De geneeskracht van haronga

Haronga tref je aan op het Afrikaanse continent ten zuiden van de Sahara. De boom groeit tot 1550 meter hoogte en bloeit van januari tot april. Het is vaak de eerste plant die opkomt in een stuk bos dat is gekapt. Het is een struikachtige boom die 25 meter hoog kan worden maar je vindt hem veel vaker als de boom vier tot zeven meter hoog is. De boom wordt in Afrika op meerdere manieren ingezet voor medicinaal gebruik. De antibacteriële eigenschappen van de bladeren zijn wetenschappelijk bewezen. Let op! Dit artikel is geschreven vanuit de persoonlijke visie van de auteur en bevat mogelijk informatie die niet wetenschappelijk onderbouwd is en/of aansluit bij de algemene zienswijze.

Inhoud:

• Naamgeving
• Geschiedenis gebruik haronga
• Werkzame stoffen haronga
• Etherische oliën
• Goed voor lever en alvleesklier
• Dosis en veiligheid

Naamgeving

In het Latijn wordt deze geneesplant Harungana madagascariensis genoemd. In het Engels is blood tree een naam voor deze boom omdat er oranjeroodachtig sap uitkomt wat aan bloed doet denken. Zowel het tweede deel van de Latijnse naam doet vermoeden, groeit deze boom, naast in geheel Afrika ten zuiden van de Sahara, ook op het Afrikaanse eiland Madagascar.

Geschiedenis gebruik haronga

Van de harungaboom wordt een sap gewonnen. Overigens wordt deze vloeibare plantenstof in het Engels ook sap genoemd. De bladeren en het hout van de boom worden aangewend door ze uit te persen en het rode sap te gebruiken. Het sap van deze boom wordt voornamelijk gebruikt bij lintworm. Van de bladeren van deze boom wordt traditioneel medicijnen gemaakt die moeten werken bij aambeien, diarree, gonorrheu, zere keel, hoofdpijn en koorts. De bloemen worden gebruikt om kolieken in maag en darmen mee te behandelen. Een afkooksel van de bast wordt veel aangewend bij malaria en jicht. De wortels zouden goed zijn om de borstgroei bij vrouwen te bevorderen. Jonge blaadjes worden soms gebruikt in een astmamedicijn. De vrucht heeft rood sap en kan niet gegeten worden maar wordt in de Afrikaanse volksgeneeskunde als medicijn gebruikt bij inwendige bloedingen.Verder worden de knoppen van de bloemen gebruikt om huidinfecties, wondinfecties, parasitaire infecties en bloedarmoede mee te behandelen. In 2012 is onderzocht dat ook in de zaden van de harongaboom zeer vele fytonutriënten bevinden die mogelijkerwijs behulpzaam kunnen zijn voor de mens.

Werkzame stoffen haronga

In de fytotherapie wordt met name het blad en de schors van deze boom gebruikt. In deze delen van de haronga zitten de volgende werkzame stoffen: Dimere 1,8-dihydroxyanthraceenderivaten. In de schors zitten vooral harunganine en madagascine en in het blad hypericine en pseudohypericine.

Etherische oliën

Van haronga kunnen medisch etherische oliën worden gewonnen waar veel sesquiterpenen in zitten. Zowel van de bladeren, het fruit als de bast kunnen etherische oliën worden gemaakt. Deze zouden dezelfde medicinale eigenschappen moeten hebben als die in de fytotherapie worden gebruikt. Echter zijn deze etherische oliën pas in 2009 voor het eerst gemaakt en aan wetenschappelijk onderzoek onderworpen.

Goed voor lever en alvleesklier

Haronga beschikt over galvormende en galdrijvende kwaliteiten. Het bevordert de afscheiding van maag- en alvleeskliersappen. Hierdoor is het goed voor de spijsvertering in het algemeen en extra goed voor de lever. In de fytotherapie wordt deze geneesplant ingezet bij de volgende indicaties:

• Dyspepsie,
• Zwakke leverfunctie,
• Alvleesklierproblemen.

Dosis en veiligheid

• Per dag 7.5 tot 15 mg van een hydro-alcoholische tinctuur.

Voor mensen met een blanke huidsklier kan er uitslag ontstaan door zonlicht, als dit natuurmedicijn wordt ingenomen. Bij chronische alvleesklierontsteking, ernstig leverlijden, galstenen of nierstenen moet haronga vermeden worden. Haronga moet je nooit langer dan twee maanden gebruiken. Wanneer aan deze veiligheidsvoorschriften wordt gehouden en men hanteert de juiste dosis zijn de bijwerkingen miniem.