Lei-schrift: het bewijs over geesten en hun communicatie

Een zekere dokter Dean Clarke meldde ooit in de negentiende eeuw aan het weekblad 'Light of Truth', dat het zogenaamde lei-schrift een van de beste en doorslaande bewijzen is over het bestaan van geesten. Naast communicatie zou ook de persoonlijkheid van een geest via het lei-schrift vastgesteld kunnen worden. Omdat iedereen een kenmerkend eigen handschrift en uitdrukkingsstijl heeft, kan met het lei-schrift worden aangetoond dat de geest van een bekend of onbekend iemand is. Dokter Henry Slade was het bekendste medium op het gebied van het lei-schrift, maar werd meerdere malen ontmaskert als een oplichter.

Artikelindeling

• Het lei-schrift als bewijs voor het bestaan van en de communicatie met geesten
• De ervaring van professor Wallace met het lei-schrift in San Francisco, Californië
• Verschillende werkwijzes van mediums met het lei-schrift
• Henry Slade: het frauduleuze lei-schrift medium
• De ontdekking van Slade's oplichttrucs

Het lei-schrift als bewijs voor het bestaan van en de communicatie met geesten

Ieder handschrift van een persoon heeft eigenaardigheden die bijvoorbeeld net als bepaalde gezichtskenmerken uniek zijn. Ook over de wijze waarop mensen hun gedachten uitdrukken kan gezegd worden dat deze uniek is. Iedereen heeft ook een eigen stijl in zijn of haar spreek- en schrijfwijze. Familie, vrienden, kennissen, etc. herkennen een persoon hieraan en kunnen aan die stijl een identiteit koppelen. Wanneer een geest zich via een medium uitdrukt in het lei-schrift, dan zullen de eigenaardigheden en stijl van het ooit aardse leven van de geest worden vastgesteld. Hierdoor kan de geest van een bekende definitief geïdentificeerd worden. Meer beslissend dan de identiteit alleen, zijn de beschrijvingen van feiten en omstandigheden van het ooit aardse leven van de geest. Helemaal wanneer deze feiten en omstandigheden alleen bekend waren bij een klein aantal personen.

De ervaring van professor Wallace met het lei-schrift in San Francisco, Californië

Een zekere professor Alfred Russell Wallace was in 1887 in San Francisco getuige bij een lei-schrift seance. Ook zijn broer John Wallace, dokter David Wooster en een schrijver voor Golden State waren daarbij aanwezig. Het gezelschap werd ontvangen door een medium genaamd Fred Evans in een huis aan 1244 Mission street. De kamer waar de seance plaats vond was goed verlicht. John Wallace had een paar school-leitjes meegenomen die aan de tafel onder een vastgehouden lampenkap werden geplaatst. Hierdoor was tijdens de seance goed te zien hoe het medium vrijwel blindelings met een klein stukje griffel van woord naar woord huppelde. Hieruit ontstond een communicatie die ondertekend werd door een geest genaamd John Gray. Die naam was voor zowel het medium als de heren onbekend. De geest van John Gray schreef via het medium het volgende:


In het kort kwam het erop neer dat de geest van John Gray het zonde vond dat mensen niet in spiritualiteit geloofden, maar gaf professor Wallace een compliment dat hij er open voor stond. Het werd pas merkwaardig toen het medium vervolgens met een trucje 147 keer het woord 'signed Elizabeth Wallace' (een zus van de Wallace broers) op een papiertje getekend kreeg. Dit kreeg hij op een of andere manier voor elkaar door een blanco papiertje op een van de aangeleverde leitjes te leggen en de rand daarvan aan te raken met zijn voorhoofd. Het medium deed dit in minder dan een halve minuut en hoewel er eerst aan een vorm van voorbedrukking werd gedacht, was toch te zien dat het met een bekend handschrift was geschreven. Hoewel bedrog en een zekere voorkennis niet uitgesloten waren, verklaarden de Wallace broers dat het een van de meest opmerkelijke en noemenswaardig seances was die ze ooit hadden bijgewoond.

Verschillende werkwijzes van mediums met het lei-schrift

Mediums kunnen bij seances het lei-schrift op verschillende manieren gebruiken. Zo kan een medium bijvoorbeeld zelf de berichten opschrijven die hij of zij van een geest ontvangt. Ook kan een medium in trance raken en laat daarmee de geest tijdelijk zijn of haar schrijfhand overnemen. Het resultaat daarvan is vaak persoonlijker als het de geest van een bekende zou zijn. Aanwezigen bij de seance zien dan een bekend handschrift en bepaalde uitdrukkingen die kenmerkend waren voor de bekende. In de negentiende eeuw had een zekere dokter Henry Slade een geheel andere aanpak. Tijdens seances plaatste hij vaak een schoon leitje met een stukje krijt erop onder de tafel. Volgens hem zouden geesten het gebruiken om berichten op te schrijven.

Henry Slade: het frauduleuze lei-schrift medium

Dokter Henry Slade (1835–1905) werd jarenlang als een van de merkwaardigste mediums op het gebied van het lei-schrift geacht. Slade was in realiteit echter een frauduleus medium die met vele trucs mensen oplichtte. Tijdens seances gebruikte hij hoofdzakelijk een dubbellaagse leitje die op het eerste gezicht schoon (leeg) leek. Terwijl mensen keken legde hij het schoon lijkende leitje met een stukje krijt onder de tafel. Door middel van verschillende afleidingstactieken zoals handen beetpakken of mensen diep laten nadenken, tilde hij met zijn blote voet de dubbele laag van het leitje en verstopte die onder zijn stoel. De verborgen (tweede) laag was al voorzien van een bericht dat hij vervolgens presenteerde aan de mensen. In gewaagdere oplichtpogingen schreef hij zelf de berichten onder de tafel met zijn blote voet.

De ontdekking van Slade's oplichttrucs

In 1872 werd Slade in New York gesnapt door een zekere John W. Truesdell die twee seances bij hem zou doorlopen. Truesdell zag hoe Slade onder de tafel zelf zijn voet gebruikte om berichten te schrijven, terwijl hem was gezegd dat geesten zouden schrijven. Tijdens een andere seance had de psycholoog Stanley LeFevre Krebs een geheime spiegel geplaatst. Hij zag hoe Slade stiekem een schoon leitje verstopte aan de achterkant zijn stoel en deze verving met een reeds beschreven leitje. Tijdens een seance in Londen liep het echt uit de hand. Zoöloog Ray Lankester en Bryan Donkin grepen het leitje voordat de geest klaar kon zijn met schrijven. Ze zagen dat het complete bericht allang was opgeschreven.

Slade werd hiervoor op 1 oktober 1876 veroordeeld voor fraude en kon een celstraf van drie maanden verwachten. Hij trof echter een regeling die goedgekeurd werd. Tijdens de rechtszaak zouden volgens de regeling de woorden 'palm lezen of op een andere manier' worden weggelaten. Voordat Slade op andere gronden gearresteerd kon worden was hij al gevlucht naar Amerika. De trucs die Henry Slade gebruikte kwamen sterk overeen met goochelarij. Dit was dan ook de reden dat bekende goochelaars als Harry Houdini, Chung Ling Soo en David Abbott zijn werkwijze doorgronde en in detail beschreven hoe hij dat uitvoerde. Houdini had zelfs in zijn boek 'A Magician Among the Spirits' uit 1924 een getekende bekentenis van Henry Slade opgenomen. In die bekentenis gaf Slade aan dat al het contact met geesten via hem voortkwamen uit misleiding en trucjes.

Een grappig weetje is dat lei-schrift in het Engels 'slate-writing' word genoemd. De naam 'Slade' verschilt maar een letter met het woord 'Slate'.

Lees verder

• Stokschrift: Een hulpmiddel bij het automatisch mediumschap
• Contact opnemen met geesten door middel van een planchet
• Het Ouijabord: contact met geesten of onschuldig speelgoed?
• De psychograaf: een mogelijke voorloper van het Ouijabord