Huntington: een ongeneeslijke ziekte

De ziekte van Huntington is een ongeneeslijke neurologische aandoening, waarbij bepaalde delen van de hersenen worden aangetast. Hierbij vallen de functies langzaam uit. Het verloop van de ziekte hangt af van persoon tot persoon. De meesten overlijden na ongeveer 20 jaar na de diagnose. Meestal is dit door een infectie zoals een longontsteking.

Erfelijkheid

Huntington is een erfelijke ziekte, dat wil zeggen dat je dus drager kan zijn en het doorgeven aan je kinderen.
Als je je laat testen op Huntington en de test is positief, kan je er zeker van zijn dat je moeder of vader de ziekte ooit krijgt (ook al wilt deze liever afwachten).

Huntington komt vooral voor bij volwassenen tussen de 35 en 55 jaar maar ook bij kinderen kan het voorkomen.
Dit heet juveniele Huntington en komt minder frequent voor. Bij kinderen uit de ziekte zich in spasmen, langzame bewegingen en stijfheid.

De diagnose

De diagnose kan eenvoudig gesteld worden door een bloedonderzoek te laten uitvoeren. Andere mogelijkheden zijn het maken van een MRI van het hoofd en een PET scan van de hersenen. De arts kan ook een psychisch onderzoek afnemen om te kijken of er enige cognitieve achteruitgang waarneembaar is.

Bij een prenataal onderzoek is het nodig om chorion vlokken af te nemen uit de baarmoeder( het chorion is het buitenste vruchtvlies). Deze methode is niet zonder risico.

Hoe uit het zich?

Bij Huntington vallen de neuronen in de hersenen uit waardoor er een cognitieve achteruitgang (dementie) ontstaat.
De zieke persoon heeft zijn spieren niet meer onder controle wat zich uit in ongecontroleerde spasmen die na verloopt van tijd erger worden. Ook psychische problemen komen hier regelmatig voor.

Na verloop van tijd wordt zelfs eten een hele onderneming. Dit gaat gepaard met frustraties en onmacht omdat de bewegingen niet meer onder controle kunnen gehouden worden. Als gevolg hiervan verliest men gewicht omdat eten een zware opgave wordt.

De communicatie wordt steeds moeilijker door de steeds achteruit gaande cognitieve functies. Men kan niet meer op woorden komen, dingen worden vergeten en de spraak wordt belemmerd.

Behandeling en prognose

De prognose van Huntington is altijd zeer slecht. Tot op heden zijn er nog geen geneesmiddelen die de ziekte stoppen of het verloop enigszins kunnen afremmen. Wél kan er medicatie gegeven worden om de spasmen onder controle te kunnen houden. Vanzelfsprekend zal het nodig zijn om psychische ondersteuning te krijgen vanwege de ernst van de ziekte.
Ook psychische problemen komen vaak voor bij Huntington. Na verloop van tijd zal de zieke verlamd raken.

Uiteindelijk volgt na ongeveer 20 jaar na de diagnose de dood. Men overlijdt niet aan de ziekte zelf, maar ten gevolge van bijkomende infecties zoals een longontsteking. Ze zijn te zwak om hiervan te kunnen genezen.