Klierkoorts: Infectie door Epstein-Barr virus met keelpijn

Klierkoorts is een virale infectie die gekenmerkt wordt door symptomen zoals vermoeidheid, koorts, een pijnlijke keel en gezwollen lymfeklieren, meestal in de nek. Het Epstein-Barr virus (EBV) is de belangrijkste veroorzaker van deze aandoening. Hoewel klierkoorts vooral jongvolwassenen treft, kan het op elke leeftijd voorkomen. De behandeling bestaat doorgaans uit rust en voldoende vochtinname, en in sommige gevallen kan medicamenteuze behandeling noodzakelijk zijn. De vooruitzichten voor patiënten met klierkoorts zijn meestal goed, hoewel vermoeidheid soms maanden aanhoudt na het herstel. Complicaties zijn zeldzaam, maar een miltruptuur kan levensbedreigend zijn.

• Synoniemen van klierkoorts
• Epidemiologie
• Mechanisme
• Oorzaken: Infectie door Epstein-Barr virus
• Risicofactoren
• Risicogroepen
• Symptomen: Keelpijn, gezwollen lymfeklieren, vermoeidheid en lichte koorts
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling
• Ondersteunende zorg en herstel
• Prognose
• Complicaties
• Impact op langetermijngezondheid
• Preventie
• Praktische tips voor het omgaan met klierkoorts: infectie door Epstein-Barr virus met keelpijn
• Zorg goed voor jezelf en rust voldoende
• Hydrateer goed en eet een voedzaam voedingspatroon
• Verzacht de keel met warme kompressen of gorgelen
• Vermijd zware fysieke activiteit en neem voorzichtig de draad weer op
• Gebruik pijnstillers om ongemak te verlichten
• Monitor de symptomen en zoek medische hulp indien nodig
• Communiceer met je omgeving over je ziekte en beperk de verspreiding
• Wees geduldig en volg het herstelproces
• Misvattingen rond klierkoorts
• Klierkoorts wordt altijd veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus
• Klierkoorts is niet ernstig en verdwijnt vanzelf
• Klierkoorts wordt altijd gekenmerkt door een hoge koorts
• Klierkoorts kan alleen door direct contact met speeksel worden overgedragen
• Klierkoorts komt alleen voor bij jonge mensen
• Antibiotica helpen bij de behandeling van klierkoorts

Synoniemen van klierkoorts

Klierkoorts staat ook bekend onder de volgende synoniemen:

• Drüsenfieber
• Kissing disease
• Kusjesziekte
• Kusziekte
• Maladie des fiancés
• Mono
• Mononucleosis infectiosa (afkorting MNI)
• Ziekte van Pfeiffer

Epidemiologie

Klierkoorts, ook bekend als mononucleosis infectiosa, wordt wereldwijd veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus (EBV), een veelvoorkomend herpesvirus. Het virus verspreidt zich voornamelijk via speeksel, wat het in sommige landen de bijnaam "kissing disease" heeft opgeleverd. De incidentie van klierkoorts verschilt per leeftijdsgroep, geografische locatie en seizoen.

Incidentie per leeftijdsgroep
Klierkoorts komt het meest voor bij adolescenten en jongvolwassenen tussen de 15 en 25 jaar. In deze leeftijdsgroep hebben patiënten vaak intensiever contact via speekseluitwisseling, wat de kans op besmetting verhoogt. Bij kinderen verloopt de infectie vaak asymptomatisch, terwijl volwassenen meestal sterker reageren op de infectie.

Geografische variaties
Het voorkomen van klierkoorts vertoont variaties per regio, mede afhankelijk van sociale interactiepatronen en culturele gewoontes. In ontwikkelde landen komt de infectie vaker op jongvolwassen leeftijd voor, terwijl in ontwikkelingslanden de meeste kinderen al vroeg in hun leven met EBV besmet raken en zo vaak immuniteit ontwikkelen tegen klierkoorts.

Seizoensgebondenheid
Hoewel klierkoorts niet strikt seizoensgebonden is, zien we in sommige gebieden meer gevallen tijdens het najaar en de wintermaanden. Dit kan samenhangen met verhoogde blootstelling aan andere infecties, wat het immuunsysteem mogelijk verzwakt, waardoor EBV zich gemakkelijker kan verspreiden.

Mechanisme

Klierkoorts wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus, dat voornamelijk het lymfatische systeem en bepaalde cellen van het immuunsysteem aanvalt.

Infectie van B-lymfocyten
Bij besmetting dringt het Epstein-Barr-virus de B-lymfocyten binnen, een type witte bloedcel dat een cruciale rol speelt in het immuunsysteem. Het virus vermenigvuldigt zich in deze cellen, wat een ontstekingsreactie uitlokt en leidt tot zwelling van de lymfeklieren. Deze zwelling zorgt voor de karakteristieke symptomen zoals gezwollen klieren en keelpijn.

Lymfatische verspreiding
Nadat het virus zich in de B-lymfocyten heeft gevestigd, verspreidt het zich via het lymfatische systeem naar andere organen, zoals de milt en de lever. Dit verklaart waarom veel patiënten symptomen ontwikkelen zoals een vergrote milt (splenomegalie) en leverproblemen, die karakteristiek zijn voor klierkoorts.

Virale persistentie
Eenmaal besmet, blijft het Epstein-Barr-virus levenslang in het lichaam aanwezig, vaak in een latente toestand. Bij een verzwakt immuunsysteem kan het virus reactiveren, hoewel dit meestal niet leidt tot dezelfde symptomen als bij een primaire infectie. Deze persistente infectie kan in zeldzame gevallen geassocieerd worden met andere aandoeningen, zoals bepaalde lymfomen.

Oorzaken: Infectie door Epstein-Barr virus

Klierkoorts wordt meestal veroorzaakt door het Epstein-Barr virus (EBV). In zeldzame gevallen kan een cytomegalovirus verantwoordelijk zijn. Het overdracht van EBV vindt plaats via contact met speeksel en door het inademen van lucht die besmet is met het virus (bijvoorbeeld door niezen of hoesten). Klierkoorts is minder besmettelijk dan andere infecties zoals een verkoudheid.

Risicofactoren

Bepaalde factoren verhogen de kans op het oplopen van klierkoorts of het verergeren van de symptomen.

Leeftijd en sociale interacties
Adolescenten en jongvolwassenen lopen het hoogste risico op besmetting, vooral door intensieve sociale contacten zoals zoenen of het delen van drinkgerei. In deze leeftijdsgroep komen de symptomen van klierkoorts vaak sterker naar voren, wat kan leiden tot een langdurig herstel.

Verzwakt immuunsysteem
Patiënten met een verzwakt immuunsysteem, bijvoorbeeld door hiv, bepaalde medicatie, of langdurige ziekten, hebben een verhoogd risico op ernstige symptomen. Voor deze risicogroep kan de infectie ernstiger en langduriger zijn, met een groter risico op complicaties.

Gebrek aan immuniteit tegen EBV
Mensen die in hun jeugd niet aan EBV zijn blootgesteld, hebben op volwassen leeftijd meer kans om symptomen van klierkoorts te ontwikkelen bij een primaire infectie. In landen waar EBV al op jonge leeftijd wordt opgelopen, ontwikkelen patiënten vaak immuniteit, waardoor het risico op klierkoorts op latere leeftijd afneemt.

Risicogroepen

Hoewel klierkoorts in principe iedereen kan treffen, zijn er bepaalde groepen die vatbaarder zijn voor een infectie of complicaties door EBV.

Studenten en jongvolwassenen
Studenten en jongvolwassenen zijn een primaire risicogroep door hun intensieve sociale interacties. Vooral op universiteiten en in andere situaties waar nauw contact plaatsvindt, zoals sportteams of studentenverenigingen, neemt de kans op besmetting toe.

Patiënten met immunosuppressie
Patiënten die immunosuppressieve medicatie gebruiken, zoals bij orgaantransplantaties of auto-immuunziekten, lopen een verhoogd risico op een ernstigere infectie en mogelijke complicaties. Voor deze groep kan de infectie zwaarder verlopen en langdurige gezondheidsproblemen veroorzaken.

Zorgverleners en familieleden van besmette personen
Zorgverleners en mensen die nauw contact hebben met besmette patiënten, zoals familieleden, lopen ook een hoger risico op besmetting. Dit komt door het risico van speekseloverdracht, vooral wanneer beschermende maatregelen niet voldoende worden toegepast.

Symptomen: Keelpijn, gezwollen lymfeklieren, vermoeidheid en lichte koorts

De incubatietijd van klierkoorts, de periode tussen besmetting en het optreden van symptomen, bedraagt doorgaans tussen de tien dagen en acht weken. Bij jonge kinderen verloopt de infectie vaak zonder symptomen, terwijl adolescenten duidelijkere symptomen vertonen. De incubatietijd is bij kinderen vaak korter dan bij adolescenten.

Vaak voorkomende symptomen
De meest voorkomende symptomen van de ziekte van Pfeiffer ontstaan meestal geleidelijk en omvatten lichte koorts, slaperigheid, hoofdpijn, een verlies van eetlust, milde spierpijn, spierstijfheid, malaise (een algemeen ziek gevoel), vermoeidheid, keelpijn (die vaak verergert), een droge keel, misselijkheid, een rode keel met kleine puntvormige bloedingen op het gehemelte, gezwollen lymfeklieren (vooral in de nek of oksel) en vaak een pijnlijke nek (nekpijn). Soms kan een voorbijgaande maculopapulaire uitslag (huiduitslag met vlekken en bultjes) optreden, die sterk lijkt op mazelen. Deze huiduitslag komt vooral voor bij patiënten die het antibioticum ampicilline of amoxicilline gebruiken voor een keelontsteking.

Minder vaak voorkomende symptomen
Minder vaak voorkomende symptomen zijn onder andere:

• Een gele tong
• Overgevoeligheid voor licht (fotofobie)
• Een snelle hartslag (tachycardie)
• Geelzucht (gele verkleuring van huid en oogwit)
• Gezwollen oksels
• Hoesten
• Kortademigheid
• Neusbloedingen
• Pijn op de borst
• Spierpijn aan de ogen
• Stomatitis (ontsteking van het slijmvlies in en rond de mond)
• Uvulitis (gezwollen huig van de tong)

Alarmsymptomen

Hoewel klierkoorts meestal mild verloopt, kunnen bepaalde symptomen wijzen op ernstigere complicaties die medische opvolging vereisen.

Ernstige keelpijn en ademhalingsproblemen
Een ernstige keelpijn die niet verbetert of ademhalingsproblemen veroorzaakt door gezwollen amandelen kan wijzen op ernstige ontsteking in de keel. Dit vereist mogelijk medische tussenkomst om complicaties zoals luchtwegobstructie te voorkomen.

Pijn in de bovenbuik en vergrote milt
Pijn in de bovenbuik, vooral links onder de ribben, kan wijzen op een vergrote milt (splenomegalie). Patiënten met een vergrote milt lopen het risico op een miltruptuur, wat levensbedreigend kan zijn. Medische controle en advies over het vermijden van zware inspanningen zijn hier noodzakelijk.

Geelzucht of leverproblemen
Symptomen zoals geelzucht (gele verkleuring van de huid en ogen), vermoeidheid en donkere urine kunnen wijzen op leverproblemen. In sommige gevallen veroorzaakt het Epstein-Barr-virus hepatitis, wat medische opvolging vereist om verdere schade aan de lever te voorkomen.

Aanhoudende vermoeidheid en neurologische symptomen
Een aanhoudende vermoeidheid die niet vermindert met rust of neurologische symptomen zoals hoofdpijn, duizeligheid, of spierzwakte, kunnen wijzen op complicaties zoals encefalitis of het chronisch vermoeidheidssyndroom. Patiënten met deze symptomen dienen medische hulp te zoeken voor verdere diagnose en mogelijke therapie.

Diagnose en onderzoeken

Lichamelijk onderzoek
Bij een lichamelijk onderzoek kunnen gezwollen klieren worden aangetroffen, zoals aan de voor- en achterkant van de nek (cervicale lymfadenopathie) of onder de oksels. Ook kan er een zwelling van de keelamandelen optreden met een witte bekleding. Daarnaast kan de milt gezwollen zijn (splenomegalie) en/of de lever (hepatomegalie). Deze symptomen zijn vaak zichtbaar naast de andere symptomen van klierkoorts.

Diagnostisch onderzoek
Een diagnostisch onderzoek kan atypische mononucleaire cellen (geactiveerde CD8-positieve T-lymfocyten, ook wel Pfeiffer-cellen genoemd) in het bloed aantonen, wat sterk wijst op een infectie met het Epstein-Barr virus. Daarnaast kan een bloedonderzoek leverfunctiestoornissen en lymfocytose (verhoging van het aantal lymfocyten, een type witte bloedcellen) aan het licht brengen.

Differentiële diagnose
Klinisch vergelijkbare aandoeningen die moeten worden onderscheiden van klierkoorts zijn onder andere toxoplasmose (een parasitaire infectie die symptomen kan veroorzaken in de hersenen, longen, hart, ogen en/of lever), een cytomegalie-infectie, virale hepatitis (ontsteking van de lever) en een acute HIV-infectie.

Behandeling

In de meeste gevallen is een specifieke behandeling niet noodzakelijk en herstelt de patiënt relatief snel. Zelfzorgmaatregelen zijn vaak voldoende, maar in sommige gevallen kan medicatie vereist zijn.

Zelfzorg
Het is belangrijk om voldoende vocht te drinken, te gorgelen met warm zout water om de keelpijn te verlichten, een gezonde en evenwichtige voeding te volgen en voldoende rust te nemen om verlichting van de symptomen te bereiken. Vrij verkrijgbare pijnstillers, zoals paracetamol of ibuprofen, kunnen helpen bij het verlichten van pijn en koorts. Verder moet de patiënt contact met sportactiviteiten vermijden indien de milt gezwollen is, om een gescheurde milt te voorkomen.

Professionele medische zorg
Corticosteroïden (krachtige ontstekingsremmers) kunnen nodig zijn wanneer de infectie complicaties zoals encefalitis, meningitis (hersenvliesontsteking) of het Guillain-Barré-syndroom veroorzaakt. Medicatie kan ook nodig zijn bij trombocytopenie (een tekort aan bloedplaatjes) of hemolyse (versnelde afbraak van rode bloedcellen), of wanneer gezwollen keelamandelen leiden tot ademhalingsfalen.

Ondersteunende zorg en herstel

Na het acute stadium van klierkoorts kunnen patiënten baat hebben bij ondersteunende zorg om het herstel te bevorderen. Dit kan onder meer inhouden:

• Revalidatie: Voor langdurige vermoeidheid kan een programma van gecontroleerde fysieke activiteit en revalidatie nuttig zijn.
• Psychologische ondersteuning: Bij aanhoudende vermoeidheid en psychische klachten kan therapie helpen bij het omgaan met emotionele stress.
• Voeding en dieet: Het volgen van een dieet rijk aan voedingsstoffen kan bijdragen aan een sneller herstel en het versterken van het immuunsysteem.

Prognose

De koorts zakt meestal binnen tien dagen. Binnen vier weken verdwijnen ook de gezwollen lymfeklieren en de milt. De vermoeidheid verdwijnt vaak binnen enkele weken, maar kan soms twee tot drie maanden aanhouden.

Complicaties

Enkele mogelijke complicaties van klierkoorts zijn:

• Ademhalingsproblemen door gezwollen amandelen
• Neurologische problemen (zeldzaam), zoals het Guillain-Barré-syndroom (zwakte en pijn door zenuwschade), convulsies (stuipen), Bell’s palsy (aangezichtsverlamming) en ongecoördineerde bewegingen
• Bloedarmoede (anemie) door versnelde afbraak van rode bloedcellen
• Depressie
• Huiduitslag (soms)
• Milde leverontsteking (hepatitis)
• Miltruptuur: Een scheur in de milt die zeldzaam optreedt, maar levensbedreigend kan zijn. De patiënt ervaart vaak scherpe, plotselinge pijn aan de linkerkant van de bovenbuik. Dit vereist onmiddellijke medische aandacht.
• Ontsteking van de hartspier (myocarditis)
• Ontsteking van de hersen- en ruggenmergsvliezen (meningitis)
• Ontsteking van de hersenen (encefalitis)
• Ontsteking van de mesenteriale lymfeknopen, in de rechterbenedenhoek van de buik nabij de blinde darm (mesenteriale adenitis)
• Verlaagd aantal bloedplaatjes (trombocytopenie) wat kan leiden tot bloedstollingsproblemen
• Gezwollen of ontstoken testikels
• Zwakte

Bovendien blijkt uit een medische studie uit 2007, gepubliceerd in het tijdschrift “Nursing Standard,” dat het risico op multiple sclerose (een chronische auto-immuunaandoening) verhoogd kan zijn bij patiënten die eerder klierkoorts hebben gehad, ongeacht leeftijd, geslacht, duur of ernst van de infectie.

In zeldzame gevallen kan klierkoorts dodelijk zijn, vooral bij patiënten met een verzwakt immuunsysteem.

Impact op langetermijngezondheid

Langetermijneffecten van klierkoorts kunnen invloed hebben op de gezondheid, zoals:

• Langdurige vermoeidheid: Bij sommige patiënten kan vermoeidheid langdurig aanhouden, wat invloed kan hebben op dagelijkse activiteiten en kwaliteit van leven.
• Immuunsysteem: De infectie kan tijdelijke veranderingen in het immuunsysteem veroorzaken, wat de vatbaarheid voor andere infecties kan verhogen.
• Psychologische effecten: Langdurige symptomen kunnen bijdragen aan angst of depressie, wat aanvullende ondersteuning kan vereisen.

Preventie

Patiënten met klierkoorts zijn besmettelijk zolang zij symptomen vertonen, en dit kan enkele maanden aanhouden. De besmettelijke periode varieert echter per persoon. Het virus kan enkele uren buiten het lichaam overleven, dus het is aan te raden om zoenen of het delen van gebruiksvoorwerpen te vermijden wanneer iemand in contact komt met klierkoorts.

Praktische tips voor het omgaan met klierkoorts: infectie door Epstein-Barr virus met keelpijn

Klierkoorts, ook bekend als mononucleosis of de ziekte van Pfeiffer, wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus en leidt tot symptomen zoals keelpijn, koorts, vermoeidheid en gezwollen lymfeklieren. De ziekte komt vooral voor bij tieners en jongvolwassenen, maar kan mensen van elke leeftijd treffen. Klierkoorts is vaak niet ernstig, maar de symptomen kunnen intens zijn en de patiënt uitputten. Er zijn verschillende praktische stappen die je kunt nemen om de symptomen te verlichten en het herstel te ondersteunen.

Zorg goed voor jezelf en rust voldoende

Een van de belangrijkste aspecten van herstel bij klierkoorts is voldoende rust. Je lichaam heeft tijd nodig om het virus te bestrijden, dus probeer fysieke activiteiten en stress te minimaliseren. De vermoeidheid kan gedurende enkele weken aanhouden, zelfs nadat de koorts en andere symptomen afnemen. Het is essentieel om dagelijks veel rust te nemen en niet te snel terug te keren naar je normale routines.

Slaap minstens acht uur per nacht en neem overdag korte dutjes om je energie op peil te houden. Probeer stressvolle situaties te vermijden die je herstel kunnen vertragen. Je kunt overwegen om tijd vrij te nemen van school, werk of andere verplichtingen totdat je voldoende hersteld bent.

Hydrateer goed en eet een voedzaam voedingspatroon

Tijdens het herstel van klierkoorts is het belangrijk om goed gehydrateerd te blijven. Je lichaam heeft vocht nodig om de infectie te bestrijden en de keel te verzachten. Drink veel water, kruidenthee of bouillon, en vermijd cafeïne en alcohol, die je uitdrogen.

Probeer kleine, regelmatige maaltijden te eten, zelfs als je geen honger hebt, om je energie op peil te houden. Kies voor lichte, makkelijk te verteren voedingsmiddelen, zoals soep, fruit en groenten. Voedingsmiddelen die rijk zijn aan vitamine C, zoals citrusvruchten, kunnen het immuunsysteem ondersteunen.

Verzacht de keel met warme kompressen of gorgelen

Keelpijn is een van de meest vervelende symptomen van klierkoorts. Om verlichting te krijgen, kun je warme kompressen op je hals leggen om de pijn te verzachten. Gorgelen met warm zoutwater kan ook helpen de keel te kalmeren en ontstekingen te verminderen. Meng een halve theelepel zout in een glas warm water en gorgel meerdere keren per dag om de symptomen te verlichten.

Er zijn ook keelsprays of zuigtabletten te koop die je kunnen helpen om de keel te verzachten. Kies voor producten die menthol of eucalyptus bevatten, maar zorg ervoor dat je geen producten gebruikt die de keel kunnen irriteren.

Vermijd zware fysieke activiteit en neem voorzichtig de draad weer op

Hoewel het verleidelijk kan zijn om na een paar dagen weer actief te worden, is het belangrijk om zware fysieke activiteit te vermijden, vooral als de lymfeklieren gezwollen blijven. Lichaamsbeweging kan de druk op de buik vergroten, wat kan leiden tot een gescheurde milt, wat een complicatie is bij klierkoorts.

Wanneer je merkt dat je je beter voelt, kun je langzaamaan beginnen met lichte activiteiten, zoals wandelen. Raadpleeg je arts voordat je terugkeert naar intensievere lichaamsbewegingen, zoals sporten, om ervoor te zorgen dat je lichaam voldoende hersteld is.

Gebruik pijnstillers om ongemak te verlichten

Om de koorts en de pijn te verlichten, kun je pijnstillers gebruiken die zonder recept verkrijgbaar zijn, zoals paracetamol of ibuprofen. Deze medicijnen kunnen helpen om de koorts te verlagen en de pijn in je keel te verminderen. Het is belangrijk om de voorgeschreven dosering niet te overschrijden en altijd de gebruiksaanwijzing op de verpakking te volgen.

Vermijd aspirine bij kinderen en tieners vanwege het risico op het ontwikkelen van het syndroom van Reye, een zeldzame maar ernstige aandoening die gepaard gaat met lever- en hersenbeschadiging.

Monitor de symptomen en zoek medische hulp indien nodig

Hoewel klierkoorts vaak vanzelf geneest, kunnen er complicaties optreden, zoals een vergrote milt of lever, of een secundaire bacteriële infectie. Het is belangrijk om je symptomen nauwlettend in de gaten te houden. Als je ernstige buikpijn, ademhalingsproblemen, aanhoudende koorts of een verergering van de keelpijn ervaart, neem dan onmiddellijk contact op met je arts.

Bij tekenen van een gescheurde milt, zoals hevige buikpijn of een gevoel van druk in de buik, zoek dan onmiddellijk medische hulp.

Communiceer met je omgeving over je ziekte en beperk de verspreiding

Klierkoorts wordt overgedragen door speeksel, dus het is belangrijk om contact met anderen te beperken totdat je volledig hersteld bent. Vermijd nauw contact zoals kussen en het delen van eetgerei of drinkbekers.

Het is ook raadzaam om je omgeving op de hoogte te stellen van je ziekte, zodat ze maatregelen kunnen nemen om verspreiding te voorkomen, zoals het regelmatig wassen van handen. Klierkoorts kan weken tot maanden besmettelijk blijven, dus wees voorzichtig bij het omarmen van sociale contacten tijdens het herstel.

Wees geduldig en volg het herstelproces

Klierkoorts vereist geduld, zowel van jou als van je omgeving. De vermoeidheid kan aanhouden, zelfs nadat de meest opvallende symptomen verdwenen zijn. Blijf rustig, blijf rustig herstellen en neem de tijd om volledig hersteld te raken. Als de symptomen langer aanhouden dan verwacht, bespreek dan de situatie met je arts om er zeker van te zijn dat er geen andere onderliggende gezondheidsproblemen zijn die aandacht vereisen.

Door een goede balans te vinden tussen rust, hydratatie en het vermijden van overbelasting van je lichaam, kun je effectief omgaan met de symptomen van klierkoorts en een volledig herstel bereiken.

Misvattingen rond klierkoorts

Klierkoorts, ook bekend als infectieuze mononucleosis, is een virale infectie die vaak wordt geassocieerd met enkele hardnekkige misvattingen. Deze aandoening komt veel voor bij tieners en jonge volwassenen, maar wordt vaak verkeerd begrepen. Het is belangrijk om de juiste informatie te hebben over de oorzaken, symptomen en behandeling van klierkoorts om onterecht zorgen te vermijden.

Klierkoorts wordt altijd veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus

De meest voorkomende oorzaak van klierkoorts is inderdaad het Epstein-Barr-virus, maar het kan ook door andere virussen worden veroorzaakt, zoals het cytomegalovirus. Het idee dat klierkoorts uitsluitend door het Epstein-Barr-virus wordt veroorzaakt, is dus onvolledig. Het is belangrijk te beseffen dat niet alle gevallen van klierkoorts hetzelfde virus betreffen, hoewel het Epstein-Barr-virus wel het meest voorkomt.

Klierkoorts is niet ernstig en verdwijnt vanzelf

Veel mensen denken dat klierkoorts geen ernstige aandoening is en dat het vanzelf geneest zonder behandeling. Hoewel de meeste gevallen van klierkoorts vanzelf genezen, kunnen er complicaties optreden, zoals een vergrote milt of lever. In sommige gevallen kan de infectie langdurige vermoeidheid en andere symptomen veroorzaken, die maanden kunnen aanhouden. Daarom is het belangrijk om medische hulp te zoeken om de aandoening goed te beheren.

Klierkoorts wordt altijd gekenmerkt door een hoge koorts

Een misverstand is dat klierkoorts altijd gepaard gaat met hoge koorts. Hoewel koorts een veelvoorkomend symptoom is, kunnen sommige mensen met klierkoorts een milde of zelfs geen koorts ervaren. Andere symptomen, zoals keelpijn, gezwollen lymfeklieren en extreme vermoeidheid, kunnen evenzeer aanwezig zijn, zelfs zonder dat er koorts optreedt.

Klierkoorts kan alleen door direct contact met speeksel worden overgedragen

Hoewel klierkoorts vaak via speeksel wordt overgedragen, bijvoorbeeld door kussen of het delen van bestek, kan het ook via andere middelen worden verspreid, zoals het inademen van druppels in de lucht wanneer iemand hoest of niest. De infectie kan ook worden verspreid via oppervlakken die in contact zijn geweest met besmet speeksel, zoals handdoeken of lippenbalsems. Dit maakt de verspreiding van klierkoorts breder dan alleen direct contact met speeksel.

Klierkoorts komt alleen voor bij jonge mensen

Klierkoorts wordt vaak gezien als een aandoening die alleen jonge mensen treft, vooral tieners en jonge volwassenen. Hoewel deze groep vaker wordt getroffen, kan klierkoorts op elke leeftijd optreden. Het Epstein-Barr-virus kan op elk moment in het leven een infectie veroorzaken, zelfs bij ouderen. De symptomen kunnen ook variëren afhankelijk van de leeftijd van de persoon.

Antibiotica helpen bij de behandeling van klierkoorts

Een veelgemaakte misvatting is dat antibiotica effectief zijn tegen klierkoorts, omdat de ziekte vaak gepaard gaat met symptomen die lijken op die van bacteriële infecties. Klierkoorts wordt echter veroorzaakt door een virus, en antibiotica zijn niet effectief tegen virale infecties. De behandeling richt zich meestal op het verlichten van de symptomen, zoals het gebruik van pijnstillers en voldoende rust om het herstel te ondersteunen.

Lees verder

• Keelpijn: Oorzaken van pijn aan keel (pijnlijke keel)