Pijnlijke geslachtsgemeenschap: Oorzaken van pijn bij vrijen
Sommige patiënten ervaren aanhoudende of terugkerende pijn voor, tijdens of na de geslachtsgemeenschap, hetgeen in medische termen bekendstaat als ‘dyspareunie’. Er zijn veel fysieke en psychologische oorzaken bekend voor dit vervelende symptoom. Pijn bij het vrijen kan mogelijk leiden tot relatieproblemen, maar diverse zelfzorgmaatregelen en professionele behandelingen zijn beschikbaar om het onderliggende probleem van dyspareunie te verhelpen.
Epidemiologie van dyspareunie
Dyspareunie treft zowel mannen als vrouwen, maar vrouwen zijn vaker aangetast. Anno augustus 2024 heeft ongeveer één op de vijf vrouwen last van dyspareunie.
Fysieke oorzaken van pijn tijdens het vrijen
Toegangspijn
Aangeboren afwijkingen
Af en toe komt een
baby ter wereld met vaginale agenese. De vagina is hierbij niet volledig ontwikkeld. Het is ook mogelijk dat het hymen niet volmaakt is, waardoor het maagdenvlies de vaginale opening blokkeert. Deze
aangeboren afwijkingen veroorzaken een pijnlijke geslachtsgemeenschap.
Genitale verwonding
Een
genitale verwonding kan resulteren in een pijnlijke geslachtsgemeenschap:
- bekkenchirurgie
- een letsel als gevolg van een ongeval
- een letsel na de bevalling
- vrouwelijke genitale verminking
Huidaandoeningen of irritatie
Dyspareunie kan soms het gevolg zijn van een
huidziekte zoals:
Irritatie of allergische reacties
Sommige patiënten reageren allergisch op kleding, wasmiddelen of producten voor de persoonlijke hygiëne, wat dan resulteert in pijn.
Ontsteking of infectie
Vrouwen met vulvaire vestibulitis hebben een
ontsteking rondom de vaginale opening, wat mogelijk leidt tot pijn tijdens het vrijen. Ook
vaginale schimmelinfecties, urineweginfecties of
seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's) kunnen resulteren in een pijnlijke geslachtsgemeenschap.
Vaginale droogheid
Tijdens seksuele opwinding scheiden klieren bij de vaginaopening vloeistoffen af om de geslachtsgemeenschap te bevorderen. Te weinig vocht kan leiden tot een pijnlijke geslachtsgemeenschap. De
vaginale droogheid kan het gevolg zijn van:
Vaginisme
Wanneer de bekkenbodemspieren onwillekeurig samentrekken, is er sprake van
vaginisme, wat kan leiden tot dyspareunie. Gynaecologische onderzoeken en het inbrengen van tampons verlopen ook moeilijk bij vrouwen met vaginisme. De symptomen variëren per vrouw en zijn mild tot ernstig van aard. Medische en/of emotionele oorzaken zijn bekend voor vaginisme.
Ziekte van Peyronie
Bij de
ziekte van Peyronie hebben mannen een kromme penis, wat de geslachtsgemeenschap pijnlijk kan maken.
Diepe pijn
Als
pijn optreedt tijdens de penetratie of wanneer acute pijn optreedt in bepaalde posities, is dit mogelijk te wijten aan een aandoening of een medische behandeling.
Aandoeningen
Medische aandoeningen die kunnen leiden tot diepe pijn tijdens het vrijen zijn onder meer:
Behandelingen
Medische behandelingen die tot dyspareunie kunnen leiden, zijn bekkenchirurgie, een
hysterectomie (chirurgische verwijdering van de baarmoeder) en sommige
behandelingen tegen kanker.
Psychologische oorzaken en pijnlijke seks
Ook emotionele en psychologische factoren spelen een rol bij het ontstaan van een pijnlijke geslachtsgemeenschap.
- angst en een depressie remmen de seksuele opwinding en dragen bij aan vaginale droogheid of vaginisme
- een geschiedenis van seksueel misbruik of seksueel geweld is ook geassocieerd met dyspareunie
- stress spant de bekkenbodemspieren aan, wat resulteert in pijn
Symptomen van pijnlijke seks
Pijn bij de geslachtsgemeenschap is kenmerkend bij dyspareunie. Deze pijn is voelbaar bij de vaginale opening of diep in het bekkengebied. De pijn is verder variabel in ernst. De pijn voelt voorts brandend, kloppend of zeurend aan. Dit resulteert vaak in een ontevreden geslachtsgemeenschap of anders heeft een patiënt geen zin meer in seks of ontwikkelt hij zelfs angst voor het vrijen.
Diagnose en onderzoeken
Een arts bevraagt de
medische geschiedenis van de patiënt en wenst daarnaast informatie inzake de exacte locatie, de duur en de timing van de pijn. Vervolgens voert de arts een gynaecologisch onderzoek uit om de oorzaak van de pijn te achterhalen. Tijdens een gynaecologisch onderzoek kijkt de arts of er tekenen van een infectie of structurele afwijkingen aanwezig zijn. Meestal is een aanvullend onderzoek, zoals een echografie of een
MRI-scan, nodig om een afwijking in het bekkengebied te bevestigen of uit te sluiten.
Zelfzorg en preventie
Bij sommige vrouwen helpt een andere positie bij het vrijen of een glijmiddel al om dyspareunie te verlichten. Vaginale droogheid is verder te voorkomen door voldoende tijd uit te trekken voor voorspel. Bij het gebruik van glijmiddelen is het belangrijk om te kijken naar de pH-waarde om irritatie of allergische reacties te voorkomen.
Professionele behandelingen
Professionele behandelingen zijn afhankelijk van de onderliggende oorzaak van dyspareunie:
Bekkenfysiotherapie
Een bekkenfysiotherapeut leert vrouwen oefeningen aan waarmee ze hun
bekkenbodemspieren beter kunnen ontspannen, hetgeen helpt bij het verlichten van pijn.
Medicatie
Een arts kan medicijnen voorschrijven voor vaginale droogheid of tegen een ontsteking. Wanneer een allergische reactie de oorzaak is, schrijft de arts een medicinale crème voor. Hormonale therapieën en glijmiddelen helpen om de vaginale droogheid te behandelen. Behandeling van een infectie verloopt met antibiotica of antimycotica. Vaginale pijn als gevolg van
herpes genitalis is te behandelen met antivirale medicijnen.
Chirurgie
Een chirurgische ingreep is nodig als de patiënt lijdt aan
endometriose, een verzakking of
vleesbomen.
Psychologische behandeling
Vrouwen met een voorgeschiedenis van seksueel misbruik of geweld zijn gebaat bij
cognitieve gedragstherapie, een
psychologische behandeling. Zo krijgen ze technieken aangereikt om te ontspannen.
Prognose
De vooruitzichten zijn meestal goed, indien de patiënt een gepaste behandeling krijgt.
Complicaties
Door pijn bij de geslachtsgemeenschap verliezen patiënten vaak hun seksuele lust. Dit kan leiden tot
angst,
depressieve gevoelens, relatieproblemen en verminderde intimiteit.
Preventie van dyspareunie
Het is meestal mogelijk om dyspareunie te voorkomen:
- Bespreek seksuele voorkeuren, angsten en zorgen met de partner. Gebruik een glijmiddel tijdens het vrijen. Vermijd producten met een allergische reactie of een andere irritatie. Verhoog de seksuele opwinding, bijvoorbeeld door voldoende tijd te nemen voor het voorspel.
Lees verder