Somber na de bevalling, babyblues of postnatale depressie?
Bevallen van een prachtig kindje maar je voelt je niet gelukkig. Een paar dagen na de bevalling slaat je stemming ineens om. Je kunt alleen nog maar huilen en je voelt je diep verdrietig. Je hebt geen idee waarom, maar je voelt je somber en de blije stemming is helemaal verdwenen. Er bestaat een goede kans dat je de babyblues hebt. Maar wat als het erger wordt in plaats van beter?
Babyblues of postnatale depressie, wat is het verschil en wat zijn de overeenkomsten? De babyblues is de naam voor een korte periode van somberheid, die bij veel vrouwen die net bevallen zijn, voorkomt. De tranen die je huilt worden daarom ook wel ‘kraamtranen’ genoemd. De babyblues is niet hetzelfde als een postpartum depressie (ook postnatale depressie genoemd), hoewel deze twee vormen van somberheid na de bevalling soms wel met elkaar verward kunnen worden en ook tot op bepaalde hoogte met elkaar te vergelijken zijn. De babyblues duurt echter 'slechts' een paar dagen tot een paar weken, daarna is het weer over. In die periode van somberheid kan je aan jezelf twijfelen of het wel normaal is dat je somber bent. De verschijnselen van de babyblues zijn:- Somberheid en neiging tot huilen
- Onzekerheid of het wel normaal is
- Weinig zin om iets te ondernemen
- Slapeloosheid of juist de hele tijd willen slapen
- Piekeren
- Stemmingswisselingen
- Sneller boos of geïrriteerd
- Negatieve gedachten
- Angsten
- Angst om te falen
- Soms vind je je baby minder lief
- Schuldgevoel
Je wijst je kindje meestal niet af als je de babyblues hebt, maar het kan wel voorkomen dat je minder interesse voor de baby hebt. Je kunt alle grote veranderingen voor je gevoel gewoon ook even niet bijbenen. Omdat er veel veranderd is, zowel in je dagelijks leven als op hormonaal gebied, moet je je lichamelijk en geestelijk nog even instellen op die grote veranderingen. Als je hormonen weer in balans zijn en je bent weer wat op krachten gekomen, dan gaat het meestal beter. Als je last hebt van de babyblues, probeer dan echt rustig aan te doen en veel te rusten en laat je verwennen door iemand die je het werk uit handen neemt.
Postpartum of postnatale depressie, als somberheid niet overgaat
De babyblues is kortdurend en gaat relatief snel over. Het kan na een dag over gaan of een paar weken aanhouden, daarna gaat het weer beter. Maar bij ongeveer 10% van de vrouwen die pas een baby hebben gekregen, gaat de somberheid niet over en is ook ernstiger dan bij de babyblues. Als er sprake is van een postnatale depressie is de moeder flink somber, het komt regelmatig voor dat de somberheid zo ernstig is dat ze het kindje niet graag wil verzorgen of niet wil voeden of vasthouden. Soms wordt het steeds ernstiger en komen er ook psychose en waandenkbeelden bij. (Vroeger werd dit een kraambedpsychose genoemd.) Dat is gelukkig lang niet altijd het geval, maar een postnatale depressie is op zichzelf al moeilijk genoeg. De verschijnselen van een postpartum depressie zijn:- Depressieve gevoelens die niet over gaan, en je kunt je diep depressief voelen
- Vermoeidheidsklachten die niet over gaan
- Je ongelukkig voelen en niet geloven dat het nog beter zal gaan
- Je schuldig voelen omdat je jezelf vindt falen als moeder of partner
- Bang voor de toekomst en bang dat je geen goede moeder bent of zult zijn
- Lusteloosheid
- Slecht slapen
- Veel piekeren
- De mensen om je heen begrijpen het niet altijd
- Het moederschap valt je tegen en je bent sneller boos
- Je voelt je in de war
- Het kan voorkomen dat je je kindje niet lief of interessant vindt en dat je het het liefste wilt afwijzen
- Onevenwichtig gevoelsleven
- Je kunt last van (grote) angsten hebben of gedachten hebben die heel negatief zijn
Een postnatale depressie (postpartum depressie) wordt (mede) veroorzaakt door de hormonen in je lichaam. De hormonen zijn van grote invloed bij een postnatale depressie dus neem het jezelf niet kwalijk. Er heeft een grote verandering in je hormoonspiegel plaatsgevonden, zowel voor als na de bevalling. Hormonen in ons lichaam zijn verantwoordelijk voor de intentie en diepte van veel van onze gevoelens, dus als de hormonen niet in balans zijn, zijn je gevoelens dat ook niet. Bij deze depressie is gebleken dat hormonen een van de hoofdoorzaken is en vaak gewoon de oorzaak. Er is zeker wat aan te doen dus neem zo snel mogelijk contact op met je huisarts. Ook spelen spanningen en veranderde levensomstandigheden vaak een rol. Een arts kan je echt helpen, dus blijf er net mee rondlopen als je je zo somber voelt na een bevalling. Ook als je het gevoel hebt dat dat niet meer over zal gaan kan dit een heel uitzichtloos gevoel geven, maar het kan juist wel over gaan. Sombere mensen denken vaak dat somberheid nooit meer zal over gaan. Met goede begeleiding en medicatie, is er wel degelijk hulp voor je. Het ligt voor het grootste deel aan je hormonen. Zoek dus altijd hulp en blijf er niet alleen mee zitten.
Lees verder
Gerelateerde artikelen
Depressie na de bevalling: symptomen, klachten en kenmerkenNa de geboorte van de baby overvalt een gevoel van depressie bij sommige vrouwen. Een post partum depressie is het depre…
Roze wolk of toch een donkere wolk? - Postpartum depressieJullie wilden graag een kindje, dus liet je de pil staan. Eindelijk was jullie grootste wens uitgekomen. De zwangerschap…
Verschillende vormen van depressieIedereen is wel eens somber of heeft er even geen zin meer in. Meestal duurt dit een dagje en na een nachtje slapen ziet…
De ontwikkeling van je baby; 33 weken zwangerIn week 33 van een zwangerschap weegt een baby zo'n 2000 gram, en is ongeveer 41 centimeter lang. De baby wordt de komen…Reageer op het artikel "Somber na de bevalling, babyblues of postnatale depressie?"
Reacties
Hendrik, 20-06-2012 15:27 #4
Hallo,
mijn vriendin was tijdens de zwangerschap heel afstandig tegenover mijn familie en ze kon niets meer hebben. Mijn familie mocht niet langs komen tijdens de zwangerschap (wat moeilijk is voor mij want zij zijn ook familie net als haar ouders). Ik dacht het zal na de bevalling wel weer over gaan maar dit was NIET het geval. Mijn ouders en familie mocht nog steeds niet langs komen om de kleine jongen te komen bewonderen. Wat voor mij heel erg zwaar was en op een gegeven moment mocht ik zelf ook geen contact meer hebben met mijn ouders, maar ik deed het wel en nu is zij er achter gekomen door mijn mail te controleren en zij is gelijk vertrokken met ons kleine ventje, dus ik ben hun kwijt en ze reageert niet op sms en bellen. Wat kan ik nu het beste doen? En is dit een gevolg van hormonen? Zijn er meer vrouwen die daar last van hebben of hebben gehad?
Reactie infoteur, 20-06-2012
Deze vraag is heel moeilijk te beantwoorden. Is je vriendin gelukkig met de baby? Is de relatie met jou voorheen altijd goed geweest? Houd ze nog van jou of heeft ze de relatie verbroken? Is er iets gebeurd tussen haar en jouw familie? Heeft ze depressieve klachten? Waarom wil ze jouw familie niet meer zien? Heb jij goed contact met haar familie? Is er iemand die zij graag mag die kan bemiddelen? Bijvoorbeeld goede vrienden?
Als je het allemaal niet weet en niet begrijpt, kan je haar misschien een brief schrijven, zonder haar verwijten te maken. Maar als je haar beloofd hebt om geen contact meer te hebben met je familie, zal ze zich bedrogen voelen. Je kan geen dingen beloven die je niet waar kunt maken.
Maar waarom wil ze niet dat jij contact hebt met je familie? Het lijkt onwaarschijnlijk dat ze daar geen reden voor heeft. Heeft ze jou niet vertelt waarom ze jouw familie niet meer wil zien?
Mirjam, 05-12-2011 10:47 #3
Mijn dochter is 2 weken geleden met een keizersnede geboren. Het is allemaal goed gegaan. Nu zijn we alweer even thuis en ik vind het helemaal niet goed gaan. Ik ben constant bang dat ze gaat huilen en dat wij dan geen rust krijgen. Door die angst ben ik de hele dag zo gespannen dat ik niet slapen en niet eten kan. Ook de band met haar is compleet weg. Het enige wat ik kan denken is, hoe ontsnap ik uit deze situatie? De huisarts is op de hoogte. Toch maak ik me grote zorgen over hoe dit verder gaat/moet.
Reactie infoteur, 05-12-2011
Na de geboorte kan er veel veranderen en je klachten en zorgen komen na ongeveer 10 %tot 15% van de bevallingen voor. Voor jou zal het heel verwarrend zijn want dit zie je van tevoren niet altijd aankomen. Je huisarts is op de hoogte. De klachten zijn echter niet zomaar weg. Toch kan er veel voor je gedaan worden om de klachten te verminderen zodat je weer van de geboorte van je prachtige meisje kan genieten. Voel je niet schuldig, het is voor jou heel naar dat je dit overkomt. Het is wel verstandig om toch weer hulp te zoeken, of via: http://www.korrelatie.nl/thema-s/depressie/43/postnatale-depressie.html of via je huisarts.
Kijk daarom ook eens bij: http://www.korrelatie.nl/thema-s/depressie/43/postnatale-depressie.html
Zijn er mensen in je omgeving die weten en begrijpen wat je voelt en die je kunnen helpen met verzorging thuis (huishouden) en verzorging van de baby en zo?
Wel hulp zoeken hoor. Je hebt het gewoon even nodig nu, en ze kunnen het beste uitzoeken of je door hormonale veranderingen of tekorten, geholpen kunt worden met medicijnen. Ik hoop nog van je te horen hoe het verder is gegaan. Een hartelijke groet van mij. :)
Anna, 02-12-2011 14:57 #2
Mijn zoontje is met een spoedkeizersnede geboren en alles gaat gelukkig heel erg goed. Nu zijn we thuis en ik voel me behoorlijk ontaard. De ene dag gaat het stukken beter dan de andere dag. Heb last van huilbuien en ook wel angsten over de grote verantwoordelijkheid. Ik voel een druk en dat maakt me enorm onzeker. Ik weet me geen raad wanneer ik een dergelijk gevoel krijg en voel me enorm schuldig. Hopelijk zijn het alleen maar kraamtranen en de babyblues. Ik praat er veel over, misschien wel te veel.
Reactie infoteur, 02-12-2011
Je hormonen kunnen goed van slag zijn na de geboorte. Je schuldig voelen is heel naar voor je. Ik hoop dat je toch even langs je huisarts wilt gaan en het vertellen wilt. Deze kan je helpen om snel weer in balans te komen en volop te genieten van deze tijd in je leven. Hartelijke groetjes, en ik hoop echt dat je het aan je huisarts vertelt. :)
Vera Jacobs, 20-10-2010 09:22 #1
Ik weet niet of ik een ppd heb, maar ik heb nergens zin in. zelfs douchen is mij al te veel. ik ben bang dat ik het moederschap niet aankan. ik heb een dochtertje van 9 weken oud, 4 weken te vroeg geboren, en ik heb geen band met haar. soms kan ik heel erg genieten van haar en soms ook niet, alsof ze niet van mij is. ik doe vrij weinig met haar, zoals knuffelen en spelen omdat ik daar dan geen behoefte aan heb. ik slik prozac omdat ik stemmingswisselingen heb. hier heb ik al lang last van. moet ik mij zorgen maken? ik ben bang voor een hechtingsstoornis.
Reactie infoteur, 20-10-2010
Beste Vera,
Je hebt goed inzicht dat het niet lekker gaat. Het is knap dat je dat zelf kunt aangeven en het toont ook aan dat je het graag anders zou willen. Het is inderdaad belangrijk dat je hier hulp bij zoekt. Meer dan Prozac alleen.
Heb je deze somberheid en zorgen al besproken met je verloskundige of je huisarts? Ppd is hormonaal, dus de huisarts kan je dan verder helpen. Je verloskundige zal er ook veel verstand van hebben. Vera, wees trots dat je je problemen ziet en dat je je bewust bent dat je baby misschien tekort komt. Maar jij komt ook tekort. Het is voor jou en je baby immers enorm jammer als deze bijzondere tijd overschaduwd wordt door geen behoefte hebben aan knuffelen of spelen. Zorg maar een beetje goed voor jezelf en bel vandaag nog de huisarts om te vertellen wat je nu hier verteld hebt. Beloofd?
Er kan echt veel voor je gedaan worden als je er niet alleen mee blijft zitten. Laat je me nog weten hoe het verder gegaan is?
Een baby krijgen zorgt voor grote veranderingen in je leven. Dat je je voelt zoals je je voelt, kan zeker veroorzaakt worden door ppd.
Laatste update: 14-07-2015
Rubriek: Mens en Gezondheid
Subrubriek: Zwangerschap
Special: Zwangerschap
Reacties: 4
Deze informatie is van informatieve aard en geen vervanging voor professioneel medisch advies. Raadpleeg bij medische problemen en/of vragen altijd een arts.