Hartaandoeningen
Er zijn vele hartaandoeningen, in dit artikel worden een aantal van deze aandoeningen kort besptroken, waaronder hartfalen, pericarditis, myocarditis, tamponade, fibtillatie en endocarditis.Afwijkingen aan het pericardium
pericarditisPericarditis is een ontsteking van het serous pericardium, de uit bindweefsel bestaande laag van het pericardium die het hart oppervlak bedekt. De oorzaak van deze ontsteking is vaak onbekend, maar het kan resulteren uit infecties en ziektes van het bindweefsel of schade door stalingsbehandeling voor kanker. De aandoening kan erg pijnlijk zijn, met sensaties van pijn in de ruch en de borst waardoor deze pijn verward kan worden met de pijn van een hartinfarct. Pericarditis kan resulteren in een accumulatie van een kleide hoeveelheid vloeistof in de pericardiale zak die om het hart heen zit.
Tamponade
Tamponade kan een fatala conditie zijn waarbij vocht of bloed accumuleert in de pericardiale zak. Deze vloeistof drukt vanaf de buitenkant op het hart. Het hart is een krachtige spier, maar ontspanning van het hart is passief. Wanneer er door de vloeistof in de pericardiale zak op het hart gedrukt wordt, kan het niet verwijden wanneer de hartspier ontspant. Hierdoor kan het hart zich niet volledig vullen met bloed tijdens de ontspanning, waardoor het ook niet kan pompen. Tamponade kan snel tot de dood leiden als de vloeistof niet verwijderd wordt. Oorzaken van tamponade zijn onder andere een scheur in de hartwand ten gevolge van een hartinfarct, een scheur in een bloedvat in het pericardium na invasie van een kwaadaardige tumor, schade aan het pericardium ten gevolge van radiotherapie en trauma zoals bij een verkeersongeluk.
Abnormaal hartritme
| conditie | symptomen | mogelijke oorzaken |
|---|---|---|
| Tachycardia | Hartslag is hoger dan 100 slagen per minuut | Verhoogde lichaamstemperatuur, excessieve sympathische stimulatie, toxische condities |
| Bradycardia | Hartslag is lagen dan 60 slagen per minuut | Verhoogd uitvloei vollume bij atleten, excessieve vagus zenuw stimulatie, carotide sinus syndroom |
| Sinus arrhythmie | Hartslag varieert meer dan 5% tijdens de long cyclus en tot 30% tijdens diepeademhaling | Niet altijd bekend, soms door ischemie, ontsteking of hartfalen |
| Paroxysmal artial tachycardia | Plotselinge verhoging van de hartslag naar 95 tot 150 slagen per minuut voor een paar seconden of zelfs een paar uur | excessieve sympathische stimulatie, abnormaal verhoogde permeabiliteit van de hartspier voor calcium |
Als het hart in fibrillatie is trekt een klein deel van het hart zeer snel achter elkaar samen, onafhankelijk van de rest van het hart. Hierdoor wordt de bloedstroom uit het hart gereduceert tot maar een paar mililiter bloed per minuut. Als de fibrillatie niet snel gestopt wordt kan het snel tot de dood leiden. Om het proces te stoppen wordt defibrillisatie gebruikt, hierbij wordt een sterke schok gegeven op de borst. De electrische schok zorgt voor depolarisatie van alle hartspiercellen. Na de depolarisatie herstelt het lichaam het normale potentiaal in het hart waardoor de hartspieren weer hun normale ritme van contractie uitvoeren.
Ontsteking van hartweefsels
EndocarditisEndocarditis is een ontsteking van het endocardium. Het endodardium is het deel van het hart dat direct in contact staat met het bloed in de atria en de ventrikels en vormt de bekleding van de hartkleppen. Het heeft het meeste effect op de kleppen en kan leiden tot depositie van littekenweefsel waardoor de kleppen niet meer functioneel zijn.
Myocarditis
Myocarditis is een ontsteking van het myocardium, het hartspierweefsel. De ontsteking zorgt ervoor dat de hartspier minder goed functioneert en kan leiden tot hartfalen. Het kan veroorzaakt worden door een virale of bacteriele infecte, door immuunreacties van het lichaam of door toxische omstandigheden.
Rheumatische hart ziekte
Een streptococcen infectie kan leiden tot deze aandoening bij jonge mensen. De bacterie produceert toxinen die een immuun reactie kunnen veroorzaken die rheumatische koorts genoemd wordt. Dit verschijnsel doet zich meestal 2 tot 4 weken na de infectie voor. De immuun reactie kan leiden tot inflamatie van het endocardium.
