Psittacose: Infectie (ziekte) door besmetting vogels
Bij psittacosis heeft een patiënt een infectie opgelopen met Chlamydophila psittaci, een soort bacterie die te vinden is in de uitwerpselen van vogels. Vogels verspreiden de infectie naar de mens, al gebeurt dit zelden. De patiënt met psittacose kent veel algemene of zelfs geen symptomen waardoor de ziekte moeilijk te diagnosticeren valt. De ziekte werd voor het eerst gemeld in Europa in 1879. In 1894 echter werd de naam psittacose - de Griekse term voor “papegaai” - voor het eerst gebruikt.
Synoniemen psittacose
Psittacose is eveneens gekend onder deze synoniemen:
- Chlamydia psittaci (dit is de naam van de bacterie)
- Ornithose
- Papegaaienziekte
- Parrot fever
- Psittacosis
Epidemiologie ziekte
Psittacose is een zeldzame aandoening die wereldwijd voorkomt. De incidentie neemt toe in de ontwikkelde landen waar mensen meer en meer exotische
vogels importeren. Gemiddeld krijgen jaarlijks veertig tot tachtig mensen deze ziekte in Nederland. In België zijn jaarlijks rond de 15 personen getroffen. Wellicht lijden meer patiënten aan de aandoening maar stelt een arts de diagnose niet omdat het slechts gaat om milde gevallen met weinig of geen symptomen. Af en toe gebeurt er een kleine uitbraak in Nederland of België, maar erg veel bijkomende patiënten zijn dan niet getroffen. De ziekte kent verder geen seksuele en raciale voorliefde. Psittacose komt tot slot voor in alle leeftijdsgroepen, ook bij kinderen. De infectie komt echter vaker voor bij patiënten van middelbare leeftijd.
Oorzaken: Infectie door besmetting vogels
Vogeleigenaars, dierenwinkelwerknemers, werknemers in een dierentuin, personen die in pluimveeslachterijen werken, en dierenartsen hebben een verhoogd risico op deze infectie. Deze komen voornamelijk voor bij patiënten die een verlaagd immuunsysteem hebben. Vooral papegaaien, parkieten en grasparkieten veroorzaken de infectie, maar deze is ook mogelijk door andere vogels zoals bijvoorbeeld, kalkoenen, duiven en eenden.
Symptomen van atypische longontsteking
De incubatietijd (tijd tussen besmetting en optreden van symptomen van een ziekte) bedraagt één à twee weken. De patiënt vertoont meestal
griepachtige symptomen die ongeveer hetzelfde zijn als bij
atypische pneumonie. De patiënt heeft bloederig
sputum (slijm), een droge
hoest,
gewrichtspijn,
hoofdpijn,
koorts, koude
rillingen en
spierpijn (vooral in het hoofd en de nek). Tevens is hij
vermoeid en lijdt hij aan
kortademigheid. In ernstigere gevallen heeft hij een
longontsteking (= pneumonie:
ontsteking onderste luchtwegen) of bloedvergiftiging en is een ziekenhuisopname vereist. Mogelijk is de patiënt zelfs asymptomatisch. Door de grote variëteit van het ziektebeeld is psittacose erg moeilijk te diagnosticeren.
Diagnose en onderzoeken
Lichamelijk onderzoek
Een arts vraagt de patiënt of hij recent in contact is geweest met vogels. De patiënt krijgt vervolgens een uitgebreid lichamelijk onderzoek. De arts plaatst hierbij zijn stethoscoop op de borst van de patiënt om naar de
ademgeluiden te luisteren (
auscultatie). Hierbij hoort hij abnormale, krakende longgeluiden (
reutels) en verminderde ademgeluiden.
Diagnostisch onderzoek
Diagnostische onderzoeken omvatten een volledig
bloedonderzoek, een
radiografisch onderzoek van de
borstkas (
thoraxfoto), een CT-scan van de borstkas en een
sputumkweek.
Differentiële diagnose
De differentiële diagnoses omvatten:
Behandelingen met antibiotica
De arts behandelt de infectie met een drie weken durende antibioticakuur.
Prognose vaak zeer goed
Wanneer een patiënt geen andere aandoening heeft, is de prognose van een psittacose zeer goed. De patiënt herstelt veelal volledig. Het sterftecijfer is minder dan 1% met de juiste
antibiotica.
Complicaties
Complicaties omvatten een aantasting van de
hersenen, een hartklepinfectie, een leverontsteking (hepatitis) en een verminderde longfunctie als gevolg van een longontsteking
Lees verder