Orthorexia, een eetstoornis; ziek door te gezond eten

Een eetstoornis
In deze tijd, waarin bijna de helft van de Nederlanders overgewicht heeft, wordt de nadruk op gezond voedsel gelegd. We krijgen via social media, op school en op het werk ongevraagd adviezen van beroemdheden, docenten, artsen en zelfs van de overheid. Ondanks de soms gevaarlijk slechte eetgewoonten, kennen we allemaal wel het belang van gezond eten. Maar ook in het consumeren van gezond eten ligt gevaar op de loer, want ook in de wens (of drang) om gezond te eten, kan men doorslaan. Er kan een ongezonde relatie ontstaan met gezond voedsel. Extreem gezond eten kan ongezond worden en zelfs tot de dood leiden. De naam voor deze ongezonde extreme drang om gezond te eten, is orthorexia nervosa.Wat is gezond?
Gezond eten wordt aanbevolen, maar wat is gezond? De meningen hierover lijken per jaar te veranderen. Elke gezondheidsgoeroe heeft er een andere mening over. Sommige mensen houden zich strenger aan gezonde eetregels dan anderen. Voor een groter groeiende groep, wordt het een obsessie om zo gezond en zo puur mogelijk te eten. Puur houdt voor hen in dat het voedsel volledig onbewerkt is. Er mag niets aan toegevoegd zijn. Het streven naar gezond en puur eten, wordt een bijna onmogelijk streven. De obsessie voor puur eten ontwikkelt zich tot de eetstoornis orthorexia nervosa.
Wat is orthorexia nervosa
De overheersende wens om extreem gezond en puur te willen eten, ontwikkelt zich in de eetstoornis orthorexia. De naam orthorexia is door de arts Steven Bratman aan de eetstoornis gegeven toen hij ermee te maken kreeg in zijn praktijk. Het woord orthorexia komt van het Griekse 'orthos', wat correct betekent en 'orexis', wat eetlust betekent. De toevoeging nervosa betekent dat het een ziekte van een psychische aard is. Orthorexia is anno 2017 nog niet als erkende eetstoornis opgenomen in de DSM-V (Diagnostic Statistical Manual) waarin psychische aandoeningen worden gecategoriseerd. Het is een aandoening, waar nog onderzoek naar wordt gedaan en waarvoor onderzoekmethoden moeten worden ontwikkeld. Volgens de minimale onderzoeken die zijn gedaan, blijkt het vaker bij vrouwen voor te komen dan bij mannen.De wens om gezond te eten wordt extreem
Orthorexia verloopt meestal in twee fasen. In het begin wordt er steeds wat meer ongezonde voeding geschrapt. Er worden bijvoorbeeld geen suikers meer gegeten, dan ook geen zuivel en daarna worden ook koffie en fruit geschrapt. Op den duur blijft er nauwelijks nog iets over wat de gewenste puurheid heeft, zoals orthorexiapatiënten dat nastreven. Het gaat hen niet om de kwantiteit van het voedsel, maar om de kwaliteit.Na verloop van tijd worden de zelfverzonnen eetregels om puur te eten steeds strenger. Als er zo'n zelfverzonnen regel wordt overschreden, volgt er een consequentie, zoals extreme detox. De fixatie op gezond en puur eten en het plannen en bedenken ervan wordt zo'n obsessie dat het een normaal sociaal leven in de weg staat. Door de fixatie op gezond eten is geen ruimte meer voor sociale interactie, het gevolg is isolatie.
Gevoel van eigenwaarde
Het voedsel wordt met het oog op puurheid, door orthorexiapatiënten, verdeeld in goede en slechte voedingstoffen. Het eten van puur en gezond voedsel zorgt bij de orthorexiapatiënten voor een gevoel van eigenwaarde. Ze zijn bijna trots op zichzelf. Er wordt minzaam gekeken naar mensen die zich wel te buiten gaan aan ongezond voedsel. Het wordt beschouwd als incorrect.
Het verschil tussen orthorexia en anorexia
Bij orthorexia is er geen enkele wens om gewicht te verliezen, zoals bij anorexia. Orthorexia heeft ook niets te maken met eetbuien en afvallen, zoals bij boulimia. Door de drang om extreem gezond te eten ontstaat er, behalve vitaminegebrek, wel een opvallend gewichtsverlies, zonder dat dat de bedoeling is. Dat is het verschil met anorexia, waarbij de focus wel op gewichtsverlies ligt. Hoewel orthorexia en anorexia dus verschillende eetstoornissen zijn, kunnen ze wel in elkaar overlopen of elkaar opvolgen. Het willen nuttigen van alleen gezond voedsel, kan door anorexiapatiënten als excuus gebruikt worden om op een sociaal geaccepteerde manier, zo weinig mogelijk calorieën naar binnen te krijgen en dun te blijven. Mensen met anorexia en boulima schamen zich meestal voor hun ongezonde eetgewoonten, mensen met orthorexia ervaren bijna gevoelens van trots op hun 'gezonde' eetpatroon.