Naamgeving
• Paardenbalsem bij de Indianen
• Werkzame stoffen
• Collinsonia bij gal-, nier- en blaasstenen
• Collinsonia voor de ingewanden
• Veilig gebruik collinsonia

Naamgeving

De Latijnse naam van paardenbalsem is Collinsonia canadensis. Het eerste deel van de Latijnse naam is een eerbetoon aan de Engelse botanicus Peter Collinson(1693-1768). Hij was de eerste westerling die de plant beschreef. Canadensis is de plant genoemd omdat hij vooral in Canada groeit, hoewel hij door heel de V.S. te vinden is. In het Engels wordt de plant stoneroot genoemd omdat het een vrij harde wortel heeft.

Paardenbalsem bij de Indianen

De Indianen hebben westerlingen geleerd dat paardenbalsem als medicinale plant kan worden toegepast. Paardenbalsem werd van oudsher gebruikt door de inheemse bevolking van Noord-Amerika; de Indianen. De bloemen en de bladeren werden gebruikt als deodorant. Een thee van bloemen en bladeren werd gebruikt bij hoofdpijn en reumatische artritis. Uitwendig werd het toegepast bij contusies, verstuikingen, kneuzingen en wonden. Inwendig werd het vooral gebruikt bij kolieken, krampen, hoofdpijn, duizeligheid en indigestie. Daarnaast werden ook gezwollen borsten, nierproblemen en hartziekten met deze plant behandeld door de Indiaanse medicijnmannen.

Werkzame stoffen

Van paardenbalsem wordt met name de wortel en de wortelstok gebruikt. De wortel wordt drie jaar na de aanplant in de herfst opgegraven. In deze wortelstok zitten veel saponinen zoals collinsonine, collinsonidine en akeboside. Verder bevat het alkaloïden, de etherische oliën germacreen, elemicine, β-elemine, α-nagitanine en caryofylleen. Ook zit er tannine, resinen, slijmstoffen en organische zuren zoals rozemarijnzuur en caffeïnezuur in.

Collinsonia bij gal-, nier- en blaasstenen

Paardenbalsem is een antilithicum. Dat betekent dat het de vorming van gal- en blaasstenen tegengaat. Het houdt de urinewegen vrij en open. Daarnaast kan collinsonia canadensis worden ingezet om kleine steentjes en niergruis te verwijderen. De reden dat deze geneesplant de vorming van nierstenen tegengaat is dat de viscositeit van de gal verminderd wordt. Hierdoor worden de galwegen minder snel verstopt. De preventieve werking op het gebied van nier- en blaasstenen heeft te maken met het feit dat het een diuretische werking heeft. In de fytotherapie wordt het ingezet bij de volgende indicaties:

• Nierstenen, niergruis
• Blaasstenen,
• Galstenen,
• Ter preventie van hierboven genoemde aandoeningen.

Collinsonia voor de ingewanden

Collinsonia canadensis is een veneus tonicum van de portale circulatie oftewel een middel dat de bloedvaten versterkt van het poortadersysteem, de bloedvaten van de lever naar andere organen. De kans op aambeien wordt door deze werking verminderd. Ook pijngevoelens en volheidsgevoelens in het rectum worden ermee behandeld. Daarnaast is het een middel dat de werking van het gehele spijsverteringsstelsel bevordert. Door deze werking is het een middel dat wordt ingezet bij:

• Aambeien,
• Gastritis of maagwandontsteking.,
• Strottenhoofdontsteking,
• Keelontsteking,
• Blaasontsteking,
• Vaginisme.

Veilig gebruik collinsonia

Collinsonia is een veilig middel als het in therapeutische dosis wordt gebruikt. Het kan op de volgende manieren worden gebruikt:

• Decoct of afkooksel van 10 a 15 minuten van één of twee theelepels gedroogde wortel.
• Driemaal per dag één a twee ml van de tinctuur.
• Driemaal per dag één tot vier ml van het vloeibare extract.