Digoxinevergiftiging (digoxinetoxiciteit): Symptomen

Digoxinetoxiciteit, ook wel digoxinevergiftiging genoemd, ontstaat wanneer er te veel van het medicijn digoxine in het lichaam aanwezig is. Dit kan optreden door een overdosis van het medicijn zelf of door het consumeren van planten zoals vingerhoedskruid die een vergelijkbare stof bevatten. De symptomen van digoxinetoxiciteit kunnen variëren van misselijkheid en verwardheid tot ernstige hartritmestoornissen. Hoewel in sommige gevallen een afwachtend beleid voldoende kan zijn, is vaak een combinatie van medicamenteuze en ondersteunende behandelingen nodig om de patiënt te stabiliseren en complicaties te voorkomen.

• Epidemiologie
• Mechanisme
• Oorzaken van digoxinetoxiciteit
• Risicofactoren voor digoxinetoxiciteit
• Risicogroepen
• Symptomen van digoxinetoxiciteit
• Acute symptomen
• Chronische symptomen
• Hartproblemen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van digoxinetoxiciteit
• Toezicht houden
• Medicatie
• Prognose van digoxinetoxiciteit
• Complicaties
• Hartproblemen
• Neurologische problemen
• Maag-darmklachten
• Andere complicaties
• Preventie van digoxinetoxiciteit
• Praktische tips voor het omgaan met een Digoxinevergiftiging
• Volg je medicatie-instructies strikt
• Blijf alert op symptomen van vergiftiging
• Laat je bloedspiegels regelmatig controleren
• Pas op voor interacties met andere medicijnen
• Let op je dieet en vochtinname
• Zorg voor een goede opvolging bij je arts
• Misvattingen rond digoxinevergiftiging
• Digoxinevergiftiging komt alleen voor bij oudere mensen
• Digoxinevergiftiging veroorzaakt altijd duidelijke symptomen
• Als de symptomen verdwijnen, is de vergiftiging voorbij
• Digoxinevergiftiging kan alleen worden behandeld met stoppen van het medicijn
• Een overdosis digoxine leidt altijd tot overlijden
• Er zijn geen risicofactoren voor digoxinevergiftiging bij patiënten met andere gezondheidsproblemen
• Digoxine kan veilig worden gecombineerd met andere medicijnen
• Symptomen van digoxinevergiftiging verdwijnen altijd snel na behandeling

Epidemiologie

Prevalentie van digoxinevergiftiging
Digoxinevergiftiging is een zeldzaam maar ernstig klinisch probleem, vooral gezien de veroudering van de bevolking en het gebruik van digoxine bij patiënten met hartfalen of atriumfibrilleren. De incidentie varieert, maar het wordt vaker gezien in populaties met een verminderde nierfunctie, die moeite hebben om het geneesmiddel effectief uit te scheiden. Bij oudere patiënten die meerdere medicijnen gebruiken, is het risico op vergiftiging verhoogd.

Regionale variaties in het gebruik van digoxine
Er zijn geografische verschillen in de prevalentie van digoxinevergiftiging, met hogere cijfers in gebieden waar digoxine nog steeds veel wordt voorgeschreven. Dit kan te maken hebben met de beperkte beschikbaarheid van alternatieve geneesmiddelen voor hartfalen en hartritmestoornissen, vooral in ontwikkelingslanden.

Ouderen en de verhoogde vatbaarheid
De grootste risicogroep voor digoxinevergiftiging zijn ouderen, die vaak lijden aan hartfalen en andere comorbiditeiten, zoals een verminderde nierfunctie. Dit maakt hen kwetsbaarder voor toxische niveaus van digoxine, aangezien de klaring van het geneesmiddel in hun lichaam trager is dan in jongere patiënten.

Mechanisme

Farmacokinetiek van digoxine
Digoxine werkt door de intravasculaire calcium- en natriumpompen te beïnvloeden, wat de contractiliteit van het hart verhoogt. Het medicijn wordt voornamelijk via de nieren uitgescheiden, wat betekent dat patiënten met nierinsufficiëntie een verhoogd risico lopen op vergiftiging, aangezien het medicijn zich in het lichaam ophoopt.

Toxiciteit op cellulair niveau
Digoxinevergiftiging kan leiden tot verstoringen in de cellulaire ionenbalans, met name van kalium, natrium en calcium, die essentieel zijn voor een normale hartfunctie. Dit kan zich uiten in aritmieën, bradycardie en andere ernstige cardiovasculaire symptomen.

Invloed van interacties met andere geneesmiddelen
Digoxine wordt vaak gecombineerd met andere medicijnen, wat het risico op vergiftiging verhoogt. Geneesmiddelen die de nierfunctie beïnvloeden of de absorptie van digoxine in de darmen verhogen, kunnen leiden tot hogere serumconcentraties, wat het risico op toxiciteit vergroot.

Oorzaken van digoxinetoxiciteit

Digoxine is een geneesmiddel dat vaak wordt voorgeschreven voor de behandeling van hartfalen en atriumfibrilleren, een aandoening gekenmerkt door een snelle en onregelmatige hartslag. Digoxine helpt het hart krachtiger te pompen en het hartritme te reguleren. De oorzaken van digoxinetoxiciteit kunnen variëren en omvatten:

• Overdosering van digoxine: Dit kan optreden door een foutieve dosering of door inname van hogere doses dan voorgeschreven.
• Onbedoelde inname van vingerhoedskruid: Deze plant bevat stoffen die vergelijkbaar zijn met digoxine en kunnen bijdragen aan vergiftiging.
• Zelfmoordpogingen: In sommige gevallen kunnen patiënten opzettelijk een overdosis van het medicijn innemen.
• Veranderde tolerantie: Veranderingen in de medische toestand of in de behandeling kunnen de manier waarop het lichaam digoxine verwerkt beïnvloeden.
• Interactie met andere medicijnen: Bepaalde geneesmiddelen kunnen de effectiviteit of concentratie van digoxine in het bloed verhogen of verlagen.

Risicofactoren voor digoxinetoxiciteit

Digoxinetoxiciteit komt vaker voor bij ouderen, maar er zijn verschillende risicofactoren die het risico op toxiciteit kunnen verhogen:

• Hartziekten: Patiënten met een hartziekte lopen een groter risico op toxiciteit door digoxine.
• Verminderde nierfunctie: Slecht functionerende nieren kunnen digoxine niet effectief uit het bloed filteren, wat leidt tot ophoping van het medicijn.
• Hypothyreoïdie: Een te traag werkende schildklier (hypothyreoïdie) kan de verwerkingssnelheid van digoxine beïnvloeden.
• Elektrolytenstoornissen: Veranderingen in elektrolytniveaus zoals:
• Een hoog calciumgehalte in het bloed
• Een laag kaliumgehalte in het bloed
• Een laag magnesiumgehalte in het bloed
Gebruik van andere medicijnen: Geneesmiddelen zoals diuretica (plaspillen), calciumantagonisten en andere middelen kunnen interageren met digoxine.
Kruidensupplementen: Sommige kruidensupplementen bevatten stoffen die vergelijkbaar zijn met digoxine en kunnen de toxiciteit verhogen.

Risicogroepen

Ouderen
Ouderen vormen de grootste risicogroep voor digoxinevergiftiging. Door de fysiologische veranderingen die optreden met veroudering, zoals verminderde nierfunctie en een verstoorde verdeling van geneesmiddelen, hebben ouderen meer kans om toxische concentraties van digoxine in hun systeem te ontwikkelen.

Patiënten met verminderde nierfunctie
Patiënten met nierinsufficiëntie kunnen digoxine niet efficiënt uitscheiden, wat resulteert in een ophoping van het geneesmiddel in het lichaam. Dit verhoogt de kans op vergiftiging, zelfs bij normale therapeutische doses.

Patiënten die meerdere medicijnen gebruiken
Patiënten die meerdere geneesmiddelen gebruiken, zoals diuretica of andere hartmedicijnen, hebben een verhoogd risico op digoxinevergiftiging.

Symptomen van digoxinetoxiciteit

De symptomen van digoxinetoxiciteit kunnen variëren afhankelijk van de ernst en de duur van de blootstelling aan digoxine. Ze kunnen zich snel ontwikkelen bij een acute overdosis of geleidelijk bij chronische toxiciteit.

Acute symptomen

Bij acute digoxinetoxiciteit kunnen de symptomen snel optreden en omvatten vaak:

• Gastro-intestinale klachten: Verlies van eetlust, misselijkheid, braken, diarree, buikpijn en gewichtsverlies.
• Oogproblemen: Wazig zien, halo’s zien (verlichte randen om objecten), scotomen (blinde vlekken), veranderingen in kleurwaarneming, en knipperende lichten zien (fotopsie).
• Hyperkaliëmie: Verhoogd kaliumgehalte in het bloed komt vaak voor bij acute toxiciteit.

Chronische symptomen

Chronische digoxinetoxiciteit heeft vaak een sluipender verloop met symptomen die minder snel duidelijk worden:

• Gastro-intestinale symptomen: Deze zijn doorgaans minder uitgesproken dan bij acute toxiciteit.
• Neurologische symptomen: Hoofdpijn, angst, duizeligheid, lethargie, vermoeidheid, verwardheid, neerslachtigheid, rusteloosheid en zwakte komen vaak voor.
• Elektrolytenstoornissen: Hypokaliëmie (verlaagd kaliumgehalte) en hyperkaliëmie kunnen aanwezig zijn.

Hartproblemen

Bij zowel acute als chronische digoxinetoxiciteit kunnen hartproblemen optreden, waaronder:

• Snelle hartslag: Bij chronische toxiciteit kan dit leiden tot een verhoogde hartslag (tachycardie).
• Langzame hartslag: Acute toxiciteit kan resulteren in een trage hartslag (bradycardie).
• Onregelmatige hartslag: Arhythmie of hartkloppingen (snelle, krachtige hartslagen in een onregelmatig ritme) kunnen optreden.

Diagnose en onderzoeken

De diagnose van digoxinetoxiciteit begint met een grondige medische anamnese en lichamelijk onderzoek. Aanvullende onderzoeken zijn vaak nodig om de diagnose te bevestigen en de ernst van de toxiciteit te bepalen:

• Medische geschiedenis: Het verzamelen van informatie over eerdere gezondheidsproblemen en gebruik van medicatie is essentieel.
• Bloedonderzoek: Bloedonderzoek is cruciaal voor het meten van digoxineniveaus, elektrolyten en nierfunctie. Veranderingen in deze niveaus kunnen wijzen op toxiciteit.
• Elektrocardiografie (ECG): ECG kan helpen bij het identificeren van hartritmestoornissen die kenmerkend zijn voor digoxinetoxiciteit.

Behandeling van digoxinetoxiciteit

De behandeling van digoxinetoxiciteit hangt af van de ernst van de symptomen en de toxiciteitsniveaus:

Toezicht houden

Bij milde gevallen van digoxinetoxiciteit kan het voldoende zijn om de patiënt te monitoren. Indien symptomen verergeren of nieuwe symptomen ontstaan, kan aanvullende behandeling nodig zijn.

Medicatie

Aanpassing van huidige medicatie
Indien nodig kan de arts besluiten de dosis van digoxine te verlagen of tijdelijk te stoppen. De patiënt kan later mogelijk weer met een lagere dosis beginnen, afhankelijk van de beoordeling van de arts.

Remming van digoxine-werking
Enkele behandelingen kunnen helpen om de werking van digoxine te verminderen:

• Geactiveerde houtskool: Dit kan effectief zijn als het binnen twee uur na een overdosis wordt toegediend. Het voorkomt absorptie van digoxine in het maag-darmkanaal, maar heeft geen effect op de reeds in het bloed aanwezige digoxine.
• Digoxine-immuunfab: Dit is een tegengif dat helpt bij het neutraliseren van digoxine in het bloed. Hoe eerder dit wordt toegediend, hoe beter de uitkomst kan zijn.

Verder zal de arts elektrolytenstoornissen corrigeren, zoals een afwijkend kalium- of magnesiumgehalte, en abnormale hartritmes behandelen.

Prognose van digoxinetoxiciteit

De prognose voor digoxinetoxiciteit hangt af van de ernst van de vergiftiging en de snelheid van behandeling. Zonder het gebruik van een tegengif wordt een kaliumgehalte boven de 5 mEq/L geassocieerd met een mortaliteit van 50%, terwijl een kaliumgehalte boven de 5,5 mEq/L leidt tot een mortaliteit van 100%.

Complicaties

Digoxinetoxiciteit kan leiden tot verschillende complicaties, die mild tot ernstig kunnen zijn. De ernst van de complicaties hangt af van de mate van toxiciteit en de algemene gezondheid van de patiënt.

Enkele van de meest voorkomende complicaties zijn:

Hartproblemen

• Hartritmestoornissen: Dit zijn de meest voorkomende complicaties van digoxinetoxiciteit. Voorbeelden zijn atriumfibrillatie, ventriculaire tachycardie en bradycardie.
• Hartfalen: Digoxine kan de hartfunctie verzwakken, wat kan leiden tot hartfalen, vooral bij patiënten met een reeds bestaande hartaandoening.

Neurologische problemen

• Hoofdpijn: Dit is een veelvoorkomend symptoom van digoxinetoxiciteit.
• Verwarring: Digoxinetoxiciteit kan leiden tot verwarring, desoriëntatie en andere mentale veranderingen.
• Visuele stoornissen: Wazig zien, kleurenzien en gevoeligheid voor licht kunnen optreden.
• Spierzwakte en verlamming: In ernstige gevallen kan digoxinetoxiciteit spierzwakte en verlamming veroorzaken.

Maag-darmklachten

• Misselijkheid en braken: Dit zijn vroege symptomen van digoxinetoxiciteit.
• Diarree: Diarree kan ook optreden bij digoxinetoxiciteit.
• Buikpijn: Buikpijn kan een symptoom zijn van digoxinetoxiciteit.

Andere complicaties

• Hypoglykemie: Digoxine kan de bloedsuikerspiegel verlagen, wat kan leiden tot hypoglykemie, vooral bij patiënten met diabetes.
• Trombocytopenie: Digoxine kan het aantal bloedplaatjes verminderen, wat kan leiden tot een verhoogd risico op blauwe plekken en bloedingen.

Preventie van digoxinetoxiciteit

Om het risico op digoxinetoxiciteit te minimaliseren, dient men de medicatie strikt volgens de voorschriften van de arts in te nemen. Het is belangrijk om geen zelfmedicatie of aanpassingen in dosering te doen zonder overleg met een arts. Daarnaast moeten patiënten hun arts of apotheker informeren over alle vrij verkrijgbare en op recept verkrijgbare medicijnen, supplementen en kruidenmiddelen die ze gebruiken.

Praktische tips voor het omgaan met een Digoxinevergiftiging

Een Digoxinevergiftiging ontstaat wanneer de bloedspiegels van het medicijn Digoxine te hoog worden. Dit kan ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken, zoals hartritmestoornissen en misselijkheid. Als je Digoxine gebruikt, is het belangrijk om regelmatig je bloedspiegels te laten controleren en je arts te raadplegen bij symptomen van vergiftiging. Het goed beheren van je medicatie en het volgen van bepaalde voorzorgsmaatregelen kan helpen om complicaties te voorkomen en de symptomen te verlichten.

Volg je medicatie-instructies strikt

Een van de belangrijkste stappen om een Digoxinevergiftiging te voorkomen, is het strikt volgen van de medicatie-instructies van je arts. Het is essentieel om de voorgeschreven dosis nauwkeurig in te nemen en je arts te raadplegen bij enige twijfel over de dosering. Het innemen van te veel Digoxine kan leiden tot een bloeddrukaandoening en andere ernstige bijwerkingen.

Bij een te hoge dosis kunnen de symptomen van vergiftiging snel optreden. Let goed op je symptomen en neem contact op met je arts als je misselijkheid, braken, vermoeidheid of hartritmestoornissen ervaart. Zorg er ook voor dat je medicatie nooit deelt met anderen en altijd in de originele verpakking houdt om verwarring te voorkomen.

Blijf alert op symptomen van vergiftiging

De symptomen van een Digoxinevergiftiging kunnen subtiel beginnen, maar kunnen zich snel ontwikkelen. Symptomen om op te letten zijn onder andere:

• Misselijkheid en braken
• Duizeligheid of verwarring
• Onregelmatige hartslag of hartritmestoornissen, zoals een te trage of te snelle hartslag
• Moeite met ademhalen
• Verlies van eetlust

Als je één of meer van deze symptomen ervaart, stop dan niet abrupt met je medicatie, maar neem onmiddellijk contact op met je arts voor advies over de verdere stappen. In geval van ernstige vergiftiging kan ziekenhuisopname nodig zijn voor behandeling, zoals het toedienen van antilichamen of andere medicatie om de effecten van Digoxine te neutraliseren.

Laat je bloedspiegels regelmatig controleren

Om het risico op een Digoxinevergiftiging te verkleinen, is het van cruciaal belang om je bloedspiegels van Digoxine regelmatig te laten controleren. Je arts zal je adviseren over het juiste moment voor bloedonderzoek, vaak na enkele weken gebruik van Digoxine, of wanneer de symptomen van vergiftiging optreden. Dit helpt om te controleren of de medicatie in een veilige concentratie aanwezig is in je bloed.

Daarnaast is het ook belangrijk om je nieren goed te laten controleren, omdat een verminderde nierfunctie de afbraak van Digoxine kan vertragen, wat het risico op vergiftiging vergroot. Nieraandoeningen kunnen een rol spelen bij het sneller ontwikkelen van een vergiftiging.

Pas op voor interacties met andere medicijnen

Digoxine kan in interactie komen met andere medicijnen, wat het risico op vergiftiging verhoogt. Het is essentieel om je arts op de hoogte te stellen van alle medicijnen die je gebruikt, zowel voorgeschreven als vrij verkrijgbare medicijnen, kruiden of supplementen. Bepaalde medicijnen kunnen de afbraak van Digoxine in je lichaam vertragen, wat leidt tot een verhoogde concentratie van Digoxine in je bloed en vergiftiging veroorzaakt.

Medicamenteuze interacties kunnen onder andere optreden met bepaalde diuretica (plaspillen), medicijnen tegen hartritmestoornissen, antibiotica, en antischimmelmedicijnen. Je arts kan de dosis aanpassen of je medicatie veranderen om deze interacties te vermijden.

Let op je dieet en vochtinname

Je voeding en vochtinname spelen een belangrijke rol in het beheer van een Digoxinevergiftiging. Bij het gebruik van Digoxine is het belangrijk om voldoende kalium in je dieet te hebben. Te weinig kalium kan de werking van Digoxine versterken en het risico op vergiftiging verhogen. Eet voedingsmiddelen die rijk zijn aan kalium, zoals bananen, sinaasappels, tomaten en aardappelen.

Een goede vochtinname is eveneens van belang, omdat uitdroging het risico op vergiftiging verhoogt door het effect van Digoxine op het hartritme en de nierfunctie. Zorg ervoor dat je voldoende water drinkt, vooral als je medicijnen gebruikt die de vochtbalans beïnvloeden.

Zorg voor een goede opvolging bij je arts

Na de diagnose van een Digoxinevergiftiging is het essentieel om een goede opvolging bij je arts te hebben. Dit helpt om je toestand nauwlettend te monitoren en verdere complicaties te voorkomen. Je arts kan regelmatig controleafspraken inplannen om je bloedspiegels en algemene gezondheid te evalueren en je medicatie zo nodig aan te passen.

Het volgen van deze praktische tips kan je helpen om een Digoxinevergiftiging te voorkomen en de symptomen effectief te beheersen. Het is belangrijk om goed geïnformeerd te zijn over de risico's en te werken aan een plan om je gezondheid in balans te houden.

Misvattingen rond digoxinevergiftiging

Digoxine is een medicijn dat vaak wordt voorgeschreven voor hartproblemen, zoals hartfalen of een onregelmatige hartslag. Het heeft een smalle therapeutische marge, wat betekent dat er een klein verschil is tussen een effectieve dosis en een giftige dosis. Dit maakt het mogelijk om in geval van verkeerd gebruik of overdosering een vergiftiging te ontwikkelen. Er bestaan veel misvattingen over digoxinevergiftiging, die het belangrijk maken om deze goed te begrijpen.

Digoxinevergiftiging komt alleen voor bij oudere mensen

Een veel voorkomende misvatting is dat digoxinevergiftiging alleen voorkomt bij oudere patiënten. Hoewel ouderen inderdaad een groter risico hebben op vergiftiging door digoxine, omdat hun nierfunctie vaak afneemt, kan het ook jongere patiënten treffen, vooral wanneer de dosering niet goed wordt aangepast of andere medische aandoeningen aanwezig zijn. Het is dus belangrijk om bij elke leeftijd voorzichtig te zijn met het gebruik van dit medicijn, vooral als er sprake is van nierproblemen, aangezien dit de verwerking van het medicijn in het lichaam kan beïnvloeden.

Digoxinevergiftiging veroorzaakt altijd duidelijke symptomen

Een andere misvatting is dat digoxinevergiftiging altijd gemakkelijk te herkennen is door duidelijke symptomen zoals misselijkheid, braken en duizeligheid. Hoewel deze symptomen vaak voorkomen, zijn ze niet altijd aanwezig. Bij sommige patiënten kunnen de symptomen mild of zelfs afwezig zijn, terwijl de vergiftiging nog steeds ernstig kan zijn. Andere symptomen, zoals een verlaagde bloeddruk of hartritmestoornissen, kunnen ook wijzen op vergiftiging, maar zijn soms moeilijker te detecteren zonder aanvullend bloedonderzoeken.

Als de symptomen verdwijnen, is de vergiftiging voorbij

Sommige mensen geloven dat als de symptomen van een vergiftiging verdwijnen, het probleem is opgelost. Dit is echter niet altijd het geval bij digoxinevergiftiging. Zelfs als de symptomen tijdelijk verdwijnen, kan de vergiftiging nog steeds aanwezig zijn en kunnen ernstige complicaties optreden, zoals hartritmestoornissen die pas later optreden. Het is belangrijk om altijd medisch advies in te winnen en medicatie goed af te stemmen, zelfs als de symptomen afnemen.

Digoxinevergiftiging kan alleen worden behandeld met stoppen van het medicijn

Een andere misvatting is dat het stoppen met digoxine het enige is dat nodig is om vergiftiging te behandelen. Hoewel het stoppen met het medicijn een belangrijke eerste stap is, kunnen aanvullende behandelingen noodzakelijk zijn, zoals het toedienen van elektrolyten, het gebruik van specifieke medicijnen of zelfs het uitvoeren van een beeldvormende onderzoeken om de ernst van de vergiftiging te bepalen. Het is van cruciaal belang dat de behandeling door een arts wordt gecoördineerd om complicaties te voorkomen.

Een overdosis digoxine leidt altijd tot overlijden

Veel mensen denken dat een overdosis digoxine altijd dodelijk is. Hoewel een te hoge dosis inderdaad gevaarlijk kan zijn en in sommige gevallen zelfs dodelijk, is het niet altijd het geval. De uitkomst hangt af van de hoeveelheid ingenomen digoxine, de snelheid van de vergiftiging en de algehele gezondheid van de patiënt. Vroege detectie en tijdige medische interventie kunnen de overlevingskansen aanzienlijk verbeteren.

Er zijn geen risicofactoren voor digoxinevergiftiging bij patiënten met andere gezondheidsproblemen

Een andere misvatting is dat patiënten zonder andere medische aandoeningen geen risico lopen op digoxinevergiftiging. Dit is niet juist. Personen met bepaalde aandoeningen zoals diabetes mellitus, leverziekten, of nierproblemen hebben een verhoogd risico, omdat hun vermogen om het medicijn uit hun systeem te verwijderen verminderd is. Het is essentieel dat de arts op de hoogte is van alle medische aandoeningen van een patiënt om de juiste dosering van digoxine voor te schrijven.

Digoxine kan veilig worden gecombineerd met andere medicijnen

Er wordt vaak gedacht dat digoxine veilig kan worden gecombineerd met elke andere medicatie. Dit is echter niet altijd het geval. Er zijn veel medicijnen die de werking van digoxine kunnen beïnvloeden, zoals bepaalde diuretica, antibiotica en kaliumsparende middelen. Deze interacties kunnen het risico op vergiftiging verhogen. Het is belangrijk om altijd de arts of apotheker te raadplegen voordat nieuwe medicijnen worden toegevoegd aan de behandeling.

Symptomen van digoxinevergiftiging verdwijnen altijd snel na behandeling

Een misvatting is dat de symptomen van digoxinevergiftiging altijd snel verdwijnen na de juiste behandeling. Hoewel veel patiënten zich snel beter voelen na de behandeling, kunnen de effecten van een vergiftiging soms langdurig zijn. Langdurige hartritmestoornissen of andere complicaties kunnen optreden, zelfs na het stoppen met de medicatie. Het is essentieel dat patiënten regelmatig worden gecontroleerd om er zeker van te zijn dat er geen verdere problemen ontstaan.

Lees verder

• Vergiftiging: Oorzaken, symptomen, behandeling en preventie
• Tegengif (antidotum): Werking & lijst tegengiffen (antidota)