Anorexia Nervosa
Anorexia Nervosa, een verwoestende ziekte die vele slachtoffers heeft gemaakt, maakt, en zal maken. Wat is het precies, hoe kan je het oplossen en zal je er ooit van genezen?
Anorexia Nervosa
Anorexia Nervosa is een eetstoornis waarbij je een vervormd beeld van je eigen lichaam hebt. Hierbij komt ook een grote angst om dik te worden, iets wat veranderd van een negatief zelfbeeld in het stoppen met eten.
Risicogroepen
De grootste risicogroep blijft meisjes voor en rond de puberteit. Met ruim 85/90% procent van de getroffenen zijn zij de grootste groep. Aanleiding voor dit enorme aantal zou kunnen liggen aan het innerlijke conflict dat pubers veelal hebben. Het volwassen worden qua lijf en het klein blijven qua geest zorgt voor veel psychische onrust, waar velen niet mee om kunnen gaan. Ook het zichtbaar vrouwelijker worden van een meisjeslichaam zorgt ervoor dat zij een afkeer krijgen richting hun eigen lijf. Ze proberen er alles aan te doen om heupen, billen en borsten te laten verdwijnen. Ook het laten stoppen van de menstruatie is hierbij een belangrijk punt.
Gevolgen van Anorexia Nervosa
Er zijn vele gevolgen van deze eetstoornis. Van kleine bijwerkingen tot eventueel de dood. Het is heel belangrijk op tijd aan de bel te trekken bij een eetstoornis, na verloop van tijd zullen patienten steeds sneller achteruit gaan.
De volgende gevolgen kunnen duiden op een eetstoornis:
- Constipatie
- Hartfalen
- Hormonale veranderingen --> Menstruatiestoornissen
- Amenorroe
- Verkleining van het slagvolume van het hart
- Onregelmatige hartslag
- Vermoeidheid
- Nierstenen
- Osteoporose
- Vertraagde bloedsomloop --> Koude handen en voeten
- Vertraagde maagleging --> Irritatie van de darmen
In het uiterste geval kan de dood hierop volgen. In combinatie met andere ziekten is een eetstoornis extreem gevaarlijk en zal het tijdsproces en het risico vele malen groter zijn.
Behandelen
Anorexia is een ziekte waarbij vooral familieleden en vrienden gemengde gevoelens krijgen. Ze willen ontzettend krijg helpen en steun geven, maar worden even snel weer afgewimpeld door de patient. Wat vooral een belangrijk punt is bij het helpen van deze mensen is niet alleen de behandeling van de eetstoornis op zichzelf, maar ook van de onderliggende factoren. Waardoor is de ziekte onstaan?
Wat ontzettend belangrijk is, is de patiënt gemotiveerd te krijgen om beter te worden. Zolang de patiënt zelf niet beter wil worden zal deze psychische ziekte de patiënt blijven achtervolgen. Iets wat heel goed kan helpen is het hebben van een “soulmate”. De patiënt zal zo iemand hebben die de gevoelens kent en waar ze mee kan praten.
In principe verdient een deeltijdbehandeling de voorkeur, waarbij de patiënten al het geleerde werk vanuit de therapie meteen kan toepassen in haar eigen omgeving. In sommige gevallen is zo’n deeltijdbehandeling niet mogelijk en zal er over gegaan moeten worden op een opname. Er zijn in Nederland diverse behandelcentra voor eetstoornissen.
Als een patiënt zich niet zelf laat behandelen is het moeilijk om diegene op te laten nemen. Wat veelal gebeurt is dat de patiënt vele lichamelijke krachten krijgt en uiteindelijk opgenomen moet worden in een ziekenhuis.
DSM-IV-criteria
Het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (kortweg DSM) is een Amerikaans handboek voor diagnose en statistiek van psychische aandoeningen dat in de meeste landen als standaard in de psychiatrische diagnostiek dient.
Het DSM-IV geeft de volgende criteria voor anorexia nervosa:
- Weigering om het lichaamsgewicht op een voor de leeftijd en lengte normaal niveau of daarboven te houden (bijvoorbeeld een gewicht van 85% van het normale niveau of het uitblijven van gewichtstoename waardoor het gewicht 85 % van het normale niveau is).
- Intense angst voor gewichtstoename of dik worden, zelfs bij ondergewicht.
- Een stoornis in de wijze waarop het lichaam of het gewicht wordt ervaren, overdreven waarde hechten aan het lichaamsgewicht of de lichaamsvorm bij het vormen van een zelfbeeld of ontkenning van de ernst van het te lage lichaamsgewicht.
- Amenorroe bij vruchtbare vrouwen, in dit geval het uitblijven van minimaal drie opeenvolgende menstruele cycli. (De diagnose amenorroe kan worden gesteld als de ongesteldheid alleen optreedt na hormoonbehandeling).