Ferriprieve anemie: Bloedarmoede door ijzertekort
Rode bloedcellen bezorgen zuurstof aan de lichaamsweefsels. Anemie is een aandoening waarbij het lichaam niet voldoende gezonde rode bloedcellen aanmaakt. Ferriprieve anemie, oftewel ijzergebreksanemie, treedt op wanneer het lichaam onvoldoende ijzer heeft om hemoglobine te produceren, wat essentieel is voor het transport van zuurstof. Wereldwijd is ijzertekort de meest voorkomende vorm van bloedarmoede. Symptomen zoals nagelafwijkingen, zwakte en concentratieproblemen kunnen wijzen op ijzergebrek. Het corrigeren van ijzergebreksanemie kan vaak door het nemen van ijzersupplementen, maar het is cruciaal om de onderliggende oorzaak van het ijzertekort te behandelen. Het behandelresultaat voor ferriprieve anemie is doorgaans positief, hoewel de vooruitzichten afhangen van de oorzaak van het ijzertekort. Indien onbehandeld, kan ferriprieve anemie ernstige complicaties veroorzaken.
Epidemiologie van ijzergebreksanemie
IJzertekort is de belangrijkste oorzaak van
bloedarmoede wereldwijd, met ongeveer 30% van de wereldbevolking (ongeveer 500 miljoen mensen) die lijdt aan ferriprieve anemie. De meest voorkomende oorzaak van ijzertekort wereldwijd is bloedverlies, vaak door aandoeningen zoals maag- en darmproblemen. In ontwikkelingslanden zijn parasitaire infecties zoals
mijnwormziekte (waarbij de darm en longen worden aangetast) belangrijke oorzaken van bloedverlies en ijzertekort.
Oorzaken van ferriprieve anemie
Belang van rode bloedcellen
Rode bloedcellen spelen een cruciale rol in het transporteren van zuurstof naar de weefsels van het lichaam. Ze worden geproduceerd in het beenmerg en circuleren ongeveer drie tot vier maanden door het lichaam voordat ze door de milt worden afgebroken.
IJzer is een essentieel bestanddeel van hemoglobine, het eiwit in rode bloedcellen dat zuurstof bindt. Zonder voldoende ijzer kan het bloed niet effectief zuurstof vervoeren. Het lichaam neemt ijzer uit de voeding op en hergebruikt het ijzer uit afgebroken rode bloedcellen.
Ferriprieve anemie ontstaat wanneer de ijzervoorraden van het lichaam uitgeput raken. Dit kan verschillende oorzaken hebben, waaronder bloedverlies, verhoogde ijzerbehoefte, verminderde ijzerabsorptie en een onvoldoende inname van ijzer.
Bloedingen
Bloedverlies kan leiden tot een tekort aan ijzer. Dit kan voortkomen uit verschillende bronnen, waaronder:
Een zwangere vrouw heeft meer ijzer nodig /
Bron: PublicDomainPictures, Pixabay Verhoogde ijzerbehoefte
Tijdens zwangerschap of borstvoeding is de ijzerbehoefte verhoogd. Vrouwen moeten extra ijzer binnenkrijgen om ijzergebreksanemie te voorkomen. Dit geldt ook voor vrouwen met een hoge ijzerbehoefte door bloeding of andere omstandigheden.
Onvoldoende absorptie van ijzer
Bij sommige aandoeningen en medische behandelingen kan de opname van ijzer uit de voeding verminderd zijn:
Onvoldoende opname van ijzerrijke voeding
Als iemand onvoldoende ijzerrijke voedingsmiddelen eet, kan dit leiden tot ijzertekort. Dit komt voor bij strikte vegetariërs of mensen met een ongezonde voeding. Ontwikkelingslanden hebben vaak een hogere prevalentie van ijzertekort door beperkte toegang tot voedingsmiddelen met ijzer. In ontwikkelde landen is ijzertekort bij premature
baby’s of vertraagde introductie van vast voedsel een aandachtspunt.
Symptomen van ijzertekort
Milde symptomen
Bij milde ferriprieve anemie kunnen symptomen vaak onopgemerkt blijven of zich geleidelijk ontwikkelen. Ze kunnen bestaan uit
zwakte,
concentratieproblemen,
hoofdpijn,
ochtendhoofdpijn, en
vermoeidheid /
ochtendvermoeidheid.
In ernstige gevallen van ijzergebreksanemie kan pijn op de borst optreden /
Bron: Pexels, Pixabay
Ernstige symptomen
Bij ernstige bloedarmoede door ijzertekort kunnen de volgende symptomen optreden:
Aandoeningen
De aandoeningen die bloedarmoede door ijzertekort kunnen veroorzaken, gaan vaak gepaard met de volgende klachten:
Diagnose en onderzoeken van ijzertekort
Lichamelijk onderzoek
De diagnose van bloedarmoede door ijzertekort begint met een gedetailleerde anamnese, waarbij de arts vragen stelt over de voedingsinname en eventuele symptomen. Het gebruik van
niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) wordt onderzocht, aangezien deze medicijnen kunnen leiden tot
maagbloedingen, wat een risicofactor voor ijzergebrek vormt. Ook de aanwezigheid van bloed in de ontlasting, wat kan wijzen op
aambeien of rectumkanker, is een belangrijk klinisch teken. Bij vrouwen vraagt de arts naar de duur van de menstruatie, het verschijnen van
bloedstolsels in het
maandverband en het aantal gebruikte maandverbanden en tampons (normaal 3-5 per dag). Tijdens het onderzoek kan de arts opmerken dat het tongoppervlak glad is en dat er wondjes aan de mondhoek aanwezig zijn. De slijmvliezen kunnen bleek zijn, en een vergrote milt (
splenomegalie) kan aanwezig zijn bij ernstige en onbehandelde gevallen.
Diagnostisch onderzoek
De arts stelt de diagnose van ijzergebreksanemie door middel van uitgebreid
bloedonderzoek. Dit bloedonderzoek omvat meestal metingen van het hemoglobine-, ferritine- en transferrine-niveau, alsook de bepaling van het mean corpuscular volume (MCV) en de mean corpuscular hemoglobin concentration (MCHC). In sommige gevallen kan een
colonoscopie (inwendig kijkonderzoek van de dikke darm) of een
endoscopie (inwendig kijkonderzoek van het maag-darmkanaal) nodig zijn om de oorzaak van het bloedverlies te identificeren. Bij vrouwen kan een
transvaginale echografie noodzakelijk zijn om de oorzaak van overmatige menstruatie te achterhalen.
Differentiële diagnose
Anemie met microcytose (kleinere bloedcellen) en hypochromie (blekere bloedcellen) wijst niet altijd op ijzergebreksanemie. Andere aandoeningen die soortgelijke symptomen kunnen vertonen zijn onder andere
thalassemie (een erfelijke aandoening die leidt tot een tekort aan
hemoglobine),
erfelijke sferocytose (een bloedaandoening die gepaard gaat met
geelzucht), sideroblastische anemie en anemie door chronische ziekten. Bij deze aandoeningen kunnen de ijzervoorraden in het lichaam normaal of zelfs verhoogd zijn, ondanks de aanwezigheid van anemie.
Behandeling: Voeding en ijzersupplementen
IJzertekort
Een voeding die rijk is aan ijzer kan helpen bij het verbeteren van de symptomen van ferriprieve anemie /
Bron: Jill111, Pixabay Voeding
Het verhogen van de inname van ijzerrijke voedingsmiddelen is een effectieve manier om ijzertekort te behandelen. Voorbeelden van ijzerrijke voedingsmiddelen zijn:
- bruine rijst
- eieren
- gedroogd fruit zoals rozijnen, pruimen en abrikozen
- gedroogde linzen, erwten en bonen
- havermout
- kip en kalkoen
- noten en zaden
- pindakaas
- sojabonen
- spinazie, boerenkool, waterkers en andere groene bladgroenten
- tofu
- vis
- vlees (met name lever is een uitstekende bron)
- volkorenbrood
IJzersupplementen
IJzersupplementen kunnen worden voorgeschreven voor de behandeling van ferriprieve anemie. De meest voorkomende oorzaken van falen bij orale ijzerinname zijn niet-naleving van het behandelingsregime, aanhoudend bloedverlies of een onjuiste diagnose. Als orale ijzerinname niet mogelijk is, kan ijzer intraveneus (via een ader), intramusculair (via een injectie in de spier) of door middel van een
bloedtransfusie worden toegediend. Zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven, hebben vaak extra ijzer nodig omdat zij mogelijk onvoldoende ijzer uit hun voeding halen.
Bloedonderzoek
Twee maanden na het starten van de ijzertherapie controleert de arts opnieuw het hematocrietgehalte in het bloed. Het hematocrietgehalte geeft het volume van de bloedcellen ten opzichte van het totale bloedvolume aan. Na deze periode moet het hematocrietgehalte binnen de normale waarden vallen. Indien nodig kan de patiënt nog zes tot twaalf maanden ijzersupplementen blijven gebruiken om de ijzervoorraden in het beenmerg volledig aan te vullen.
Onderliggende ziekte
De arts richt zich ook op de behandeling van de onderliggende aandoening die de ijzergebreksanemie veroorzaakt. Bij zware menstruatie kan de arts anticonceptiva of andere medicatie voorschrijven. Bij een maagzweer kunnen
antibiotica worden ingezet. Indien het bloedverlies wordt veroorzaakt door een bloedende
poliep, een tumor of een vleesboom, kan een chirurgische ingreep nodig zijn.
Prognose van ijzertekort
Bloedarmoede door ijzertekort is doorgaans goed te behandelen met een uitstekende prognose. Echter, als ijzertekort het gevolg is van een ernstige onderliggende aandoening zoals kanker, kan de prognose minder gunstig zijn. Vroege en adequate behandeling van ijzergebreksanemie is cruciaal om complicaties te voorkomen en de algehele prognose te verbeteren.
Complicaties van ijzergebrek
Milde bloedarmoede door ijzertekort veroorzaakt zelden complicaties. Echter, onbehandeld kan ijzergebreksanemie verergeren en leiden tot ernstige gezondheidsproblemen.
Groei
Bij zuigelingen en kinderen kan ernstige ijzertekort leiden tot vertraagde groei en ontwikkeling. Daarnaast vergroot ijzergebreksanemie de vatbaarheid voor infecties.
Hartproblemen
IJzergebreksanemie kan leiden tot een snelle of onregelmatige hartslag, omdat het hart harder moet werken om de verminderde zuurstofopname door de bloedarmoede te compenseren. Dit kan resulteren in een vergroot hart (
cardiomegalie) of
hartfalen, waarbij het hart niet efficiënt bloed door het lichaam pompt.
Rusteloze benen syndroom
Het
rusteloze benen syndroom kan soms gepaard gaan met ijzergebreksanemie. Dit syndroom wordt gekenmerkt door onaangename gevoelens in de benen en een sterke drang om ze te bewegen, wat vooral 's nachts hinderlijk kan zijn. Het rusteloze benen syndroom dat voortkomt uit ijzergebrek kan doorgaans worden behandeld met ijzersupplementen.
Zwangerschap
Ernstige bloedarmoede door ijzertekort bij
zwangere vrouwen kan leiden tot complicaties zoals een
vroeggeboorte en een
laag geboortegewicht van de baby. Het innemen van ijzersupplementen kan helpen om deze zwangerschapscomplicaties te voorkomen.
Preventie van ijzerdeficiëntie
Een evenwichtige voeding met voldoende ijzer is essentieel om ijzertekort te voorkomen. Rood vlees, lever en eigeel zijn uitstekende bronnen van ijzer. Bepaalde granen, brood en ontbijtgranen worden vaak verrijkt met ijzer. Indien een patiënt onvoldoende ijzer uit de voeding haalt, is het raadzaam om ijzersupplementen te overwegen om tekorten te voorkomen.
Lees verder